🌸 دانلود فیلم A.I. Artificial Intelligence 2001 (هوش مصنوعی)

هوش مصنوعی 2001 (به انگلیسی: A.I. Artificial Intelligence) یک فیلم درام و محصول 2001 کشور ایالات متحده آمریکا, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم هوش مصنوعی 2001 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که یک پسر بچه روبات که با تکنولوژی بسیار پیشرفته‌ای ساخته شده است، هرکاری میکند تا بتواند به پسری واقعی تبدیل شده و دوباره عشق مادرش را که یک انسان واقعی است، بدست آورد..

این فیلم به کارگردانی Steven Spielberg, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم هوش مصنوعی 2001 یا دانلود دوبله فارسی فیلم A.I. Artificial Intelligence 2001 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را Haley Joel Osment, Frances O'Connor, Sam Robards, Jake Thomas, Jude Law, William Hurt, Robin Williams, Ben Kingsley, Meryl Streep, Chris Rock, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود هوش مصنوعی 2001 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران Haley Joel Osment, Frances O'Connor, Sam Robards, Jake Thomas, Jude Law, William Hurt, Robin Williams, Ben Kingsley, Meryl Streep, Chris Rock, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی هوش مصنوعی 2001 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم هوش مصنوعی 2001 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود A.I. Artificial Intelligence 2001 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

رده سنی فیلم هوش مصنوعی 2001 PG-13 بوده و قبل از دانلود فیلم هوش مصنوعی 2001 باید گفت تماشای این فیلم برای افراد زیر PG-13 سال مناسب نیست! این فیلم در ژانرهای درام, علمی تخیلی, ماجراجویانه, بوده و محصول کشور ایالات متحده آمریکا, هست. زبان اصلی فیلم هوش مصنوعی 2001 انگلیسی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم هوش مصنوعی 2001 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم A.I. Artificial Intelligence 2001 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم هوش مصنوعی 2001 7.2/10 از 10 می باشد.

یک پسر بچه روبات که با تکنولوژی بسیار پیشرفته‌ای ساخته شده است، هرکاری میکند تا بتواند به پسری واقعی تبدیل شده و دوباره عشق مادرش را که یک انسان واقعی است، بدست آورد.
یک ربات پیشرفته آرزو دارد همانند یک پسر انسان واقعی باشد تا بتواند عشق مادر انسانی‌اش را به دست آورد.
آینده ی نامعلوم. «دیوید» (آزمنت)، یک بچه روبات است و طوری طراحی شده که عشق و عاطفه را تجربه کند. او فرزند «مانیکا» (اوکانر) و «هنری» (روباردز)، یکی از کارمندان شرکتی است که این بچه روبات را ساخته است. قرار شده «دیوید» جای پسر در اغما فرو رفته ی این زوج را بگیرد؛ ولی وقتی پسر طبیعی شان به هوش می آید و به خانه بر می گردد، «دیوید» که در جنگل رها شده، تصمیم می گیرد به «بچه ای واقعی» تبدیل شود …
یک پسر بچه روبات با تکنولوژی بسیار پیشرفته‌ای ساخته شده است…
دیوید , یک پسر رباتیک - اولین فرزند از نوع خود که برای عشق برنامه‌ریزی شده‌است - به عنوان یک مورد آزمون توسط یک کارمند Cybertronics و همسرش به کار گرفته می‌شود . اگرچه او بتدریج فرزند خود می‌شود , یک سلسله شرایط غیر منتظره‌ای باعث می‌شود این زندگی برای دیوید غیر ممکن شود . دیوید , بدون پذیرش نهایی انسان یا ماشین‌ها , سفری را آغاز می‌کند تا کشف کند که واقعا به کجا تعلق دارد , دنیایی را کشف می‌کند که در آن خط بین
ای.آی. هوش مصنوعی، فیلمی از گونهٔ علمی تخیلی به نویسندگی و کارگردانی استیون اسپیلبرگ است. یک پسر بچه روبات با تکنولوژی بسیار پیشرفته‌ای ساخته شده است…
یک پسر رباتیک بسیار پیشرفته آرزو دارد "واقعی" شود تا بتواند عشق مادر انسانی خود را بازیابد.

جهت دانلود فیلم A.I. Artificial Intelligence 2001 (هوش مصنوعی) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

استیون اسپیلبرگ تلاش می‌کند تا به سمت درخشندگی ذوق‌آمیز استنلی کوبریک حرکت کند، اما آن را با صلح‌آمیز مشتاقانه اشتباه گرفت، به این تعداد زیاد مصالحه کرد و چیزی ساخت که هرگز در هیچ ظرفیتی به‌طور واقعی نمی‌آید. اسپیلبرگ دیوانه وار تلاش می کند تا این ایده را به چیزی شبیه D.A.R.Y.L تغییر دهد. راستش را بخواهید، من فکر می‌کنم که اسپیلبرگ آنقدر به مصالحه‌هایی برای باز کردن فیلم برای هر فردی از خانواده علاقه نشان می‌دهد، که از کشف طرز تفکری که احتمالاً کوبریک در بالای فهرست اولویت‌ها داشته است غفلت می‌کند (یعنی دکارت: فکر می‌کنم به این صورت هستم یا از طرف دیگر شاید: دوست دارم، بر این اساس هستم). کل صحنه‌ها را می‌توان حذف کرد، به‌ویژه در پایان: 15 دقیقه اخیر طولانی‌ترین کسب‌وکار اسپرسویی است که در هر مقطعی دیده‌ام. به احتمال زیاد در صورتی که فیلم در حوالی کریسمس تحویل داده می‌شد، بهتر می‌شدند، نه فقط به این دلیل که همه شروع به جستجوی مادرشان می‌کردند.

A.I. یک پینوکیوی معاصر یا یک D.A.R.Y.L. معاصر است: فانتزی تراژیک، با این حال تزئینات تماشایی و نمایشگاه های شگفت انگیزی از جود رگلاژ (گاتاکا، دشمن در درها) و اوسمنت (شهود) نیز وجود دارد. به همین ترتیب، این بهترین فیلمبرداری یانوش کامینسکی تا این لحظه (نجات رایان محرمانه، خلاصه داستان شیندلر و سر فیلم Lost Spirits) است و در اصل، A.I. یک پیشنهاد قطعی است و من به زودی دوباره آن را خواهم دید. یکی دیگر از فیلم‌های پیشنهادی (توسط من) که زنگ را به صدا در می‌آورد، که ظاهری شایسته داشت و به همین ترتیب نگران ویژگی‌های ارثی و اخلاق نازیست (نازی؟) است، گاتاکا (نیکول، 1997) است. A.I. (یا از طرف دیگر آلدیس با داستان خود "اسباب بازی های فوق العاده تمام میانه سال را دوام می آورند") با این فرض که ما محدودیت های اخلاقی بیشتری نسبت به ماشین هایی داریم که احساسات بیشتری دارند، این پرسش را برای ما مطرح می کند. قله‌های دوقلوی WTC را در منهتن ببینید که نشان‌دهنده چیزهای آینده است، در حالی که این قله‌ها به وضوح در آینده دیده نخواهند شد، اساساً نه در ساختاری که ما برای شناخت آنها استفاده می‌کنیم. به هر حال، اساساً ساختمان Realm State نیز وجود دارد.

BTW در صورتی که اندرویدها واقعاً گوسفندهای الکتریکی را قبل از استراحت حساب کنند (مثنی در Edge Sprinter، 1982)، سپس Johnny Five ( Short out، 1986) و داریل (D.A.R.Y.L., 1986) و Debris (Outsider، 1979) و غیره ؛-)

خوب دیروز هوش مصنوعی رو دیدم وحشتناک بود، واقعاً وحشتناک. من یکی از طرفداران فوق العاده کوبریک هستم و از مطالب اسپیلبرگ قدردانی می کنم، با این حال همه آن ها را صمیمانه گاز می زدم تا تیتراژ نمایش داده شود، بنابراین می توانم آن را ترک کنم. در واقع، حتی عنوان، فیلم را بی مزه کرد - تراکم بیان، که انتظار می رود از این به بعد تبدیل به یک نقطه عادی شود. به هر حال، Movies ABOUT A.I. قبلاً تمام شده است، همان چیز قدیمی اینجا وجود دارد.

اگر فیلم (اسپوایلر) زمانی به پایان می رسید که دیوید از پیکسی آبی می خواست که «واقعی» باشد، هوش مصنوعی می توانست از بهینه بودن پایین تر خوشحال شود. . با این حال، 15 یا 20 دقیقه پس از آن بسیار ترسناک بود. زمانی که در ابتدای فیلم «12» می‌گفت، به طور کلی احساس می‌کردم که باید 12 سال یا بیشتر از آن تماشا کنید، اما مطمئناً فقط بچه‌های کوچک می‌توانند ارزش این پایان وحشتناک را ببینند. در صورتی که هوش مصنوعی در مورد افکار یا پیشرفت‌ها پیشروی می‌کرد - می‌توانست این گزینه را داشته باشد که آن را به پایان برساند. در هر صورت، در اینجا هیچ فکر پیشگامانه ای وجود نداشت، افزایش سطح اقیانوس ها (Waterworld)، هوشیاری انسان ساخته (Eliminator)، اتومبیل هایی که قادر به پرواز هستند و غیره - برای مدت زمان قابل توجهی یا بیشتر کار فیلم های علمی تخیلی بوده است. . به نظر می‌رسید که هوش مصنوعی به سادگی تعداد کمی از دیگر فیلم‌های علمی تخیلی/پیشرفته را می‌کشاند و به‌طور متزلزلی آن‌ها را کنار هم می‌کشید.

داستان کسل‌کننده و خسته‌کننده بود (علی‌رغم بازی‌های فوق‌العاده «من می‌بینم» بچه مرده) - و تمام راه تسلیم شدن مادر به بچه مکه عجیب و غیرعادی کاملاً غیر منطقی بود. جوامع شهری گمشده (آمریکایی) زیرزمینی، که به وضوح نقطه کانونی جهان است - به این دلیل که ملل مختلف هرگز دیگر وجود ندارند - بسیار ضعیف و بی فکر بودند. من می‌توانم هوش مصنوعی را تمام روز محکوم کنم، و بسیار ارزشمندتر برای اینکه مغزم را یک بار دیگر تجربه کنم - هر چند که من را درگیر کوبریک می‌کند (شما به استثنای زباله‌های سبک دیزنی که گاهی اسپیلبرگ خیس شده‌اید). پس از یک حرفه تقریباً عالی - جایی که تحلیل اصلی من این است که او فیلم های بیشتری نساخته است - - چگونه کوبریک در این کار شرکت کرد - یا شاید سهم او ناچیز بود و نامش برای تبلیغ استفاده شد. در هر صورت، چند بازی معقول و معقول وجود داشت (مخصوصاً دیوید) و فیلمبرداری بسیار عالی - اما این دقیقاً کافی نیست.

دو فیلم سینمایی عالی و یکی وحشتناک روی A.I بسته شده است. تعصبات من اغلب باعث می‌شود که قطعات کوبریک بر سر قسمت‌های اسپیلبرگ و دیدگاه کلی اسپیلبرگ در مورد بخش‌های «این خیلی بامزه نیست» متمایز شوند. من علاوه بر این، با سختی منفور ساختن عنصری که به طور دائمی پایه و اساس آن را داشت که باید موجود دیگری را بدون چنین صدماتی "دوست" داشته باشد، مشکل داشتم. رد کردن این که این دوست‌داشتنی‌ترین فیلم تخیلی است و اینکه دستاوردی در ساخت واقعی خواهد بود، دشوار است، اما من واقعاً در تمام مدت هوش مصنوعی گیج شدم. علاوه بر این، احساس کردم تا حدودی از فیلم حذف شده‌ام به این دلیل که این یک چشم‌انداز دیگر به آینده است که در آن همه سیاه‌پوستان و اقلیت‌های مختلف قبل از شروع فیلم کشته شده‌اند، و به‌علاوه به این دلیل که من هیچ تصویر معقولی از فرآیندهای فکری هیچ‌کس نداشتم. بدیهی است که مال دیوید است. چند تمرکز متفاوت که من را عصبانی کرد این بود: این روبات ها روی چه چیزی کار می کنند؟ به ما اطلاع داده شد که آنها هیچ دارایی متفاوتی را بیش از دارایی مورد نیاز برای ساخت مصرف نمی کنند. این علم هنوز جادوگری نیست. من به همین ترتیب پرسیدم که چرا در یک مورد مقدار محدودی از ماده ناآشنا باعث اشکال می شود، اما خیس شدن کامل در آب این مشکل را ایجاد نمی کند. در ابتدا سبزه‌ها و دیگر شاخ و برگ‌های استوایی در نیوجرسی مرا آزار می‌داد، اما در آن لحظه به یاد آوردم که به ما اطلاع داده بودند که پوشش‌های یخی مایع شده‌اند که می‌تواند طیف گسترده‌ای از اثرات اقلیمی عجیب و غریب ایجاد کند، اما آیا نیوجرسی زیر آب نمی‌رود؟ بررسی انتقاداتم از گذشته دشوار است، اما من از A.I قدردانی کردم. اگر با برخی از سکته مغزی موفق باشید در سطح مغزی. در هر صورت ممکن است این موضوع مربوط به من باشد و نه فیلم. به تازگی با مطالعه اولین داستان کارلوس کولودی از "پینوکیو"، در پیشنهادات این داستان خارق العاده شرکت کردم. پینوکیو، که مانند دیوید و بقیه ما، آرزوی آرامشی دارد که برای خودش پرستش شود. تلخی این داستان‌ها، مانند دنیا، این است که ما اغلب اعتماد می‌کنیم با فرض اینکه بزرگ یا «واقعی» هستیم، یا از طرف دیگر به احتمال زیاد پنج پوند وزن کم کرده‌ایم، فرانسوی یاد می‌گیریم، شروع به کشیدن سیگار می‌کنیم، سیگار را ترک می‌کنیم، می‌رویم. به مرکز ورزش بروید، از لوازم آرایشی استفاده کنید، این را بنوشید، آن را بردارید، یا هر چیزی را بپوشید که در هر صورت مستحق ستایشی هستیم که شایسته آن بودیم. این یک فیلم فوق‌العاده جذاب است که در واقع به دنبال دیدن آن برای من طنین‌انداز می‌شود.

این احتمالاً یکی از منحصربه‌فردترین، تأثیرگذارترین و درگیرکننده‌ترین فیلمی است که دیده‌ام.

من پیش‌بینی نمی‌کردم که فیلم هر چند صادقانه خشمگین باشد. با درک اینکه دیوید برای پرستش تغییر یافته است (و بر این اساس به این معنی است که او به طور مؤثر عشق مادرش را به دست خواهد آورد)، شما شاهد یک چرخش نزولی اجتناب ناپذیر برای او هستید. فرزند واقعی مونیکا چند بار برای او مشکل ایجاد می کند و ذره ای اعتماد یا احساسی را که به او دارد از بین می برد. صحنه ای که دیوید توسط مونیکا رها می شود وحشتناک است - تا اینجا شما تقریباً فراموش کرده اید که او یک ربات است و تأثیر آن بخش های اصلی قدرت برای اجرای شگفت انگیز هیلی جوئل اوسمنت است.

همنشین مکانیک. جو (جود رگولاتور) چنان تسکین دهنده ای است که علاوه بر این که او فردی جذاب است، اولین همراه واقعی (!) دیوید پس از حذف خانواده اش می شود. جانشینی نمایشگاه بافت با دیدن اجرای سرویس "در مورد ما چیست؟" ارتقا می یابد. همانطور که روبات‌ها در حال نابودی هستند - هرگز فکر نمی‌کردم آن گروه را در یک فیلم اسپیلبرگ ببینم!

صحنه‌های منهتن ترسناک و خیره‌کننده هستند - شهر به لطف حل شدن پوشش‌های یخی قطبی پایین آمده است - و به همان اندازه که از نظر ظاهری بر گروه بندی های فیلم تأثیر می گذارد. برج‌های انجمن تبادل جهانی که بیرون از آب ایستاده‌اند، به دلیل اتفاقی که رخ داده است، بسیار قوی است (از جمعیتی که چند روز پیش تصویر را با آن‌ها تماشا کردم، هیجان زده شد).

هم‌زمان با اظهارات قبل از این اول، من هم متوجه شدم که پایان فیلم با فعالیتی که پیش از آن انجام می‌شد به‌طور نامطمئن می‌نشیند، و از ناامیدی به گرما می‌رفت - با این حال اگر فیلم را در نقطه‌ای از بستر دریا تمام می‌کردم، ناکامل بود. با وجود تمام صدمات و عذابی که دیوید در سفر طولانی خود متحمل شد، فکر می کنم اسپیلبرگ در مسیر درستی بود که به او (و جمعیت) چیزی پس داد - عموماً کل گشت و گذار فیلم به جایی نمی رسد.

فیلم برای همه مناسب نیست (بسته شدن، سرعت) اما نمی توانم تصور کنم که هیچ تماشاگری جایی در اطراف یک مولفه پیدا نکند که برای مدت طولانی / هفته ها / ماه ها پس از دیدن فیلم در ذهنش بماند. من مطمئناً، نمی توانم اعتماد کنم که این روی DVD ظاهر شود. هنوز خیلی زود است که آن را به شکل جالبی ببینم، با این حال فکر می کنم این یک اثر بالقوه بزرگ است و به یکی از فیلم های شماره 1 من در تمام دوران تبدیل خواهد شد.

برای من تحقیق جالب در مورد هوش ساخته دست بشر این نیست که "تا چه حد داستان پینوکیو بازگویی غم انگیز یا افسرده کننده است" بلکه... "هوش مصنوعی در مورد توانایی انسان برای عشق ورزیدن چه می گوید"

فیلم تقریباً به سه مرحله تقسیم می‌شود...پرده اول که در آن HJO (ربات بچه) برای گرامی داشتن (و تقویت عشق) تغییر یافته است. با پیچیدگی احساسات انسانی... در نهایت شکستن تمایل نوستالژیک اسپیلبرگ هنگامی که کودک توسط مادرش رها می شود (مقدار بیشتری از آن بعداً).

به نظر می رسد عمل 2 در نمایشگاه دستمال کاغذی شرم آور است. پیچیدگی های بقیه فیلم... با دیدگاهی پرانرژی از انسانیت به عنوان یک گروه گروهی مسخره شروع می شود، اما دوباره اسپیلبرگ با ارائه یک ابزار غم انگیز آشکار از گروهی که وقتی کودک آسیب می بیند طغیان می کند، به تایپ بازمی گردد. . من این عمل را به عنوان تلاش اسپیلبرگ برای القای موضوع هولوکاست در فیلم A.I. Artificial Intelligence دیده‌ام... شاید اینطور باشد، با این حال من قبول دارم که چیزی که به نظر من دیدگاه مهم‌تری در مورد ناتوانی انسان برای همدلی در تقابل با نوع بشر مهندسی شده است واژگون است. از مکانیسم‌ها... برای من این موضوع محوری فیلم است و با جهش آینده در پرده سوم به پایان می‌رسد، جایی که شاهد شیوع منظم مکانیک‌ها هستیم که توسط فرآیند رشد «داروینی» بر تحقق بخشیده می‌شود.
Act 3 یک اثر اسکیزوفرنی است... درهم آمیختن تمایل کوبریک به پایانی دلخراش و مشکوک به هر طریقی بدون بسته شدن بی عیب و نقص با تمایل اسپیلبرگ برای پایان دادن به احساس خوب. در نهایت مولفه های موضوعی فیلم بررسی شده در بالا، نزدیک به نیاز اسپیلبرگ برای تطبیق با رابطه کودک/مادر، به ویژه استفاده از روبات های توسعه یافته که در حال حاضر بر روی زمین حکمرانی می کنند، به عنوان جایگزینی برای بشریت با غنی ساختن آنها با احساسات انسانی، نزدیک می شود.

بنابراین...نتیجه گیری من...فیلمی در دو سطح...موضوعات زیادی به تاثیر کوبریک پرداخته شده و ثابت نشده است، اما با کمی اصلاح طرح/داستان و تکمیل کامل توسط اسپیلبرگ از طریق و از طریق من موافقم که چیزی که اسپیلبرگ اضافه می کند «قابلیت دسترسی» به فیلمی است که مطمئنم با بازدیدهای حاصل از آن ایجاد خواهد شد... ...همچنین برای این آقای اسپیلبرگ...آفرین!

بیایید اینجا را ببینیم ... من مطمئن نیستم از کجا شروع کنم! حدس می زنم کار اصلی که بعد از دیدن اولین بازی انجام دادم این بود که سرم را خاراندم و از خودم پرسیدم "آیا این را دوست داشتم؟" این مطلقاً فیلم متوسط شما نیست. این منحصر به فرد و مبتکرانه است و شما را به مکان هایی می برد که اکثر فیلم های سینمایی نمی روند. من عملاً 100% هستم که اکثریت قریب به اتفاق یا آن را گرامی می‌دارند، یا آن را تحقیر می‌کنند. (مثل من) به احتمال زیاد عاشق فیلم‌های متشکرم جورج لوکاس، 12 میمون، سیاره گوریل‌های منحصربه‌فرد، انواع فیلم‌های علمی تخیلی شده‌اید، پس در آن مرحله، لذتی واقعی خواهید داشت. با این حال، جرأت نداشته باشید که در هر مرحله انتظار فعالیت‌های تپنده‌ای داشته باشید، لبه‌های هیجان‌انگیز زیادی وجود دارد که می‌تواند به سرعت فیلم را به عقب برگرداند.

شاید این راز است. جمعیت به شدت ترکیب شده بودند، افراد کارکشته تر که به دنبال یک طرح جذاب و متقاعد کننده بودند، و جوانان/افراد مدرسه ای، که در جستجوی آن رایانه های شخصی عجیب و غریب با سرعت بالا بودند، گروه های فعالیت واقعی را تولید کردند. در نقطه ای که فیلم هر دو را تثبیت کرد، فکر می کنم چند نفر را ناراحت کرد. افراد جوان تر به معنای واقعی تئاتر را هنگامی که بیش از حد تنبل شد ترک کردند و افراد با تجربه بیشتر فکر کردند که وقتی تئاتر بسیار دیوانه و پیش بینی نشده بود. من واقعاً فکر می‌کردم که این چند فیلم در یک فیلم است.

اگر می‌دانید آیا ارزش هزینه کردن برای دیدن هوش مصنوعی در یک تئاتر را دارد یا خیر، باید بگویم خوب است، این یک برخورد جدی ویژه است. صرف نظر از اینکه شما آن را تحقیر می کنید. این یکی از آن فیلم‌هایی است که تا پایان روز برای شما باقی می‌ماند و شما را به فکر فرو می‌برد.

یک بیان احتیاط: در پایان این فیلم، توالی‌های خاصی به شما این تصور را می‌دهد که فیلم داره تموم میشه این چند بار اتفاق می‌افتد، اما بی‌وقفه ادامه دارد. در واقع هوش مصنوعی شبیه 2 و نیم ساعت است که در واقع نسبت به سایر فیلم های سینمایی با هزینه های بزرگ مانند تایتانیک و شجاع دل محدودتر است. فکر می‌کنم واقعاً بیشتر در هوش مصنوعی شرکت می‌کردم، با این فرض که کسی به من می‌گفت: "صبر کن، چیزهای بیشتری وجود دارد!" برخی از افراد به دلیل ناامیدی از سفت نشستن برای پایان آن رفتند. نه اینکه فیلم اساساً افتضاح بود، در واقع پایان نسبتاً جذاب می شود. این به سادگی برای مدتی ادامه یافت. پس به عقب برگرد و تا زمانی که به معنای واقعی تیتراژ را ندیده ای، به بلند شدن فکر نکن.

***SPOILERS*** ***SPOILERS*** من با دو سه نظر سنجی به دیدن هوش مصنوعی رفتم. بینش من نسبت به فیلم محدود به کسانی بود که آن را ساخته و هدایت کردند و نام‌های بزرگی که در آن حضور داشتند. من از یکی از همراهان شنیده بودم که نمایش 1 به تعویق افتاده است، اما پرده 2 خوب بود، در حالی که تکمیل آن بسیار اسپیلبرگسک بود (آیا این یک کلمه است؟ اکنون است).

من در این راه دقیقاً نمی دانست که چه چیزی در فروشگاه است، اما متوجه شد که او اساساً پولش را درست کرده است. قانون 1 چند موضوع جذاب را مطرح کرد اما از پاسخ قانع کننده به آنها غفلت شد، چه در داخل تظاهرات و چه بعداً در فیلم A.I. Artificial Intelligence. من از اینکه مادر به این سرعت به پسر جوان می‌رفت راضی نبودم، اگرچه، به اندازه کافی، اگر موقعیت‌های بیشتری به کار می‌رفت که بر تصمیم او تأثیر می‌گذاشت، سرعت فیلم بسیار کندتر می‌شد.

پرده 2 # من بود. 1 و تمام شدن آن ممکن است همانطور که در هر نقطه ای از آن می بینم به طور موثر برای پایان دادن به فیلم استفاده شده باشد. این بسیار مبهم تر از دو نمایش دیگر بود، و

از دیدگاه من بهترین بخش فیلم بود. جود رگولاتور فوق‌العاده بود و من تقریباً آرزو می‌کنم ای کاش او شخصیت اصلی فیلم بود، به طور مثبت می‌توانست یک فیلم جایگزین باشد (هوش مبتنی بر رایانه 2 - آیا کسی برای اشباع کردن برنامه‌ریزی شده است؟). با این حال، من احساس نمی‌کردم که دشمنی مردم با ماشین‌ها (مثلاً در صحنه‌ی میدانی که آنها را با مواد خورنده مایع شده و غیره تخریب می‌کنند) معنا پیدا کند، شاید بیشتر مورد بررسی قرار گیرد.

عمل 3 باعث خنده در بین حدود 50 درصد از جمعیت از جمله من شد، عمدتاً به دلیل احساسات ناخوشایند آن، اما علاوه بر این در ناامیدی از تزلزل تکمیل. شاید فیلم تا پایان پرده 2 تحت برنامه مالی CGI قرار گرفته باشد، بنابراین یک طرح ناتوان خارجی/غربانی به آن اضافه شده است.

در خلاصه، من احساس نمی کنم که هوش مصنوعی تمام شده باشد. تمرین در بیهودگی، با این حال ممکن بود به وضوح فیلم بهتری باشد. عروسکی در حال قدم زدن/حکم کردن بسیار عالی بود، هیچ یک از نمایشگاه های بازیکنان را نمی توان نامرغوب به تصویر کشید و از نظر ظاهری فیلم خیره کننده بود. امکان جایگزینی یک نوجوان اندرویدی در 8 سالگی یا هر چیز دیگری بسیار جذاب بود، همانطور که بخشی از رویاهای مختلف نشان دهنده چیزهای آینده بود. چنین افکار هوشمند بی‌شماری در عین حال توسط حرص و طمع شرکت‌ها نابود شده‌اند تا جایی که نمی‌توان آنها را حتی به‌عنوان یک شاهکار ناقص به تصویر کشید.

سه چیز که مرا آزار می‌دهد: 1-عدم بازنشانی سوئیچ بر روی بچه مکانیک در فرصتی غیرفعال که وفاداری باید جایگزین می شد 2-آکواپتر پلیس با زحمت 3-به چه دلیلی به این جوان اجازه داده شد که از خانه خارج شود و از ساختمان مرکزی منهتن به داخل آب بپرد؟

آیا این می تواند فیلم را نابود کند؟ به خوبی ممکن است پیروزی قطعی ارائه بر چیزی مهمتر باشد. هیچ تردیدی در مورد خواسته‌های بزرگ فیلمی اسپیلبرگ و توانایی او برای به تصویر کشیدن صحنه‌های بی‌نظیر وجود ندارد، با این حال خلأ و سطحی بودن هوش مصنوعی تماشاگر را به این فکر می‌کند که مکان، همه چیز در نظر گرفته شده، چیست. به این احساس عظیم هوش مصنوعی در طول 2.5 ساعت اضافه کنید، و هوش مصنوعی تقریباً از پشت خود تبخیر می‌شود. نشانه‌ها از همان ابتدا بد بودند، زیرا داستان‌نویس دشوار خطرناک می‌گوید: «سال‌های زیادی از این به بعد، زمانی که یخ‌های قطبی به هم رسیدند. به دلیل مواد مضر ازن مایع شده اند..." یا مواردی از این قبیل - در مورد اشتباه صحبت کنید. مدل دیگری در آخرین گروه بندی قرار دارد که در آن واقعاً یکی از اندرویدهای باریک (چطور ممکن است در فیلم A.I. Artificial Intelligence هایی مانند این، موجودات زمینی اضافی عموماً به شکل انسان نما هستند؟) با صدای تریلر فیلم جدی مشابه به بچه مکانیکی توصیه می کند که "کارآمد است؟" برای اینکه یک مسیر فضا/زمان فقط یک بار درگیر شود..." در حین پیش رفتن درباره آن بحث کنید.

مساله اسپیلبرگ این است که او به طور مداوم راه را برای یک صحنه اصلی اوج هموار می کند. - در مجموع خوب، با این حال او همه چیز را از دست می دهد - فیلمنامه، طرح، شخصیت برای رسیدن. صحنه آخر را در نظر بگیرید - با این هدف که ما بتوانیم عشق مادرش را به دختر خودکار جلب کنیم و سپس آن را از دست بدهیم. بنابراین ما چیزهایی در مورد "ما می توانیم او را فقط برای یک روز تولید مثل کنیم" بدون هیچ توضیحی دریافت می کنیم. به همین ترتیب، اگر مادرش قبلاً او را دوست نداشت، به چه دلیل برای او ایده خوبی بود که او را در یک روز پس از 2000 سال پس از مرگش دوست داشته باشد. انصافاً این توهین به هوش بیننده است.

به تمایز نحوه حرکت هیچکاک (که در عشق اسپیلبرگ به صحنه عظیم شریک بود) به سمت آخرین صحنه عظیم نگاه کنید. شخصیت ها، داستان و فشار به طور پیوسته و در عین حال اجتناب ناپذیر رشد می کنند. سپس اوج عظیم و همه آن سودمند است. در مورد اسپیلبرگ، همه اینها یک ناامیدی بزرگ است، به این دلیل که توسعه هیچ محتوایی برای آن ندارد.

من نمی‌توانستم علامت همکار "ماشین عشق رباتیک" را ببینم - به چه دلیل او می‌گوید او به هر طریقی در فیلم A.I. Artificial Intelligence حضور داشت؟ همچنین، لازم است بگویم که هموطن کوچولو تا جایی که می‌توانست تلاش محکمی انجام داد، اما به خاطر رحمت، در مورد «مامان دوستم داشته باش» اغراق‌آمیز کرد. به ناچار آن را مانند بیان خونریزی بدیهی است. همچنین، وقتی اسپیلبرگ چیزهای شیرین ظریف را به کار می‌برد، به سختی می‌توانید از شرم به صفحه نمایش نگاه کنید - وقتی تدی 2000 ساله موهای مامان را از دهانه‌های خزش تحویل می‌دهد، همه جمعیت به هم ریختند.

مسئله این است که اسپیلبرگ همه چیز را به گونه ای جدی می بیند. فکر می‌کنم او واقعاً یک رئیس می‌خواهد که بتواند هنرپیشه اسپیلبرگ را برای صحنه بزرگ بپذیرد و کنترل کیفیت و لطافت لمس را روی بقیه اعمال کند.

به عنوان آخرین فکر چند روز قبل از «دوئل» "روشن بود. چه تمایز - خط داستانی سفت و سخت، بدون مواد بیهوده، بازی باورنکردنی از دنیس ویور، فشار عالی، بدون احساسات شیرین، تفسیر قابل تصور در سطوح مختلف، و اوج فوق العاده ای. از آن زمان به بعد چه بلایی سر اسپیلبرگ آمده است؟

***SPOILERS*** ***SPOILERS*** ضرب المثلی قدیمی وجود دارد که می گوید "پودینگ را بیش از حد تخم مرغ نکنید". اگر در هر نقطه‌ای از پودینگ بیش از حد تخم‌مرغ وجود داشت، هوش مصنوعی بود.

هوش مصنوعی ممکن بود خارق‌العاده باشد و برای اینکه حداقل به آن احترام بگذاریم، شروعی کاملاً امیدوارکننده داشت. Haley-Joel Osment در واقع یک سرگرم کننده کوچک حیرت انگیز است و تصویر او از دیوید جوان "مچا" ناراحت کننده است زیرا ممکن است بسیار عالی باشد. (او هرگز در تمام فیلم یک بار سوسو نمی زند) صحنه ای که "مادر" او را در جنگل رها می کند، پس از اینکه بچه "واقعی" او (که یک دختر کوچک دستکاری شده است) از استراحت برودتی خود بیدار می شود، فوق العاده متحرک است. به تلاش‌های مکانیکی غیرعادی‌اش برای محبت کردن او به او.

یکی دیگر از شخصیت‌های خارق‌العاده، اما متأسفانه نابالغ، دوست پلی‌بوی جو دیوید در سفرش است (با بازی آنقدر نفیس که جود رگولاتور واقعی نبود.) راه رفتن با ضربه زدن عجله ای برای تماشا کردن است و او به همین ترتیب دو یا سه سطر باحال مانند "شما برای مادرتان مدیریت کنید، مثل من مدیریت زنانم!" (من حدس می زنم که آقای اسپیلبرگ فروید را درک کرده است ;o)

متاسفانه، این نمایشگاه های خوب واقعاً نمی تواند فیلم را از زاری تهوع آور دلخراشی که می شود نجات دهد. برای در امان ماندن از جزئیات سخت، دیوید در سفری است تا پیکسی آبی را از فانتزی پینوکیو پیدا کند. خوب، با این حال اسپیلبرگ دلتنگ این «طعنه آمیز» است. او و جو پس از اینکه به سختی در نمایشگاه فلشر از مرگ خارج شدند، به شهر روژ، نوعی لاس وگاس برای مکانیک، سفر کردند. در حال حاضر فیلم به شکل ظاهری فوق‌العاده با پس‌زمینه‌های فاجعه‌آمیز حاکی از برنامه‌ریزی H.R Giger برای بیگانگان است.

در نهایت، دیوید سازنده‌اش دکتر Leisure را در منهتن افسرده وحشتناک می‌یابد و اینجاست که فیلم واقعاً آنجاست. باید تمام می شد او می‌داند که در حال حاضر تنها بخشی از یک خط خلقی از جوانان مکانیک است و «خاص» نیست و تصمیم می‌گیرد به همه چیز پایان دهد. خوب. پایان غیر قابل توجه یک فیلم O.K. در هر صورت خیر. از اینجا به بعد اسپیلبرگ کنترل را در دست دارد.

< من واقعاً می‌خواهم بخش عادلانه‌ای از طرح را در اینجا کشف کنم، بنابراین اگر تمایلی به مواجهه با شوک/نارضایتی دارید، ادامه را نخوانید. >

در حالی که در آب است، پیکسی آبی (عروسک خمپاره‌ای در بخش‌های باقی‌مانده نمایشگاه جزیره کولنی) را «پیدا می‌کند» و 2000 سال بعد را برای پیکسی آبی جالب می‌گذراند تا او را به یک بچه اصیل با این حال، بایستید. همه چیز گم نمی شود زمین در حال گذراندن عصر یخبندان دیگری است، اما برای دیوید (که باید با یک باتری کاملاً کار کند) خوب است، با توجه به این واقعیت که خارجی ها فرود آمده اند! یپی!! علاوه بر این، آنها قابل تشخیص هستند. آخرین باری که ما آنها را دیدیم آنها مردم را متقاعد می کردند که از سیب زمینی له شده و گل کوه بسازند.

تمام این بیگانگان نیاز دارند که دیوید راضی باشد (همانطور که خارجی های اسپیلبرگ معمولاً انجام می دهند) همانطور که او آخرین است. یادی از "بزرگ" (??) نژاد بشر و تنها چیزی که او نیاز دارد مادرش است. متأسفانه ویژگی‌های ارثی بیش از حد پیشرفت نکرده است و می‌توانند او را شبیه‌سازی کنند، اما او فقط یک روز ادامه می‌دهد (بدیهی است که یک فرد می‌تواند یک بار در فضا-زمان پیوسته را تجربه کند. این یک بار دیگر علم مواد سفر ستاره‌ای است!) دیوید خواهد گرفت. این خطر برای یک روز ایده آل (من همچنان پیش بینی می کردم که لو رید شروع به خواندن کند) و علی رغم اعتراض خواهر و برادر خارجی ریچارد برتون، او آن را دریافت می کند. پایان. (خدا را شکر کنید)

بپذیرم که یک فیلم می تواند با این دو رئیس تحسین برانگیز به این مشکل برود، اما قبول کردم. ساعت اصلی یا بیشتر امیدوارکننده است و مشخصاً ویژگی بی‌نظیر کوبریک را در طفره رفتن از غم‌انگیز دارد. در هر صورت، تاثیر اسپیلبرگ غیرقابل انکار است و قسمت پایانی فیلم، مستقیماً به فیلم واقعی است. بسیار ناامید کننده ;o(

**حاوی چند اسپویل کوچک و مهم***

بعد از اینکه من قبلاً Raw Fiction را تماشا کردم (قبل از همه تبلیغات) فیلم را نامشخص گذاشتم در صورتی که به تازگی یک اپوس مگنوم را دیده باشم یا یک فیلم B واقعاً وحشتناک. بار دوم که آن را دیدم متوجه شدم که یک کار نمونه است. معادل آن در سال 2001 به کار می رفت، علیرغم این واقعیت که من واقعاً می خواستم سه اکران را ببینم تا واقعاً ویژگی اصلی آنچه را که در ابتدا یک فیلم فوق العاده ساده از A تا B تا C بود، ببینم.

شاید یک فیلم واقعاً خارق العاده این کار را به عنوان A.I انجام می دهد. به طور قابل توجهی روی من تأثیر گذاشت اگر فیلمی محدودیت‌ها را از بین ببرد و به اندازه کافی منحصربه‌فرد باشد، نقد اولیه برای بسیاری می‌تواند تجربه‌ای مختل‌کننده، در هر صورت، طاقت‌فرسا باشد. از بسیاری جهات، مانند سال 2001، مناسبت های روی پرده تنها بخشی از داستان هستند که به شما فرصتی می دهد تا به موضوعات و موضوعات مطرح شده فکر کنید و در نظر بگیرید. آیا من طوری طراحی شده‌ام که مادرم را تا زمانی که مادرم را ترک نکنم گرامی بدارم؟ چگونه می توانم کمبود مادرم را مدیریت کنم؟ آیا من به روشی که می‌توانم به دیوید پاسخ دهم منحصر به فرد هستم؟ چه برنامه‌نویسی دیگری دارم که به من اجازه می‌دهد چنین رویدادی را مدیریت کنم؟ به عنوان متحد سال 2001. از طریق چشمان و احساسات یک ماشین بررسی می کند که ما چه کسی هستیم، و تصویر ناراحت کننده ای را به ما منعکس می کند که در معاینه اضافی آنقدرها که ما فکر می کنیم از هویت ما دور نیست. من می توانم فکر کردن را به خاطر بیاورم. بسته شدن سال 2001 یک چرخش واقعی بود، اما در بازدیدهای مجدد اذعان شد که بچه نشاسته ای نتیجه اصلی است که با توجه به باقی مانده فیلم می تواند وجود داشته باشد. این در مورد افراد خارجی یا بنای تاریخی سنگی نبود. این بود که از کجا آمده ایم و به کجا می رویم. قابل مقایسه A.I. نتیجه‌ای دارد که در ابتدا بسیار سمت چپ به نظر می‌رسد، اما واقعاً راه اصلی آن است. فقط ما در یک مفهوم کلی برای قضاوت درباره خود ناتوان هستیم و با توجه به اینکه تمدن سقوط کرده را بر اساس برجسته ترین جلوه های آن قضاوت می کنیم، تصمیم از پیش تعیین شده ما است که به این ترتیب نیز تصمیم گیری کنیم. خواه A.I. به عنوان یک نمونه نگریسته خواهد شد، چیزی است که هنوز مورد بحث و بررسی قرار خواهد گرفت، به نظر من، دارای مولفه های مثبت است. دسته کوچکی از صحنه‌ها و عکس‌های خارق‌العاده «برای گاز گرفتن غبار برای» برای شروع.

اولین ظاهر مبهم دیوید در آسانسور. دیوید با توجه به چهره ای نیمه تمام نگاهی به آن انداخت. دیوید در کنار تدی ماند و از او پرسید که آیا 50 سال زمان زیادی است یا خیر. پرستار بچه که قرار است محو شود به دیوید اطلاع می دهد که درست می شود.

هوش مصنوعی صحنه هایی دارد که به دلیل توانایی های شگفت انگیز هیلی جوئل اوسمنت و فرانسیس اوکانر مشهورتر با آینده نگر است. ، به ندرت نزدیک به اثر خانگی دیده می شود. در نقطه ای که چهره دیوید پس از تحریک او تغییر می کند. در نقطه ای که دیوید برای اولین بار از مادرش جدا می شود. در نقطه ای که دیوید وحشیگری را نشان می دهد که حتی جو را وادار به عقب نشینی می کند، با وجود اینکه جو قسمتی از وحشتناک ترین کارهایی را که انسان می تواند انجام دهد دیده است. صحنه‌های «کلاسیک» تقریباً بی‌شماری هستند.

همچنین صرف‌نظر از ماهیت جدی مخرب موضوع، طنز فراوانی نیز وجود دارد، برخی مرسوم، برخی به‌طور استثنایی کسل‌کننده. رقابت دیوید و مارتین هم تقلید و هم بدبختی است زیرا آنها در مورد تدی می جنگند، در حالی که جود لاو همراه جو به ما کمک می کند تا "کاربردهای" متعدد نوآوری را به خاطر بسپاریم. من یک بار خواندم که هیچ نوآوری سریعتر از زمانی که سرگرمی های وابسته به عشق شهوانی کاربرد قابل توجهی برای آن دارند (16 میلی متر، نوار، تلویزیون ماهواره ای، دی وی دی و وب) مورد تایید قرار نمی گیرند. من مطمئن نیستم که این چقدر واقعی است، با این حال جو یک تصویر بسیار سرگرم کننده بود از اینکه چگونه می توان آرزوهای پست مردم را از طریق نبوغ ما برآورده کرد.

علاوه بر این، فیلم به موضوعی می پردازد که در عین حال خودش -مشخص است و بخشی از زندگی ما هرگز به طور کامل با چیزی مانند جزئیات و دقتی که در اینجا وجود دارد بررسی نشده است و اگر هیچ چیز دیگری به تنهایی شایسته ستایش فوق العاده ای است.

بعد از همه سر و صداهای من اما من واقعاً اعتماد دارم که نظرسنجی های مختلف در اینجا A.I را برجسته می کنند. یک اثر هنری بودن به نظر می رسد که افراد واقعاً فیلم را گرامی می دارند یا آن را تحقیر می کنند و ساخت باورنکردنی باید احساس، گفتگو و بحث را ایجاد کند، چه خوب و چه بدبینانه. عشق و تحقیر جدایی ناپذیرند.

کاملاً A.I. فیلمی است که واقعاً در مورد چیزی است و به تنهایی باید آن را دید. ممکن است با اشتیاق از آن متنفر باشید، اما ممکن است به شدت آن را نیز دوست داشته باشید و عشق به طور کلی ارزش ریسک کردن را دارد.

من به سادگی اعتماد دارم که پول نقد کافی به همراه داشته باشد تا شخص دیگری برنامه هزینه برای انجام چنین کاری را دریافت کند. فیلم جذابی است و استیون اسپیلبرگ احساس می کند که ساختن فیلمی مانند A.I. واقعاً شگفت‌انگیز است به‌صورتی‌که از روشن کردن اسکار غفلت می‌کند، زیرا دست زدن به فیلم‌ها خاموش می‌شود.