🌸 دانلود فیلم Extremely Loud & Incredibly Close 2011 (فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک)

فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک 2011 (به انگلیسی: Extremely Loud & Incredibly Close) یک فیلم درام و محصول 2011 کشور ایالات متحده آمریکا, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک 2011 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که یک مخترع جوان ۹ ساله بنام فرانسوفیل در شهر نیویورک به دنبال قفلی است که به کلیدی مرموزی که توسط پدرش جا گذاشته شده است بخورد. پدر او در حادثه ۱۱ سپتامبر جان سپرده است….

این فیلم به کارگردانی Stephen Daldry, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک 2011 یا دانلود دوبله فارسی فیلم Extremely Loud & Incredibly Close 2011 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را Thomas Horn, Tom Hanks, Sandra Bullock, Max von Sydow, John Goodman, Viola Davis, Jeffrey Wright, Zoe Caldwell, Dennis Hearn, Paul Klementowicz, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک 2011 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران Thomas Horn, Tom Hanks, Sandra Bullock, Max von Sydow, John Goodman, Viola Davis, Jeffrey Wright, Zoe Caldwell, Dennis Hearn, Paul Klementowicz, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک 2011 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک 2011 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود Extremely Loud & Incredibly Close 2011 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

رده سنی فیلم فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک 2011 PG-13 بوده و قبل از دانلود فیلم فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک 2011 باید گفت تماشای این فیلم برای افراد زیر PG-13 سال مناسب نیست! این فیلم در ژانرهای درام, بوده و محصول کشور ایالات متحده آمریکا, هست. زبان اصلی فیلم فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک 2011 انگلیسی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک 2011 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم Extremely Loud & Incredibly Close 2011 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک 2011 6.9/10 از 10 می باشد.

یک مخترع جوان ۹ ساله بنام فرانسوفیل در شهر نیویورک به دنبال قفلی است که به کلیدی مرموزی که توسط پدرش جا گذاشته شده است بخورد. پدر او در حادثه ۱۱ سپتامبر جان سپرده است…
پسر باهوش 9 ساله‌ای به نام اسکار، پدرش را در حادثه 11 سپتامبر از دست می‌دهد و در مراسم تدفین او با تابوت خالی شرکت می‌کند. او غم و اندوه زیادی را تجربه می‌کند و...
داستان روایتی است از یک مخترع 9 ساله که عاشق فرانسه است و شخصیت صلح جویی دارد ... پدر که در حادثه 11 سپتامبر کشته شده ، کلیدی را به جای گذاشته است . پسر 9 ساله تمام نیویورک را برای یافتن جعبه قفل شده این کلید جست و جو می کند ...
فوق العاده بلند و بیش از حد نزدیک یا خیلی بلند و فوق العاده نزدیک فیلمی درام برگرفته از رمانی به همین نام نوشته جاناتان سافرن فوئر می‌باشد که توسط استیون دالدری کارگردانی شده‌است. توماس هورن، ماکس فون سیدو، تام هنکس، ساندرا بولاک، ویولا دیویس و جان گودمن از بازیگران فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک هستند. فیلم روایت پسربچه باهوشی به نام «اسکار شل» است که پس از مرگ پدرش در یک فاجعه؛ حین جستجو در کمد پدرش (که بعد از مرگ وی دست نخورده باقی‌مانده) پاکت کوچکی را پیدا می‌کند که درون آن یک کلید قرار دارد و روی پاکت نوشته شده «بلک»…
فوق العاده بلند و بی نهایت نزدیک یک مخترع آماتور نه ساله، فرانکوفیل و صلح طلب، در شهر نیویورک به دنبال قفلی است که مطابق با کلید مرموزی است که پدرش در 11 سپتامبر 2001 در مرکز تجارت جهانی درگذشت...
یک مخترع آماتور 9 ساله ، فرانکوفیل و صلح طلب ، نیویورک را به دنبال قفلی می کند که با کلید اسرارآمیز به جا مانده از پدرش ، که در 11 سپتامبر 2001 در مرکز تجارت جهانی درگذشت ، مطابقت دارد.

جهت دانلود فیلم Extremely Loud & Incredibly Close 2011 (فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

پدر اسکار شل تا همین اواخر در جریان 11 سپتامبر به سطل لگد زده بود. در یکی از این اتفاقات، اسکار به عنوان کلیدی برای چیزهای پدرش به نظر می رسد. این باعث می شود اسکار به دنبال چیزی باشد که کلید در آن جای دارد. در حالی که علاوه بر ملاقات با افراد جدید. یکی از این افراد جدید مردی ساکت را در خود جای داده است که از او به عنوان «اجاره‌گر» یاد می‌شود. فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک احتمالاً می تواند، آن را در پرتو کتابی از نویسنده تحسین شده جاناتان سافران فوئر است. من خیلی مطمئن نیستم که فیلم از کتاب دور شود. گاهی اوقات این برای یک فیلم کار می کند. هر چند که ممکن است، برای فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک کار نمی کند.

فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک به چند دلیل عالی نیست. در هر صورت، قانع‌کننده‌ترین انگیزه که چرا فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک را دوست نداشتم، اساساً اسکار شخص اصلی است. من او را ناخوشایند و نسبتاً ناپسند می‌دانستم، یا احتمالاً دیدگاه من نسبت به او همین است. با توجه به آنچه من خوانده ام او در کتاب متفاوت است، من نمی توانم این را تایید کنم تا 100 درصد مطمئن باشم. به هر حال در چند صحنه، در آن صحنه‌های خاموش، این بازیگر واقعاً منصفانه کار می‌کند، با این حال به طور کلی او به سادگی غیرقابل دوست‌داشتنی است.

بیشتر من از فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک متنفرم، اما واقعاً شخصیت‌های جانبی آن هستند که واقعا فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک را نجات دهید سرگرمی هایی مانند تام هنکس و ساندرا بولاک واقعاً در قسمت های خود خوب هستند. در هر صورت، چیزی که واقعاً فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک را نجات می دهد، نمایشگاه سرگرم کننده شگفت انگیز مکس فون سیدو است که نقش شخصیت آرامی را بازی می کند که به عنوان «اجاره» شناخته می شود. نمایشگاه او به سادگی بسیار حیرت انگیز است و فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک را از گرفتن امتیاز بسیار پایین تر از من نجات می دهد. کار او به قدری بزرگ بود که باید بگوییم که او برای جایزه اسکار در کلاس بهترین بازیگر مکمل انتخاب شد. این را به خاطر داشته باشید که شخصیت او حرف نمی‌زند و کلمات «بله» و «نه» را روی دستانش جوهر می‌کند و چیزها را در یک صفحه خراشی که می‌فرستد ثبت می‌کند. من واقعاً احساس می کنم که شگفت انگیزترین جنبه های فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک واقعاً شامل او می شود.

در مجموع من واقعاً احساساتی را با فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک در هم آمیخته ام. هماهنگی فوق العاده ای از رئیس استفان دالدری دارد. همچنین، یک بار دیگر، نقش آفرینی بخش بزرگی از بازیگران مکمل فوق‌العاده است. در حالی که من احساس می‌کنم که فیلم در کل خیلی سخت است تا شما را دیوانه کند و احساس کند، و علاوه بر این، توماس هورن، سرگرم‌کننده بچه، در بخش‌های آرام، خوب است. او به سادگی مرا در بخش های زیادی اذیت و مزاحم می کند. بنابراین برای من این یک واکنش ترکیبی دارد. فرض کنید که آن را برای بازیگران مکمل ببینید و دیدگاه خود را در مورد ظرفیت بازیگری توماس هورن بسازید. من به آن 5/10 می دهم.

اسکار پدرش توماس را در بدبختی 11 سپتامبر از دست می دهد. یک بچه حساس که ممکن است آسپرگر داشته باشد، پدرش یک تثبیت کننده و تامین کننده دیگران بود، و اسکار سعی می کند کمبود ناشی از سقوط توماس را با حل یک معمای آخر که فکر می کند پدرش او را ساخته است، جبران کند.

br/> اعدام هوشمندانه توماس هورن ترسناک است، همه نارضایتی های سخت و جراحات دردناک را در حالی که او با اطمینان شدید به سفر خود می رود، در ابتدا صرفاً توسط تنبور آرامش و توانایی های سلسله مراتبی کاملش پشتیبانی می شود. بعداً تحت حمایت The Leaseholder، ساکن آرام مادربزرگش قرار گرفت. با بازی مکس فون سیدو، این یک استاد کلاس در پاسخگویی است. فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک تصمیم قاطع را دنبال می‌کند که اساساً کاملاً با POV پسر باقی بماند، و حتی با قاطعیت‌تر به یک سوئیچ سوم عمل می‌کند، ساختاری که دالدری آشکارا به سمت آن متمایل است که از طرح‌بندی مشابه The Hours پیروی می‌کند. باقی ماندن با بچه به این معنی است که تام هنکس و ساندرا بولاک کارهای کمتری نسبت به آنچه ستاره هایشان توصیه می کنند انجام می دهند، با این حال آنچه را که باید انجام دهند واقعاً به خوبی انجام می دهند. بولاک در نمایش سومی می درخشد که ممکن است نوستالژی را برانگیخته باشد، اما در واقع به اندازه کافی سفر عمیقی را که اسکار انجام داده تا با پدرش در ارتباط باقی بماند، پایان می دهد و در نهایت برای مادرش ارزش قائل است. در همین حال، او متوجه می‌شود که چگونه شکاف ازدواج یک زوج دیگر را ترمیم کند، رشته داستانی که به طرز استادانه‌ای با تلاش اسکار همراه است.

به نظر می‌رسد که مردم فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک را به دو دلیل محکوم می‌کنند. نمایش شیرین ساخارین از شبه آسپرگر (یا از طرف دیگر، آنها کودک را فقط آزاردهنده می دانند)، و استفاده از بدبختی 9.11 به عنوان فریب جمعیت. با سرمایه‌گذاری کمی از انرژی خود بر روی بچه‌های آسپرگر، تصویر هورن جوان را رضایت‌بخش می‌دانستم و در عین حال به تحریف نمی‌رفتم. با توجه به واکنش‌های خشن به نمایش‌های 9.11، فیلم‌هایی مانند Zero Dull Thirty، Argo و غیره به بدبختی‌های افراد دیگر می‌پردازند، اما به نظر می‌رسد که این بدبختی‌های حاشیه‌ای و «دیگر» هستند و شایسته تفکر کارشناسانی نیستند که می‌توانند به آنها نزدیک شوند. 9.11 به عنوان بدبختی، به جای یک بدبختی دیگر. افسانه های زیادی در مورد مناسبت های 9.11 و توسعه مجدد آمریکا از آن زمان می چرخد. ELIC در اسطوره پردازی خود بیان می شود، بنابراین جذب آن ساده تر است.

هورن هیپنوتیزم کننده است، داستان بخش ششم ماوراء طبیعی است، و داستان اینکه چگونه صداقت یک کودک می تواند قلب های آسیب دیده را ترمیم کند، یک داروی تسکین دهنده است. نیاز کلی به درخواست از زمان به زمان. فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک با گذشت فصول و پر شدن ارتفاع، عیب یاب خود را از دست خواهد داد.

من فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک را دوست داشتم. من در صحنه های متعدد گریه کردم. با این حال، من نیز از طریق تبلیغات گریه می کنم، به طوری که واقعاً چیزهای زیادی درباره من بیان نمی کند! چیزی که باید در رابطه با فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک بگویم این است که توماس هورن اساساً شایستگی "نقطه دادن" به عنوان بهترین سرگرمی کننده در یک نقش را داشت.

اکنون - با در نظر گرفتن ارائه او ممکن است گفتن آن عجیب به نظر برسد. شغل - و او به سادگی یک جوان است. بنابراین، من را با یک ایده آشکار باقی می گذارد: توابع Grants باید یک کلاس استثنایی برای "بهترین سرگرمی کودک/سرگرم کننده در یک نقش" داشته باشند - با توجه به این واقعیت که من به سختی می توانم تصور کنم که چگونه جورج کلونی بهترین سرگرمی را برای بستگان دریافت کرد، و حتی به توماس هورن هم ارجاع داده نشد. همه چیز به تحسین می رسد. (در واقع فکر می‌کنم کمک مالی کلونی برای کار دیگری بود که او انجام داده بود - شبیه به اینکه گلدبرگ افتخاری برای فانتوم کسب کرد زیرا او برای Purple نادیده گرفته شد - کار ارائه دیگری که بالاتر از حد استاندارد بود.) آنچه می‌توانم بگویم، پس از مشاهده Very واضح و غیرقابل تصور نزدیک این است که توماس هورن نباید خیلی زود به عنوان یک خبرساز برجسته شود. بازی او غیرقابل انکار شگفت‌انگیزتر از بسیاری از بازیگران باتجربه بود.

بسیاری فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک را با توجه به ارتباط با 911، و روشی که حول محور یک کودک متمرکز شده بود، به جای توجه به این موضوع انتقاد می‌کنند. تعداد زیادی از زندگی که از دست رفت. من نمی توانم با این انتقادات مخالفت نکنم.

فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک با توجه به اینکه سفارشی شده است فوق العاده است. در پس‌زمینه، به فضایی فردی می‌رود - و نشان می‌دهد که چگونه یک پدر و مادر داغدیده مجبور می‌شود تا درگذشت همسر را تحمل کند، در حالی که جوانانی نیز در آن حضور دارند. برای این وضعیت، این جوان یک نقص دارد - پیشنهاد شده که آسپرگر باشد، اما هرگز تأیید نشده است.

من فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک را گرامی داشتم و در اکثریت قریب به اتفاق آن گریه کردم - نه به این دلیل که در کل احساس بدبختی می کردم. زمان - اما از آنجایی که محتوا بدون نقص اجرا شده است. بیایید به سادگی بگوییم - من دقیقا می دانستم که او در صحنه آخر به کجا می رود - و روشی که پیش بینی می کردم قلبم را تشویق می کرد - فریب خورده نیست.

بیشتر کسانی که کتاب را خوانده اند آن را "بسیار پر سر و صدا" می نامند. و به طرز باورنکردنی بی ادب» - با این حال من آن را «فوق العاده متواضع» می نامم. تصاویر متحرک هرگز کتاب ها را راضی نمی کنند - با این حال من احساس می کنم فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک کار بسیار خوبی انجام می دهد (و من کتاب را مطالعه کرده ام). من در واقع کتاب را پیشنهاد می‌کنم، اما آنچه در فیلم Extremely Loud & Incredibly Close می‌گذرد نباید قضاوت آن‌ها درباره نحوه بسته شدن آن را مختل کند. شخصیت او در کتاب کمتر خشمگین است - با این حال فیلم فرصت کمتری برای دریافت پیام در سراسر...

داستان در کنار هم دارد - من این نظرسنجی را برای بیان دیدگاهم درباره توماس هورن ارائه کردم تا از آن تقدیر کنم. او در کاری که بسیار عالی است - من واقعاً اطمینان دارم که افتخارات آینده شروع به درک بچه‌های ماهری می‌کنند که از استعدادهای بزرگ‌ترهای کارآمدشان پیشی می‌گیرند.

این همکار جوان برای شهرت طراحی شده است.

یک تلاش تهاجمی که، همانطور که بسیاری از افراد در قمار گرفتن عکس‌های متحرک اقدام می‌کنند، بخش مهمی از آن، یعنی تماس با دیدگاه‌ها و سایر جنبه‌های سخت و بیش از حد را داشت.

این که بگوییم صادقانه به آن پرداخته می‌شود، ملایم‌تر است. اعدام توماس هورن به عنوان یک جوان نامتعادل ذهنی استثنایی و حیاتی است. در حال حاضر و بارها فرد به طرز وحشتناکی از نظر محتوا و تحمل اغراق می شود. این تحریف های متناوب ایده عدم تعادل شیمیایی، تجسم واقعی هورن را خراب می کند. گاهی اوقات فرد جذاب است، اما در زمان‌های مختلف به‌عنوان یک هیولای فریاد، بدخلق و وحشتناک معرفی می‌شود که افراد را آزار می‌دهد و اغلب خود را به دیوانگی‌های فکری و بی‌معنی سوق می‌دهد. شما می توانید ناسازگاری روانی را تا حدی با موفقیت به تصویر بکشید، سپس، در آن نقطه، برای schmaltz خسته کننده می شود، حتی دو معامله. رئیس چند بار به این لحن رسید.

داستان مربوط به 11 سپتامبر نیست، اما نامتعارف ذاتی در زندگی روزمره و برای همه ما عادی است. با این حال، آن روز وحشتناک، به عنوان بستر داستان، پایگاهی مناسب ایجاد می‌کند، زیرا کودک (به نام اسکار) به سفری می‌رود تا در مورد کلیدی که در تاثیرات پدرش حدود یک سال پس از شکست پیدا می‌کند، بیاموزد. در نقطه‌ای وحشتناک از سرنوشت، پدرش یکی از کشته شدگان یکی از قله‌های بازار تبادل جهانی بود، و این جوان هنوز در تلاش است تا از طریق درد خود این اختلال را کشف کند. کلید، یک نمایش غیرقابل انکار، به سادگی با کلمه Brown بررسی می شود. او انتظار دارد که نام یک شخص باشد، و مأموریتی را برای ملاقات هر فردی که می تواند با آن نام پیدا کند، اعزام می کند. افرادی که زندگی آنها دردسرهای خاص خود را دارد. سفر واقعی داستان است و اسکار می‌آموزد: از نظر رفتاری، حتی تمام تخمین‌های متعصبانه‌اش از اعداد و برنامه‌های زمانی هرگز برای او آشکار نمی‌شود.

ساندرا بولاک و تام هنکس، به‌عنوان افراد برجسته‌اش، و سیستم درگیر کردن مونتاژ در خاطرات به اندازه کافی کار می کند. داستان به خوبی پیش می رود، با افشای قابل توجهی که باعث شگفتی تمام شده در جهت پیشرفت طرح شده است. چیدمان اپیلوگ شخصیت ها که آنچه را تجربه کرده اند ارزیابی می کنند عالی است. از خطوط آموزنده طفره می رود، و فقط آشکار می شود.

داستان به چند روش مختلف از حد معقول گذشته است. جوانی که اجازه دارد در مورد 80 میلیون نفر در نیویورک بچرخد، در هیچ واقعیتی، حتی در یک فیلم، نگاه نمی کند. هیچ کس او را متوقف نمی کند، او را زیر سوال نمی برد، یا هر چیز دیگری، بدون توجه به دروغ های ضعیفی که او می گوید. به خصوص فیلمی در مورد بچه ای که تقریباً خانه تکانی دارد. پذیرش آن دشوار است و حتی زمانی که او به سفرهای آزاد (مشهور به خاطر خطرات واقعی آن) در جستجوی افراد می‌رود، در ضمیر فرعی شما خواهد بود. این ممکن است برای رشته داستان مهم بوده باشد، با این حال احتمالاً راه بهتری برای تماس او با افراد وجود داشته است. صدا زدن؟ ساختن؟ آیا به دنبال ردیابی آنها به صورت آنلاین در فیس بوک هستید؟ چیزی هست؟

بنابرفوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک دقایق بسیار نزدیک به خانه و چند قسمت به طرز غیرقابل تصور مسخره ای دارد. به طور کلی، با این حال، تماس با یک اخلاقی است که به وضوح بیان شده است.

فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک به طور کلی از یک صحنه به صحنه دیگر تا حدودی کج خواهد بود. چند صحنه به شدت بی معنی یا احمقانه هستند، برخی دیگر از من ناراحت می شوند. با این حال، هر چیزی که نقاط ضعف مختلف طراحی فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک را مشخص می کند، یک چیز کاملاً در طول فیلم مشخص می شود. توماس هورن یک توانایی بازیگری فوق العاده است! تصویر خاص و متناقض او از اسکار شل حیرت انگیز و شگفت انگیز است! او صحنه هایی از دو هنکس و بولاک سنگین وزن را در طول فیلم می گیرد. به همان اندازه که طرح اصلی فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک اغلب یکنواخت است، من در تمام مدت مجذوب بازی های هورن شدم.

مکس فون سیدو نیز به عنوان پدربزرگ «اجاره‌گر» شگفت‌انگیز است. می‌دانم که انتظار می‌رفت شخصیت او نتواند حرف بزند، با این حال نمی‌توانستم در مقابل میل به این احساس مقاومت کنم که پدربزرگ ممکن است در صورت عدم محدودیت او در این زمینه‌ها، معضل اسکار را منطقی نشان دهد. با در نظر گرفتن همه چیز، محتوای اسکار اخلاقیات او را بهتر می کند و شخصیت او را نسبت به مجموعه کمپوست بی ربط به ارمغان می آورد.

فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک به طور کلی خلاصه می شود به یکی از آن نکات برجسته و صمیمانه و دقیق نزدیک بین که واقعاً باعث آزار و ناامیدی آن ها می شود. جمعیتی که برای ایده مشروع قابل اعتماد مناسب هستند. به نظر نمی رسد که جستجوی اسکار در سایه مرگ پدرش به دنبال حس باشد که واقعاً مفید باشد. فکر می‌کنم بیشتر ما از همان ابتدا فهمیدیم که جستجوی حس با در آغوش گرفتن یک سفر احمقانه در هر صورت بد به نظر می‌رسد. با این حال، فکر می‌کنم اکثر مردم می‌توانند ارزش را در مسیری ببینند که سفر اسکار، در عین ناامیدی، انگیزه‌ای مناسب برای بازگرداندن او به این درک است که زندگی بدون توجه به بدبختی‌های غیرقابل انکار و زیان‌های سنگین آن، ارزش زندگی را دارد.

br/> چیزی که من را بیشتر از همه در مورد فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک عصبانی کرد، دیدگاه های محافظه کارانه نزدیک بینی آن است. به نظر می‌رسد که هر یک از شخصیت‌ها برای اندیشیدن به زندگی فراتر از کلان‌شهر آمریکا مجهز نیستند. هر یک از شخصیت ها در حالت "خشونت بی معنی است" گرفتار شده اند. در واقع، ممکن است در مورد آنچه که عاملان تظاهرات وحشت را که زندگی پدرش را تضمین می کرد، به اسکار پیشنهاد شود، با این حال او باید آماده بود تا خارج از دیدگاه محافظه کارانه محافظت شده خود فکر کند. بی هدف هر گونه تصدیق به فرآیندهای فکری بنیادین بشری را که تاریخ را از ابتدای پیدایش آن به پیش برده است، انکار کنند.

صلح‌طلبی کلان‌شهری در پناه آمریکا چیزی بالاتر از هماهنگی و ثروت خصوصی نمی‌داند. نمی تواند چیزی را ببیند که ارزش گاز گرفتن غبار یا کشتن را داشته باشد. مهم‌ترین توضیح آن از شعار رادنی کینگ آمده است: «چرا ما در کل نمی‌توانیم کنار بیاییم؟» با رد این که هیچ هدف مشروعی در پشت سر ناسازگاری وجود دارد، نه می تواند شوک واقعی خیانت های به یادماندنی را درک کند و نه هیچ نیاز قابل تاییدی برای قتل برای محافظت از افراد بی گناه از چنین شوکی. اعتماد سرسختانه به نجابت اساسی بطور شگفت آور و همزمان کاملاً تابع امنیت مردمی است که در مواقع مهم به سخاوت و نیروی کشنده باز می گردند. در مقابل عوامل سخت واقعی و بلایای وحشیانه زندگی ایستادگی کرد.

فیلمی عالی، صرف نظر از اینکه نسبتاً طولانی و کج‌رو باشد. برای بازی توماس هورن و مکس فون سیدو بسیار سودمند است.

از کجا شروع میشه...؟ به شما می گویم بسیار پر سر و صدا و باورنکردنی نزدیک یکی از موارد افراطی بود. فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک تجربیات و سوگواری مرد جوانی را دنبال می‌کند که باید درگذشت غافلگیرکننده پدرش را در جریان حملات 11 سپتامبر مدیریت کند.

می پذیرم وحشتناک ترین اتفاقی که ممکن است برای فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک بیفتد، انتخاب بهترین فیلم اسکار بود. احساسات آشتی جویانه من به آقای دالدری (رئیس). در واقع. وقتی فیلمی برای این افتخار انتخاب می‌شود، همه پیش‌بینی می‌کنند که باید مونالیزای فیلم‌های سینمایی باشد، و به همین دلیل فکر می‌کنم فیلم خیلی واضح و غیرقابل تصور نزدیک نباید تعیین می‌شد. این یک فیلم دیدگاه است، و من فکر می کنم تعداد زیادی از افرادی که آن را تماشا کردند فریب خوردند و احساس کردند که باید بهترین چیز باشد. به طرز غم انگیزی، وقتی به جای سفید نان رنگی خاکی بود، کمی منظم بود.

شخص اصلی اسکار شل (هورن) مدتی مرا اشتباه گرفت - به نظر می رسد اسکار چنین است. یک بچه نه ساله خیلی عجیب به نظر می‌رسید که او افراد زیادی را عصبانی کرده است، که مایه شرمساری است، زیرا آن‌ها اهمیت واقعی فیلم را نادیده می‌گیرند، زیرا فقط روی یک قطعه از آن تمرکز کرده‌اند. در هر صورت، من مطمئن هستم که حتی هنرمندان آماده هم موافق هستند که شخصیت او یک شخصیت ساده برای بازی نیست! من سعی می کنم تا حدی پیش بروم که او باید برای جایزه بنیاد بهترین سرگرمی انتخاب می شد. هیلی جوئل اوسمونت جوان برای کارش به عنوان کول سینگ، جوان مرد مرده را می بینم از The Intuition انتخاب شد. وقتی همه چیز گفته شد و انجام شد، واقعاً. هورن به احتمال زیاد برنده نمی شد، با این حال به نظر می رسید که به طور قابل توجهی طولانی تر از ماکسیوم فون سیدو بازی کرده است. به‌عنوان شبیه‌سازی مانند «اجاره‌گر»، می‌پذیرم که توانایی‌های بی‌سابقه فون سیدو در بیشتر موارد پنهان نگه داشته شد. سپس دوباره، هورن توانایی خود را در بالاترین نقطه ریه‌هایش فریاد زد.

توجه داشته باشید که فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک داستانی تخیلی دارد، با این حال افکار در موقعیت‌هایی ایجاد شده‌اند که واقعاً اتفاق افتاده است. نهم سپتامبر 2001 روزی بود که برای افراد مختلف چیزهای مختلفی را در بر داشت - برخی از آنها واقعاً، باطن، فکری بودند. برخی به هیچ وجه درگیر نبودند. مفسران منفی فیلم Very Boisterous and Inconceivably Close گرسنه بودند و به دلیل نمایش سطحی حملات 11 سپتامبر و بازی تاسف بار (واضح) هورن، به سرعت به بافت فیلم حمله کردند. یک بدبختی مانند 11 سپتامبر هرگز نمی تواند به طور کامل برای اهداف انحرافی مورد بررسی قرار گیرد. در صورتی که شما بخشی از ویرانی که در آن روز در نیویورک رخ داد، نبودید، هرگز واقعاً نمی‌بینید چه اتفاقی افتاده است. من احساس می‌کنم ساختن فیلمی که تلاش می‌کند دقیقاً اتفاقی را که رخ داده است به تصویر بکشد، برای خانواده‌های عزادار به‌طور قابل‌توجهی پودرتر از این است که یک همکار کوچک که برای پدرش، توماس (هنکس) و مادرش لیندا (بولاک) گلایه می‌کند. هم کمبود دیگری و هم طغیان های پسرش.

این یک نگرش جدید نسبت به تجاوزاتی است که تقریباً مدت ها قبل رخ داده است. مطمئنم که هیچ بی اعتنایی در کار نبوده است، و من افراد را تشویق می کنم که فیلم را به عنوان یک تجربه از طریق مرگ، غم و بیماری تماشا کنند. در نقطه ای که آن را اینطور می گذارم، نان رنگی خاکی آنقدرها وسوسه انگیز به نظر نمی رسد، به نظر کامل نمی رسد. من نمی گویم این است. هرچه باشد، من هم نمی گویم اینطور نیست.

مهمتر از همه، فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک فقط یک داستان است، در مورد کودکی که پدرش به او کمک می کند تا سختی های زندگی را حتی پس از مرگش شکست دهد.

همان طور که پل گرین گراس، رئیس انگلیسی، مشکل پرواز یازدهم سپتامبر را که در فیلم Extremely Loud & Incredibly Close سال 2006 او «یونایتد 93» در اطراف مسافرانش در پنسیلوانیا آمده بود، حل و فصل کرد، در اینجا نیز به استفان دالدری بریتانیایی منتقل می‌شود تا تلاش کند چیزهای غیرقابل تصور را درک کند. بدبختی و بدبختی که نابودی قله های دوقلو (برای افراد در همه جا) به معنای آن بود. این به طور مداوم یک امر افراطی بود، و حتی بیشتر از آن زمانی که هوسبازی و رویای نزدیک به طور پراکنده به نظر می رسد که با بزرگترین داستان های واقعی ترکیب می شود، که در آن هر نوع خبر نشاط آور کاملاً برتر است.

بدون شک بسیاری احساس خواهند کرد که دالدری کار را به درستی به پایان نرسانده است، با توجه به پاسخگویی فوق العاده موضوع، اما این نظر من نیست. «بسیار مهیب و به‌طور غیرقابل تصور نزدیک» واقعاً اثری بزرگ است که این مفسر را به‌طور قاطعانه به عنوان اولویت اصلی بهترین کار کلن رئیس کریستوف کیشلوفسکی قرار می‌دهد، با اهمیتی عظیم که در ترکیبی متنوع از موقعیت‌های عجیب و غریب، موقعیت‌های فوق‌العاده مبتنی بر شانس و موقعیت‌های عجیب و غریب وجود دارد. ویژگی های ظاهرا نامناسب و کسل کننده زندگی روزمره. این یک فیلم بیش از 2 ساعته است که در جاده هیجان انگیز خم می شود، سریع و آهسته پیش می رود، احساسات را تغییر می دهد، از همه نظر خیلی خوشحال می شود و بعد به دردسرساز خطرناک تبدیل می شود، و شاید حتی به تماشاگرانش توهین می کند که دنبال آن بروند. دکمه "خاموش" را حداقل چند بار در حالی که در بهترین لحظات خود قرار می دهد، بالا می رود.

توصیه محکم من این نیست که این کار را انجام دهید.

البته، دالدری کمکی در اینجا داشت، در نوع غیرمحتمل و فوق‌العاده جذاب «خطر» - دانش‌آموز برنده (و غیر سرگرمی) توماس هورن، که به نظر می‌رسد در حدود 14 سالگی بالغ شده است و کوچک‌ترین مشکلی در به نمایش گذاشتن همبازی‌های کهنه‌کار تام هنکس (بازیگر نقش) ندارد. پدر در طبقه 106 یکی از WTC Pinnacles، ساندرا بولاک (در نقش مادر داغدیده) و مکس فون سیدو (بازیگر نقش پدر پدر، که به دلیل برخوردهای قبلی خود در زندگی لال شده است) خوابیده است. این یک نمایشگاه قابل توجه به عنوان یک کودک باشکوه، جدی، بیش از حد ظریف، غمگین با سلامت روانی حتی قبل از 11 سپتامبر است، که پدرش با او پیوند دارد و تلاش می کند تا او را با بازی های جستجویی که جذابیت (و کاملاً معتبر) ارائه می دهد، بکشاند. نگاه) ترکیبی از تخیل و علم. صحنه‌های اولیه با پدر و بچه در کنار هم چیزی فوق‌العاده منحصر به فرد را در هر پدر واقعی (یا بالقوه) فرزندانی که برای تماشا کردن از راه خارج می‌شوند، احضار می‌کند.

با توجه به اینکه بنیاد نیویورک نیز به همین ترتیب در نظر دارد. داستان‌های فرعی آلمان در زمان جنگ، و همچنین داستان‌های بی‌پایان دیگری که چهره‌ای شجاعانه از ناامیدی و بدبختی نشان می‌دهند، مناسبت‌های یازدهم سپتامبر - به طرز شگفت‌انگیزی که به نظر می‌رسد - در فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک به نوعی فضای گسترده‌تری دارند. نیویورک در اینجا به‌عنوان ساده، در عین حال غیرمعمول و متفاوت، افراطی، با استخوان‌های خنده‌دار خنده‌دار بازی می‌کند - نقطه‌ای که برای مدتی طولانی فراریان، قربانیان و تبعیدیان را می‌کشد و به خود جذب می‌کند. همه اینها وجود دارد، و به طور قابل توجهی علاوه بر این، با این حال پیام پیروزی بر دردسر و عذاب است، افرادی که می‌دانند چگونه تلخی خود را تصاحب کنند و نگرانی‌های کودکانه خود را برای کمک به شخص دیگری کنار می‌گذارند. شهر فردگرایان به نحوی در 11 سپتامبر به هم رسیدند، و شخصیت‌های فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک نیز با توجه به موقعیت‌هایی که پس از آن شوک بدشان می‌آیند، به همین ترتیب عمل می‌کنند. جالب است که انتظار می رود سختی و پایداری آنچه را که ممکن است به نحوی سوراخ های غیرقابل پل زدن باشد و در عین حال شگفت انگیز و دوست داشتنی به هم متصل کند. در دقایقی، فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک شگفتی اصیل را که انسان انسان است - به جای بربریت - برای انسان به آسمان می زند.

این در عین حال کمکی گرم و عجیب است که به معنای عبور از هر پایه غیرقابل انکاری است. تصویرسازی، اما چیزی جدید و جدید و به طرز قابل توجهی معنادار ارائه می‌دهد.

استادان: نمی‌دانم این موضوع را به شما ارجاع داده‌ام یا نه، با این حال من به نوعی از طرفداران اصلی تام هنکس هستم. در حوزه فیلم، من کاملاً مطمئن هستم که در حال حاضر یا قبلاً نمی توان یک سرگرم کننده برتر پیدا کرد. علاوه بر این، حضور دیگری از نوع او در آینده اساساً بسیار باشکوه خواهد بود. عملاً مانند واقعه دوم برای مسیح، با این حال، عملاً بدون بدعت، چنین همبستگی معمولاً می تواند استنباط شود. همانطور که لازم بود، بخش بزرگی از فیلم را صرف این انتظار کردم که آقای هنکس روی پرده پاپ بزند، بنابراین می‌توانم بیشتر در مورد مرگ او گریه کنم (این یک اسپویلر است، مشروط بر اینکه شما به معنای واقعی کلمه چیزی در مورد فیلم ندانید، تصادفا). این اساساً بهترین کار هنکس نبود، با این حال من از هیچ فرصتی غر نمی‌زنم که ببینم او چیزهایش را به سینما می‌برد. مخصوصاً در حالی که او به من یک مثال خوب از والدین می دهد، که با استفاده از آن توانایی اساسی او در زندگی همه نشانه های فریب دادن صریح فرزندش را در یک نوع پر جنب و جوش داشت: "من سر فرزندم را با چنین اشتباهات احمقانه بی شماری پر خواهم کرد که حداقل قابل تایید هستند." این که وقتی بزرگتر شود ذهنش به هم می‌خورد.

اسکار شل متقاعدکننده‌ترین بچه روی کره زمین است. او هر خط را طوری صحبت می کند که انگار یک سرگرم کننده سی ساله شکسپیر است، به جای آن که ده ساله بی تاثیر صحبت کند که باید باشد. برای من واقعاً حیاتی است که گزینه تماشای یک فیلم را داشته باشم و درک کنم که شخصیت ها چه چیزی را برای من بیان می کنند. یعنی اگر با هر قوه‌ای از تخیل صحبت شود. چند فیلم سینمایی در این سال اخیراً به طور کامل از این موضوع فرار کردند. بنابراین، به هر حال، شایسته بود که، به طور غیرقابل تصور، یک جوان کوچک این گزینه را داشت که هر یک از خطوط خود را به گونه ای منتقل کند که من هم می توانستم بشنوم و هم درک کنم. در حقیقت واقعاً خام این فیلم، شما مرد جوانی را دارید که آماده است خطوط را به شیوه ای بسیار سفت و سخت، بدون انسداد گفتمانی و قابل تشخیص بیان کند. یک ثانیه بایستید...

معایب: اسکار شل متقاعد کننده ترین جوان روی کره زمین است. او هر خط را طوری صحبت می کند که انگار یک سرگرم کننده سی ساله شکسپیر است، به جای آن که ده ساله ناکافی صحبت کند که باید باشد. چرا او اینقدر واضح صحبت می کند؟ خیلی ترسناکه علاوه بر این، در دراز مدت، به طور خاص روی اعصاب من خورده بود. من حدس می‌زنم که با شخصیت او به‌عنوان یک نوع بچه‌ای که به‌طور نامناسبی تحت تأثیر آسپرگر قرار گرفته بود، مطابقت داشت، اما واقعاً آن شخصیتی نیست که من تمایل به همذات پنداری با او داشته باشم.

من نیز نمی‌توانستم با او ارتباط برقرار کنم. الهام بخش او در طول فیلم. من هرگز به طور خاص با مرگ مبارزه نکرده ام، با این حال این بدون شک نوعی نقص شخصیتی من است، و به علاوه هرگز نیازی به این نداشته ام که از کمبود، مثلاً، فرد اصلی روی کره زمین که با او تعهد مشترک دارم، بگذرم. از نوعی یا از طرف دیگر حتی رفتن یکی از والدین، تا آنجا که مربوط می شود. واضح است که خود را در آن جبهه خوش شانس می دانم و به سرعت تصدیق خواهم کرد که واقعاً "وحشتناک ترین روز" را به خاطر می آورم و در برابر تأثیرات عمیق فیلم مقاومت نکردم.

به طور کلی: در هر صورت، زمانی که من این گزینه را داشتم که خودم را از احساس قلدرانه نجیبانه فیلم حذف کنم و آن را بی‌طرفانه در نظر بگیرم، اساساً به اندازه خود بچه کاملاً تمام‌شده یا نرم نبود. به نظر من بیشتر تأثیر فیلم صرفاً ناشی از ظرفیت این است که تقریباً هر بخش از جمعیت این گزینه را دارد که یا با از دست دادن یکی از والدین یا خود موقعیت‌های وحشتناک 11 سپتامبر ارتباط برقرار کند. یا از طرفی هر دو. علاوه بر این، به نظر می‌رسید که این دو چیز را بی‌رحمانه معامله می‌کند، تقریباً از اجرای گریه‌آمیز یک آهنگ قهقهه استفاده می‌کند و به جمعیت نشان می‌دهد که چه زمانی باید پاره کنند. * فلاش بک تام هنکس به عنوان مردی که در حال سقوط است، احساس دوگانه ای می کند که من با چشمانی غمگین به فیلم نمره 6 از 10 می دهم.

افرادی که مشتاقانه منتظر فیلم سال هستند، اگر پیش فرض هایشان برآورده نشود، آنجا را ترک می کنند. بسیاری از افراد به همین ترتیب از فیلم های سینمایی که در آن قهرمان (من) یک مرد جوان و (2) لحن خشن است، بیزار هستند. برای چنین افرادی اشکالی ندارد که شکست خود را در وب، که برای آن مجلات اینترنتی و شماره یک IMDb من وجود دارد، خالی کنند، در هر صورت، نادیده گرفتن بخش های باقی مانده از فیلم و سرزنش آن از سوی آنها ظالمانه به نظر می رسد. یک ستاره تنها خیلی پر سر و صدا و باورنکردنی نزدیک شاید «بهترین» فیلم نباشد، با این وجود، برای پوشاندن آن با یک ستاره منفرد و آهنگسازی «من از فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک متنفر بودم!!!» در یک نظرسنجی فوق‌العاده کوتاه و غیرقابل تصور، همانطور که می‌بینم، خارج از پایگاه است. به همین ترتیب، برای صاحب نظران این که آن را یک «طعمه اسکار آشکارا شمالتی» بدانند نیز متناقض است زیرا افراد مشابه از «درخت زندگی» به عنوان بهترین فیلم سال استقبال کرده اند.

فیلم 2011 با هماهنگی استفان دالدری ماموریت اسکار، یک جوان نه‌ساله باهوش با شرایط آسپرسر قابل تصور را به تصویر می‌کشد، در حالی که او برای یافتن قفل مناسب کلید عجیبی که پدر مرحومش، توماس شل، در حادثه 11 سپتامبر از دنیا رفته بود، گشت و گذار می‌کند. این عنوان همچنین ممکن است اشاره ای به ارتباط بین پدر و فرزندی داشته باشد که ستایش آنها شخصی بود و هرگز از انتقال بینش خود به یکدیگر غافل نشدند. این تیم ضخیم‌ترین همراهان بود و دوست‌داشتنی‌ترین بازی پدر برای فرزندش این بود که به او معما بدهد با این هدف که آخرین گزینه «جستجو» باشد. پدر، با بازی تام هنکس، در طبقه 105 در دسترس بود، با این حال او فهمید که چگونه شش پیام را در شماره خانه خود بگذارد، که اسکار به طرز غم انگیزی می شنود. نابودی غیرمنتظره پدرش و فاش شدن چیزهای حیاتی در یک کوزه (که به طور تصادفی توسط اسکار شکسته می‌شود، زمانی که او سعی می‌کند دوربین را از بالای دفتر بالای اتاق ذخیره‌سازی پدرش بگیرد) پسر جوان را به جسورانه‌ترین و خودسازنده‌ترین تعقیبش سوق می‌دهد. .

با پرداختن به تحلیل در مورد عدم امکان کودکی به جوانی اسکار برای کاوش در چنین فاصله‌ای بدون درگیر کردن وسایل نقلیه عمومی در بخش بیشتری از سفر خود، احساس می‌کنم که فیلم (و کتاب) باید همسر یا پدر توماس را به جای اسکار به عنوان قهرمان انتخاب کرده اند. تصور اینکه لیندا شل (با بازی ساندرا بولاک) دچار مشکل فشار وحشتناکی می شود و به دنبال پاسخی برای کلید به جا مانده از طرف دیگر مهم خود می گردد، از عجله اسکار در شهر نیویورک قابل تصور است. در غیر این صورت، مقاله نویس ممکن است به جای یک کودک نه ساله، یک اسکار دبیرستانی بسازد. یک مرد بالغ نیز ممکن است از طریق تماشای کل شهر به دنبال راه حلی برای مرگ پسرش باشد. با این حال، از آنجایی که ما با اسکار باقی مانده‌ایم، می‌توانم بگویم که توماس هورن واقعاً یک توانایی جوانه زده است که باید به زودی به یک مدرسه بازیگری بپیوندد. او دسترسی و توانایی منظمی دارد که می توان به طور کلی ایجاد کرد. ما ممکن است شخصیت او را خشن، خراب، پرتاب کننده و بی‌رحمانه بدانیم، اما نمی‌توانیم اعتبار توماس هورن را انکار کنیم.

تحلیل دیگر بر غم‌انگیز بودن فیلم متمرکز است. اگر فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک به عنوان بهترین تصویر انتخاب نمی‌شد، همه تحسین‌ها در رابطه با نوستالژی بسیار کمتر بود. به همین ترتیب، افراد فیلم را به خاطر «طعمه اسکار» بودن آن سرزنش می‌کنند که به نظر من بسیار مضحک است - Iron Woman 2011 قطعاً با توجه به فیلیدا لوید و تلاش‌های دیوانه‌کننده فیلم برای دادن اسکار به خانم استریپ (که کاملاً نقص مریل نیست) یک فریبنده اسکار بود. از آنجایی که او نقش تاچر را با هدف برنده شدن مرد طلای خالی بازی نکرد، با این حال من واقعاً به انتخاب تاسف بار او محکوم می‌کنم که چنین محتوایی را تصدیق کند)، با این حال EL&IC بویی از دام اسکار نمی‌دهد. این فقط یک داستان دوست داشتنی است که برای انتقال مالیخولیا و کمک اشک می ریزد.

EL&IC فیلمی باشکوه است و ترجمه های متعدد قفل و کلید به طرز لذت بخشی انجام می شود. قلبت را باز کن و می بینی که دوستش داری!

11 سپتامبر 2001 بود که کشور ما با یک بدبختی سرسام آور گرفتار شد، بدبختی که منجر به از بین رفتن قله های دوقلو به دلیل سرکوبگران روانی القاعده شد. همانطور که هواپیماها سقوط کردند و قله ها منفجر شدند، افراد زیادی به نظر می رسیدند که تعداد زیادی از افراد بی گناه جان خود را از دست داده اند. از این روز، این روز به روزی تبدیل شده است که آمریکا همیشه به یاد خواهد آورد. این موقعیت ویرانگر به عنوان پس‌زمینه نزدیک به خانه این نمایش اغراق‌آمیز که توسط رمانی با نام مشابه اثر جاناتان سافران فوئر برانگیخته شده است، پر می‌شود. رئیس استفان دالدری، مردی که پاسخگوی «بیلی الیوت»، «ساعت‌ها» و «خواننده» است، تفسیر نسبتاً قابل‌توجهی از رمان فوئر ارائه می‌کند که به شدت بر روی یک جوان در حال نبرد متمرکز است تا موقعیت تکان‌دهنده‌ای را که قطعه‌ای باورنکردنی را به خود اختصاص داده است، کشف کند. زندگی اش دور از او هر فرد معقولی موافق است که تلاش های دالدری در زمینه های خاصی از آن مراقبت می کند، اما عنصر دیگری را منتقل می کند که همیشه تحت تعقیب باشد. توماس هورن جوان در فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک نقش اسکار شل 11 ساله را بازی می‌کند که از طریق تجربه‌هایشان از سفر در جاده‌های منهتن در تعقیب و گریزشان، رابطه‌ای دنج با پدرش توماس شل (با بازی تام هنکس) ایجاد کرده است. زمانی که 11 سپتامبر در نیویورک اتفاق افتاد، اسکار جوان و مادرش لیندا (با بازی ساندرا بولاک) ناگهان پس از اطلاع از کشته شدن توماس در این فاجعه دچار بدبختی شدند. یک سال می‌گذرد و اسکار به کمد لباس پدرش می‌رود تا یکی از منتقدان کتش را پیدا کند. اسکار که بدون هیچ دلیل خاصی تعجب می کند، به سفری عمیق می رود تا بفهمد که کلید مخفی پدرش در حالی که با یک مرد ارشد آرام (با بازی مکس فون سیدو) پیوند برقرار می کند، به کجا می گویند.

این قطعه نمایشی با انرژی خالصانه مطمئناً به عنوان وسیله‌ای که استیون دالدری و مقاله‌نویس اریک راث به دنبال طلا می‌روند، نمی‌توان نتیجه‌ای گرفت. با این حال، بدیهی است که فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک اساساً قلب خود را کاملاً قرار داده است. با در نظر گرفتن همه چیز، فیلم کاملاً یک آب و هوای کاملاً نزدیک به خانه ایجاد می کند که شامل بدبختی می شود که شخصیت اصلی را در اقیانوسی از آسیب پذیری و افسردگی گم می کند. هموطن جوان به تازگی پدرش را از دست داده است، او هیچ همراهی ندارد، و از آن زمان واقعاً از مادرش که به ندرت حاشیه ای را برای گفتگو با او کنار می گذارد، احساس دوری می کند. همانطور که داستان ادامه دارد، اسکار به فردی تبدیل می‌شود که می‌دانید چه احساسی نسبت به او داشته باشید، به‌ویژه برای افرادی که نیاز به مدیریت یک بدبختی نسبتاً دارند یا ممکن است یکی از دوستان یا اعضای خانواده خود را در حملات 11 سپتامبر از دست بدهند. منطقه اصلی که فیلم در آن متزلزل می شود اجزای داستان است. استفان دالدری و اریک راث داستانی را طراحی می‌کنند که دیوانه‌وار از تماشاگران می‌خواهد تا سطل‌های گریه کنند. در حالی که بخشی از اجزای داستان تا حدی در به ثمر رساندن آن مثمر ثمر هستند، بقیه به طور کلی از یک قطعه اختراع شده خارج می شوند و نتیجه نهایی آن تا حدودی دستکاری است تا قابل تایید. این بدان معنا نیست که اریک راث نمی داند چگونه یک داستان معقول بسازد، به خصوص داستانی که نزدیک و عزیز باشد. با در نظر گرفتن همه چیز، نمایشگاه ها تا حدی خوب هستند، به خصوص مکس فون سیدو به عنوان پیرمرد خفه شده ای که اعدام او به ارتباط از طریق امضا کردن محدود می شود و او هنگام صحبت با شخصیت اصلی، کلماتی را روی دست های در معرض خود می نویسد. تام هنکس با نشان دادن زمان بسیار محدودش نسبت به بخش بزرگی از مشاغل مختلفش، بسیار خوب عمل می‌کند، اما زمان بسیار محدودش روی صفحه نمایش او را کمتر قابل توجه نشان می‌دهد، چیزی معادل ساندرا بولاک در شغل مادری‌اش. در نهایت، اعدام توماس هورن عادی است، به طور مداوم این طرف و آن طرف در میان افراد معتبر و واقعاً محدود رد و بدل می شود. البته هدف اصلی فیلمنامه اریک راث است.

فوق العاده پر سر و صدا و فوق العاده نزدیک نمایشی تا حدی قوی است که نمایشگاه ها، عنوان و پیام هوشمندانه ای در مورد یادگیری شرایط در آغوش گرفته است. چگونه چند چیز بی پاسخ مانده تا یک قطعه احتمالاً جذاب و واقع گرایانه بسازیم. از سوی دیگر، فیلمنامه بیش از حد ابداع شده آن یکی از ملاحظات اصلی است که فیلم را از رسیدن به بخش واقع گرایانه شگفت انگیز تصمیم گیری باز می دارد.

این یک دستاورد شگفت‌انگیز توسط رئیس انگلیسی استفان دالدری است که با بیلی الیوت و ساعت‌ها همه را شگفت‌زده کرد. شخصیت اصلی فیلم یک مرد جوان است که با سبک و شکوه فوق العاده ای توسط توماس هورن (Thomas Horn) برای اولین بار بازی کرد (بیش از 3000 کودک برای این نقش نگاه کردند). از آنجایی که رئیس از فرهنگی نمی‌آید که هیولاهای طبیعی را که به دروغ محدود شده‌اند، که از مهدکودک آمریکایی‌های راسکال‌های فاسد سربرمی‌آورند، تحمل می‌کند، فیلم هرگز برای مدت کوتاهی در میان هوس‌های بی‌مزه‌ای قرار نمی‌گیرد که می‌توانست آن را نابود کند. هورن هرگز «ناز» نیست، او دائماً صمیمی، مضطرب و شکنجه شده است. ما هیچ دقیقه "اوو، چقدر ناز" نداریم. هرگز صحنه ای وجود نخواهد داشت که مادری زمزمه کند: "آیا او فقط یک عزیز نیست؟" به همین ترتیب، بچه غر نمی‌زند و بچه‌ها حرف نمی‌زند، او واقعاً قابل فهم صحبت می‌کند. تغییر بزرگ برای یک فیلم آمریکایی پیشرفته با یک جوان در آن! فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک به قدری عمیق و غم انگیز است (در حالی که هرگز وارد ملودرام نمی شود) که هر کسی نیاز به کلینکس زیادی دارد (با عرض پوزش، آیا با گفتن این جمله من در مورد موقعیت آیتم مقصر هستم؟ شرکت کلینکس می تواند چک من را به دلیل شماره 1 من ارسال کند. ، IMDb.) فیلم به بالقوه ترین شکل با عواقب نابودی قله های دوقلو معامله می کند، که افراد خواستار آن هستند که آن را '11/9' بنامند، استفاده ای که من می توانستم بدون هیچ چیز دیگری غیر از دوست داشتن 24/7 انجام دهم. '. با فرض اینکه افراد باید با اعداد صحبت کنند، چه فایده ای دارد که چگونه صحبت کنیم؟ پدر پسر در آن بدبختی لگد به سطل زد. ما شاهد فلاش بک های فوق العاده زیادی هستیم که در آن پدر، با بازی درخشان تام هنکس، رابطه نزدیک و گرمی با فرزندش دارد که به او احترام می گذارد. ساندرا بولاک نقش مادر نوحه‌خوان را بازی می‌کند و شانس زیادی برای بازی ندارد، زیرا نقش او در پشت صحنه داستان است، با این حال مشخص است که او خیلی خوب عمل می‌کند. نمایشگاه شگفت‌انگیز دیگر فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک توسط ماکس فون سیدو است، در نقش پدربزرگ متروک و آسیب‌دیده ذهنی کودک، که در جوانی محاصره درسدن را تحمل می‌کند، اما می‌دید که مردمش جلوی چشمانش منفجر می‌شوند و در نتیجه قدرت گفتمان را از او سلب می‌کنند. . او با نوشتن یادداشت بر روی یک کوسن با کودک صحبت می کند، که به طور قابل توجهی یکی از والدین خود را در اثر ضربه از دست داده است. او علاوه بر این در وسط یک دست بله و از طرف دیگر NO دارد، و آنها را در پاسخ به سوالات خط خطی می کند. از آنجایی که فیلم بسیار عالی هماهنگ، آهنگسازی و بازی شده است، و همه چیز با چنین ذوق بی‌نظیری تمام شده است، بینشی نزدیک به خانه واقعا محوکننده است. از «کاتارسیس عاطفی» ارسطو بسیار گذشته است و «شوک و هیبت» را نیز به همراه دارد. ما هیچ فیلمی از این فاجعه نمی بینیم، و این بچه با عبارت خودش به عنوان "بدیهی وحشتناک ترین روز" به آن اشاره می کند. این داستان به رمانی از جاناتان سافران فوئر، مقاله‌نویس «همه آنچه روشن‌شده است» (فیلم‌برداری در سال 2005) و چند سریال تلویزیونی بستگی دارد، که ممکن است در شرایطی واقعی نقطه‌های آغازین خود را داشته باشند. به طور مثبت بخشی از ظرافت های داستان این تصور را ایجاد می کند که از داستان های اصیل گرفته شده است، زیرا پذیرش اینکه مقاله نویس می تواند هر یک از آنها را تصور کند چالش برانگیز است. بچه های سرگرم کننده حیرت انگیز از نظر ذهنی چهره به چهره، نه صرفاً در شخصیتی که بازی می کند، بسیار باشکوه است. او مادری کروات دارد و به زبان کرواتی آشنا صحبت می‌کند، و به‌علاوه، ظاهراً ماندارین و اسپانیایی را می‌داند. دالدری در فیلم Extremely Loud & Incredibly Close به طور کامل ویژگی‌های علمی و دانش غالب او را در بر می‌گیرد و یا ممکن است به آن افزوده شود، و با توجه به این واقعیت که همه آن‌ها اصیل هستند و بازسازی نشده‌اند، عملکرد تحسین‌برانگیزی دارد. زمانی که یک فیلم می تواند یک هنرپیشه را به نقش یک هنرپیشه وادار کند، جالب است. چرا برای مدتی آن را با بزرگسالان امتحان نمی کنید؟ یا از طرف دیگر آیا افراد با استعداد بزرگ همگی به سطل لگد زده اند؟ همانطور که به اطراف نگاه می کنم، به ندرت چیزی باقی مانده است. من حدس می زنم هنوز راجر پنروز وجود دارد. مطمئناً در صحنه بازیگری ما فقط مریل استریپ را نداریم، در حال حاضر میشل ویلیامز نیز حضور دارد. فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک یک تجربه عمیق بسیار قوی است، علیرغم این واقعیت که گاهی اوقات آنقدر ترسناک است که افراد حساس ممکن است از هم بپاشند. با این وجود، در تضمین خصوصی نیز نمونه ای است. داستان این پسر آنقدر بی سابقه است، تلاش او برای قفلی که کلید عجیب پدرش را در خود جای دهد، چنان نمونه ای برای همه کسانی است که ممکن است در طول زندگی روزمره وسوسه شوند تا در تعهدات پر دردسر خود تسلیم شوند، که به داستانی با کیفیت اخلاقی تبدیل می شود. در ادامه، فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک که با فاجعه و بدبختی شروع می‌شود، به فیلمی درباره رشته اخلاقی، جسارت و انعطاف‌پذیری تبدیل می‌شود. یا بیشتر همه آن چیزی که به ما می گوید: هرگز تسلیم نخواهم شد.