🌸 دانلود فیلم Leave No Trace 2018 (رد پایی به جای نگذار)

رد پایی به جای نگذار 2018 (به انگلیسی: Leave No Trace) یک فیلم درام و محصول 2018 کشور کانادا, ایالات متحده آمریکا, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم رد پایی به جای نگذار 2018 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که داستان فردی به نام ویل که با دخترش در یکی از مناطق پورتلند واقع در اورگان زندگی می‎ کنند. اما هنگامی که مرتکب اشتباهی کوچک می‎شوند، زندگی آنها برای همیشه تغییر می‎کند..

این فیلم به کارگردانی Debra Granik, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم رد پایی به جای نگذار 2018 یا دانلود دوبله فارسی فیلم Leave No Trace 2018 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را Thomasin McKenzie, Ben Foster, Jeff Kober, Dale Dickey, Dana Millican, David Pittman, Bob Werfelman, Isaiah Stone, Michael J. Prosser, Alyssa McKay, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود رد پایی به جای نگذار 2018 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران Thomasin McKenzie, Ben Foster, Jeff Kober, Dale Dickey, Dana Millican, David Pittman, Bob Werfelman, Isaiah Stone, Michael J. Prosser, Alyssa McKay, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی رد پایی به جای نگذار 2018 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم رد پایی به جای نگذار 2018 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود Leave No Trace 2018 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

رده سنی فیلم رد پایی به جای نگذار 2018 PG بوده و قبل از دانلود فیلم رد پایی به جای نگذار 2018 باید گفت تماشای این فیلم برای افراد زیر PG سال مناسب نیست! این فیلم در ژانرهای درام, بوده و محصول کشور کانادا, ایالات متحده آمریکا, هست. زبان اصلی فیلم رد پایی به جای نگذار 2018 انگلیسی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم رد پایی به جای نگذار 2018 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم Leave No Trace 2018 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم رد پایی به جای نگذار 2018 7.1/10 از 10 می باشد.

داستان فردی به نام ویل که با دخترش در یکی از مناطق پورتلند واقع در اورگان زندگی می‎ کنند. اما هنگامی که مرتکب اشتباهی کوچک می‎شوند، زندگی آنها برای همیشه تغییر می‎کند.
یک پدر به همراه فرزندش در یکی از مناطق پورتلند زندگی می‎کنند. اما وقتی که مرتکب اشتباهی کوچک می‎شوند ، زندگیشان برای همیشه تغییر می‎کند و…
خلاصه داستان : یک پدر و دختر یک وجود کامل اما مرموز در پارک جنگلی دارند , یک ذخیره طبیعت زیبا در نزدیکی پورتلند , اورگون , به ندرت با جهان ارتباط برقرار می‌کند . اما وقتی یک اشتباه کوچک باعث می‌شود که آن‌ها به مقامات نزدیک شوند , آن‌ها به طور فزاینده‌ای در جستجوی محلی برای
یک پدر و دختر سیزده ساله اش در یک پارک شهری وسیع در پورتلند، اورگان زندگی ایده آلی دارند که یک اشتباه کوچک زندگی آنها را برای همیشه از مسیر خارج می کند.

جهت دانلود فیلم Leave No Trace 2018 (رد پایی به جای نگذار) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

من عاشق Winters Bone بودم، بنابراین می‌دانستم چه چیزی در انتظارم است، رئیس آشکارا رویکردی برای ساختن نمایش‌های دلسوزانه و واقعی دارد. این بار یک مرد آشکارا آسیب دیده از جنگ (بن کولتیویت) داریم که با دختر کوچکش (توماسین مک کنزی) در جنگل زندگی می کند، تا اینکه اتفاقی می افتد که زندگی آنها را به هم می زند.

بازیگری، فیلمبرداری و همه چیز عالی است. ، من واقعا از رد پایی به جای نگذار لذت بردم، تا آنجا که ممکن است تا پایان. تا زمان تکمیل همه چیز جذاب و قابل اعتماد بود، اما من کامل را خریداری نکردم. این واقعاً یک بسته شدن وحشتناک نیست، فقط انتظار یک لمس بیشتر یا چیزی متفاوت را داشت. به تصویر کشیدن کل فیلم به عنوان کم‌اهمیت به نظر می‌رسد، و بسته شدن آن تفاوتی نمی‌کند.

ما در فنلاند در مدت زمان مناسبی نبردی نداشته‌ایم، بنابراین PTSD به‌طور غیرمنطقی قابل توجه نیست. ما (یا حداقل من) بیشتر در مورد آن در فیلم Leave No Trace های سینمایی آمریکایی می شنویم یا می بینیم. پدر در رد پایی به جای نگذار چیزی را تجربه می‌کند که من PTSD مبتنی بر دولت/جنگ را انباشته می‌کنم، با این حال ما هرگز واقعاً اجازه نمی‌دهیم در سر او قرار بگیریم، احتمالاً وقتی صدای هلیکوپتر او را سنگین می‌کند و غیره، نکاتی را دریافت می‌کنیم. برای من بسته شدن معقول به نظر نمی رسد، با این حال من با PTSD آشنا نیستم. شاید فعالیت‌های قبلی پدر در فیلم Leave No Trace واقعاً به انتخاب او در نهایت مشروعیت نبخشد. یا از طرف دیگر شاید من برخی از نکات (بی تکلف) را از دست داده ام و پایان را اشتباه تعبیر کرده ام.

از این که رد پایی به جای نگذار واقعاً بدها را در خود ندارد لذت بردم، این برای یک فیلم این روزها بسیار غیر معمول است. .

بازیگری در مجموع عالی است، علیرغم این واقعیت که بن کولتیوتس در نهایت کمتر با آن بازی می کند. توماسین مک‌کنزی قبلاً با او آشنا نبودم، با این حال می‌توانم بگویم این بیشتر فیلم اوست تا بن فاستر.

چشم‌انداز زیبا، نمایشگاه‌های عالی، داستان جذاب تا حدی، با این حال احساس می‌کردم چیزی وجود ندارد. .

چنین فیلم ظریف و قابل تحملی که با محدودیت و اعتبار روایت می شود. هیچ چیز اغراق آمیز نیست. ما هرگز از میزان PTSD این مرد نمی دانیم، زیرا وقتی هلیکوپتر از بالا می گذرد، تنها چیزی که می بینیم این است که خفیف چرخیدن است و هیچ فلاش بک یا تحریف عالی وجود ندارد. این مردی است که در عذاب است، آماده نیست جایی با رویکرد مرسوم برای انجام دادن کارها پیدا کند، و از طریق ترکیبی از گذشته خود و آنچه که طبق همه حساب‌ها یک خط تیره از هنری دیوید ثورو است، که از نوآوری برای یک زندگی معمولی و ابتدایی دوری می‌کند. بدیهی است که برخلاف ثورو، او یک دختر کوچک دارد، بنابراین به طور استثنایی حتی با احساسی که ما نسبت به او داریم، نمی‌توانیم به او توجهی نداشته باشیم، زیرا واضح است که او در طول زندگی روزمره به ثبات و بخشی از چیزهای معمولی نیاز دارد. . رابطه آنها شگفت آور اما ناراحت کننده است. دو سرگرم کننده، بن انکوریج و توماسین مک‌کنزی در نمایشگاه‌های عمیقی شرکت می‌کنند، و به نظر می‌رسد که مک‌کنزی به طور خاص یکی از تماشاگران است.

حتی به نظر می‌رسد که آنها منزوی شده و در یک مکان قرار می‌گیرند. ماشین وحشیانه (خدای من، آن تست با 400+ پرس و جو!)، افراد مهربان بی شماری در رد پایی به جای نگذار وجود دارند. مددکاران اجتماعی واقعاً به آنها توجه ویژه ای می کنند، بیش از یک نفر به آنها محل اقامت می دهند، چند درخواست برای تضمین عدم استثمار مک کنزی، و آنها در صورت آسیب به دنبال درمان بالینی هستند. با این وجود، وقتی خانه‌های نامرغوب دامپزشکان مختلف توسط یک فرد غیرقابل توجهی که با بولدوزر کار می‌کرد از بین می‌رود، ما واقعاً شاهد ظلم هستیم.

دبرا گرانیک، کارگردان (و هم‌مقاله‌نویس) در بازگویی این داستان مؤثر عمل کرد. ظرافت و ابهامی در آنچه اتفاق می افتد وجود دارد، و این احساس که وضعیت موجود در بین پدر و دختر کوچک هر دو مرموز است اما امکان پذیر نیست. فیلم احساسات را در یک مخلوط کن نشان می دهد در حالی که هرگز خود را به دقایق ساده و دلگیر نمی رساند. کمال باورنکردنی است، و یک شات بسته فوق العاده مناسب است.

Leave No Follow درباره پدر و دختری است که سعی می کنند زندگی خود را کاملاً خارج از چارچوب ادامه دهند و تا آنجا که می توان انتظار داشت واقعیت خود را دنبال کنند. آنها این کار را با زندگی در جنگل و رفتن به شهر محله برای اساسی ترین مواد انجام می دهند. با وجود این، زمانی که تام (توماسین مک‌کنزی) توسط یک دونده دیده می‌شود، او و پدرش (بن تشویق) مجبور می‌شوند محیطی روزانه برای او معقول‌تر پیدا کنند. در هر صورت، این زوج تلاش می‌کنند تا خود را تطبیق دهند، چون تام به سنی ناپایدار می‌رسد، این دو به چیزهای متفاوتی نیاز دارند.

هیچ دنبال‌کننده‌ای مانند Commander Fabulous است، به‌جز این‌که بی‌تفاوتی نابخردانه‌ای که چیف پدیدار را به چنین شخصیتی تبدیل کرده است. برخورد خشمگین Leave No Follow به طرز بی عیب و نقصی بین آزادی ها و اشتباهات هر دو زندگی منحصر به فرد تعادل برقرار می کند و یک رویارویی بسیار جالب را ترک می کند. علیرغم این واقعیت که پدرش واقعاً از تام لذت می برد و در سطحی بالاتر از سن او آموزش می دید، محیط های روزمره او برای یک زندگی ثابت معقول نبود (مخصوصاً زمانی که محیط سرد تقریباً خسارت سنگینی را به همراه دارد).

br/>ارتباط آگاهانه و گرامی بین این جفت باعث می شود که فیلم با دقت تماس بگیرد و در آن قفل شود. به همین دلیل مواقعی از اینکه ویل از در نظر گرفتن نجابت مشترک برای دخترش غفلت می کرد ناامید بودم. این نقص او نبود (با توجه به PTSD)، اما از آنجایی که من واقعاً عمیقاً روی شخصیت‌ها تمرکز کردم، در کل وضعیت تام که مجبور به حرکت در شرایط جدیدش شد گیج شدم. این نمایشی از لمس ماهرانه دبرا گرانیک در صندلی کارگردانی است که فیلم به همان اندازه که هست بسیار با ظرافت قابل توجه است.

این دو نمایشگاه کانونی درخشان هستند و بن انکوریج زبری را با یک ضعف لمسی نشان می دهد و اعدام فوق العاده طبیعی توماسین مک کنزی به او توصیه می کند که شغلی امیدوارکننده در پیش داشته باشد.

هماهنگی: دبرا گرانیک تلاش می‌کند تا داستانی را بازگو کند که باید گفته شود و افراد باید از آن آگاه باشند، و این پیام باید بر اساس دیدگاه‌های متناوب که دیدگاه‌های خودش، دخترش و افرادی را که تجربه می‌کنند را در بر بگیرد. دبرا با آن نمایش فوق‌العاده‌ای داشت، او متوجه شد که چگونه تماشاگر را به دیدن و تجربه جهان از طریق چشمان خود سوق دهد که آن را تبدیل به فیلمی خارق‌العاده برای تماشا کرد.

تولید: تأیید گروه خلق برای انتخاب پارک سبز پرندگان در منطقه کلاکاماس برای فیلمبرداری این فیلم، جایی که اولین داستان در فیلم Leave No Trace هوشمندانه "ترک من" اتفاق می افتد. رد پایی به جای نگذار در بهار سال 2017 در پورتلند فیلمبرداری شد، اولین بار در ژانویه 2018 آغاز شد و در ژوئن همان سال تحویل داده شد.

فیلمنامه: ساخته شده توسط گرانیک و آن روزلینی، محتوا بستگی به رمان سال 2009 دارد. «ترک من» اثر پیتر راک که به داستانی واقعی بستگی دارد. صادقانه بگویم، محتوا یک کار بزرگ نبود. به روز رسانی های متعدد ممکن است آن را بسیار برتر کرده باشد، اما این ظرافت های کوچک واقعاً قابل درک نیستند و می توان بدون کشش زیادی از آن گذشت.

بازیگری: بن کالتیویت کار خارق العاده ای انجام داد و به طور مؤثری کار کرد بابا، توماسین مک کنزی که مدتی است او را دوست دارم و پتانسیل فوق العاده ای در آینده اش می بینم.

سینما و صدا: با توجه به صدا و آب و هوا، من به نوعی تحت تأثیر این تصمیم قرار نگرفتم. از موسیقی. من از این نوع لحن کم سمفونیک متنفرم. به هر حال، موسیقی دیکن با موضوع فیلم مطابقت دارد، بنابراین هیچ اعتراضی وجود ندارد. کار دوربین آنطور که باید باشد، فیلمبرداری دوست‌داشتنی و سکانس‌های طبیعت بود.

نتیجه‌گیری: در رد پایی به جای نگذار قدم نزنید و انتظار فعالیتی را داشته باشید که معمولاً از فیلمی که تجربه‌ای ندارد، عادی است. این یک داستان باورنکردنی از یک پدر و دختر است که در موقعیت های آزمایشی قرار می گیرند که زندگی آنها را تا آخر زمان تغییر می دهد. من واقعاً از تماشای آن لذت بردم و آن را پیشنهاد می کنم.

به Leave No Follow امتیاز 9/10 می دهم.

برپایی کمپ در حالی که جذاب باشد، برای همه ایده آل نیست، علیرغم این واقعیت که از همه درخواست می کند، صرف نظر از اینکه آنها آن را آزاد کنند یا نه. می بینید که در داخل DNA عمیق است و وقتی اردو می زنید به آن می رسید. پنج شناسایی طبق برنامه ریزی از خواب بیدار می شوند. ما با زندگی در بیرون آشنا هستیم و باید بگویم که متخصصان و معایب خود را دارد. گرم، خشک ماندن و خوردن یک شام ثابت و همچنین درک آنچه بی پایان در یک فرض روزمره مهم نیست، معرفی می شود. باعث می شود در مورد این افراد بسیار ثروتمند و اینکه چقدر زندگی آنها خالی است تعجب کنید. مایکل جکسون حتی نمی‌توانست در مزرعه نورلند خود شرکت کند، الویس پریسلی، راندولف هرست، یا تعداد بی‌شماری که حتی یک بسته، خانه، وسیله نقلیه، لباس و بقیه را نمی‌خواستند، اما هیچ استراحتی برای آنها نداشتند، نمی‌توانست شرکت کند. رد پایی به جای نگذار به این نتیجه معنی‌دار نمی‌رسد، اما از نظر تفکر جداست. در هر صورت، شخصیت‌های فرعی در RV زندگی می‌کنند، آتش‌سوزی دارند و هوس زیادی برای غذای جامد یا معمولی دارند (نه جشن 5 ستاره). زندگی سرراست می ماند و کم کردن آن بهترین کار است. واجد شرایط در نظر گرفتن در این جهان "مسابقه موش". ارتباط بین پدر و دختر کوچک با محبت و به سادگی بررسی می شود و همانطور که معرفی شد باقی می ماند. بدیهی است که می توان ادعا کرد که طبیعت با چرخه های شرایط آب و هوایی، آب جدید، هوا و بدون کیفیت فشار، به سادگی الگوی زندگی است که آنچه را که به آن گفته شده انجام می دهد تا در هر صورت انجام دهد، فوق ستاره است. ما علاوه بر این، با آنچه که ترجیح می‌دهیم با چشم‌انداز داشتن جنگ و عناصر ناامید زندگی کنیم، آشنا هستیم. آسیب ناشی از زندگی در یک پویایی وحشتناک در حالی که عاطفی است، برای هر فردی به شکلی متفاوت آسیب می زند، اما به هر حال آسیب می رساند. ما در مجموع متوجه هستیم که جنگ امری عادی نیست اما در صورتی که انسان بخواهد از پس آن بربیاید ضروری است. تا زمانی که ما به‌عنوان یک کل رضایت به عدم خشونت را نپذیریم، باید خود را در برابر دنیای ناشناخته محافظت کنیم. دفتری را مشاهده کنید که تلاش می کند به فرد افتاده، آسیب رسانده یا غمگین کمک کند، اما در صورت عدم پذیرش یا آمدن، بی فایده بودن آن را ببینید. رد پایی به جای نگذار را تماشا کنید اگر فقط به این دلیل که سست شوید و به معنای واقعی گل رز را بو کنید ... پس در نظر بگیرید

چیزی که ممکن است برخی در مورد سست و روتین فکر کنند، «ردی نگذار» یکی از آرام‌ترین فیلم‌هایی است که در فرصتی پیدا کردم. با توجه به اینکه آخرین دو فیلم متحرکی که من دیدم، یک استراحت خوشایند بود. یک تن تریلر. چنین تعداد زیادی از خارجی ها و زامبی ها. به دور از همه اینها، این تصویر شامل یک پدر و دختر است که جدایی اجتماعی را بدون توجه به خطر بیماری ویروسی تمرین می کنند. علیرغم این واقعیت، بدیهی است که پدر پس از مداخله پلیس و اداره‌های اجتماعی با شیوه زندگی تنهایی‌شان در جنگل، دچار PTSD می‌شود و او برای سازگاری با جامعه مناسب نیست. به هر نحوی، تصویر نشان می‌دهد که چگونه می‌توان هم ساکت و هم مضطرب ماند - بعضی اوقات در زمان مشابه.

من به همین ترتیب ارزش این را دارم که تولیدکنندگان برای روشن کردن همه چیز مشکلی نداشتند یا عجله در طرح - - آنچه از یک طرح وجود دارد، یعنی. تصویر منعکس کننده اخلاق وحشی شخصیت ها است. با سرعت پیشرفته، کلان شهرها یا حتی اکثریت قریب به اتفاق کشور، جهان ادامه نمی یابد. سرگردان می شود، می ایستد و به طور ضمنی باقی می گذارد. به خوبی ممکن است اساساً به اندازه فیلم های دیگر عالی باشد که یک فیلم داستانی شبیه به کتاب هنری دیوید ثورو "والدن" باشد، با رنگی از "نافرمانی مدنی". در فیلم Leave No Trace عمدتاً عالی است، اما این برداشتی از فلسفه درون‌نگر هر ظاهری از ثورو است، که افراد ذاتاً عالی هستند. طبق چنین طرز تفکری، این طبیعت است که از این یکپارچگی محافظت می کند، در حالی که جامعه و پایه های آن ممکن است تأثیرات مخربی داشته باشند. با این حال، در حالی که من در یک فرار شرکت می کنم، برای مثال، در «ردی از خود باقی نگذاشتن»، یا در دوران مدرسه ام که ثورو را می خواندم، احساسم در اینجا بالاخره با دخترک است. مقداری پیشرفت و اجتماعی شدن اساساً وحشتناک نیست. من کسی هستم که ارزیابی های خود را از فیلم ها، با در نظر گرفتن همه چیز، در وب پست می کنم.

«هیچ ردی باقی نگذار» به‌خاطر شیوه‌ای که در آن چند سوژه را به شکلی نامحسوس در هم می‌پیچد، یک ساعت فوق‌العاده و بدون تحریف است، اما به‌علاوه به دلیل نمایش‌های عالی از دو شخصیت اصلی و نور آن، بسیار نزدیک به ساعت خانگی است. یکی از موضوعاتی که مورد توجه من قرار گرفت، ارتباط بین انسان و طبیعت بود. ویل دخترش تام را آموزش می‌دهد که دنباله‌روی نداشته باشد، نه صرفاً برای اینکه متخصصان آن‌ها را ردیابی نکنند، بلکه از آنجایی که او واقعاً به دنیای معمولی توجه دارد و می‌خواهد تا آنجا که می‌توان انتظار داشت تأثیر کمی روی آن بگذارد. این به عنوان یک تفاوت متمایز با شهر است، جایی که بلبرینگ فوق العاده، هیاهو و تجارت خود را به شیوه ای اغراق آمیز نشان می دهد. من عاشق استفاده از صدا هستم، جایی که آرامش بی‌نقص سرزمین چوبی را می‌توان از هیاهوی پر سر و صدای وجود انسان معمولی متمایز کرد. ما نیز با یافتن خانه ویل و تام شاهد بی فکری متخصصان نسبت به طبیعت هستیم. به هر حال، رد پایی به جای نگذار اگر ظریف نباشد، چیزی نیست. در نهایت، تام یک منطقه محلی را پیدا می کند که می خواهد به آن فشار بیاورد. این یک منطقه محلی است که به طبیعت علاقه دارد، اما در داخل چارچوب زندگی می کند، نه بیرونی آن مانند ویل و تام. این یک یادداشت مطمئن برای پایان دادن به آن علیرغم اتمام تلخ است، زیرا نشان می‌دهد که می‌توانید بدون از دست دادن جامعه در میان طبیعت زندگی کنید.

پیشرفت محجوب ویل و تام جایی است که نمایش عمیق از آن سرچشمه می‌گیرد. آنها کاراکترهای ثابت نیستند. آنها تغییر می کنند. شاید در ابتدا همه چیز شگفت انگیز باشد، اما تفاوت ناگهانی در شیوه زندگی که توسط متخصصان پیدا می شود، شروع به کشف تفاوت های آنها می کند. تام می تواند با جامعه سازگار شود در حالی که ویل نمی تواند. ما این را برای اولین بار پس از مدتی مشاهده می کنیم، به عنوان مثال، مشکل او با داشتن تلفن همراه، اما زمانی که آنها به منطقه به ظاهر ایده آل محلی می رسند، به اوج خود می رسد. تقسیم آنها دوست داشتنی و متحرک است، تا حدودی با توجه به این واقعیت که هرگز در مسیر اختلاف قرار نمی گیرد. تام تلاش می‌کند تا ویل را کمی منصرف کند، اما وقتی می‌بیند که روحش درست شده است، تلاش بیشتری نمی‌کند. او آن را تصدیق می کند. نه فریاد زدن و نه درام وجود دارد. این عالی است.

ناسازگاری روانی ویل در دسترس است و این چیزی است که او را برای انطباق با یک منطقه محلی ناتوان می کند، با این حال حضور آن محجوب است و مدیریت او در ارتش فقط یک بار مورد اشاره قرار می گیرد. بسیار بدبخت است که جایی برای او در انظار عمومی وجود نداشت، با این حال تقصیر منحصراً متوجه او یا متخصصان نیست. به احتمال زیاد به کسی نمی خورد همه چیزهایی که نباید برای ما روشن شود تا به عمق این شخصیت ها پی ببریم. این همه در زیر متن است و از این طریق شگفت انگیز است. این فیلمی است که موضوعات خود را چکش نمی کند و برایش بهتر است.

من در رد پایی به جای نگذار شرکت کردم اما سطح آن و در بسیاری از زمینه ها غیر قابل باور است. رئیس و نویسندگان به خوبی PTSD پدر را به تصویر کشیدند. با این حال، من PTSD ندارم و PTSD را نمی دانم. نگرانی من این است که PTSD نمایشی از حضور شیطانی به نمایش بگذارد که هر گونه درک نیازهای دیگران را از فرد سلب کند. برای این وضعیت، اینکه دختر کوچک 14 ساله باید به دنبالش بیاید و احتمالاً برای همیشه در طبیعت و با بابا زیر پوشش زندگی کند؟

این گیج کننده بود که ما، جمعیت، نیستیم زمانی که تور(های) عراق پدر اتفاق افتاد، و زمانی که همسر سطل را ترک کرد/لگد زد، توضیح داده شد، بنابراین ما هیچ سرنخی در مورد مدت زمانی که این "زندگی متوسط در جنگل های اورگان" ادامه داشته است نداریم. ما چند مخزن پروپان را می بینیم و نگران استفاده از آن هستیم، با توجه به اینکه کار کوتاهی دارد. ما شاهد یک پوشش غم‌انگیز هستیم که به‌طور ناکافی آویزان شده است، به‌عنوان پوشش باران‌های بارانی آفتاب. پدر مشتاق است که هر آتشی را با فولاد روی سنگ به سبزی خشک شده بزند. همه چیز نیمه خوب پیش می رود، بهترین سناریو. من هیچ سرنخی در مورد چگونگی دریافت پروتئین کافی ندارم. حدس میزنم از شهر آنها تعداد زیادی قارچ را ردیابی می کنند، بنابراین ویتامین E مشکلی نیست.

دختر چیزی است که شما می توانید بخواهید. درخشان، فهمیده، ستایشگر، مبتکر و متمرکز. با این حال، هنگامی که تمام روز خود را به شکار و مونتاژ می گذرانید، احتمالاً انرژی برای تصویرسازی مدرسه ندارید، متعاقباً به ما گفته می شود که پدرش به او داده است تا "در جایی که می خواهد باشد" توسط مدیر مدرسه. با توجه به آنچه که هستند، پدر به خوبی به او نشان داد که در چه جایی در گروهش بهتر از حد انتظار است، در زیر نور شمع، در پی استقامت طولانی؟ در واقع، برای آنها عالی است، حدس می‌زنم این امکان پذیر باشد.

سپس آنها گاهی برای هماهنگی به شهر می‌روند. آن رویداد چگونه است؟ آیا پدر از مزایای VA برخوردار است؟ به هیچ وجه معنا ندارد. پدر تا آنجا که کسی می داند استقامت را رقم می زند. با این حال، آیا او برای دختر کوچکش چکمه های قابل احترامی می گیرد؟ نه. هر زمان که او برای اولین بار به سمت آب ایستاده حرکت می کند، با پاهای یخ زده خیس باقی می ماند. کیسه‌های خرید پلاستیکی روی جوراب‌های او راه‌حل بابا است!

به هر حال، آنها در نهایت به اشتباه در حال خمیدن دستگیر می‌شوند، در آغوش نظارتی جامعه آورده می‌شوند، اما پدر می‌تواند آن را برای مدت طولانی تحمل کند. بنابراین او با یک دختر کوچک همراه با عجله می‌آید.

آنها از خط ایالت عبور می‌کنند و به یک اقامتگاه قفل شده دورافتاده می‌روند تا از چسبیدن به مرگ خودداری کنند. می توانید ببینید که دختر کوچک برای چیزهایی مانند دیوارها و شدت ارزش قائل است. پدر نمی تواند بی حرکت بماند و به پایین دره می افتد. دختر کوچولوی مبتکر با غافل از اینکه اساساً یک پای وی را شکسته ردیابی می کند و زندگی او را بازیابی می کند.

او او را به اردویی می برد که مملو از افراد واقعاً باشکوه است. آنها او را در حال بهبودی در یک شهر کمپ دورافتاده قرار دادند که مملو از جامعه‌ای فوق‌العاده مهربان و لیبرال و در عین حال محدود است، که اساساً به او اجازه می‌دهد باشد و به او امنیت بیشتری می‌دهد که شما می‌خواهید، اما هنوز او را برآورده نمی‌کند. با این حال، دوباره وقتی می‌تواند روی پایش وزن بیاورد، فشار می‌آورد تا به جنگل‌های پشتی بازگردد، و کاملاً پیش‌بینی می‌کند که دختر کوچک باید با او در سبک زندگی نیمه ناامیدش همراهی کند.

او به اندازه کافی غذا خورده است. . با این حال او دوباره فهمید که چگونه زنبورهای عسل را نگه دارد، بخشی از جامعه باشد، در سازماندهی دیگران سهیم باشد. بنابراین، او را در آغوش می گیرد و به تنهایی او را به راه می اندازد.

من حدس می زنم پیام این است که شما نمی توانید به طور مداوم PTSD را درمان کنید. من اعتماد دارم که دروغ است

جدیدترین اثر دبرا گرانیک به اندازه موفقیت او، «استخوان زمستان» متمرکز بر داستان یا به‌طور سنتی هیجان‌انگیز نیست، اما در واقع تأثیر عمیقی دارد، و کمبود فلاش‌بک‌ها و تبادل اطلاعاتی واقعاً مغز را به فکر می‌اندازد. ما از همان ابتدا هیچ سرنخی نداشتیم که چرا این مرد خسته و آرام و دختر کوچکش در طبیعت زندگی می‌کنند (یک جنگل‌های بزرگ قدیمی که به دلایل نامعلومی در خارج از پورتلند، OR ذخیره می‌شوند) و چرا به نظر می‌رسد که آنها از این موضوع ناراحت هستند. افراد خارجی، از جمله یک تیم کاری بازداشتی. یک صحنه کوتاه در یک کلینیک اورژانس VA به یاد ماندنی ترین بینش ما را ارائه می دهد. سپس، در آن نقطه، پدر، ویل را می‌بینیم که داروهای روانی خود را در یک اردوگاه فقیرانه برای پول مواد غذایی اولیه تاژک می‌زند.

رد پایی به جای نگذار با توجه به این واقعیت که عملاً همه بحث‌ها جواب می‌دهد، غیرمعمول است. درون سر ویل، و او چیز زیادی برای اشتراک گذاری نیست. یک متخصص اجتماعی و یک دامدار متفکر آنها را برای زندگی و یک وظیفه برای بسته بندی درختان کریسمس دنبال می کنند. دختر کوچولو تام می‌گوید که مایل به "سازگاری" است، حتی به یک جلسه باشگاه 4 ساعته با بچه مزرعه که خیلی دور نیست برود، با این حال ویل در خانه دیگران سرحال نیست و نیاز دارد بیواک خود را بیشتر به جنگل منتقل کند.

به نوعی، فیلمنامه گرانیک و یکی از مقاله نویسان آن روزلینی به اندازه قهرمان آنها مخفیانه و دفاع از خود است. تنها چیزی که ما با مادر تام آشنا هستیم این است که او "اینجا نیست" تا بزرگ شدن دخترش را تماشا کند. هنگامی که تام از طریق جیب ثابت پدرش از "اسناد مهم" نگاه می کند، نگاهی کوتاه به عنوان مقاله می اندازیم - "واحدی که به دنبال آن خود ویرانگری، تلاش برای نجات خود". یک پزشک سابق نیروهای مسلح پس از ملاقات آنها در مسیر از تام می پرسد: "پدرت در خدمت بود؟" او اشاره می کند؛ تا حد زیادی برای «داستان پشتیبان» - - بدون مونتاژ سریع درگیری با طالبان یا شورشیان عراقی.

سرعت قسمت آخر فیلم تقریباً عالی است. ویل و تام پس از یک سفر شدید به جنگل های عمیق، در مکانی برای اقامت مستاجران آرام RV توقف می کنند. علاقه تام به کندویی از زنبورهای عسل محترم، اشتیاق او به ثبات و احساس منطقه محلی را نشان می دهد (یا به نظر من چنین بود) اما ویل همچنان مشتاق بازگشت به مسیر است...

این دو سرنخ کاملا متقاعد کننده هستند. به نظر می رسد قدرت وحشتناک بن فاستر برای ویل عالی باشد. توماسین مک‌کنزی در انتقال علاقه‌ی تام بسیار عالی عمل می‌کند، پس از مدت‌ها زندگی مانند یک موجود تحت تعقیب (یا یک افسر نظامی)، با مزایای زندگی غیرفعال، نه بسیاری از تجملات رایج مانند آرامش حیوانات - زنبورهای عسل و خرگوش‌های پشمالوی بزرگ بچه‌های 4H. بقیه بازیگران زمان زیادی را به نمایش نمی‌گذارند، با این حال دیدن دیل دیکی، مادر ترسناکی که جنیفر لارنس را در «استخوان زمستانی» به هم می‌ریزد، در یک شغل بی‌ضرر و بی‌ضرر، و طرفداران «عجیب» دهه 70 خوب است. مایکل هرلی، قوی‌تر از مردم، باید بسیار دوست داشته باشد که دوباره از او بشنود.

یک چیز دیگر: در پی خلق چنین فیلمنامه‌ای فشرده و هیجان‌انگیز، گرانیک و روزلینی بدون شک این گزینه را برای برخی از افراد انتخاب کرده‌اند. نمادهای اسرارآمیز اسب دریایی جدا از "اسب دریایی" که رمز PTSD است (کلمه لاتین اسب دریایی "hippocampus" است که ناحیه ای از مغز است که در اثر فشار فرسوده می شود؛ به "Trivia" مراجعه کنید)، مردان کوچک برجسته هستند. برای نگه داشتن جفت فوق‌العاده‌شان (طبق درک کتابی که تام وقتی او توسط یک افسر منطقه تفریحی دیده می‌شود) و همچنین، من حدس می‌زنم، برای فداکاری فوق‌العاده مردان به نسل‌هایشان...

بنابراین من در نهایت Leave No Follow را از Redbox اجاره کردم. به دلایل ناشناخته رد پایی به جای نگذار برای سال در رادار من نبود. باید بگویم که واقعاً یکی از دست کم گرفته‌شده‌ترین فیلم‌های سال 2018 بود. من شدیداً به همه توصیه می‌کنم که بیرون بروند و این تصویر محجوب، هرچند قوی از پیامدهای نامطلوب PTSD را تماشا کنند.

در مورد کمک فیلم داستان به طور کلی ساده است. یک پدر و دختر برای زندگی خارج از شبکه از جامعه مبارزه می کنند و مدام از مدتی قبل دور می شوند. بدیهی است که چیزی که رد پایی به جای نگذار را استثنایی کرده بود، به تصویر کشیدن غیرقابل انکار و گاهی دشوار آن بود که تأثیرات PTSD و آسیب می تواند بر روی یک فرد منفرد، با این حال، هر یک از افراد اطراف آنها داشته باشد. این یک پیام قوی است که استادانه در تمام طول فیلم بیان می‌شود.

آنچه باعث شد رد پایی به جای نگذار تا این حد فوق‌العاده احساس شود، دقیقاً نحوه برخورد آن با چنین موضوع گیج‌کننده‌ای بود. رد پایی به جای نگذار سعی نکرد و موضوع را با جملات مرسوم هالیوودی هیجان‌انگیز کرد، با این حال تصویری بسیار انسانی از آسیب را ترسیم کرد. این یک نمایش تدریجی غیرقابل انکار از PTSD بود که واقعاً ضربه ای را که می توانست برای ذهن انسان اتفاق بیفتد روشن کرد. این به ویژه قدردانی از افرادی بود که بدون تبدیل موضوع به یک طرح ساده، اثرات بد آسیب را تجربه می‌کردند.

شما واقعاً برای شخصیت بن فاستر احساس می‌کردید که او با احساسات درونی‌اش مبارزه می‌کرد. یک حس واقعی در هر فرصتی که او می‌توانست از میان مردمی که دیگر نمی‌توانست با آنها ارتباط برقرار کند، ایجاد می‌شود. بدیهی است که فیلم نیز تأثیری را که می‌تواند برای کسانی که دوستشان دارید داشته باشد، بدون توجه به اینکه آیا تلاش می‌کنید تا به آنها آسیب نرسانید، نشان داد. بخش دایره‌ای داستان که به طور خاص دختر را مدیریت می‌کرد، فوق‌العاده قوی بود و واقعاً آسیب‌هایی را که این زخم‌های ذهنی طولانی‌مدت می‌توانست برای خانواده ما داشته باشد، نشان می‌داد.

فیلم نیز به همین ترتیب در اطراف هماهنگ‌سازی و آهنگسازی بود. رد پایی به جای نگذار قدردانی زیادی از چنین موضوع مهمی کرد و داستانی بسیار خصوصی ساخت که در واقع با موضوع اصلی مطابقت داشت. فیلم به شیوه ای بی تکلف و مهار شده فیلمبرداری شد که به تدریج بر اساس گردشی که خانواده طی می کردند و نبردهای عمیق آنها بود. شما به طور مداوم برای این افراد احساس می‌کردید که تلاش می‌کردند جای خود را در دنیایی که نمی‌شناختند پیدا کنند.

البته بازی در رد پایی به جای نگذار قابل توجه بود. یک شخص رانده شده نشان می دهد مانند این واقعا بر روی مناطق به طور کامل از قدرت برای حمایت تمرکز می کند. Ben Cultivate یک فرد فوق العاده سرگرم کننده در سراسر جهان است. او به طور کلی چیزهای شگفت انگیزی را در نمایشگاه های خود حمل می کند و رد پایی به جای نگذار مورد خاصی نبود. او در قلب و تمرکز رد پایی به جای نگذار قرار داشت و بدون ارائه محکم او رد پایی به جای نگذار نمی توانست تا این حد حیاتی باشد. توماسین مک کنزی یک چهره دیگر است، با این حال او پیشرفت قابل توجهی و پرداختن به این شغل را نشان داد. من بدون شک در آینده به او توجه خواهم کرد.

من به ویژه در بازتاب فردی و انسانی در مورد PTSD که فیلم معرفی شد شرکت کردم. علیرغم اینکه آنهایی که به دنبال یک منحنی داستان متعارف هستند ممکن است ناامید شوند. هیچ شروع، مرکز و پایان یا راه‌های نمایشی دیگری برای پرداختن به روایت وجود نداشت. این یک نمایش کاملاً متوسط بود که آنهایی که با فیلم‌های معمولی هالیوود سازگار هستند ممکن است از آن خسته شوند. به هر حال سخت است که فیلم را برای آن مکان‌ها سرزنش کنیم، در حالی که هرگز سعی نکرده‌ایم داستانی حماسی یا پر از فعالیت را تعریف کنیم.

عدم دنبال کردن را نگذارید یکی از شگفت‌انگیزترین فیلم‌های سال 2018 بود. کاملاً مستحق شناسایی بیشتر بود. و توجه به آنچه در حال دریافت است. می دانم که در مدار فیلم خودمختار به طرز تحسین برانگیزی پیش می رود، با این حال این واقعاً فیلمی خارق العاده بود که می خواهد دیده شود. داستان به طرز ماهرانه‌ای بیان و به شیوه‌ای بسیار نزدیک به خانه معرفی شد که واقعاً بدون ایجاد هیجان از موضوع قدردانی کرد. بعلاوه Ben Encourage در اینجا کاملاً استثنایی است و شاید در بهترین حرفه. به خودتان کمک کنید تا این گنج غیرمنتظره و در عین حال ارزشمند را تماشا کنید. امتیاز 9.25 از 10

ویل برای مدت طولانی با دختر کوچکش تام در جنگل زندگی کرده است. همچنین، با ارائه چیزهایی به دیگر کهنه سربازان درگیری، آنها متوجه می شوند که چگونه به سختی آنقدر فشار دهند که بتوانند در آنجا باقی بمانند. در برخی موارد ممکن است آنها توسط پلیس پیدا شوند و باید بین گزینه های محدود و بدون مرخصی یکی را انتخاب کنند. آنها خانه خوبی برای ماندن با دو فرد درک و صمیمیت دارند. تام در نهایت با عناصر محیطی جدید خو می گیرد، با این حال ویل احساس می کند گرفتار شده و صراحت جنگل را از دست می دهد. چگونه ممکن است زمانی که باورهایشان به طور غیرمنتظره ای با هم برخورد می کند، کنار هم بمانند؟

فیلم با لذتی آغاز می شود که پدر و دختر کوچک یک روز معمولی را در جنگل در حال تهیه غذا می گذرانند، پشت بامی را بالای سرشان می گذارند، و مخصوصاً در صورتی که کسی بتواند آنها را بشناسد، تمرین را انجام دهد. این عکاسی نشان می‌دهد که سرزمین چوبی با رنگ‌های سبز و فضای عظیم و ضخیم چه زیبا و مناسب به نظر می‌رسد. بنابراین، با چنین باز شدن باز، من اعتماد داشتم که هر وقت مجبور به ترک آن شوند، جذابیت آن کمتر نخواهد شد. با این حال، خوشبختانه، من واقعاً به دام می افتم که چگونه هر دوی آنها تلاش می کنند تا خود را با یک جامعه عادی وفق دهند. بن کالتیویت به عنوان پدری که از خاطرات درگیری زخمی شده است، عالی است، که جنگل را خانه خود می بیند، در عین حال به عنوان اصلی ترین راه برای زندگی اش. اعدام فاستر بسیار کم اهمیت و واقعی است. او خیلی با چشمانش صحبت می‌کند، که نشان می‌دهد چه احساسی در مورد پرتاب شدن به چیزی ترسناک و جدید دارد. شرایط عجیب و غریب، هرچند گهگاه دور بودن از دخترش هم. در صورتی که به سرمایه گذاری آنقدر انرژی با کسی عادت کرده اید، حتی کوچکترین کاهش نیز می تواند تجربه وحشتناکی باشد. با این حال، به محض اینکه او در جنگل است، حتی زمانی که او باید وحشتناک ترین مشکلات را مدیریت کند، یک سوسو می زند. تام نیز در ابتدا بیش از حد برای این شرایط تقویت نمی شود، با این حال تمام آنچه را که می توان انتظار داشت انجام می دهد. علاوه بر این، هنگامی که او شروع به ساختن همراهان می کند، به تدریج شروع به دوست داشتن آن در آنجا می کند. توماسین مک‌کنزی به همان اندازه شگفت‌انگیز است که پدرش را از طریق چوب و سنگ می‌پرستد و برای همیشه در کنار او بوده است. او درخشش و دوستی‌ای را به رخ می‌کشد که یک نفر فقط برای شخصی که برای قلب شما عزیزترین است انجام می‌دهد.

تام هرگز تجربه نکرده است که زندگی در یک جامعه معمولی چگونه است در حالی که ویل هنوز تجربه نکرده است. نیاز به بازگشت ویل از روی اطمینان تصمیم می گیرد در جنگل زندگی کند در حالی که تام سیزده سال اولیه خود را در آنجا زندگی کرده است، با توجه به این واقعیت که اساساً همه چیز اینگونه بوده است. زمانی که ویل جامعه را رها کرده و از تام می خواهد که با او به جنگل بازگردد، دیگر احترام مشابهی برای آن قائل نیست. او یخ می‌زند، پاهایش خسته می‌شود و نیاز به خوردن غذاهای کنسرو شده دارد. او در واقع پدرش را گرامی می‌دارد، اما شروع به تضمین استقلال خود می‌کند.

در صحنه آخر، زمانی که ویل با وجود اینکه عملا گرد و غبار را گاز می‌گیرد و به سختی آماده راه رفتن است، اما باید به جنگل بازگردد، تام از او التماس می‌کند. با او در RV باقی بماند. با این حال، او فقط نمی تواند. او باید با ناراحتی با او خداحافظی کند در حالی که او مجبور است به او اجازه دهد تا کاری را که او را راضی می کند انجام دهد. این باید یکی از برجسته‌ترین صحنه‌های یک خداحافظی مردد باشد که در مدتی طولانی دیدم. هر دوی آنها ترجیح می دهند یکدیگر را ترک نکنند، با این حال در عقاید مختلف خود اختلاف نظر دارند. وقتی فیلم تمام شد و به خانه برگشتم، مدام به این فکر می‌کردم که چگونه می‌توانم راهی وجود داشته باشد که آنها به جای اینکه مستقلاً از یکدیگر راضی باشند. این کاری است که داستان‌های قوی با شما انجام می‌دهند.

دبرا گرانیک، رئیس، علاقه شدیدی به شخصیت‌ها نشان می‌دهد و شخصی مانند ویل را که ممکن است در هر صورت دیوانه و غیرمنطقی به نظر برسد، به فردی ناقص و در عین حال دلسوز تبدیل می‌کند. روح نیازی نیست که نمایش از همه اتاق ها با موسیقی گریان به شما ضربه بزند (نه این که لزوماً چیزی وحشتناک باشد). بنابراین، ارتباط بسیار شیرین بین او و تام با زندگی، دلیلی است که من واقعاً به فیلم می روم.