🌸 دانلود فیلم Ma Rainey's Black Bottom 2020 (بلک باتم ما رینی)

بلک باتم ما رینی 2020 (به انگلیسی: Ma Rainey's Black Bottom) یک فیلم درام و محصول 2020 کشور ایالات متحده آمریکا, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم بلک باتم ما رینی 2020 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که این فیلم تنش های میان «ما رینی» از اولین خوانندگان حرفه ای موسیقی آبی ها و یکی از اعضای گروهش را در شیکاگوی سال 1927 نمایش میدهد..

این فیلم به کارگردانی George C. Wolfe, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم بلک باتم ما رینی 2020 یا دانلود دوبله فارسی فیلم Ma Rainey's Black Bottom 2020 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را Viola Davis, Chadwick Boseman, Glynn Turman, Colman Domingo, Michael Potts, Jonny Coyne, Taylour Paige, Jeremy Shamos, Dusan Brown, Joshua Harto, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود بلک باتم ما رینی 2020 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران Viola Davis, Chadwick Boseman, Glynn Turman, Colman Domingo, Michael Potts, Jonny Coyne, Taylour Paige, Jeremy Shamos, Dusan Brown, Joshua Harto, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی بلک باتم ما رینی 2020 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم بلک باتم ما رینی 2020 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود Ma Rainey's Black Bottom 2020 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

رده سنی فیلم بلک باتم ما رینی 2020 R بوده و قبل از دانلود فیلم بلک باتم ما رینی 2020 باید گفت تماشای این فیلم برای افراد زیر R سال مناسب نیست! این فیلم در ژانرهای درام, موسیقی, بوده و محصول کشور ایالات متحده آمریکا, هست. زبان اصلی فیلم بلک باتم ما رینی 2020 انگلیسی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم بلک باتم ما رینی 2020 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم Ma Rainey's Black Bottom 2020 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم بلک باتم ما رینی 2020 6.9/10 از 10 می باشد.

بلک باتم ما رینی تنش های میان «ما رینی» از اولین خوانندگان حرفه ای موسیقی آبی ها و یکی از اعضای گروهش را در شیکاگوی سال 1927 نمایش میدهد.
شیکاگو سال هزار و نهصد و بیست و هفت، یک جلسه ضبط. انیسون که درگیر ما رِینی است، بازیگری بلند پرواز و پر آوازه که مدیریت رنگ از دست داده او تصمیم به کنترل مادر آو بلوز غیرقابل کنترل را دارد. بر اساس بازی برنده جایزه پولیتزر آگوست ویلسون است...
در یکی از بعد از ظهرهای دهه 1920، زمانی ‌که یک گروه از نوازندگان در شیکاگو در یک جلسه ضبط منتظر یک مجری پیشرو و افسانه‌ای، یعنی «ما رینی» هستند، تنش تا حد زیادی بالا می‌گیرد و …
شیکاگو سال 1927 در حین ضبط موزیک تنش ها بین یک خواننده و نوازنده شیپور بالا میگیرد و ...
سال 1927 در شیکاگو، در هنگام ضبط آلبوم Mother of the Blues از Ma Rainey، تنش‌هایی میان او، نوازنده‌اش و مدیر برنامه‌اش رخ می‌دهند.
بلک باتم ما رینی؛ فیلمی درام به کارگردانی جورج سی ولف و تهیه کنندگی دنزل واشینگتن و آخرین حضور چادویک بوزمن قبل از درگذشت او است. در یکی از بعد از ظهرهای دهه ۱۹۲۰، زمانی‌که یک گروه از نوازندگان در شیکاگو در یک جلسه ضبط منتظر یک مجری پیشرو و افسانه‌ای، یعنی «ما رینی» هستند، تنش تا حد زیادی بالا می‌گیرد…
در طی یک جلسه ضبط بعد از ظهر در 1920s شیکاگو ، هنگامی که گروهی از نوازندگان در انتظار مجری هیجان انگیز ، "افسانه" مادر بلوز "، Ma Rainey (برنده جایزه اسکار ویولا دیویس) هستند ، تنش و دما افزایش می یابد. در اواخر جلسه ، ما ترسناک و آتشین ما با مدیر و تهیه کننده سفیدپوست خود بر سر کنترل موسیقی خود به جنگ اراده می پردازد. در حالی که گروه در اتاق تمرین کلاستروفوبیک استودیو منتظر می مانند ، لوپت بلندپرواز بلند پرواز (چادویک بوسمن) - که چشمش به دوست دختر ما است و تصمیم دارد ادعای خود را در صنعت موسیقی مطرح کند - نوازندگان دیگر موسیقی خود را به فوران داستان های آشکار حقایق تحریک می کند که برای همیشه مسیر زندگی آنها را تغییر خواهد داد

جهت دانلود فیلم Ma Rainey's Black Bottom 2020 (بلک باتم ما رینی) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

اگر شما فیلم‌هایی را دوست دارید که در آن شخصیت‌ها در گفتمان‌های بسیار طولانی درباره خودشان صحبت می‌کنند و اینکه چرا هویتشان چیست، در آن زمان، بلک باتم ما رینی برای شماست. اگر واقعاً می‌خواهید به‌جای تک‌گویی زیاد، از طریق فعالیت‌ها و مناسبت‌ها، طرح داستان را تقویت کنید، احتمالاً به بلک باتم ما رینی اهمیتی نمی‌دهید.

این داستان در 2 ژوئیه 1927 اتفاق می‌افتد. ، جایی که ماما رینی خواننده بلوز (ویولا دیویس) به خاطر ضبط در استودیو ضبط ویتال است. بلک باتم ما رینی بیشتر درباره گروه Ma's و عناصر ارتباطی آنها است تا درباره خود ماما. اپیزودهای این روز همیشه وجود موزیسین‌ها و احتمالاً خود مامان را تغییر می‌دهد.

در ابتدا، عکس‌های فوری از بازیگری واقعا عالی به‌ویژه از ویولا دیویس و چادویک بوزمن فقید وجود دارد. با این حال، تا آنجا که ممکن است به من مربوط شود، این برای نجات بلک باتم ما رینی صرف شده که در واقع یک نمایشنامه ضبط شده بود، کافی نبود. شخصیت ها و صحنه ها هرازگاهی خسته کننده بودند. بسیاری از افراد آسیب دیده بودند که فرضیه های ضعیف خود را در مورد چگونگی زندگی برای آنها داشتند. ارزیابی زیادی از نحوه تیک زدن افراد و عدم انجام آنها وجود داشت. با این حال، در نهایت، احتمالاً تعداد زیادی از چیزهایی که شخصیت ها در مورد خودشان می گویند به هیچ وجه معتبر نخواهد بود.

برخی افراد این مطالب را می بلعند، اما من احساس می کردم 90 دقیقه را صرف توجه به افرادی کرده ام که من از همه چیز دور می شدم، به این دلیل که حتی یک نفر از آنها بینش یا رضایتی را برای من به همراه نداشت. هیچ چیز در آن نقطه باقی نمانده بود جز اینکه ولع خود را برای به انجام رساندن نوعی شادی در حقیقت تخلیه کنم. من تا آنجا که ممکن است آن را تماشا کردم تا بدانم چگونه آنها این موضوع را جمع بندی می کنند. بسته شدن خیره کننده است اما متأسفانه قبل از اینکه به نتیجه برسد علاقه خود را از دست داده بودم.

با دستاوردی که تغییر دنزل واسینگتون از نمایشنامه احساسی دیوارها آگوست ویلسون بود، تصمیم آسانی بود که آثار ویلسون بیشتری نیز تنظیم شوند. با توجه به نمایشنامه ویلسون درباره ماما رینی، یکی از اولین خواننده های جاز آفریقایی-آمریکایی که برای ضبط های حرفه ای ضبط کرده است، چنین وضعیتی در مورد ماما رینی's Dark Base وجود دارد. همانطور که سال 2020 بیانگر فقدان غم انگیز سرگرم کننده گرامی چادویک بوزمن بود، این امر باعث می شود که افراد به دستگاه های نتفلیکس خود ملحق شوند.

با گفتمان هایی شبیه به بازی و فضای واقعی فیلم که شامل یک استودیوی کامل نگهداری می شود. در شیکاگوی دهه 1920، فیلم از آن نقطه به موفقیت رسید. در حالی که ساخت فیلم آنقدرها هم خیره کننده نیست، گفتمان عالی و بازی منطقی آنقدر در مسیر درست قرار دارند که در داستان های شخصیت جادو می شوید. این امر باعث می شود که سرگرمی ها آنقدر واقعی باشند که فراموش می کنید در حال تماشای فیلم هستید. از سوی دیگر، از آنجایی که این به افراد واقعی بستگی دارد، ساعتی جذاب می سازد.

نمایشگاه های پویا از ویولا دیویس، بوزمن، کولمن دومینگو و سایر مناطق قدرت به حدی است که شما احساس می کنید که همه آنها شایسته اسکار هستند. برای هر صحنه قهرمان جذاب و مغناطیسی، دقایق عمیق تر، کنتراست دلخراشی را ایجاد می کند. هر شخصیت شغل خود را در بر می گیرد، به ویژه ویولا دیویس، زیرا او موضوعات تعصبات اساسی و حرص و آز شرکت را به خوبی از زمان تحویل خود به فروش می رساند.

گروه ها و موسیقی متناوب جاز نیز برای بازه زمانی دهه 1920 بسیار معتبر هستند. بلک باتم ما رینی به شدت تثبیت شده است. در صورتی که آنها این موضوع را ثابت نکنند، به این دلیل که افراد آفرینش واقعاً شایستگی قدردانی برای کار شایسته خود را دارند، نادیده گرفته می شوم.

بنابراین، اگر به مطالعات شخصیت علاقه دارید. ، یکی از ارادتمندان کار آگوست ویلسون، یا دوست دارید بقیه فیلم شناسی چادویک بوزمن را ببینید، این تلنگر را تماشا کنید. ممکن است بیش از هر زمان دیگری در خاطرات اخیر با این افراد آشنا شوید.

بیایید در مورد Chadwick Boseman بحث کنیم. (من تضمین می‌کنم که گریه نمی‌کنم.) این دیوانه است که او در حین مبارزه با بیماری، چقدر انرژی، توانایی و جذابیت به این شغل آورد. او در واقع شگفت انگیزترین جنبه فیلم است. من پیشنهاد اولیه اسکار خود را برای بهترین اجرا ارائه می کنم زیرا او شایسته آن است. با این حال، من را بسیار ناراحت می کند، یک فرد ماهر خیلی زود رفت. (بسیار خوب، در حال حاضر دارم گریه می کنم.)

بخش بزرگی از فیلم در یک منطقه اتفاق می افتد، استودیوی ضبط، که هر چند وقت یک بار احساس کلاستروفوبیک می کند. با این حال، به‌علاوه، می‌تواند احساس شخصی داشته باشد، به‌ویژه زمانی که گروه شروع به دعوای خود می‌کند. موسیقی بی‌نقص بود، با این حال واقعاً آرزو می‌کنم که ما مقدار بیشتری از آن بلوز قدیمی داشته باشیم. منو حس میکنی؟ آیا حفاری؟ (باشه، متوقف می‌شوم.)

این کاملاً شخصیت محور بود، و این نشان می‌دهد که طرح به یک سالن ثانویه نیاز دارد. این در اصل یک گروه تاریک بود که دو یا سه آهنگ در یک استودیوی ضبط سفید بود. یک طرح اساسی که با نمایشگاه های قوی و تبادل تکان دهنده نجات پیدا می کند. بنابراین، پیام این که چگونه متخصصان Dark در تجارت موسیقی مورد استفاده قرار گرفتند و از آنها بهره بردند، تا پایان به شدت به شما ضربه می زند.

گاهی اوقات، الهامات برخی افراد را زیر سوال می برید. به نظر می رسید که آنها از خط خارج می شوند یا کاری در حد محدود انجام می دهند. به عنوان مثال، شخصیت بوزمن در پایان کار "کاری" انجام می دهد که به هیچ وجه مشروعیت نمی یابد. می‌دانم چرا، فقط آن را نخریدم.

وایولا دیویس به عنوان "مادر بلوز" شگفت‌انگیز بود، با این حال شخصیت او را می‌توان در حال حاضر و دوباره دوست داشت. او اغلب بی ملاحظه و عملاً بدبخت می افتد. شاید مامان رینی در واقع اینگونه بود، اما تنها توافق با او دشوار بود. (به همین ترتیب، همگام سازی لب های او بد است.)

در نهایت، این آخرین اعدام بوزمن است که مطمئناً به فیلم اضافه می کند. حتی چند صحنه وزن بیشتری نسبت به آنچه در ابتدا برنامه ریزی شده بود، منتقل می کند. اگرچه داستان خالی بود، اما نمایشگاه‌های متحرک باعث می‌شود تماشای آن ضروری باشد.

امتیاز: 8 از 10 در کل: فوق‌العاده

راستش را می گویم و می گویم که با دیدن بلک باتم ما رینی مطمئن نیستم که بتوانم از آن قدردانی کنم یا نه. من عموماً مشتاق فیلم هایی نیستم که دگرگونی (آگوست ویلسون) از نمایشنامه ها هستند. زمانی که کار انجام شد، خوشحال بودم که به آن فرصت دادم. چادویک بوزمن (لوی) و ویولا دیویس (ماما رینی) نمایشگاه‌های جذابی را برای سنین مختلف ارائه می‌دهند. با فرض اینکه آنها برای اسکار انتخاب شوند و برنده شوند، شگفت زده نمی شوم. توضیح واقعی که من در آن کوک کردم نقطه ای بود که در آن متوجه شدم بوزمن در حال ضبط است در حالی که در همان زمان مبتلا به رشد بدخیم بود (ممکن است RIP).

او فوق العاده بود و باور کردنی نیست که چگونه او این انرژی را داشت (چند سکانس فوق‌العاده بود) تا قبل از درگذشت نامطلوبش، یک نمایش‌دهنده بی‌پایان را ترک کند. صحنه‌های او تکان‌دهنده و قابل‌توجه بودند، زیرا شما تقریباً به خاطر آنچه او در آن زمان به دنبالش بود، درهم می‌شوید. انگار این حرف ها را حس کرده و تعبیری از آنها به زندگی خودش کرده است. بهبود فرد در صحنه‌هایی که لوی و ماما رینی برخوردهایی از گذشته خود را بررسی می‌کردند برجسته بود که به جمعیت نشان می‌داد چرا آنها اینگونه هستند. رینی یک دیوای "آن را به روش من انجام بده" و لیوی دارای اهداف بی حد و حصر و طرز فکر "همه هزینه ها" است.

بازیگران مکمل (به ویژه کولمن دومینگو، کاتلر) نیز عالی بودند. شما یک حس عملی از یک گروه را دارید که قبل از ضبط ملودی‌هایشان به سادگی ناسزا می‌گویند. تغییرات در سراسر فیلم (از کمدی گرفته تا موضوعات دشوار) شما را در کمال کسالت از بین می برد.

علاوه بر این می توانید نگاهی درونی به آنچه برای افراد رنگین پوست با توجه به دیدگاه آنها داشته است، داشته باشید. در آن بازه زمانی (1927). علیرغم این واقعیت که شما می‌خواهید لوی به امور تجاری رسیدگی کند، باز شدن او باعث می‌شود که نسبت به آن شخص احساس ناامیدی داشته باشید. من به نتیجه دیگری علاقه داشتم (متاسفانه تولدو، گلین تورمن) اما می‌دانم که چه خواهد بود. چادویک بوزمن توانایی عظیمی بود که خیلی زود از بین رفت. او باید از کنسرتی که انجام داد بسیار راضی باشد و من برای بردن اسکار برای او تلاش خواهم کرد. در صورتی که هنوز آن را ندیده اید، توصیه می کنم به آن نگاه کنید! B/8.0

وحشتناک است که این آخرین اعدام چادویک بوزمنز بود، هر چند که احتمالا بهترین اعدام او بود. او کاملاً توجه همه را به خود جلب می کند. چادویک با هر خط مبادله احساسات خود را بی عیب و نقص بیان می کند. قهقهه، انرژی، عصبانیت و دردسر را می‌توان به طور کلی از چشمان او دید و واقعاً شگفت‌انگیز است که چگونه می‌توانید شور و شوق درون او را ببینید.

فیلمنامه بسیار شیک ساخته شده است. گفتارهای مختلفی وجود دارد که در آنها چادویک چنان احساس افراطی را فرا می‌خواند که او را به گریه می‌اندازد و احتمالاً ناظران را نیز به گریه می‌اندازد. من به طور مثبت متوجه خودم شدم که چند بار شروع به گریه کردم. ویولا دیویس نیز در بلک باتم ما رینی عالی است. خیلی جذاب بود می توانم ببینم که او و چادویک برای اسکار تعیین شده اند. این دو نفر در بلک باتم ما رینی شور و شوق زیادی نشان می‌دهند. چند صحبت واقعا قوی و ایده ها و موضوعات قابل توجه در بلک باتم ما رینی وجود دارد.

این واقعیت که بلک باتم ما رینی فقط 90 دقیقه است باعث نجات بلک باتم ما رینی می شود. بلک باتم ما رینی نباید طولانی باشد و من خوشحالم که به خاطر این واقعیت نبود که به هیچ وجه احساس نمی شد آن را کشیده شود. تمام مدت نامزد و مجذوب بودم. مخصوصاً صحنه هایی با افرادی که در حال صحبت کردن هستند. تبادل به سادگی بسیار ظریف تشکیل شده است. اگر بلک باتم ما رینی طولانی‌تر می‌شد، احتمالاً نمی‌توانست به این خوبی باشد.

من فکر می‌کردم ساخت فیلم نیز عالی بود. فیلمبرداری کثیف بود و همه نماها به گونه ای ضبط شده بودند که باعث می شد احساس کنیم در اتاقی با شخصیت ها هستیم. فیلم همه چیز به یک نمایش بستگی دارد. برداشت‌های بلند، ایجاد شات و روشی که در اکثر موارد در یک منطقه انجام می‌شود، واقعاً این تمایل مرکز عملکرد را نشان داد. می توان گفت که بر اساس یک نمایشنامه ساخته شده است.

در مجموع، من فکر می کردم «پایه تاریک ماما رینی» فیلمی خارق العاده است. فیلمنامه باورنکردنی است و همچنین بازیگری و فیلمسازی با عملکرد موسیقی به طرز تحسین برانگیزی به هم پیوسته اند تا این نمایشنامه را به نمایش بگذارند. همانطور که می بینم طول ایده آلی است و به هیچ وجه کشیده نمی شود. یک بسته شدن باورنکردنی هم دسته ای از تصاویر. من دوست دارم ببینم بوزمن نامزد اسکار را که شایسته اوست دریافت کند و در حالت ایده آل نیز موفق شود. آنقدر بدبخت که دیگر از او چیزی نخواهیم گرفت. واقعاً یک سرگرم کننده حیرت انگیز است و او آن را در بلک باتم ما رینی نشان می دهد.

بلک باتم ما رینی برای من پر از لذت بود. مطمئناً احتمالاً بهترین چیزی که سال 2020 چندان مورد تحسین قرار نگرفت، برای ما به ارمغان آورد. همانطور که می گویم، شاید این یک ارزیابی بزرگتر باشد، با این حال بلک باتم ما رینی من را جذب کرد. پایگاه تاریک ماما رینی دائماً نقطه‌ای در قلب من خواهد داشت و می‌توانم سختی چادویک را با از دست دادن جدید مادرم نشان دهم. بدیهی است که بازی در بلک باتم ما رینی فوق‌العاده است، با این حال علاوه بر این، لایه‌ای از درک این موضوع وجود دارد که مادرم بسیار شبیه چادویک جنگیده است، هم با بیماری و هم در ماه می مرده‌اند. علاوه بر این، با تماشای او بسیار ظریف و لاغر و در عین حال آنقدر سرزنده و مشتاق به شخصیتش، به نمایشی از آنچه مادرم در روزهای آخر زندگی اش بود تبدیل شد. چادویک آخرین درک کارشناسی را ارائه کرد. شما او را دوست خواهید داشت، با او پوزخند می زنید، با او می جنگید و حتی نمی توانید او را تحمل کنید. صرف نظر از این، عشق به حرفه شماست. این مادرم بود که در هر صورت ثابت ماند، وقتی بیماری او را روی تخت نگه داشت. مطمئناً بلک باتم ما رینی باید در چشم اسکار باشد.

از دیگر نکات کنجکاو در مورد این فیلم، یکی اینکه بلک باتم ما رینی به یک بازی وابسته است. این ممکن است باعث شود که فیلم به هیچ وجه منحصربه‌فرد نباشد، اما باعث می‌شود که فیلم از لحاظ ارزشی کم‌تر جلوه کند. مورد بعدی لوازم آرایشی بود، زیرا من را متحیر کرد. آنها می گویند که در دنیا به چه چیزی فکر می کنند؟ من نمی گویم که لوازم آرایش وحشتناک هستند، زیرا آنها نیز تکان دهنده هستند، اعتماد کنید که این به عنوان یک اسپویلر در نظر گرفته نمی شود، اما لعنتی است که چگونه باعث شدند مامان با عرق خیس و چسبناک به نظر برسد. شاید شما هم با من موافق باشید: اجرای ویولا و نمایندگی مادر بلوز اصیل، ویژگی اصلی فیلم نیست، با این حال نحوه نگاه او با توجه به این همه لوازم آرایشی بیش از حد. او هیولایی به نظر می رسد و ویولا مطمئناً یک سرگرم کننده وحشتناک نیست. من می دانم که مادر واقعی به هیچ وجه زیبا نبود، و برای آنچه که من تحقیق کردم، متخصصان لوازم آرایش پذیرفتند که عکس های نسبتا کمی از مامان وجود دارد. در واقع، آنها تلاش کردند تا او را مانند هر صنعتگر بزرگ لوازم آرایشی نشان دهند، و به وضوح گفتند که باید این عدم شکوه را در ویولا به اشتراک بگذارند، در عین حال تمایل به لوازم آرایشی برای آن زمان ها داشته باشند. "ما معتقد بودیم که او باید صادقانه تلاش کند تا لوازم آرایشی را برای آن زمان درگیر کند و ناامیدی خود را روی آن به تصویر بکشد" - سخنان آنها چیزی در این زمینه است. با این حال، بین فردی که لوازم آرایشی نمی داند و لوازم آرایشی اشتباه و عجیب و غریب، تفاوت وجود دارد. این تمام چیزی است که باید بگویم، شاید شما با من موافق باشید یا نه. در هر صورت بلک باتم ما رینی باید تماشا شود.

من با حرفه و موسیقی ماما رینی و علاوه بر آن با توانایی بازیگری خیره کننده در چادویک بوزمن آشنایی نداشتم.

من دیدم که ویولا دیویس نقش اول بلک باتم ما رینی را بر عهده دارد و این دلیل کافی برای من بود تا در واقع به آن نگاهی بیندازید، و در کنار ارائه خیره کننده ای که از او پیش بینی می کنید، در اینجا چادویک بوزمن فقید می آید، متاسفانه در آخرین شغل حرفه اش، که اتفاقاً بهترین کار او نیز هست. علاوه بر این، من نمی گویم که چادویک با ملایمت تمام فیلم را می گیرد، ارائه و گفتمان او به حدی با آن ارتباط برقرار می کند که شما فراموش نمی کنید که فیلم درباره مامان رینی است، انتقال او افسانه ای است من واقعاً پیش بینی نمی کردم. این - مطمئناً غم انگیز است که سقوط او به ما اجازه نمی دهد تعداد بیشتری از کارهایی که او می توانست انجام دهد را ببینیم، با این حال او یک نمایشگاه قابل توجه را به عنوان آخرین نمایشگاه خود بر جای می گذارد!

چدویک را اولین نمایشگاه می دانستم. فرصتی بود که در کارش به عنوان Dark Puma قهرمان دنیای شگفت‌انگیز باشم، وقتی آن شخص معرفی شد، من واقعاً انرژی گرفتم و به نظر می‌رسید که فیلم پیرامون آن بسیار جذاب خواهد بود - تا حالا. تبدیل به یک علاقه‌مند به فیلم مستقل شد، اما این یک داستان کاملاً مجزا است، به طور خلاصه احساس می‌کردم که او همان سرگرمی‌کننده‌ای خواهد بود که به شغل استاندارد مافوق بشری پایبند است، اما آیا من اشتباه می‌کردم...

فیلم به یک نمایش بستگی دارد، اتفاقی که من را شگفت زده کرد اغلب در یک مجموعه/منطقه مشابه، داستان ماما رینی را بازگو می‌کند، که به عنوان «مادر بلوز» دیده می‌شود، در حالی که به طور همزمان اهمیت دوگانه‌ای را که از خواننده‌ها و سرگرم‌کننده‌های تاریک در اواسط دهه 1900 ساخته شده بود، دارد. قبول دارم که فیلم اساساً برای بازیگری ارزش دیدن را دارد، با توجه به داستان، می پذیرم که پیام قوی است و باید بیان شود، اما من تمایل دارم که این دو فیلم کاملاً منحصر به فرد باشند.

از آنجایی که لیوی (شخصیت چادویک) یک فرد تخیلی است در حالی که ماما رینی یک چهره واقعی تاریخ موسیقی است، به نظرم می رسد که اختلاط در این دو داستان برای فرد واقعی برابری نمی کند. تمایل غیرمعمولی که این یک فیلم بیوگرافی نیست، زیرا ما چیزهای زیادی در مورد حرفه او نمی دانیم، با این حال "وسایل نقلیه" پیامی که فیلم می خواهد منتقل کند. من متوجه شدم که این بستگی به یک نمایشنامه دارد، بنابراین خیلی نباید به این شکل امکان پذیر باشد، من به سادگی احساس می کنم که لیوی باید فیلم خودش را بسازد، و ماما رینی معادل آن را - به همین ترتیب، بسته شدن یک قطعه عجیب و غریب و یک قطعه خارج از لحن بود. در تضاد با باقی مانده فیلم، نمایشگاه های هنوز هم افسانه ای بدون شک و محیطی مناسب.

آگوست ویلسون، نمایشنامه نویس برنده جایزه پولیتزر، 10 نمایشنامه ساخت که نام آنها را «چرخه قرن» گذاشت - هر ده سال قرن بیستم، یک نمایشنامه که مشارکت سیاهپوستان با آمریکا را به تصویر می کشد. دنزل واشنگتن سوگند خورده است که برای هر یک از این نمایشنامه ها یک فیلم ارائه دهد.

اولین فیلم، دیوارها (2016)، اسکار را برای ویولا دیویس دریافت کرد و به عنوان بهترین فیلم انتخاب شد. به نظر می‌رسد فیلم دوم، «پایگاه تاریک مامان رینی» نیز به همین شکل جایزه دریافت کرده است.

در استودیوی نگهداری در شیکاگو در دهه 1920 (بازی اصلی چرخه قرن ویلسون که در پیتسبورگ اتفاق نمی‌افتد)، تاریکی ماما رینی می‌گذرد. بیس داستان یک جلسه ضبط را برای ماما رینی و گروهش بازگو می کند.

ماما رینی دارک بیس که نامزد دریافت جایزه تونی برای بهترین نمایش سال 1984 شد، نمایش صحنه ایده آلی است، زیرا در یک اتاق اتفاق می افتد - استودیو ضبط مسئله تبدیل بلک باتم ما رینی به یک فیلم این است که رئیس جرج سی ولف احساس فوریت برای "باز کردن کارها" کرد و صحنه هایی را به طور کلی در ابتدای فیلم اضافه کرد که شما را از استودیو دور می کند. او به همین ترتیب ماما رینی را برای بخشی از این صحنه ها به یاد آورد و در نتیجه نیروی ورود او به داستان را حدود 1/3 از بین برد. این صحنه های اضافی چیزی به داستان اضافه نمی کنند و بخشی از قدرتی را که محدود شدن در یک نقطه به ارمغان می آورد کاهش می دهد. به هر حال، خداروشکر، با نمایشگاه‌ها و گفتمان‌هایی از این دست، آن چیزها به سرعت فراموش می‌شوند.

دیویس، بدیهی است که مانند مامان رینی که در کانون توجه قرار می‌گیرد و با حضورش اتاق را سفارش می‌دهد، آسمانی است. ماما رینی (و دیویس) را نباید فریب داد و این یک ارائه محکم است، تا حدی که می توانم فیلم را به خاطر نامگذاری صدای دیویس به خاطر بسیاری از اجرای خوانندگی او معذورم.

اما... اعدام دیویس نمی‌توانست امیدوار باشد که با کار در سطح جهانی چادویک بوزمن در کار کانونی ترومپت‌نواز Levee که چند شیاطین برای خالی کردن دارد، مقایسه شود، حضور شیطانی که این دو را به خود خلاق و نزدیک به خانه سوق می‌دهد. . این یک فرد دردسرساز است که باید به دنبالش بود، با این حال فریبندگی بوزمن از طریق تابش و آمیخته شدن با خشم و تلخی او، ترکیبی قدرتمند و فردی جذاب برای تماشا می‌سازد. اطلاعاتی که نشان می‌دهد این آخرین کار بوزمن قبل از تسلیم شدن به سرطان است، به قدرت ارائه می‌افزاید.

کلمن دومینگو (بازیگر شماره یک من در Dread THE Strolling DEAD) بخش‌هایی از قدرت را به همراه دارد تا پیش از این در کار کاتلر در حالی که گلین تورمن، مجری کهنه کار (که از سریال کوچک شده دهه 1970 به یاد می‌آورم) به عنوان یک مجری دیگر، تولدو، در بهترین حالت خود قرار دارد. بخش بزرگی از فیلم (و بازی) شامل کاتلر، تولدو و لیوی است که صحبت می‌کنند، دعوا می‌کنند، شوخی می‌کنند و پاپ می‌گویند و این 3 مورد بیش از این چالش هستند.

همه این‌ها، بدیهی است که نمی‌توانند بدون نیروی فیلمنامه نمایش مرحله اول آگوست ویلسون قابل تصور نیست. این اثر به خوبی توسط روبن سانتیاگو-هادسون بر روی صفحه تنظیم شد (یک انتخاب واضح برای نامزدی اسکار).

یک داستان فوق‌العاده چشمگیر و بسیار جذاب برای برخی نمایشگاه‌های بسیار تکان دهنده، پایگاه تاریک ماما رینی را ستودنی می‌کند. فیلمی از نوع اسکار که همه باید به آن نگاه کنند. 8 ستاره (از 10) و می توانید آن را به بانک ببرید (OfMarquis)

موسیقی بلوز دقیقاً نقطه قوت من نیست، صادقانه بگویم، با این حال من برای همه موسیقی ها ارزش قائل هستم و چند قطعه شگفت انگیز از موسیقی بلوز وجود دارد که کاملاً به آنها توجه می شود. من نسبت به موسیقی بسیار لیبرال هستم و از آنجایی که نمی توانم آواز بخوانم یا ساز بنوازم، جذب فیلم هایی می شوم که حول هنر موسیقی می چرخند. فرقی نمی‌کند به Sing Road یا Child Driver نگاه می‌کنید، بخشی از فیلم‌های شماره 1 من در طول ده سال گذشته دارای برجسته‌ای ملودیک و سنگین بود. Dark Base ماما رینی یکی از دورترین فیلم‌های سال 2020 بود که در نتفلیکس عرضه شد، و من آن را در اتاقی با این شخصیت‌ها به مدت یک ساعت و نیم زندگی کردم. به همین دلیل است که من می‌پذیرم که بلک باتم ما رینی ارزش وقت شما را دارد.

با ورود به این فیلم، هیچ اطلاعاتی در مورد اینکه آن بر اساس یک نمایشنامه ساخته شده است، نداشتم. در تمام طول مدت، من دائماً با خودم به اشتراک گذاشتم که این داستان بسیار شبیه داستانی است که به عنوان یک نمایشنامه کاملاً کار می کند. کاملاً در یک استودیوی ضبط در حالی که ماما رینی و گروهش دور هم جمع می‌شوند، در مورد شخصیت‌های اینجاست. برای فیلم‌هایی که در یک زمینه اتفاق می‌افتند، نکته اصلی این است که سرگرمی‌کنندگان شما چقدر توانمند هستند و به احتمال زیاد می‌توانند سنگینی داستان کلی را منتقل کنند. زمان‌هایی بود که در نهایت به این فکر می‌کردم که مکان فیلم چیست، اما بلافاصله فهمیدم که بیان فیلم، در کنار نمایشگاه‌های فوق‌العاده، بلک باتم ما رینی سعی در نمایش آن دارد.

ویولا دیویس مامان رینی واقعاً جای تعجب دارد، زیرا تعهد او به این بانوی فوق‌العاده درخواست‌کننده از روی صفحه پرش می‌کند. چادویک بوزمن در بالای نمایشگاه آسمانی‌اش، آخرین نمایش واقعی خود را در اینجا به‌عنوان لیوی بیان می‌کند و مواقعی وجود دارد که بلک باتم ما رینی در هر نقطه‌ای که سخنرانی غول‌پیکری را بیان می‌کند، در بالاترین سطح خود قرار می‌گیرد. شخصیت او به طور غیرقابل تصوری غمگین است، و دوست داشتن او را پس از فعالیت های خاص سخت می کند، با این حال هر بار که دوربین او را تحت فشار قرار می داد، من را جذب می کرد. بدون اینکه فیلم از نظر ذهنی بسیار قابل توجه باشد، در واقع مقدار قابل توجهی اتفاق می افتد.

کارگردان جرج سی ولف قبلاً زمان زیادی را روی صندلی کارگردانی سپری نکرده است، اما چندی پیش، «Evenings in Rodanthe» را دیدم، واضح بود که او کسی نیست که بتوان آن را نادیده گرفت. نه، من شب‌ها در رودانت را دوست نداشتم، با این حال تعهد او به‌عنوان رئیس در ارائه کامل بود. با در نظر گرفتن همه چیز، من کاملاً آماده هستم تا ماما راینی را تاریک بیس را حداکثر تلاش او بنامم. برخورد محتاطانه او با شخصیت و نمایشگاه های فوق العاده ای که او این گزینه را داشت تا بازیگران خود را در اینجا جمع کند فوق العاده بود. اگر به تنهایی، این فیلمی است که شبیه یک نمایشنامه است، با استعداد پوشیده شده است.

در پایان، در کنار یک پایان شگفت انگیز و در عین حال ناگهانی، چیز زیادی برای تحقیر بلک باتم ما رینی وجود ندارد. این به سادگی این است که در این داستان گوشت زیادی وجود ندارد. این به معنای واقعی درباره ضبط گروهی در یک استودیو است، با انبوهی از مشاجره بین شخصیت‌ها. من واقعاً از تماشای بلک باتم ما رینی به خاطر آنچه بود لذت بردم، با این حال آنقدر به من اجازه نداد که لازم باشد آن را تحسین کنم. Dark Base ماما رینی در حال حاضر در نتفلیکس پخش می شود، و علیرغم این واقعیت که این فیلمی نیست که برای همیشه به شما بچسبد، یک ساعت فوق العاده قوی است. پیشنهاد میکنم نگاهش کنید

"من درک می‌کنم که دارم چه کار می‌کنم. به من اجازه دهید به روش خودم با آن‌ها برخورد کنم."

بر اساس نمایشنامه آگوست ویلسون جایزه پولیتزر، ماما راینی Dark Base بر تنش‌های فزاینده بین ماما رینی تمرکز می‌کند. نوازنده تهاجمی شاخ او، و به طور کامل برای کنترل "مادر بلوز" وحشی آماده نشده است. مدت‌هاست که تبلیغات پیرامون بلک باتم ما رینی بالا بوده است. دنزل کاملاً راضی نبود که تمام نمایشنامه‌های ویلسون را با گروه بازیگران و خلاقیتی تهاجمی به روی پرده بیاورد. من دیوارهای 2016 را به عنوان یک استاد کلاس برای بازیگری دوست داشتم و روایت فوق العاده ای دارد. من در واقع به آن نیاز بیشتری داشتم. آن چیزهای معادل با Dark Base ماما رینی همچنان ذهن من را برمی‌گرداند، با این حال من این یکی را بسیار برتر از Fences دنبال کردم.

برای شروع، بازی بهترین مطلق سال است. این لباس به خوبی با یکدیگر بازی می کند و یک علم معقول در همه جا دیده می شود - حتی با بخشی از شخصیت ها که واقعاً ارتباط چندانی با هم ندارند. سرگرم کننده اصلی که ما کاملاً باید بررسی کنیم چادویک بوزمن است. او نقش Levee را بازی می‌کند که هنوز در هواست تا به اهمیتی دست یابد. بوزمن احتمالاً بهترین بازیگری را در قرن اخیر داشته است. گفتارهای او اساسی ترین قطعه فیلم است. با توجه به این واقعیت که او توانایی های بازیگری حیرت انگیز خود را نشان می دهد، فهمیدن این آخرین شغل او است. شکی نیست که او برای لیوی برنده اسکار پس از مرگ خواهد شد. این کوچکترین کمک مالی نیست، او واقعاً توجه همه را به خود جلب می کند - بسیار بیشتر از آنتونی هاپکینز در پدر! صحبت در مورد دزد نمایش، ویولا دیویس رهبر دیگر در گفتگو است. من واقعاً متعجب شدم از اینکه دیدم او به طور جدی از او حمایت می کند. دیویس زمان زیادی برای نمایش فیلم ندارد و حقیقت را باید برای حمایت از یک سرگرم کننده در نظر گرفت و نه نقش اصلی را. با این وجود، او ماما رینی را به سطحی کاملاً مجزا می برد و باعث می شود که او مانند یک رهبر احساس شود. من عاشق روش شگفت انگیزی هستم که او از آخرین ذره بدنش برای مامان شدن استفاده می کند. در حال حاضر با او و ونسا کربی در Bits of a Lady (که من مشتاق دیدن آن هستم) برای اسکار در حال سردرگمی هستیم. واقعاً همه با توانایی های بازیگری خود بسیار شگفت انگیز هستند. می‌خواهم به کلمن دومینگو اشاره کنم، زیرا او با توجه به اینکه توسط بوزمن و دیویس و بازیگران مختلفی که امسال برای حمایت از هنرپیشه در نظر گرفته شده‌اند، شایستگی قدردانی بیشتری را دارد.

جرج سی وولف رفتاری غیرقابل انکار دارد. در کل فیلم حال و هوای آن سبک روشنی از فیلمبرداری گرفته تا طرح خلقت دارد. گونه های قوی باند عمیق برای بررسی موضوعات فیلم آورده شده اند. در واقع، حتی مجموعه و گروه نیز این کار را انجام می دهند. یکی از مسائل مربوط به هماهنگی یک فیلم در پرتو ایجاد فاز، مرحله منظم مانند روش شناسی است. که با مبادله و ایجاد مانع احساس می شود. رمزگشایی آن سخت است و کار زیادی برای انجام آن وجود ندارد. محتوا حیرت‌انگیز است و من رفتار او را دوست دارم، با این حال هر چند وقت یک‌بار بیش از حد صحنه‌ای به نظر می‌رسد. با این حال، شاید وولف انتظار داشت که اینطور باشد و من با آن خوب هستم. در موضوع محتوا و روایت، نگرانی اصلی من از آنجا ناشی می شود. من داستان و محتوا را دوست دارم، با این حال این در واقع یک نوع فیلم خوب نیست. من هم مانند مانک، آنطور که پیش‌بینی می‌کردم با پوزخند از آن بیرون نیامدم. انبوهی از آن به من کمک می کند تا حسی را که هنگام تماشای مانک داشتم به یاد بیاورم. پایگاه تاریک ماما رینی به نظر فیلمی نیست که خیلی به آن بازگردم. این به معنای موافق بودن آن است. تجربه عالی است، اما من فقط به مقداری بیشتر از آن نیاز داشتم. در نقطه‌ای که فیلم به شکل دلسردکننده‌ای به پایان می‌رسد، به سختی می‌توان در مورد آن احساس متفاوتی داشت. بسیاری از فیلم‌ها در آن دقایق دلسردکننده به پایان می‌رسند، اما به شیوه‌ای که مامان رینی انجام می‌دهد، بسیار ضعیف است، به نحوی که بخشی از احساسات من را نسبت به آن تغییر داد. در هر صورت، این بدون اختلاط یک کار خوب است. ماما رینی دارک بیس عالی است. نمی‌توانم درک کنم که این کار با کمک‌های بلاعوض چگونه انجام می‌شود و مدتی بعد به آن بازگردم.