🌸 دانلود فیلم Mao's Last Dancer 2009 (آخرین رقصنده مائو)

آخرین رقصنده مائو 2009 (به انگلیسی: Mao's Last Dancer) یک فیلم درام و محصول 2009 کشور استرالیا, چين, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم آخرین رقصنده مائو 2009 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که داستان زندگی پسری روستایی است که قرار بود مثل پدر و پدربزرگ و اجدادش، کارگر مزرعه باشد، ولی سرنوشتش این بود که تبدیل به یکی از مشهورترین رقصنده های جهان شود....

این فیلم به کارگردانی Bruce Beresford, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم آخرین رقصنده مائو 2009 یا دانلود دوبله فارسی فیلم Mao's Last Dancer 2009 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را Chi Cao, Chengwu Guo, Wen Bin Huang, Joan Chen, Bruce Greenwood, Amanda Schull, Kyle MacLachlan, Jack Thompson, Camilla Vergotis, Madeleine Eastoe, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود آخرین رقصنده مائو 2009 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران Chi Cao, Chengwu Guo, Wen Bin Huang, Joan Chen, Bruce Greenwood, Amanda Schull, Kyle MacLachlan, Jack Thompson, Camilla Vergotis, Madeleine Eastoe, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی آخرین رقصنده مائو 2009 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم آخرین رقصنده مائو 2009 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود Mao's Last Dancer 2009 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

رده سنی فیلم آخرین رقصنده مائو 2009 PG بوده و قبل از دانلود فیلم آخرین رقصنده مائو 2009 باید گفت تماشای این فیلم برای افراد زیر PG سال مناسب نیست! این فیلم در ژانرهای درام, عاشقانه, بوده و محصول کشور استرالیا, چين, هست. زبان اصلی فیلم آخرین رقصنده مائو 2009 چینی ها, انگلیسی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم آخرین رقصنده مائو 2009 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم Mao's Last Dancer 2009 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم آخرین رقصنده مائو 2009 7.3/10 از 10 می باشد.

داستان زندگی پسری روستایی است که قرار بود مثل پدر و پدربزرگ و اجدادش، کارگر مزرعه باشد، ولی سرنوشتش این بود که تبدیل به یکی از مشهورترین رقصنده های جهان شود...
داستان فیلم که در سال 1979 روایت می شود درباره پسری چینی به نام مائو است که از خانواده ای فقیر برخاسته و برای تمرین رقص باله به پکن می رود سپس او برای رفتن به مراحل بعدی وارد آمریکا می شود و در آنجا عاشق دختری آمریکایی می شود که ...

جهت دانلود فیلم Mao's Last Dancer 2009 (آخرین رقصنده مائو) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

آشفتگی اجتماعی چین به طرز ویرانگری بر نحوه دیده شدن برخی از نمایش‌دهنده‌ها توسط افراد در بالا تأثیر گذاشت. هر آنچه که به غرب مربوط می شد، مناسب نبود و در نتیجه برای عموم مردم خوب نبود. رقص هنرمندانه، یک بیان رقص به سبک قدیمی، به وسیله‌ای برای تبلیغات گمراه‌کننده تبدیل شد، زیرا سطوح بالاتر به آثاری نیاز داشتند که به شیوه‌ای پیشرو، در لحن و محتوا معرفی شوند.

یک همکار جوان، لی کانسین، توانایی طبیعی برای رقص هنرمندانه نشان داد. او که از خانواده ای بدبخت می آمد، اساساً هیچ فرصتی برای دنبال کردن حرفه ای به عنوان یک هنرمند نداشت، چه رسد به اینکه در یک مأموریت مجرد برای رفتن به آمریکا برای خواندن برای مدتی محدود با رقص اکسپرسیو هیوستون، تحت تخیل بن استیونسون، مجرد شده بود. تحمل، به او فرصتی داد، ابتدا درس بخواند، و پس از آن، به عنوان یک تک نواز ماهر درخشش کند که قلب هر کسی را که او را در حال رقص می‌دید مغلوب کرد.

لی کانشین در میانه‌ی ایستادگی‌اش پیدا شد. معرفی او به ملت جهان و آنچه که او به عنوان یک صنعتگر باید به آن دست یابد با یک هدیه فوق العاده برای دادن به جمعیتی که برای تماشای اجرای او هجوم می آوردند. در پی پیگیری انتخاب خود، لی برای مواجهه با فانتزی خود اقامت گزید، بدون اینکه اشتیاق خود را برای حضور در این دو نقطه از بین ببرد، اما اجازه نداشت.

فیلم تکان دهنده ای از بروس برسفورد، رئیس استرالیایی که یک سری از بازدیدها در آمریکا داشته است. با توجه به خودنمایی لی کانشین و تنظیم شده توسط یان ساردی، این خلقت ظاهری خارق‌العاده از سازندگانش می‌گیرد که به وضوح با احساسات تماشاگر بازی می‌کند. فیلم‌های رقص هنرمندانه خارق‌العاده دیگری نیز وجود داشته است، با این حال «آخرین رقصنده مائو» به لطف تفسیر روشن‌فکر آقای برسفورد از دنیای متحرک در میان جمعیت طنین‌انداز می‌شود.

چی کائو نقش اصلی را به عنوان یک بزرگسال بازی می‌کند. حرکت او خیره کننده است زیرا تقریباً تمام ویژگی های آسان بودن را دارد. بروس گرینوود با بازی آقای استیونسون شاید بهترین کار او در آخرین رقصنده مائو باشد. جوآن چن، کایل مک لاکلان، آماندا شول، کامیلا ورگوتیس و بقیه بازیگران نقش مکمل به طور موثری برای آقای برسفورد کار می کنند، در فیلم Mao's Last Dancerی که اراده نابود نشدنی مردی را نشان می دهد که باید از طریق حرکت خود لذت می برد. پیتر جیمز با اجرای قطعات مختلف رقص رسا از این خلقت با شکوه کامل عکس می گیرد.

آخرین رقصنده مائو به دو یا سه روش مختلف مرا شوکه کرد، اولین مورد تحقیقی بدون تعصب در چین در اوج ناآرامی اجتماعی آن - دوره مائو - بود. آمریکایی‌ها غالباً چینی‌ها را به عنوان قربانیان سوء استفاده در این دوران می‌نگرند، با این حال اکثریت چینی‌ها در واقع بر ابتکار عمل خود متمرکز بودند. خانواده‌های بی‌شمار چینی صمیمانه و فداکار، پذیرفتند که کمونیسم هدفی است که به افراد متعدد کمک می‌کند و در مقابل شرکت خصوصی فردگرایانه غرب قرار گرفتند. در یک جامعه بسته، مائو شناخته شده بود و برسفورد به آن دوره توجه می کند و بی طرفانه آن را ارائه می کند. ناظران غربی این صحنه‌ها را در مدارس بیشتر جنبه آموزش می‌دانند تا آموزش، اما تفاوت این دو جهان، به‌علاوه آمریکا، چین، بسیار جذاب است.

و بدیهی است که ما در کل بدانید که چینی ها وقت خود را برای آماده سازی و یادگیری تلف نمی کنند. بچه ها بسیار جوان انتخاب می شوند تا برای بیان یا بازی های انسانی آماده شوند، از خانواده هایشان گرفته می شوند و برای مدت طولانی در مدارس قرار می گیرند تا در هنر خود مهارت پیدا کنند. ما نتایج را در المپیک می بینیم، به عنوان مثال، جایی که چینی ها مدعیان قابل اعتمادی هستند. دولت لی را به عنوان یک جوان برای آماده شدن برای رقص رسا انتخاب کرد، او را از خانواده‌اش گرفت و در مدرسه‌ای در پکن قرار داد، جایی که او حرکت می‌کرد و هر روز آماده می‌شد - دراز کردن، جهش، بلند کردن، ورزش کردن - - تا اینکه یک روز توسط یک نفر دیده شد. طراح رقص هیوستون و خوش آمدید به خواندن برای مدت طولانی در تگزاس.

تصمیم لی برای ماندن در UlS. در آخرین رقصنده مائو عمیقاً تحلیل نشده است - احتمالاً مخالفت با فشار چینی با درک اینکه مردم و خویشاوندان او می توانند به دلیل فعالیت های او تحمل کنند، آزار دهنده بوده است. با این حال، ما می‌توانیم سطحی بودن را به دلیل عالی بودن رقص ببخشیم، در حالی که ما شاهد حرکت سرگرم‌کننده‌ای که لی را به‌طور غیرقابل تصوری روی صحنه بازی می‌کند، می‌بینیم.

ای کاش برسفورد فرصت بیشتری را به رشد لی به عنوان یک هنرمند و فردی اختصاص می‌داد. مخالف صفر در چنین مقدار عظیمی از منافع سیاسی و اجتماعی، که من آن را واقعاً شیفته می دیدم. در هر صورت فیلم خوبی است و مشخصاً تا آخرش گریه کردم. با فرض اینکه عاشق بیان و رقص انسانی هستید، آخرین رقصنده مائو را دوست خواهید داشت. «سازمان» ساخته رابرت آلتمن، بیشتر از عشق به رقص می پردازد، که آن را برای من فیلمی بی رقیب می کند. با این حال، آخرین هنرمند مائو قطعا عالی است.

به دلیل برنامه انحرافی خارق‌العاده کانتاس، من این گزینه را داشتم که یک فیلم استرالیایی به طور کلی عالی با عنوان «آخرین رقصنده مائو» را تماشا کنم. من آن را نه در نتیجه رقص گویا (که در واقع آنقدرها مرا مجذوب نمی‌کند) تماشا کردم، بلکه بیشتر در مورد ناآرامی اجتماعی در چین که به نظر می‌رسد عنوان آن را نشان می‌دهد.

داستان می‌گوید مطابق با تجربه زندگی یک بچه لی کانسین، ششمین بار در یک خانواده کارگر بدبخت با هفت فرزند باردار شد. در دهه 1970 او توسط مردمی که رشته های یک مدرسه مشترک را می کشیدند برای آماده شدن به عنوان یک هنرمند باله در پکن انتخاب شد. در اواسط دهه 1980، یک طراح رقص آمریکایی از هیوستون ملاقات کرد و به توانایی لی اشاره کرد و او را به ایالات متحده آمریکا برد، جایی که لی به عنوان اولین رقصنده در بازه زمانی کوتاهی که در آنجا بود، متمایز شد.

لی پس از مواجهه با تمایزات مستقیم بین تضادهای زنده و اجتماعی چین و آمریکا، با مشکلی شگفت‌انگیز مواجه شد. آیا این ایده خوبی است که او به کشوری که برای همیشه در آن تحصیل کرده بود برگردد؟ یا از طرف دیگر آیا این ایده خوبی برای او خواهد بود که در مکانی که اخیراً پیدا شده است بماند که به خاطر فرصت ها و خانه بانوی جوانی که دوستش داشت شناخته می شود؟

من واقعاً صحنه هایی را که صحنه ها را به تصویر می کشند ترجیح می دهم. در چین، بر خلاف آنچه در ایالات متحده اتفاق می افتد. شیوه زندگی محلی، فداکاری مطیع، آمادگی کامل، درگیری صنعتگری و مسائل حکومتی، حتی صحنه با مادام مائو، بسیار آشکار و ارتباطی بود. گفتگوهای لی با نماینده چینی در ایالات متحده علاوه بر این بسیار جالب بود.

چی کائو، که نقش لی بزرگسال را بازی می کرد، یک هنرمند عالی است، بیش از اینکه یک سرگرم کننده باشد، با این حال این بسیار معقول بود. . او نمایشگاه خود را از یک رقص انفرادی هنرمندانه (در «دن کیشوت») با چنان رونق پرانرژی به پایان رساند - که تا آنجا که ممکن است به من مربوط شود، بهترین صحنه رقص و بهترین بازیگری کائو در فیلم Mao's Last Dancer دوم بود. نمی‌دانم چرا، اما هر بار که مادر لی (با بازی عاشقانه جوآن چن) روی صفحه نمایش ظاهر می‌شد، چشمانم ابری می‌شد (که آنقدر ساده نبود که حتی به پنهان شدن در هواپیمای فشرده فکر کنم، هاها! )

در کل از فیلم لذت بردم. رئیس بروس برسفورد بیش از حد اغراق کرد، اما این برای من خوب است. من در واقع به این نکته توجه می‌کنم که بیشتر فیلم‌های مربوط به آن دوران در تاریخ چین مراقب درام‌های نزدیک به خانه هستند. انتخاب سخت لی باعث درگیری گیرا می شود، اما متأسفانه، این بخش با روشی تا حدودی افزایش یافته و ساده شده و با دیدگاهی که ممکن است یک طرفه باشد، مورد توجه قرار گرفت.

بروس برسفورد یکی از رهبران کهنه کار استرالیایی است که می تواند فیلم های معروفی را ارائه دهد، و این یکی قطعاً برای گروهی که دوست دارند رقص تماشا کنند لذت بخش است. داستان واقعی (هنرمند جوان زودباور از نقص های سیستم اقتدارگرا تا فرصت غرب) واقعا قدیمی است اما با برخی صحنه های تکان دهنده بی عیب و نقص ترسیم شده است. شریک قبلی من در دروازه بان قرمز "رابین" معتقد بود که قهرمان لی کانشین تا حدودی غاز است، زیرا با توجه به توانایی خارق العاده اش، در صورت عدم بازگشت به چین به بالاترین نقطه پایه رقص می رسید. همه چیز برابر است، توسط مراکز خرید و آسمان خراش هیوستون و همچنین توسط یک هنرمند جوان آمریکایی وسوسه می شود، و وقتی متوجه می شود حزب او را در مورد آمریکا فریب داده است، شوکه می شود، او ترک می کند، و باعث یک اتفاق استراتژیک کوچک می شود و خود را فعلا حذف می کند. اساسا از عزیزانش. در هر صورت، او در آن زمان فقط 18 سال داشت.

دو سرگرمی که لی، چنگ وو گائو را در کودکی و چی کائو را در سن 18 سالگی به تصویر می‌کشند، با توجه به این که یک متخصص هم نیست، کارهای خارق‌العاده‌ای انجام دادند. . هر یک از سرگرمی های چینی فوق العاده بودند، راستش را بخواهید. بازیگران کمکی آمریکایی/استرالیایی خوب بودند (جک تامسون در حال تکرار رفتار قدیمی و قانونی بچه‌گانه‌اش، کایل مکلاچلان نقش مستقیم را بر عهده گرفت)، با این حال بروس گرین‌وود به‌عنوان رئیس سازمان رقص هیوستون، بن استیونسون را تا حدودی آزاردهنده دیدم. نظر او را می بینیم، هر چند که ممکن است، در مورد اکثریت قریب به اتفاق هنرمندان چینی که به جای صنعتگران رقیب هستند. چند دیدگاه درهم و برهم وجود داشت. بخشی از صحنه‌های هیوستون در بالمین، سیدنی، تابلوهای جاده‌ای سبز و همه فیلم‌برداری شده‌اند، که به هیچ وجه شکل یا شکلی شبیه هر جای هیوستون نیست. با این حال برسفورد در هوستون فیلمبرداری کرد و برای فیلمبرداری در چین با مشکلات زیادی روبرو شد. صحنه‌های شهر کینتائو کاملاً شکل گرفته‌اند و آخرین صحنه مطلق نشان می‌دهد که چگونه برسفورد احتمالاً مقامات حزب مشکوک را متقاعد کرد که در حال ساخت فیلمی است که آنها می‌توانند تأیید کنند. من حدس می‌زنم او صحنه‌هایی را به آن‌ها نشان نداده است که فردی شبیه به لیدی مائو وزن خود را به آن پرتاب می‌کند.

در فیلم Mao's Last Dancer به آن اشاره نشده است، اما قابل توجه است که وقتی حرفه رقص لی به نتیجه رسید، او دوباره به عنوان یک دلال سهام آماده شده است، یک موقعیت دور از ذهن "خوشحال از همیشه". او در حال حاضر در ملبورن زندگی می کند. برزفورد و یان ساردی محتوا را با توجه به خاطرات موفقیت آمیز خود لی کنار هم گذاشتند و شکی نیست که آنها چیزی اضافه کرده اند، اگر با اقبال خوبی چند صحنه رقص هنرمندانه خارق العاده داشته باشند - کنسانتره از استراوینسکی "پرنده آتشین فوق العاده بود.

من که هرگز کتاب را مطالعه نکرده بودم و فقط به طرز معمایی داستان را از تریلر می دانستم، با شروعی تازه وارد مائو شدم. این برای بهترین چیزی بود که قبول کردم. به غیر از ثانیه مهم زندگی لی - امتناع او از ترک آمریکا - من هیچ چیز در مورد آنچه قرار بود بیاید نمی دانستم و به همین دلیل تأثیر کامل تک تک انحرافات عمیقی را که لی و اطرافیانش انجام دادند را احساس کردم. قسمت‌های معادل دلسردکننده، دوست‌داشتنی، وحشتناک و بلند، داستان لی برای نمایشگر بزرگ در نظر گرفته شده بود.

تحمل بروس برسفورد (راننده خانم دیزی) هر چند وقت یک‌بار با لذت بیش از حد گناه مواجه می‌شود، ارزشش را دارد. اجازه دادن به نمایشگاه‌های رقص هنرمندانه با پخش رایگان تمام هوای مورد نیاز برای استراحت. وقتی روی لی جوان‌تر در چین تمرکز می‌کنیم، به‌طور حاشیه‌ای نامفهوم است (چیزها را تا حدی کلیشه‌ای به نظر می‌رسد) و به‌طور کلی خوب است، اما وقتی با لی بزرگ‌تر راحت می‌شویم، برسفورد واقعاً نقطه شیرین خود را پیدا کرده است و یک حرف کاملاً را منتقل می‌کند. فیلم جذاب و تاثیرگذار اشک ممکن است برای بسیاری از افراد جاری شود، با این حال این صحنه ها واقعی و تماسی هستند، و از بازیگری که اغلب در آن لحظات نمایش داده می شود دور می شوند تا ویران کنند.

این نمایش تاثیر عمده ای در این امر قابل توجه دارد. داستان، با وجود این واقعیت که اگر حرکت جذاب در جلو نبود، کار نمی کرد. بدون این توالی‌ها نشان می‌دهد که این هنرپیشه رقص واقعاً قادر به انجام آن بوده است، ما این گزینه را نداریم که مدت‌هایی را که این افراد صرفاً برای تضمین اینکه لی فرصت درخشش را دارد بپذیریم. خوشبختانه، نمایشگاه های خیره کننده ای که شاهد آن هستیم، شگفت انگیز و نمایشی هستند. هر روال ترپسیکوری آماده است تا یک داستان کامل را بازگو کند و در عین حال به لی اجازه می دهد منبعی برای احساسات عمیق خود باشد.

در اولین کار بازیگری خود، موسسه رقص پکن و مدرسه رقص امپریال آرتفول، چی کائو، کاردانش این کار را نمی کند. به اندازه لی کانشین، او لی کانشین است. ظاهراً ظاهراً از فقدان تجربه بازیگری ناشی می‌شود، اما به تدریج متوجه می‌شوید که لی واقعی معمولاً شبیه این بود. همانطور که بن استیونسون، رئیس محترم تخیلی رقص هوستون آرتفول که برای تمرکز لی در ایالات متحده لابی می کند، بروس گرین وود تنوع شگفت انگیزی از خود نشان می دهد، تصویر او به دقت درک می شود و تضمین می کند که شخصیت اجتماعی زیرک و خودنمایی بن به سختی خجالت می کشد. در جای دیگری نمایشگاه های خوبی از جوآن چنگ، چنگوو گوو و فردیناند هوانگ داریم که آماندا شول و کایل مک لاکلان پیوندهای ضعیفی را نشان می دهند.

30 دقیقه ابتدایی را پشت سر بگذارید و در آن مرحله آماده باشید. با یک ماجراجویی واقعی شگفت‌انگیز که به بهترین شکل در سینما دیده می‌شود، از بین می‌روید.

4 از 5 (1 - سطل زباله، 2 - مرسوم، 3 - عالی، 4 - درخشان، 5 - نمونه)

خدایا انگلیسی بدبخت مرا حفظ کن، بگذار این کار را به ساده ترین شکل انجام دهم.

اول، آخرین رقصنده مائو را تحسین کن.

درباره یک هنرمند است، یک هنرمند بسیار مشهور. علیرغم این واقعیت که نام آقای لی به ندرت در منطقه مرکزی چین ذکر می شد، هرکسی که در دایره صنعتگری کار می کند کمی در مورد او می داند. او زمانی الگوی هر دانشجوی متحرک در چین بود. پس از انتخاب او برای زندگی در آمریکا، همه چیز تغییر کرد. او مانند بسیاری از صنعتگران مختلف است که در خارج از کشور زندگی می کنند و از چین سرخ می آیند. فیلمبرداری از داستان او بسیار عالی است و فکر می‌کنم به کتاب او، روایتی از زندگی، کمک می‌کند تا اطلاعاتی درباره آن دوره به دست آورد. این اولین چیز عالی است.

به عنوان یک فیلم درباره یک هنرمند، حرکت بدون شک باید نقش مهمی در آن داشته باشد. همانطور که در فیلم Mao's Last Dancer می بینم، آن بخش هایی از Giselle، Le Sacre du Printemps، Swanlake و نگاهی کوتاه به سربازان زن سرخ که بسیار محبوب است و مطمئناً تحت دوره مادام مائو ساخته شده است. این بخش های متحرک به اندازه کافی طولانی هستند و سرگرمی ها برای مقابله با آن بسیار با استعداد هستند. فکر می‌کنم برای طراح رقصی که این حرکات را انجام داده، شغل فوق‌العاده‌ای بوده است. از کسانی که تا به حال پاسخگوی این موضوع هستند متشکرم.

این فیلمنامه چندان به آن دوره مرتبط نیست، با این حال هنوز می توان آن را عینی نامید. با کمی بی نظمی در زمان و زبانی که آنها استفاده می کنند، فکر اساسی درون شخصیت ها بسیار واقعی است.

خیلی برای شناسایی، و من باید به انتقاد ادامه دهم.

اول درباره کتاب است. فکر نمی‌کنم واقعاً بتوان به این نوع کتاب‌ها اعتماد کرد، اما به آن خودنمایی می‌گویند. افراد با پایه و اساس زیادی مانند آقای لی اغلب داستان های دیگران را با داستان های خود پیوند می دهند. منظورم این موضوع به طور قطعی نیست، زیرا هیچ فرصتی برای مطالعه این کتاب نداشته ام. من به سادگی بیان می کنم که باید چند سوال در آن وجود داشته باشد. با فرض اینکه همه چیز در آن خیلی واضح باشد، نباید در لباس‌ها، ساختارها، افکاری که در فیلم Mao's Last Dancer به نمایش در می‌آید، این همه بی نظمی وجود داشت. من اطمینان دارم که این نابسامانی ها از جانب نویسنده محتوا یا سایر افراد گروهی است که در آن دوره برای شرایط چینی چندان قابل تشخیص نیستند. این یک تغییر فوق العاده پس از مرگ کارگردان مائو بود. روشن بودن زمان و استراتژی مرتبط با آن برای افرادی که آخرین رقصنده مائو را تماشا می کنند بسیار مفید خواهد بود.

دوم، لازم است بگویم که قسمتی که در آن نگهبانان آقای لی برای تماشای یک فیلم رسا به هیوستون آورده شدند. اجرای رقص تحت تاثیر قرار می گیرد. آنچه بر سر چینی ها خواهد آمد کاملاً گذشته است. در چنین شرایطی، اکثر چینی ها در هر صورت کنترل شده عمل می کنند. به همین ترتیب قسمت آخر که مری و لی تحت یک هشدار می رقصند. این به سادگی احمقانه است. رئیس باید این بخش را به جای تمرین صحنه رقص هنرمندانه پیشرو که در حال حاضر تغییر کرده و در بخش پاداش دی وی دی توزیع شده نگهداری می شود، واقعاً حذف کند.

هنوز این یک فیلم ارزشمند برای دیدن است. با این حال، من واقعا فکر می کنم بیش از شش ستاره ارزش ندارد.

آخرین هنرمند مائو داستان واقعی لی کانشین، مجری باله چینی را بازگو می کند که دوران کودکی را در فقر روستایی در سوسیالیست مائو تجربه کرد، قبل از اینکه در اواسط دهه 80 به او فرصت مهاجرت به غرب داده شود. لی مجبور است صدای آرام و آرام خود را بررسی کند، زیرا باید بین حرفه، خانواده، فرهنگ، مسائل قانونی و عشق خود انتخاب کند و در عین حال تصمیم بگیرد که چه چیزی را باید از دست بدهد و چه چیزی را نجات دهد.

چی کائو (به عنوان یک بزرگسال) و همچنین چنگ وو گو (به عنوان یک فرد جوان) لی کانسین را فوق العاده بازی می کند. چی کائو، یک بالرینوی عمیقاً درک شده توسط خودش، باید بخش بزرگی از افتخارات را برای آنچه واقعاً یک اجرای مداوم پیشرفت توسط یک هنرمند برای اولین بار است، کسب کند. بقیه بازیگران نیز فوق‌العاده هستند، از جمله بروس گرین‌وود که تأثیر پیچیده و دردسرساز یک رئیس رقص ماهرانه را دارد که باید با ارزش‌های خودش روبرو شود.

کایل مک‌لاکلان («سکس و شهر») به‌عنوان مشاور حقوقی هیوستون و استرالیایی‌ها به‌عنوان یک مشاور حقوقی در هیوستون، یک چرخش کلی مختصر و البته بسیار قدرتمند را می‌پذیرند. بروس برسفورد ظاهرا بهترین عکس خود را تا به امروز خلق کرده است (و در واقع، من «رانندگی خانم دیزی» را دیده ام) در حالی که آهنگ، آهنگ ملودیک، استفاده از رقص هنرمندانه روی دوربین و ساختار داستان همگی در نقطه مقابل بودند. آخرین رقصنده مائو بین دهه 80 ایالات متحده آمریکا و دوران کودکی چینی لی به سمت آغاز پیش از فروکش کردن افسردگی در مرکز و پایان می گذرد. همچنین، زمانی که فیلم به دلیل ازدحام جمعیت در معرض خطر قرار می‌گیرد، برسفورد عکس‌های ساده‌ای را به ما منتقل می‌کند و به ما کمک می‌کند انسانیت شخصیت‌ها را به خاطر بسپاریم.

مقاله‌های قانون‌گذاری که فیلم در برابر آن بازی می‌کند. نه نادیده گرفته می شود و نه به صفر می رسد. اگر مطمئناً از بین می رفت، فیلم تقریباً آنقدر خوب کار نمی کرد، با این حال برسفورد این موضوع شکننده را با چنان مهارتی مدیریت کرد که هرگز تبدیل به یک مسئله برای مخاطب نمی شد.

جان ساردی (که آهنگسازی را نیز انجام داد. Sparkle and the Scratch pad) علاوه بر این، محتوای فوق‌العاده قابل ستایشی را برای آنچه احتمالاً یک سرمایه‌گذاری عظیم بوده ایجاد کرده است - با توجه به پیشرفت کتابی که فیلم بر اساس آن ساخته شده است.

در 132 دقیقه، فیلم طولانی است و این را می توان تا حدودی در مرکز احساس کرد. با این وجود، این کاستی جزئی است و من با هر تماشاگری مخالفم که این را بدون اینکه تحت تأثیر داستان لی قرار بگیرد، تماشا کند.

بسیاری از کسانی که خاطرات لی را مطالعه کرده‌اند (همانطور که من انجام داده‌ام) بی‌قرار خواهند بود که بدانند آیا فیلم انجام می‌دهد یا خیر. حقوق صاحبان سهام کتاب من هیجان زده هستم که بگویم این کار را می کند. من به طور شفاف چند بار در فیلم Mao's Last Dancer هق هق زدم، همانطور که اکثریت مردم اطرافم این کار را کردند. چند داستان فرعی و بخش‌هایی از داستان اصلی کنار گذاشته شد، اما من دیدم که، به‌طور عجیبی، این موضوع من را آزار نمی‌دهد، هر چند که معمولاً با فیلم‌های متحرک با توجه به داستان‌های واقعی انجام می‌دهد.

این به این دلیل که فیلم تجسم داستان لی را به طرز خارق العاده ای در این بازگویی قدرتمند و تکان دهنده نبرد یک مرد در حالی که او بین دو جامعه در یک لحظه و زمانی که آنها علیه یکدیگر فشار می آوردند، بازگو می کرد.

امسال. Slumdog Tycoon تازه کار آخرین هنرمند مائو است.

دانلود فیلم Mao's Last Dancer 2009 (آخرین رقصنده مائو)

دانلود فیلم آخرین رقصنده مائو 2009 با زیرنویس فارسی

🌸 دانلود فیلم آخرین رقصنده مائو 2009

فیلم های مشابه