🌸 دانلود فیلم Mr. Smith Goes to Washington 1939 (آقای اسمیت به واشنگتن می رود)

آقای اسمیت به واشنگتن می رود 1939 (به انگلیسی: Mr. Smith Goes to Washington) یک فیلم کمدی و محصول 1939 کشور ایالات متحده آمریکا, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم آقای اسمیت به واشنگتن می رود 1939 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که گروهى از سیاستمداران نابکار، روستایى ساده‏ لوحی به نام «جفرسن اسمیت» را انتخاب می‏کنند تا جاى سناتورى را که به تازگى درگذشته است بگیرد....

این فیلم به کارگردانی Frank Capra, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم آقای اسمیت به واشنگتن می رود 1939 یا دانلود دوبله فارسی فیلم Mr. Smith Goes to Washington 1939 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را James Stewart, Jean Arthur, Claude Rains, Edward Arnold, Guy Kibbee, Thomas Mitchell, Eugene Pallette, Beulah Bondi, H.B. Warner, Harry Carey, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود آقای اسمیت به واشنگتن می رود 1939 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران James Stewart, Jean Arthur, Claude Rains, Edward Arnold, Guy Kibbee, Thomas Mitchell, Eugene Pallette, Beulah Bondi, H.B. Warner, Harry Carey, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی آقای اسمیت به واشنگتن می رود 1939 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم آقای اسمیت به واشنگتن می رود 1939 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود Mr. Smith Goes to Washington 1939 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

رده سنی فیلم آقای اسمیت به واشنگتن می رود 1939 Approved بوده و قبل از دانلود فیلم آقای اسمیت به واشنگتن می رود 1939 باید گفت تماشای این فیلم برای افراد زیر Approved سال مناسب نیست! این فیلم در ژانرهای کمدی, درام, بوده و محصول کشور ایالات متحده آمریکا, هست. زبان اصلی فیلم آقای اسمیت به واشنگتن می رود 1939 انگلیسی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم آقای اسمیت به واشنگتن می رود 1939 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم Mr. Smith Goes to Washington 1939 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم آقای اسمیت به واشنگتن می رود 1939 8.1/10 از 10 می باشد.

گروهى از سیاستمداران نابکار، روستایى ساده‏ لوحی به نام «جفرسن اسمیت» را انتخاب می‏کنند تا جاى سناتورى را که به تازگى درگذشته است بگیرد...
یک مرد ساده لوح برای پر کردن یک جای خالی در مجلس سنای آمریکا انتخاب می شود. نقشه های او کاملا با فساد سیاسیت مداران به هم می ریزد، اما او عقب نیشینی نمی کند ...
جفرسون اسمیت ساده لوح و آرمان گرا ، رهبر Boy Boy Rangers ، توسط فرماندار بی روح دولت ایالتی خود با کمال احتیاط منصوب می شود. وی با سناتور ارشد ایالتی - سناتور جوزف پین ، رئیس جمهور امیدوار و كودك ، دوباره به هم پیوسته است. اما ، در واشنگتن ، اسمیت بسیاری از کاستی های روند سیاسی را کشف می کند زیرا هدف جدی وی از اردوگاه ملی پسران منجر به درگیری با رئیس سیاسی دولت ، جیم تیلور می شود. تیلور ابتدا سعی می کند تا اسمیت را فاسد کند و سپس بعداً سعی کند اسمیت را از طریق رسوایی نابود کند
یک رهبر جوان ساده لوح برای پر کردن یک جای خالی در سنای ایالات متحده منصوب می شود. نقشه های آرمان گرایانه او به سرعت با فساد در داخل کشور و اختلاس قهرمانش در واشنگتن برخورد می کند، اما او سعی می کند علیرغم حملاتی که به شخصیتش می شود، پیش برود.

جهت دانلود فیلم Mr. Smith Goes to Washington 1939 (آقای اسمیت به واشنگتن می رود) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

علیرغم این واقعیت که آقای اسمیت به واشنگتن می رود یکی از شناخته شده ترین فیلم های قدیمی تاریخ است، افراد زیادی در این سن و سال هستند که آن را ندیده اند. هر تئوری سیاسی یا تاریخ آمریکا برای تماشای آن نیازمند مطالعه است. هیچ PDA یا رایانه شخصی وجود ندارد، با این حال در واقع به آن ضربه می زند. توطئه اساسی می تواند کاملاً اتفاق بیفتد: فردی بی گناه که معتقد است باید چهره های بزرگی انجام دهد که چارچوب سیاسی واقعاً فاسد است.

جیمز استوارت یک سرباز پسر عادی (به معنای واقعی) را دریافت می کند. تفویض اختیار برای پر کردن فضای خالی سناتوری. او فوق العاده بانشاط و بسیار ساده لوح است. او با نماینده ارشد کنگره، کلود داونپور، که او را تشویق می کند، گرد هم می آید. کلود سرشار از تجربه و عوامل واقعی سیاسی است. شما تعداد زیادی از شخصیت های مکمل را خواهید دید: ادوارد آرنولد به عنوان یک پیشگام حزب بد، توماس میچل به عنوان واقعیتی که به دنبال روزنامه نگار است، ژان آرتور به عنوان منتقدی که از تأثیر جیمی تازه تر می شود، همکار کیبی به عنوان نماینده اصلی ناکارآمد، بیولا باندی. به عنوان مادر جیمی (بدیهی است) و H. B. Warner، Watchman Corridor، Astrid Allwyn، Harry Carey و Award Mitchell.

شناخته شده ترین گروه، بدیهی است که صحنه تاخیر است. جیمی خودش را از مطالعه و آدرس‌دهی خسته می‌کند تا اینکه به معنای واقعی از خستگی خلاص می‌شود. اگرچه کاملاً معقول نیست (در واقع جذابیت اعتماد به نفس دهه 1930 را دارد)، فیلم معروفی است که جیمز استوارت را به جایگاه مرد رانندگی سوق داد. با فرض اینکه موضوع کلی را دوست دارید، به کمدی های فعلی تر The Up-and-Comer و The Recognized Respectable Man نگاه کنید. برای تفسیر کثیف و عملی از پانل های سنا، Exhort & Assent را اجاره کنید.

در این کشف از ماشین سیاسی، ما با یک پیشاهنگ ساده، به سمت توله‌ای که به‌عنوان یک مرد نماینده ایالت خود نام برده می‌شود، می‌بینیم که نماینده اصلی پس از تصویب یک نماینده کنگره در حال نشست، به عنوان نماینده ایالت خود نام می‌برد. این به آموزش مختصری در کارکردهای درونی واشنگتن برای نماینده جدید و بیننده تبدیل می شود.

جفرسون اسمیت (جیمز استوارت) مردی بود که برای کنگره انتخاب شد. احتمالاً برای آقای اسمیت به واشنگتن می رود تصمیم ترجیحی نسبت به جیمز استوارت وجود نداشت. او دارای نوع نگاه و صدای "گی ویز" است که او را به عنوان یک مکنده امیدوار کاملاً معقول می کند. او پا به واشنگتن گذاشت و شگفت زده شد. او با عشق به مردان خارق‌العاده‌ای که آنجا بودند و هر یک از کلمات باورنکردنی ساخته شده بود. اقدام سرباز پسر او عملاً خارق‌العاده بود، با این حال هیچ نمایشی نبود. او اساساً به اندازه نامش فداکار و آمریکایی بود.

اسمیت می فهمید که واشنگتن درباره اعتقادات، "همسایه خود را دوست داشته باشید" و منافع کشور نیست. خیلی قبل از اینکه کنگره کم پول خریداری و هزینه آن پرداخت شود. اسمیت با جیم تیلور (ادوارد آرنولد) و ماشین روبرو می‌شود. تیلور شخصیت ثروتمندی بود که قانونگذاران را ساخت و از این رو آنها را در جیب خود داشت. در میان آنها نماد جف اسمیت، نماینده کنگره جوزف پین (کلود رینز) بود.

من در نهایت با سایر شرکای او وانمود کردم که در اسمیت تشدید شده ام. تعداد زیادی از فیلم‌های تثبیت‌شده‌تر، کیفیتی سالم و بی‌نظیر دارند که ما به‌طور عطف به گذشته در آن زمان قرار داده‌ایم، با این حال آقای اسمیت به واشنگتن می رود اسمیت را درستکار و بی‌خداق کرد که باعث شد او مانند یک وسیله از زمین بیفتد. پیام فیلم واضح و عالی بود صرف نظر از اینکه انتقال آن را دوست نداشتم.

این یک نمایش تقلید آمیز است که در واشنگتن دی سی و یک ایالت غرب میانه ناشناس اتفاق می افتد. این داستان به دنبال تجربه یک رئیس جوان خوشبین از سربازان پسر (به نام افسران بچه) است که به سنا اعزام می شود تا دوره یک سناتور درگذشته را پر کند.

جیم، رئیس دستگاه سیاسی ایالت، تیلور (ادوارد آرنولد)، به نماینده اصلی هوبرت کانتینر (همکار کیبی) دستور می‌دهد تا فردی ثابت را برای پر کردن کرسی سنا انتخاب کند تا بخشی از یک لایحه بد را که از توسعه سد در ایالت تیلور حمایت می‌کند، تضمین کند. به هر حال، فرزندان هاپر او را متقاعد می کنند که جفرسون اسمیت (جیمز استوارت)، یک پیشگام پیشاهنگی در سراسر ایالت را به این پست تفویض کند. به طرز غم انگیزی، جو پین (کلود داونپورز)، نماینده ارشد کنگره از ایالت، برای اتحاد مهم است، اما نمادی برای اسمیت است زیرا پین و پدر اسمیت در روزهای گذشته عزیزترین همراهان و مدعیان حقوق صاحبان سهام بودند.

/> وقتی اسمیت به واشنگتن می رسد، تقریباً از عظمت غرق می شود، همه چیز را در نظر می گیریم، اما از همکار بدبین اول خود، کلاریسا ساندرز (ژان آرتور) کمک زیادی می گیرد. دیز مور (توماس میچل)، ستون نویس همراه ساندرز، به همین ترتیب نقشی بی تردید در کمک به انتشار پیام اسمیت ایفا می کند.

وقتی اسمیت لایحه ای را برای ساختن اردوگاهی برای افسران بچه پیشنهاد می کند. سایت سد، اختلاف بین اسمیت و ماشین سیاسی منحط به سرعت افزایش می یابد و زمانی که اسمیت در مجلس سنا تاخیر می اندازد تا به اتهامات تقلبی گروه تیلور پین پاسخ دهد.

آقای اسمیت به واشنگتن می رود یک تقلید واقعی است. جفرسون اسمیت تا حد افراط بی‌خیال است، و مطلقاً هرگز هیچ مدرکی علیه ماشین سیاسی ارائه نمی‌کند. با این حال، او در حالت "او شوکس" شگفت انگیز است. ژان آرتور نت‌های مناسب را پخش می‌کند و از بدبینی به متحد اسمیت نگاه می‌کند. به نظر می رسد همه چیز دست و پا گیر است، اما برای اطلاع قبلی درباره تحقیر سیاسی در طول دهه 1930 حیاتی است.

هر بار که یک فیلم Candid Capra (یکی از دوست‌داشتنی‌ترین روسای من) را بررسی می‌کنم، دوست دارم به تماشاگران یادآوری کنم که کاپرا در فیلم Mr. Smith Goes to Washington‌های خود سبک قابل اعتمادی برای بی‌نظمی دارد. در این مشارکت، ما یک سپاه مطبوعاتی بسیار نیرومند و بسیار تحصیلکرده را می‌بینیم که در وضعیتی ناشناس در انجمن، از نماینده اصلی می‌خواهد تا بدون تأثیر «تیلور» شرور، ترتیبات سناتوری را انجام دهد. با این حال، بعداً در فیلم Mr. Smith Goes to Washington، زمانی که اسمیت نماینده جدید کنگره (دشمن تیلور) به کمک سیاسی در خانه نیاز دارد، این گروه مطبوعاتی بسیار تحصیل کرده و نیرومند جایی پیدا نمی‌شود.

اگر می‌توانید فراتر بروید. که (بسیاری از مردم هرگز آن را در نظر نمی گیرند)، پس آقای اسمیت به واشنگتن می رود یک حذفی است. من می‌توانم آقای اسمیت به واشنگتن می رود را به افراد در هر سنی، حتی همراهان در مجموعه، بدون اینکه برای یک ترتیب خام یا چیزی تحقیرآمیز «متاسفم» نشان دهم. پس از دیدن این جواهر، همه احساس بسیار بهتری دارند.

پیام فیلم هر کسی را که مغز و قلب دارد را تحت تأثیر قرار می دهد. شما می‌دانید که یک مرد *می‌تواند* تفاوتی ایجاد کند، کنار می‌روید.

به طور کلی، ژان آرتور هر فردی را وادار می‌کند که آرزو کند در این سیاره شباهت بیشتری به کلاریسا ساندرز داشته باشد. علاوه بر این، بدیهی است که هر مردی باید «آقای اسمیت» باشد. آقای اسمیت به واشنگتن می رود فقط فراخوانی برای تعهد مشترک نیست، بلکه سرنخی محجوب برای افراد کج‌رو برای اعتراف به همه است. مطمئناً، این راه رسیدن به هدف داستان است، با فرض اینکه مراقب آن باشید.

من نظرسنجی خود را برای اضافه کردن موارد همراه از سر گرفته‌ام: ممکن است به نظر نمی‌رسد که مرتبط باشد، اما اینطور است. در «1984» قهرمان گرفتار می‌شود و به آن گفته می‌شود که چارچوب اجازه قدیسین را نمی‌دهد. از آنجا که در چنین حالتی که اولیای الهی را مجاز می‌دانند، دگرگونی‌ها موفق می‌شوند. با فرض اینکه تمرکز کنید، در آخرین صحنه عذاب «1984»، فرد فرصتی پیدا می‌کند تا به همان مقدسی تبدیل شود که از آن می‌ترسد.

در نقدهای دوستانه‌ای مانند آن، بذر حقیقتی قوی وجود دارد. هر تغییری نیاز به قدیسان دارد. "آقای اسمیت به واشنگتن می رود" به وضوح اشتیاق یک مرد برای قدیس شدن را نشان می دهد. همچنین، دیر یا زود، چارچوب های منحط باید شکسته شوند، زمانی که مردان به اندازه کافی عقب نشینی می کنند، حتی با خطر خود.

در واقع، نگاه دوم نیست. بیشتر شبیه ظاهر هفتم یا هشتم است. من یک قطعه دیدگاه خود را تغییر داده ام. هنوز هم یک فیلم عالی است و من طبق تعریف یک اثر هنری حدس می‌زنم. به هر حال، چند مشکل در اینجا وجود دارد.

1. یک سوم اصلی فیلم بسیار کند به نظر می رسد.

2. آیا این ایده خوبی است که کسی به اندازه آقای اسمیت به عنوان نماینده کنگره در مورد مسائل قانونگذاری ابهام داشته باشد؟ آقای اسمیت تقریباً بلافاصله در فیلم Mr. Smith Goes to Washington در چند صحنه کاملاً خود را شرمنده کرد. کاپرا ممکن است او را بی‌خبر کرده باشد، اما او احمق به نظر می‌رسید.

3. از آنجایی که او خیلی احمق بود، چرا ماشین به سادگی او را متقاعد نکرد که یک قطعه زمین جایگزین از زمینی که به عنوان دغدغه اصلی داشت انتخاب کند؟ در کل ایالت فقط یک قطعه زمین مناسب برای اردوگاه یک پسر وجود داشت؟

4. به نظر می رسد ارتباط بین شخصیت ژان آرتور و شخصیت توماس میچل برای من بسیار عجیب است. به سادگی واقع بینانه نیست.

5. علاوه بر این جالب است که عملاً هیچ اطلاعی از گروه های ایدئولوژیک وجود ندارد. ماشین های سیاسی، بله. به هر حال، نه احزاب سیاسی.

6. چگونه نماینده کنگره اسمیت اینقدر سریع از یک شیره اشتباه به تبدیل شدن به اینقدر متقاعد کننده تبدیل شد؟ تقصیر استوارت نیست.

می خواهم دوباره بگویم که فیلم فوق العاده ای است. علاوه بر این، کلید حرفه پربار جیمی استوارت. همچنین، بازی او در اینجا - مخصوصاً وقتی که به صحنه های مربوط به تاخیر او می رسید - بسیار عالی است. در واقع، شاید این چیزی است که آقای اسمیت به واشنگتن می رود را به یک فیلم مثال زدنی تبدیل می‌کند - - اجرای سرسخت جیمی استوارت.

یکی دیگر از مواردی که در اینجا برجسته است، خلاصه‌ی گسترده‌ای از هنرپیشه‌های حمایت کننده است - - کلود داونپورز (عالی به عنوان نماینده کنگره، ادوارد آرنولد، همکار کیبی، توماس میچل، یوجین پالت، بیولا باندی، اچ بی وارنر، جک کارسون، هری کری (که به عنوان رهبر مجلس سنا عالی است)، چارلز پت، و ویلیام دمارست. علاوه بر این، بدیهی است که سرگرمی که واقعاً مورد توجه قرار گرفته است - - ژان آرتور.

من به مقدار زیادی از آثار پلین کاپرا، به خصوص "افق گمشده" و "این یک زندگی عالی" احترام می گذارم. با این حال، «آقای اسمیت...» به نظر من تا حدودی بی رنگ به نظر می رسد.

فیلمی با قلب بزرگ

از رئیس و تهیه‌کننده فیلم Straightforward Capra می‌آید. این تنها یکی از آن فیلم‌های عالی است که در آن هر کسی

که در هر نقطه‌ای فانتزی داشته باشد، می‌تواند با آن ارتباط برقرار کند. Ò آقای اسمیت به

واشنگتن می رود تا جیمی استوارت (آقای اسمیت) را در اجرای حماسی

ش به عنوان یک نماینده جوان جوان تصمیم گیری کند. با واشنگتن

D.C. به عنوان یک محیط عالی، ÒMr. اسمیت به واشنگتن می رود

دقیقاً ایالات متحده بر اساس چه چیزی، انتظارات و رویاها بود.

این داستان سالم از یک مرد و فانتزی او رویای

هر بچه ای در آمریکاست. این فیلمی است که واقعاً برای هر

سن و سالی ساخته شده است تا قدردانی شود. من متوجه شدم که این به سادگی نشان می دهد که کاپرا و استوارت یک گروه شایسته را تشکیل می دهند.

درخشش‌های روی پرده روشن می‌شود، تا زمانی که آنها فیلم موفق دیگری را با هم بسازند خیلی دیر نمی‌گذرد («این یک زندگی باشکوه است»، 1946). هر دو

از هنر خود بدون محدودیت استفاده کردند. کاپرا از هنرپیشه تخیلی خود برای انتقال

داستان از طریق یک چشم انداز سینمایی بیشتر استفاده می کند. در حالی که

استوارت از موقعیت منظم خود بر روی صفحه استفاده می کند، تا هر خط

را طوری به نمایش بگذارد که گویی صادقانه با این موضوع شوخی نمی کند. این بازیگر برجسته است!

اگرچه گفتن چیزی مشابه برای کل بازیگران به وضوح نادرست است. آقای اسمیت به واشنگتن می رود شامل بازیگران زیادی بود. سناتورها،

همه سربازان کوچک و بیش از حد احساساتی پسر و آیتم های متعدد و متعدد دیگری وجود داشتند.

صحنه هایی که در آن همه افراد سنا در آن حضور داشتند، به نظر می رسید که

به طور کلی تحمل آن چالش برانگیز باشد. به نظر می‌رسید که صحنه‌ها بسیار طولانی هستند

که تلاش برای گذر از نقش بیش از حد بخشی از شخصیت‌ها را سخت می‌کند. به نظر می‌رسید که مردان جوان

برای این استراتژی برای بازیگری معمولاً عادی هستند، آنها کمی نمایش بیش از حد اضافه کردند! اگرچه فیلم داستان خوبی داشت،

شروع به خزیدن و ادامه داد... ÒMr. اسمیت به واشنگتن می‌رود دقیقاً نشان می‌دهد که دولت

ما چقدر مبهم است، با این حال کسی انتظارات را زیر نظر می‌گیرد و رویاها می‌توانند همه آنها را ببینند

. آقای اسمیت به واشنگتن می رود سالم و زیرک برای

بهترین آهنگسازی در یک داستان منحصربه‌فرد، شایسته دریافت اسکار است. این مفسر به ÒMr. اسمیت

به واشنگتنو 8 از 10 می رود.

هر کس چیزی برای مبارزه دارد، برای بیان افکار واقعی خود، بیرون رفتن و نشان دادن به جهان که از چه چیزی ساخته شده است. این به سادگی این است که همه افراد با آن آشنا نیستند یا نیازی به استفاده از آن ندارند. در مورد افرادی که قدرت های خارق العاده ای در اختیار دارند، هر فردی نمی تواند تحمل کند که برای خودش حرفی بزند - از ترس اینکه آن جالوت چگونه می تواند با او رفتار کند تا او را آرام کند یا وحشتناک تر - با این حال ما نباید نگران باشیم. اندازه، مانند همه چیز در این دنیا، یک مسئله ارزیابی است و در نتیجه قابل بحث است.

اثر هنری فرانک کاپرا، "آقای اسمیت به واشنگتن می رود"، در مدت زمان طولانی در مکان های نمایش منتشر شده بود. و هنوز تا به امروز مربوط است. روایتی از یک گاوچران با بازی فوق‌العاده جیمز استوارت را روایت می‌کند که به دلایل روشن برای مجلس سنا انتخاب می‌شود، زیرا او کاملاً برای نماینده بودن مناسب نیست و مشکلی نیست که خیلی پشت سر افراد واقعی باشد. با این حال آن افراد به اشتباه از او استدلال می کردند. فقط یک عیب در انسان وجود دارد و آن قلب است. این بزرگترین عیب آقای اسمیت است و او هر طرف آن را به سنا نشان می دهد تا با وضعیت خود هماهنگ باشد، واقعیت را بیان کند و افراد را وادار به تفکر و گوش دادن کند.

فرانک کاپرا مشهور است. برای متخصص بودن در ساخت دراماتیسم: به سادگی "جنون آمریکایی" (1932) و روشی را در نظر بگیرید که او به تدریج و به طور غیرقابل حرکتی داستان را تا حدی که به نظر می رسد شخصیت اصلی در یک مبارزه شکست خورده است، از هم جدا می کند - اما درگیری هنوز ادامه دارد. در حال جوشیدن جیمز در به تصویر کشیدن شخصیت های معمولی با قلب های بزرگ و شخصیت های خارق العاده شگفت انگیز است. او باعث می‌شود آنچه را که روی پرده می‌گذرد بپذیریم و تطابق او با شماره یک من، ژان آرتور، شادی را به سادگی تکرار می‌کند. کلود داونپورز و ادوارد آرنولد در کارهای حمایتی خود فوق العاده هستند. من معمولاً می‌گفتم که ادوارد برای بازی در نقش آنتاگونیست مناسب است، علیرغم این واقعیت که قهرمانان او نیز غیرقابل انکار فوق‌العاده هستند.

آقای. اسمیت روشی را به ما نشان می‌دهد که با رفتار طبیعی و بیان افکار واقعی خود در مورد چیزی در انتظار شنیده شدن توسط چند نفری که ممکن است به آن اهمیت دهند - و آن افراد و شما واقعاً چیزهایی هستند که اهمیت دارند، روش بهتر شدن را به ما نشان می‌دهد. به هر حال قلب ما تنها چیزی است که برای انسان بودن لازم است.

نمی دانم چرا وقتی که قبلاً آن را تقریباً بیست سال قبل دیدم، آن را دوست نداشتم. در آن زمان احساس کردم که این یک نوع متوسط از Mr. من احساس می‌کردم که آقای اسمیت با شور و شوق متعصب سرسخت خود برای مرتب کردن آلودگی‌های دولتی و انبوه «پسران» محرمانه‌اش، دیوانه، هولناک، مغرور، فریبنده، پر زرق و برق، و کاملاً افراطی بود. نمایش فیلم مطمئناً هالیوود متوسطی است: بزرگ‌ها فوق‌العاده جذاب هستند، بدها بسیار ساده هستند و به این فکر کنید که چه کسی برنده است. یوجین پالت بدشانس در نتیجه ظاهر نامطلوب خود و تحقیر بی پایانش که نقش یک اراذل و اوباش را ایفا می کند، دلسوزی را برمی انگیزد. من در واقع بخشی از آن افکار دوم را بعد از دیدن فیلم اخیراً دارم، با این حال آقای اسمیت به واشنگتن می رود بسیار ساخته شده است، مخصوصاً فیلمبرداری. کاملاً شگفت‌آور است که هالیوود باید خیلی زود پیشرفت می‌کرد، و اینکه چنین مهارتی باید مدت‌ها پیش از بین می‌رفت. هیچ دوربینی در چهل سال اخیر از راه دور آنالیز نمی کند. این فقط کنتراست بالا نیست، سایه های تاریک، تمایز، نور، سرعت، نقاط، ساختار، و طرز کار بسیار ظریف است. صحنه ای که اسمیت در وقف لینکلن هق هق می کند، فوق العاده تکان دهنده است. فکر می‌کنم اگر به نظر می‌رسید زن به او آرامش نمی‌داد، به‌طور جدی حرکت می‌کرد. هر چند که ممکن است، چرا لینکلن، چرا واشنگتن نه؟ مطمئناً، آیا این شگفت‌انگیز نیست که هیچ فیلمی در مورد واشنگتن ساخته نشده است؟ (من نمی‌گویم که باید ساخته شود، فقط می‌پرسم چه فرقی می‌کند). هاروی هنوز فیلم شماره یک من از جیمی استوارت است. طنز غیر قابل انکاری بیشتر در آن یکی. به عنوان یک فیلم، در یک موضوع مقایسه‌ای، «مرکز طوفان» (1956) را از آقای اسمیت رضایت‌بخش‌تر می‌دانستم: بانوی افسانه‌ای «مخالف»، جامعه‌ای بی ادعا، پیامی آرام و جسورانه‌تر.

در واقع من فقط جیمی استوارت را یک عزیز سگی می دانستم. او با سگش در برنامه حیوانات خانگی دینا شور در تلویزیون ظاهر شد. آخرین باری که او را دیدم در مورد جانی کارسون بود که غزلی را که در اواخر عمرش توضیح داده بود مطالعه می کرد و پاره می کرد. برایش خیلی ناراحت شدم مردی تا حدودی مبهم، که مأموریت هایی را بر فراز آلمان و در عین حال بر فراز ویتنام انجام داد. فکر می کنم بچه اش در آن درگیری به سطل لگد زد. شگفت آور است که با یک مرد به ظاهر همیشگی و موفق هرگز در مورد حرفه سینمایی اش مشورت نکردند، و چیزی در مورد آن یا زندگی اش سروده نشد. خیلی باز و در عین حال خیلی خصوصی.