🌸 دانلود فیلم Play It Again, Sam 1972 (دوباره اون آهنگو بزن سَم)

دوباره اون آهنگو بزن سَم 1972 (به انگلیسی: Play It Again, Sam) یک فیلم کمدی و محصول 1972 کشور ایالات متحده آمریکا, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم دوباره اون آهنگو بزن سَم 1972 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که «آلن فلیکس» (آلن) عاشق سینما و طرفدار سرسخت «هامفری بوگارت» است. همسرش، «نانسی» (آنزپک) مدتی است که ترکش کرده و حالا به توصیه ی «شبح بوگارت» (لیسی) می خواهد علاقه ی دختر دیگری را جلب کند. دوستانش، «لیندا» (کیتن) و «دیک» (رابرتس) نیز سعی می کنند در این خصوص به او کمک کنند....

این فیلم به کارگردانی Herbert Ross, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم دوباره اون آهنگو بزن سَم 1972 یا دانلود دوبله فارسی فیلم Play It Again, Sam 1972 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را Woody Allen, Diane Keaton, Tony Roberts, Jerry Lacy, Susan Anspach, Jennifer Salt, Joy Bang, Viva, Susanne Zenor, Diana Davila, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود دوباره اون آهنگو بزن سَم 1972 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران Woody Allen, Diane Keaton, Tony Roberts, Jerry Lacy, Susan Anspach, Jennifer Salt, Joy Bang, Viva, Susanne Zenor, Diana Davila, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی دوباره اون آهنگو بزن سَم 1972 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم دوباره اون آهنگو بزن سَم 1972 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود Play It Again, Sam 1972 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

رده سنی فیلم دوباره اون آهنگو بزن سَم 1972 PG بوده و قبل از دانلود فیلم دوباره اون آهنگو بزن سَم 1972 باید گفت تماشای این فیلم برای افراد زیر PG سال مناسب نیست! این فیلم در ژانرهای کمدی, عاشقانه, بوده و محصول کشور ایالات متحده آمریکا, هست. زبان اصلی فیلم دوباره اون آهنگو بزن سَم 1972 انگلیسی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم دوباره اون آهنگو بزن سَم 1972 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم Play It Again, Sam 1972 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم دوباره اون آهنگو بزن سَم 1972 7.6/10 از 10 می باشد.

«آلن فلیکس» (آلن) عاشق سینما و طرفدار سرسخت «هامفری بوگارت» است. همسرش، «نانسی» (آنزپک) مدتی است که ترکش کرده و حالا به توصیه ی «شبح بوگارت» (لیسی) می خواهد علاقه ی دختر دیگری را جلب کند. دوستانش، «لیندا» (کیتن) و «دیک» (رابرتس) نیز سعی می کنند در این خصوص به او کمک کنند...
پس از آن‌که همسر «آلن» او را ترک می‌کند، وی دچار افسردگی می‌شود. در این بین تمامی دوستانش که ازدواج‌شان پابرجا مانده است، او را به آشنایی با شخصی دیگر تشویق می‌کنند و...
یک منتقد فیلم با رفتار نرم و نرم رفتار می کند توسط همسرش و منیت او خرد می شود. شخصیت قهرمان او مرد سرسختی است که همفری بوگارت در بسیاری از فیلم هایش بازی می کند و ظاهر بوگارت برای مشاوره دادن به او شروع می شود. او با تشویق دو دوست متاهل خود ، در واقع سعی می کند دوباره قرار بگذارد ، با نتایج کمتر از رضایت بخش ، تا زمانی که آرام شود
یک منتقد فیلم عصبی که با فیلم کازابلانکا (1942) وسواس داشته است سعی می کند با کمک یک زوج متاهل و بت توهم خود ، همفری بوگارت ، همسرش را ترک کند و دوباره با او رابطه برقرار کند.
یک منتقد سینما که وسواس زیادی به فیلم کازابلانکا (1942) دارد، با کمک یک زوج متاهل و همفری بوگارت، می خواهد علاقه ی دختر دیگری را جلب کند...

جهت دانلود فیلم Play It Again, Sam 1972 (دوباره اون آهنگو بزن سَم) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

مانند کوئنتین تارانتینو یا مارتین اسکورسیزی وودی آلن رئیس دیگری است که حرکات را دوست دارد. او بحث درباره آنها را دوست دارد و به طور کلی به تعداد زیادی فیلم سینمایی در فیلم Play It Again, Sam هایش ارجاع می دهد.

کازابلانکا اغلب به عنوان یکی از بهترین فیلمنامه های ساخته و ضبط شده نامیده می شود. علاوه بر این، کیفیت فانتزی را دارد که چنین فیلم های بی شماری در آن زمان داشتند. پس چه بهتر که آلن تغییر قابل توجهی را در میان اسلیپر و آنی لابی تجربه کند و در آن مرحله، کازابلانکا را به سبک خودش بازگو کند.

در دوباره اون آهنگو بزن سَم شخصیت وودی آلن به نمایش گذاشته می‌شود. تمام سطح ناامیدی او او دائماً نگران و مضطرب است و آلن ارائه‌ای باورنکردنی ارائه می‌کند. لحظاتی واقعاً معتبر خنده غیرقابل کنترل وجود دارد.

دوباره اون آهنگو بزن سَم تعداد قابل توجهی از موضوعاتی را بررسی می‌کند که بعداً در آنی کریدور بررسی می‌شوند و در زوج‌های متاهل تسهیل می‌شوند. همانطور که فیلم های آلن همه چیز در مورد ارتباطات است. مردی که بعد از جدایی نمی داند چه کند. زن و شوهری که کاملاً با یکدیگر خوب هستند و هیچ نیازی برای دقایق نزدیک ادعایی در زندگی ندارند.

آلن تلاش می‌کند شبیه بوگارت شود. بوگارت واقعاً یک شخص در فیلم Play It Again, Sam است و مدام سعی می کند آلن را تشویق کند و معاملات بین آنها طلای بدون تقلب است. یکی از چیزهایی که من دوست نداشتم این بود که شخصی که نقش بوگارت را بازی می کرد واقعاً سخت کار نمی کرد و این باعث شد که جذابیتش را از دست بدهد. علاوه بر این آنها چهره او را نشان دادند و به نظر نمی رسید که او بوگارت باشد. به هر حال، این می‌توانست هدفمند نشان دادن روان رنجوری شخصیت باشد.

اشاره‌های ثابتی به کازابلانکا وجود دارد و طرح اساساً بازگویی کازابلانکا است و بخش بزرگی از اجزای طرح را در خود جای داده است، اما به سبک آلن بدون تردید. . او به دلایل نامعلومی فیلم را کارگردانی نمی کند. هربرت راس مختصات را انجام می دهد و فکر می کنم آلن بهتر می شد. چیزی که در مورد فیلم‌های آلن دیده‌ام این است که او داستان‌های عاشقانه را بدون صحنه‌های محبت و بوسیدن نشان می‌دهد که دقیقاً کلید اصلی داستان نیستند. هربرت راس آن را اساسی می‌داند و چندین صحنه بوسیدن در فیلم Play It Again, Sam وجود دارد که به نظر می‌رسد نامناسب هستند.

بازش کنید، سام به‌عنوان یک طنز از هم جدا می‌شود. با این حال ممکن است به نظر یک طنز باشد، به هیچ وجه یکی از آنها نیست. این نشان دهنده عشق آلن به کازابلانکا است و هدایای او را به عنوان یک سرگرم کننده نشان می دهد. ما علمی را که آلن و کیتون در اینجا به اشتراک می گذارند می بینیم که بعداً در راهروی آنی نیز مورد استفاده قرار می گیرد. ممکن است از راه های بی شماری سوءتفاهم شود، اما آلن در دهه 70 احتمالاً مقصر نبود. این یک گسترش خارق‌العاده دیگر در فیلم Play It Again, Sam‌شناسی اوست.

وودی آلن در سال 1972، قبل از اینکه به عنوان نویسنده سازنده و ناظر آثار هنری و فیلم‌های معروف متعدد شناخته شود - و بچه پرچمدار مسائل ذهنی یهودیان - در تمام این مدت در حال کشف اعتماد به نفس واقعی در قلمرو تقلید و فیلم بود. با توجه به نمایشنامه خود در برادوی در سال 1969، تغییر فیلم توسط خود آلن ساخته نشد، بلکه توسط خانم جوان سرگرم کننده و رئیس آزاد، هربرت راس ساخته شد. این در حال حاضر برای آلن عجیب به نظر می‌رسد، کسی که همیشه به سرعت هر یک از آثار منحصربه‌فردش را خودش روی پرده نمایش بزرگ حمل می‌کند، با این حال روش تا حدی بی‌معنای راس برای برخورد با تولید فیلم، رفتار مرد کوچولو را ستایش می‌کند و اساساً اجازه می‌دهد. او تا بدون وقفه حیله‌های واقع‌گرایانه، به صحبت‌های بی‌معنی و کمیک‌های خود ادامه دهد.

یک بار دیگر بازی کنید، سم بر اساس آلن فلیکس (آلن) است که اخیراً از کارشناس سینما جدا شده است. زمانی که دیگر نانسی (سوزان آنسپاچ) از ناکجاآباد او را ترک می‌کند، به نفرت از خود و بدبینی متلاشی می‌شود. همراهانش دیک (تونی رابرتز)، یک کارگر وسواس کار متخصص مالی، و همسر نفیسش لیندا (دایان کیتون) او را متقاعد می کنند که یک بار دیگر با مجموعه ای از خانم ها آشنا شود که آلن مرتباً آنها را خراب می کند. فیلم شماره 1 او کازابلانکا است (او آن را روی صفحه بزرگ در صحنه اولیه با دهان باز در آن اوج شناخته شده تماشا می کند)، و گاهی اوقات با ظاهر همفری بوگارت (با بازی غیرمعمول جری الگانت) مورد بازدید قرار می گیرد. آلن از خود متنفر است، زیرا به احتمال زیاد می‌داند که هرگز شبیه ریک بلین، بدنام‌ترین فرد بوگارت نخواهد شد، اما روح بوگی از او می‌خواهد که به تجارت رسیدگی کند و به زنان نشان دهد که چه کسی کنترل را در دست دارد. از آنجایی که قرارهای بیشتر به تحقیر دو بازیکن تبدیل می‌شود، آلن به طور فزاینده‌ای به لیندا نزدیک می‌شود.

آزاد از تقلید بی‌معنای باشکوه موز و در شوخی آن کمتر از، مثلاً، All که عموماً باید از رابطه جنسی آگاه باشید، یک بار دیگر آن را بازی کنید، سم به خلاقیت آینده اشاره می کند. این به سطح آنی کریدور یا منهتن نمی رسد، با این حال کار هوشمندانه زیادی در اینجا وجود دارد، با برنامه های استندآپ اندک ظاهراً تبلیغاتی آلن که همه چیز را در سطح شهر به همان اندازه که مزخرفات واقعی او تحریک می کند، تحریک می کند. علاوه بر این، این اولین باری است که آلن و کیتون با هم روی پرده می‌روند، و این علم به همان اندازه که بدون شک در پس‌زمینه، در احساساتشان بر روی صفحه نمایش آشکار است. به نظر می رسد کیتون دوست دارد با او کار کند، و در یک صحنه او با قهقهه های آلن خم شده است. برای طبقه‌بندی رام-کام در مورد خلاقیت چیز زیادی به ارمغان نمی‌آورد، و همچنین در مورد احیای مجدد آن به روشی که آثار بعدی او انجام می‌دهند، غالب نیست، با این حال، یک بار دیگر بازی کن، سم به‌طور قابل اعتمادی منحرف، شیرین و مسحورکننده است. ، و به ما یادآوری می کند که چرا قبل از اینکه آن ادعاهای وحشتناک مداوم ظاهر شود، نیویورکر کوچک را گرامی می داشتیم.

دوباره اون آهنگو بزن سَم وودی آلن است که در هر مورد کاملاً واضح نیست. توضیح این است که این زمانی بود که او آهنگسازی کرد و در فیلم Play It Again, Samی نقش آفرینی کرد که به همین ترتیب بلافاصله آن را دوست نداشت. این به نمایشنامه ای برادوی بستگی داشت که او آهنگسازی کرده بود و توسط هربرت راس هماهنگ شده بود. با این حال، در کل واقعاً به نظر می‌رسد که بدون شک می‌تواند برای من یک اثر هدایت‌شده آلن باشد و اگر راه دیگری را متوجه نمی‌شدم، همیشه نمی‌توانستم آن را به دست بیاورم، هر شخص دیگری با صداقت تمام مسئول آن است. وقتی با فیلم‌های مختلفی که در آن زمان هماهنگ می‌کرد، که همگی کمدی‌های بدون تحریف و بدون توجه واقعی به شرایط معقول یا حتی توطئه‌ها بودند، در تضاد با فیلم‌های مختلفی که او در آن زمان هماهنگی می‌کرد، جدا می‌ماند، اما بسیار دوست دارد که مطمئن باشید فیلم‌های بعدی مانند آنی لابی نمونه (آنی لابی) 1977)، که به طنز گسترده و طنز واقعی با مواد رابطه معقول که طنز، نمایش و احساسات را در هم می آمیخت، پیوست. در واقع، صرف نظر از اینکه چه کسی دوباره اون آهنگو بزن سَم را هماهنگ کرده است، احتمالاً بهترین فیلمی است که آلن در هر مقطعی با آن درگیر بوده است و به طور مؤثری طنز است و همچنین حقایق قابل مشاهده مرتبط در مورد روابط زن و مرد را ذکر می کند.

داستان به یک کارشناس فیلم روان‌پریشی که اخیراً جدا شده است، تثبیت می‌شود، که دوست ندارد روابط جدید با خانم‌ها را قاب‌بندی کند. عزیزترین همراهان او سعی می‌کنند به او در ملاقات با زنان جدید کمک کنند، اما این امر باعث پیشرفت ملاقات‌های تکان‌دهنده می‌شود. داستان به اندازه کافی رو به جلو است، اما نمایشگاه ها و آهنگسازی واقعاً همان چیزی است که واقعاً با آن می گذرد. به طرز جالبی دو یا سه نفر با آلن همراه می شوند که او چند بار در تونی رابرتز و دایان کیتون که نقش عزیزترین همراهانش را بازی می کنند، با او کار می کند. با رابرتز که به قدری در کار ثابت شده است، او کیتون دیگر مهم خود را که اقدامات گسترده‌ای برای انرژی با آلن سرمایه‌گذاری می‌کند و باعث ایجاد یک رابطه نامشروع کوتاه مدت می‌شود، نادیده می‌گیرد. هر یک از هنرپیشه‌ها علم فوق‌العاده‌ای با هم دارند و آلن و کیتون به طور خاص با هم کار می‌کنند.

فیلم‌نامه آلن به طور کلی عالی است و جوک‌های معمولی قابل توجه متعددی دارد، اما در مواقعی، دقیقه‌های واقعی‌تر، بهترین خنده‌ها را ایجاد می‌کنند. به عنوان مثال، صحنه پرهیاهو که در آن او با تاریخ دیگری در سطح خود آشنا می شود و پس از آن همچنان به ساختن یک کمدین صاف از خود ادامه می دهد که باعث می شود آنها با قهقهه بچرخند. دیدگاه دیگری که این دیدگاه را متمایز می کند، نحوه احترام به کازابلانکا (1942) است که شخصیت آلن بر آن متمرکز است. در سرتاسر تصویر، جلوه‌ای از همفری بوگارت، با بازی فوق‌العاده جری سیلکی، ملاقات می‌کند که توصیه‌های نامحسوسی در مورد چگونگی کشیدن خانم‌ها ارائه می‌دهد. این ادغام تخیل در ساختار نمایش طنز چیزی است که آلن در حرفه بعدی خود بیش از یک بار به آن بازگشته است، اما این موضوع جای سوال دارد که او هرگز آن را به این خوبی و سرگرم کننده مانند اینجا انجام نداده است. با در نظر گرفتن همه چیز، دوباره اون آهنگو بزن سَم در حاشیه نادیده گرفته شده واقعاً یک فیلم خارق العاده وودی آلن است، صرف نظر از اینکه او در صندلی کارگردانی بوده یا خیر!

آلن در اینجا نشان می دهد که چرا او استثنایی است. او اساساً تأثیر فیلم های متحرک بر زندگی ما را درک می کند. کل فیلم فانتزی های زیادی است که تحت تاثیر رویاهای فیلم با زندگی هماهنگ می شود. این می تواند فیلمی بسیار احساسی، مالیخولیایی و طاقت فرسا درباره پایان یافتن در یک رویای بد باشد. با این حال، به طرز تکان دهنده ای کاملاً برعکس است، زیرا این پیام را به ما می دهد که "شما هم می توانید آن را انجام دهید، و تقریباً به اندازه یک قهرمان واقع گرای خارق العاده باشید". در واقع، این خود پیامی باورنکردنی است. بنابراین این بهترین فیلم موج نو (مدیریت کار، بیش از انجام آن) را می گیرد و آن را با شیوه های قدیمی رام کام ترکیب می کند تا به عنوان سرگرم کننده ترین فیلم موج نو تبدیل شود!
بوگارت آقای کامل نبود. او یک مرد معمولی وحشتناک بود که می توانست از هر حاکمی مسحورکننده تر باشد. این بار، آلن یک مرد معمولی وحشتناک است! با این وجود، زمانی که تماشا کردن را رها کرد و شروع به کار کرد، توانست به شهرت خود برسد. در حقیقت، پیروزی افسانه روی پرده نیز باید از آن خارج شود (آنها اساساً بر روی آنهایی که خارج از آن هستند بنا شده اند!). به این ترتیب، موردی که در اینجا در میان ذهن خلاق و واقعیت وجود نداشت، دیگر درست کردن زندگی به اندازه فیلم‌ها بود. بنابراین ممکن است معقول‌ترین فیلم خارق‌العاده باشد!

من به این فکر می‌کنم که دوباره اون آهنگو بزن سَم ادامه‌ای قطعی است، نه برای کازابلانکا، بلکه برای هر فیلمی که برای رویای غیرقابل تصورش دوست داریم. نمی توانیم انجام دهیم یا تصمیم سختی که نمی توانیم بگیریم. علاوه بر این، پایان دوباره اون آهنگو بزن سَم به طور جدی تضمین می کند که شما نمی توانید بوگارت باشید، فقط می توانید به طور طبیعی عمل کنید، در صورت امکان عالی از خودتان. اینجا جایی نیست که اوج، نقطه‌ای نیست که سرب از دست می‌دهد، نه، این زمانی است که او در مورد خودش می‌فهمد که باید و می‌تواند توبه کند. این مرکز صمیمانه واقعی آن است. به این ترتیب، من فکر می‌کنم که شاید خاص‌ترین رام‌کامی باشد که تا به حال دیده‌ام.

طنز آلن در اینجا طبق معمول سرگرم‌کننده است، در عین حال خلاقانه و عمیق می‌آید و در عین حال سرگرم‌کننده است. زمان. علاوه بر این، رسیدن به این سطح از نوآوری در حالی که مدیریت یک ماده منحصر به فرد در حال حاضر فوق العاده است. بنابراین از جمله نامگذاری های متعددی که می توان در مورد آن گفت; این شاید بهترین فیلم ساخته شده توسط یک تماشاگر برای به رسمیت شناختن محبوب ترین فیلم او باشد.

بیش از یک اشاره به بادیه نشینان را ذخیره کنید، گویی آنها افرادی هستند که در کتاب 1000 و یک عصر زندگی می کنند. !، (Play It Another, Sam) یک اثر هنری مسحور شده است. بخش بزرگی از موقعیت آن به عنوان نمونه ناشی از روش آن برای تأیید این موضوع است که افسون در تصاویر متحرک آنطور که بود، جایی ندارد. در حال حاضر، و برای یک نام گذاری نهایی، این می تواند دشمن ترین فیلم ها (به عنوان رویاهای دست نخورده) با هر طیفی از تخیل باشد. تحریک کننده بودن برای ایجاد دورترین رویایی که باید انجامش دهید یا سخت ترین تصمیمی که باید بگیرید. بنابراین زندگی شما می تواند یک افسانه داشته باشد.. یک افسانه واقعی.

رویاها نفیس هستند، اما آیا وقتی واقعاً راضی شوند زیباتر نیستند؟! شما از پخش مجدد خارج نخواهید شد (یک بار دیگر بازی کن، سام)، اما مسئله این است. آیا در هر لحظه می توانید آن را بازی کنید، در واقع؟!

یک بار دیگر بازی کن، سام از سال 1972 شروع حرفه فیلمسازی وودی آلن را نشان می دهد و اساساً شکلی را برای آنچه که ممکن است به سبک «وودی آلن» تبدیل شود، بررسی بی میلی از دیدگاه فیلمساز در مورد جهان، و اساساً گفتمانی با کاراکترهای مختلف در حال پر کردن مناقشات صوتی هستند تا تهیه کننده بتواند آنها را توضیح دهد.

آلن فلیکس (وودی آلن) یک کارشناس سینما است که اخیراً در سانفرانسیسکو زندگی می‌کند و از دیگری جدا شده و تلاش می‌کند فعالیت عمومی خود را از سر بگیرد. با قرار ملاقات مجدد آلن عکس‌های فوری ظالمانه‌ای از بی‌ثباتی و آرزوهای بلندبالایی را تجربه می‌کند. نزدیکترین همراهان او، زوج ازدواج کرده لیندا (دایان کیتون) و دیک (تونی رابرتز) تلاش می کنند تا آلن را با چند خانم واجد شرایط آشنا کنند، اما یکی از آنها واقعاً شبیه او نیست. زمانی که او به طور مغزی روح همفری بوگارت (جری فانسی) را احضار می کند تا به فهرستی از استراتژی های فیلم های نمونه ای که در آلن نشان داده است نزدیک شود، سرانجام از بلوک خود عبور می کند. پس از سرمایه‌گذاری انرژی با لیندا، آلن به دنبال او می‌رود و او را به رختخواب می‌برد تا تصدیق کند که مانند کازابلانکا، تظاهرات شرافتمندانه‌ای بالاتر از نمایش واقعی عشق‌بازی است.

فیلم‌های قبلی هم وجود داشت. Take the Cash and Run در سال 1969، موزها در 1971، و همه چیزهایی که در هر لحظه نیاز به آشنایی با سکس در سال 1972 داشتید، همگی با وودی آلن تماس داشتند، سبک کمدی خاص خود را که به صورت نسخه چاپی ضبط شده بود به نمایش گذاشت و به هر حال «یک بار بازی کن» را اجرا کرد. بیشتر، سم به یک موضوع مرکزی پرداخت که عملاً همه آن را تجربه کردند. با اعطای اسکار به آنی لابی در سال 1977، آلن به وضوح فهمید که چگونه می تواند یک کلاس فیلم کاملاً متفاوت را در پرتو بازتاب خود و اعلام مرد کوچک در جامعه بسازد.

خود وودی آلن تلاش می کند. در این تلنگر به شدت سخت است، و به سبک کامل چارلی چاپلین در گاف های بصری که سرگرم کننده هستند پخش می شود، اما فیلم را با اصالت زیادی سنگین می کند. توانایی اصیل آلن توانایی او در بیان دیدگاه خنده دار از زندگی به طور مختصر و به کار بردن آن در عادی ترین جنبش اجتماعی به روش های واقعی و سرشار از احساس است.

به نظر می رسد حتی شگفت انگیزترین ناامیدی های او صادقانه ترین باشد. تلاش می کند تا حقیقتی را در مورد وضعیت انسان کشف کند. وودی آلن در سال 1985 در فیلم Play It Again, Sam گل رز بنفش قاهره چند قطعه از مطالب موضوعی خود را دوباره ابزار می کند که در آن شخصی به قدری عمیق در دنیای یک فیلم قدیمی می افتد که با فردی از فیلم پیوند می زند و او تحویل می گیرد. به این واقعیت کنونی این یک فکر فریبنده است و شاید برای افراد صمیمانه در هر یک از ما، بسیار "مدرسه قدیمی" برای تماشاگران معمولی که از یک نفر در دهه 70 دقیق تر است.

طبق هماهنگی هربرت راس، یک بار دیگر آن را پخش کنید، سم احساس می‌کند که بسیار ساده شده است، بسته به تجارت کمیک برای انتقال داستان. وودی آلن اخیراً در موز، هیدراته نشو، پول نقد بگیر و فرار کن، و گروه بزرگی از کنسرت های اسلحه گرم برای تلویزیون و فیلم، ستون فقرات خود را نشان داده بود. نقطه قوت داستان های وودی این است که دیدگاه عموماً از ذهنیت شکسته یک فرد بنیادی است.

یک بار دیگر بازی کن، سام یک قطعه کوچک و باشکوه از یک فیلم وودی آلن است، جایی که ما تقریباً می بینیم که معشوق من به عنوان نوعی "پرتوپلاسم" سبک آلن به تصویر کشیده شده است. در حالی که او تصویر را کارگردانی نکرده است، اما معمولاً نشانه‌هایی از ویژگی‌های او در بالای آن وجود دارد، اگرچه در موقعیت عجیبی در سانفرانسیسکو (بدیهی است نه با تصمیم). تعادل خوبی بین آنچه در دیگر فیلم‌های آلن بی‌پایان از جمله مازوخیست‌ها در رابطه‌ها دیده می‌شود، شوخی با افراد عادی که نمی‌توانند با شخصیت آلن ارتباط برقرار کنند، و علاوه بر این با جنبه‌های طنز عجیب و غریب برقرار است. که در ترکیب بندی های آلن در آن نقطه مشاهده می شود (گروه های احترام، جعل، گفتمان خودارجاعی و غیره). ما یک مقاله نویس فیلم به نام آلن فلیکس (آلن، خیلی خوب) را می بینیم که همسرش به تازگی از او عبور کرده تا بیرون برود و فرصت های جدید را بررسی کند. در این میان، آلن تلاش می‌کند تا با ادامه چند قرار ملاقات، به طور مداوم با نتایج وحشتناکی، چه به خاطر دلهره‌اش، نه مطالعه «نشانه‌های» درست (حتی از یک جن)، و چه در محاصره شدن توسط مردان وحشی‌تر از او، برگردد. بدیهی است که دیدن آن سخت نیست.

اما لیندای دایان کیتون وجود دارد که اکنون به شخصیت تونی رابرتز گره خورده است و همه آنها با آلن نیز همراه هستند. وقتی لیندا و آلن به چیزی غیر از غیر رمانتیک تبدیل می شوند، همه چیز به هم می خورد و یک شب همه چیز به سطح بالاتری می رود. آیا او دیگری مهم خود را برای او ترک خواهد کرد؟ در این میان، آلن نوع پیام‌آور/دیو الهی خود را در گوش خود دارد، همفری بوگارت، که به او نوک می‌زند تا بیش از هر چیزی که هست باشد، زیرا او در نهایت شگفت‌انگیزترین مرد زندگی آلن است، به خصوص در پس از دیدن کازابلانکا در حالی که بخشی از فیلم به طور قابل تشخیص و تا حدودی آسیب دیده است - دقیقاً یک تصویر کامل از وودی آلن نیست (فقط از روی تصمیمات موسیقی می توان فهمید، بعضی اوقات مانند درخشش یا چیزی تا درجه 70 ظاهر می شود. بخش‌هایی از حلقه‌های فیلم‌برداری، فیلم‌نامه یکی از مشتاق‌ترین فیلم‌نامه‌های آلن در آن دوره است، با ذهنی که مدام در حال پرواز است، برای سطرهای خاصی از آثار هنری ("چهارده روز می‌گذرد و همین الان همسرم مانده است. من برای یک نازی» و «من باران را دوست دارم - خاطرات را از مسیر زندگی پاک می کند»). علاوه بر این، سازگاری بین آلن و کیتون اکنون کاملاً ایمن شده است، و تقریباً الگویی برای بهترین تطابق آنها روی صفحه در آنی هال است.

بارگذاری شده با بیش از چند تماس بصری عالی ( مانند دیک رابرتز که در یک ثانیه «چه می‌شد» در دریا قدم می‌زند، یا زمانی که لیندا تهدید می‌کند در یک ثانیه دیگر «چه می‌شد اگر» در ترمینال هوایی از اسلحه برای آلن استفاده می‌کند)، و اوج‌ای که هر طرفدار کازابلانکا را نگه می‌دارد. یا اگر هیچ کس دیگری که می داند صحنه چگونه پیش می رود - که تقریباً باید با در نظر گرفتن افسانه های واقع گرایانه مثال زدنی در حال حاضر با یک پوزخند از نزدیک باشد. به طور کلی خنده دار نیست، و با دو یا سه فیلم نامرتب، حتی با تاریخ، ارزش تماشای آن را برای هر کسی که اصلاً علاقه ای به ورود به فیلم های ستاره/نویسنده دارد، دارد.

یک بار دیگر، سام یکی از قابل نقل‌قول‌ترین (و شوخی‌کننده‌ترین) جمله‌های تاریخ فیلم را دارد: «من خیلی افسرده هستم». وودی آلن را به عنوان یک روان پریش کامل معرفی می کند که به نظر نمی رسد در ورودی های اطرافش نگاه کند و دوست دارد به یک متخصص مشاوره دهد - چه یک متخصص واقعی باشد یا ما، ناظر - - و در مورد ناتوانی خود برای ارتباط با او ناله کند. جزییات موجود که به راحتی نادیده گرفته می شوند، بدون ایجاد کلیت نمایشی خشن با ضربه ها و ضربه های ناگهانی. تا به امروز ساخته شده است، و در هر نقطه ای که نام او به میان می آید، افراد عموماً ناله می کنند و فکر می کنند، "اوه نه - - تنش بیشتر از سوی افراد سفیدپوست مثمر از سمت شرق بالا می آید!"

با این حال، این قطعا یک فیلم وودی آلن نیست. این دگرگونی هربرت راس از نمایشنامه وودی آلن است، با این حال این کار به گونه‌ای انجام شده است که از ابتدا تا انتهای آن شبیه رویاهای کمیکی است که خود آلن در آخرین گزینه دهه هفتاد و از آن نقطه به بعد هماهنگ می‌کند. آن را بازی کن یک بار دیگر، سام روایت آلن فلیکس، یک کارشناس سینما را بازگو می کند که همسرش نانسی (سوزان آنسپاچ) او را ترک کرده است، زیرا او به شدت به شور و شوق نیاز دارد. (طبیعی به نظر می رسد؟ او بررسی می کند که در رابطه بین Alvy Artist و Annie Corridor چه می گذرد.) بدیهی است که آلن دلسرد می شود. از آنجایی که اتاق زیر شیروانی او مکانی برای عبادت همه چیز همفری بوگارت است (فیلم با آلن در یک سینمای خانگی شروع می‌شود و به پایان کازابلانکا می‌رسد)، وقتی بوگارت ظاهر می‌شود و به آلن راهنمایی می‌کند که چگونه به خانم‌ها پاسخ دهد و به او اجازه می‌دهد، غیرمنتظره نیست. بدانید چه چیزی بد شد به طور همزمان، لیندا و دیک (دایان کیتون و تونی رابرتز)، همراهان عروسی‌اش، به همین ترتیب ظاهر می‌شوند و تلاش می‌کنند تا بررسی کنند که آیا مسابقات قریب‌الوقوع می‌تواند آلن را از پیشرفت‌های اسیر شده‌اش حذف کند یا خیر. متأسفانه - یا برای من توصیه می شود که من به طور منحرف کننده ای بگویم - - هر خانمی که آلن را با آنها تنظیم می کنند، در نهایت ناامید کننده می شود، با این حال نکته شگفت انگیز این است که زمان بیشتری که آلن و لیندا با هم می گذرند، بیشتر متوجه می شوند که آنها با یکدیگر ارتباط برقرار کنند زمان آن فرا رسیده است که تنش بوگارت و موکسی در حال رشد خود آلن او را وادار می کند قدم زیر را بردارد.

یکی از شگفت انگیزترین چیزها در PLAY IT یک بار دیگر، SAM روشی است که توسط آن به بازی تبدیل می شود. داستان اصلی وودی آلن برای تثبیت رویا به عنوان یک تکه واقعیت به روشی که به نظر نمی رسد فریبنده باشد. بدون موسیقی شگفت‌انگیز، بدون تزیینات - آنها به سادگی در ذهن آلن ظاهر می‌شوند که با هم زندگی می‌کنند و او را در هیپوکندریایی‌هایش می‌کشند. ظهور غیرمنتظره بوگارت در پشت صحنه، در سایه ها، بسیار ارزشمند است (و جری فانسی اساساً ویژگی های خاص بوگارت و صدای بوگارت را به یک علم نشان می دهد)، با این حال وقتی آلن و لیندا روی کاناپه نشسته اند، گروه بندی نیز همینطور است. آلن در حال گرفتن تنش از بوگارت برای اقدام در مورد او است. از ناکجاآباد، نانسی خشمگین با یک اسلحه گرم اعلامیه خود را اعلام می کند و بوگارت را با طراحی مثال زدنی فیلم نوآر اخراج می کند. بدیهی است که آلن و لیندا مسئله خود را به طور مستقل حل می کنند، اما این یک حرکت هوشمندانه است، حرکتی که در شرایط زیادی در فیلم Play It Again, Sam های متحرک حاصل می شود. با این وجود، اختلاط مناسبت‌های کازابلانکا به‌عنوان قطعه‌ای از آنچه در میان آلن و لیندا می‌گذرد، بخش‌های کمدی‌تر PLAY IT را یک بار دیگر، SAM را به مرحله‌ای بسیار جذاب تبدیل می‌کند. این بخشی از رویکرد آلن برای احترام مناسب به فیلم‌های نمونه‌ای است که در دوران رشد او ساخته شده‌اند، و او دوباره در «رز ارغوانی قاهره» با نتایج هوشمندانه‌ای مشابه به این موضوع برمی‌گردد.

من مدام به این فکر می‌کنم که آیا او واقعاً در دو سالی که ما با هم ازدواج کردیم اوج گرفت یا همان شب آن را تقلبی کرد؟ - وودی آلن

یکی از بهترین فیلم های وودی آلن دقیقاً با توجه به این واقعیت که توسط وودی هماهنگ نشده است، رئیسی به ظاهر دست و پا چلفتی که بیش از ظاهر به زبان کلامی فکر می کند، اما توسط هربرت راس، رئیسی که «دوباره سام بازی کن»، سرعت، سبک، پیشرفت و انرژی را به فیلمنامه جذاب و سرگرم‌کننده آلن وام می‌دهد و به همین ترتیب نشان‌دهنده مکانی است که فیلم‌های آلن فاصله‌ای را از طنزهای گسترده‌تر و احتمالاً «جدی‌تر» توسط خواهر و برادر مارکس ایجاد می‌کنند. .

در دوباره اون آهنگو بزن سَم وودی آلن در نقش آلن فلیکس بازی می‌کند، یک شکست ترسناک، هیپوکندری، ناله‌کننده، سرکوب‌شده، گیک، عصبانی، شفاف، انتقادی، بیمار، از نظر اجتماعی و جسمی ناسازگار. او مکنده وودی آلن نمونه شماست که بی پایان بین افکار روانی ("جای هر چیزی چیست!؟") و آرزوها و آرزوهای بدن ("چرا او مرا دوست نخواهد داشت!").

آلن که از همسر مهم خود طلاق گرفته و برای برقراری ارتباط با یک خانم دیگر دیوانه شده است، فیلم را با پرش کردن از یک قرار صمیمانه شروع می کند و سپس به ملاقات بعدی می پردازد، تا زمانی که می فهمد با شخصی که دایان بازی می کند دوست است. کیتون، همسر عزیزترین همراهش. بخش قابل توجهی از فیلم به «کازابلانکا» همفری بوگارت، مردانگی راحت و شکسته آلن، متضاد و روحیه صاف و بی دغدغه بوگی اشاره دارد. آلن بدشانس به سادگی نیاز دارد که اسطوره ای باشد مانند نماد او روی پرده، فرصتی که فیلم در قله پیشرانه «کازابلانکا» ایجاد می کند تا به سرعت آن را زیر و رو کند. او برای همیشه یک شسته خواهد بود. با این حال، این ما را تسلی می‌دهد، زیرا احساس ناامیدی اجتناب‌ناپذیر وودی تقریباً به تمام کارهایی که واقعاً انجام می‌دهد، باعث می‌شود حتی کوچک‌ترین پیروزی‌ها، و هر قطعه اعتماد، هم پیروزی و هم الهام‌بخش باشد.

فیلم در اواسط دهه 70 به عنوان یک اثر جدید و بی بند و بار تلقی می شد و آنچه را که بسیاری اخیراً «کمدی های رمانتیک» می دانستند، آرامش بخش و محو می کرد. لحن تند، سبک تا حدی آزمایشی (همانطور که بخش عمده فیلم های آلن هستند) و محتوای وحشیانه و بی پروا، هر چند مملو از ذهن و ادراک است. بخش بزرگی از طنز ساخته شده است، و در چند اتفاق دوربین راس با خنده های هیستریک بدون فیلمنامه شخصیت ها مواجه می شود که آنها به خنده های غافلگیرکننده و تبلیغاتی وودی می خندند.

بله، امروز "سام" به طور کلی می توان طرح داستان را معادله ای در نظر گرفت، برند شوخ طبعی آلن مدت هاست که مسیر خود را به سمت فیلم های بی پایان و کمدی های تلویزیونی دنبال کرده است، با این حال شوخی ها در واقع پابرجا هستند. اساساً به طور مداوم مملو از شوخی، ذهن، جوک های زیرکانه و شوخی های زرنگ و بی معنی است. مانند بیشتر فیلم‌های آلن در این دوره، او اساساً ساختگی منسوخ و تقلید واقعی را با طنز پیشانی بالا، غیرمنطقی، اگزیستانسیالیسم کامو/سارتر و پوچ‌گرایی کی‌رکگاردی ترکیب می‌کند.

این تعادل کامل در حرفه وودی با "داخلی" به پایان می رسید، زمانی که او شروع به شناور شدن از ریشه های استندآپ خود کرد و شروع به وقفه در سران خانه های صنعتگری کرد. به این ترتیب، «داخلی» او در «گریه‌ها و زمزمه‌های برگمان» به شکستگی تبدیل می‌شود، «کمدی جنسی نیمه‌شب تابستان» او به اجرای مضحکی از «لبخندهای یک شب آخر بهاری» برگمن تبدیل می‌شود، در حالی که «توت فرنگی‌های وحشی» به اثر آلن تبدیل می‌شود. زنی دیگر". در این میان، «8 1/2» فلینی به «خاطرات غبار ستاره‌ای»، «آمارکورد» به «روزهای رادیویی» و بخش فلینی در «بوکاچیو 70» به قطعه کوتاه آلن در «داستان‌های نیویورک» تبدیل می‌شود.

بیشتر فیلمنامه های آلن دارای فراز توسعه آزمایشی و زیرکانه ای هستند. در اینجا هر شخصیت یک تماشاگر است و آلن را جستجو می کند و برداشت های خود را به اشتراک می گذارد. آلن خودش را بازی می‌کند که به‌عنوان آلن فلیکس به او نگاه می‌کند و به او اشاره می‌کند.

همه شخصیت‌های زن فیلم، به استثنای کیتون، نقش یک بانوی مازوخیست با اعتماد به نفس پایین را بازی می‌کند. یعنی طعمه ساده برای آلن ناسازگار مشابه.

اگرچه در واقع یک فیلم قطعی وودی آلن نیست، با توجه به اینکه او آن را کارگردانی نکرده است، با این حال، آن را دوباره بازی کن سام، به ویژه چیدمان سبک وودی آلن است که در تمام طول دهه 1970 تقویت شد. در اینجا می‌توانید سایه‌های واضحی از آنی لابی، هانا و خواهرانش و منهتن را ببینید که همانطور که انتظار می‌رفت، هم در ترکیب بندی و پیشرفت داستان و هم در شخصیت‌پردازی شروع می‌شوند. این در واقع بهترین نقطه برای شروع برای کسانی است که تازه با ترکیب خاص ناامیدی آلن آشنا شده اند، زیرا او تلاش می کند تا ذره های یک ازدواج ویران شده را بدست آورد و متعاقباً تسلیم همسر نزدیکترین همراهش می شود. فیلم با سرعتی باورنکردنی پیش می‌رود، و آلن می‌داند چگونه اجزای خاصی از بازی منحصربه‌فردش را نگه دارد (گفت‌وگوها با خودش، تک‌لاین‌های خارق‌العاده...) و در عین حال نمایش را باز می‌کند. به عنوان یک فیلم مرسوم با ساختاری مشروع عمل می کند.

این به ویژه برای آنی کریدور و همچنین... با تطابق اولیه آلن و کیتون که بی عیب و نقص کار می کنند، این علم و نگرانی صادقانه را جلب می کند. علاوه بر این همه فیلم‌های برجسته‌تری مانند Sleeper و Love & Demise را تقویت می‌کند. علاوه بر این، از سبک مونتاژی در ساخت فیلم استفاده می‌کند که وودی از زمان Take the Cash and Run خلق کرده بود، با جریان دائمی قرارهای اسفناک آلن که طنزی خارق‌العاده ایجاد می‌کند، زیرا می‌بینیم که افسانه اشتباه ما از یک خانم شروع می‌شود و سپس به خانم بعدی می‌رسد، بی‌خبر. از روشی که بانوی جوان واقعی فانتزی‌هایش درست زیر دماغش است.

عنوان هربرت راس به خوبی مورد قضاوت قرار گرفته است، و درمی‌یابد که چگونه می‌توان داستان را واقعاً خوب بازگو کرد، اما علاوه بر این به آن اختصاص داشت. سبک اجرایی اولیه آلن در فیلم Play It Again, Sam‌هایی مانند موز و همه چیزهایی که عموماً برای آشنایی با سکس نیاز داشتید، با برش‌های تقلید آمیز باورنکردنی در پایان که در آن آلن تلاش می‌کند از نتیجه یک مشکل احتمالی دفاع کند و خود را به‌عنوان یک خون‌آبی انگلیسی محترم تصور کند. ، یک احمق اشتباه در یک فیلم نئوپراگماتیست ایتالیایی و فویل در یک سواری هیجان انگیز هیچکاکی!!! این دوره به طور کلی از پیچ و تاب های جذاب دیگری که آلن به عنوان تهیه کننده با کارهای خود ایجاد می کند کوتاه است (درک کنید که چگونه سبک دوباره اون آهنگو بزن سَم در قسمت های مقطعی، صفحه های تقسیم شده، زیرنویس های جعلی و مستقیم به کار گرفته شده است. دوربین به غیر از آنی کریدور)، در حالی که به همین ترتیب ارجاعات متفاوت به فیلم اروپایی را نادیده می گیرد که آلن عموماً اوقات خوبی دارد. همانطور که قبلاً گفتم، این در واقع یک مسئله نیست، زیرا اجازه می دهد تا داستان از بین رفته درخشش پیدا کند، و علاوه بر این نشان می دهد که افرادی که احتمالاً در فولکلور آلن چندان آگاه نیستند، از آن لذت می برند. دیگر بینندگان.

دوباره اون آهنگو بزن سَم به‌طور تحسین‌برانگیزی به‌عنوان یک انحراف خارق‌العاده عمل می‌کند، و یکی از سرگرم‌کننده‌ترین فیلم‌ها در میان «اوایل سرگرم‌کننده‌ها» است، با شخصیت آلن که واقعاً به ثمر نشسته و شخصیت آلن را گسترش می‌دهد. سالهای استندآپ او، و همچنین تظاهرات اولیه او برای Bananas و Take the Cash and Run. شخصیت‌های فرعی نیز به همین شکل خارق‌العاده هستند، کیتون به‌طور بی‌عیب و نقصی احساس می‌کند که کسی به‌تدریج به خاطر جذابیت و گرمای یک همراه عزیز، سر به پا می‌شود، در حالی که دیگر آلن معمولی، تونی رابرتز، به عنوان همسر بلند پرواز کیتون عالی است ( من عاشق دویدن هستم که شخصیت او مدام با محل کار تماس می گیرد تا به آنها بگوید کجا می توانند او را ردیابی کنند). من حتی استفاده از علامت بوگارت را به‌عنوان پیام‌آور آسمانی آلن دوست دارم، که باعث می‌شود این تفکر داستانی وارد حقیقت شود (ورود به داستان)، که دوباره در سرمایه‌گذاری‌های بعدی مانند خاطرات غبار ستاره‌ای، گل رز بنفش قاهره و از بین بردن هری ظاهر می‌شود. br/>
فیلم سرشار از ظرافت‌های کوچک فوق‌العاده‌ای از این دست است (همچنین تعداد زیادی گگ‌ها و چیدمان‌های خارق‌العاده از جمله تلاش بی‌ثمر آلن برای به‌دست‌آوردن بار سنگین در یک گالری صنایع دستی!!)، در حالی که شخصیت آلن ( در اینجا عاشق، شست و شوی شایان ستایش)، واقعاً احتمالاً از جذاب ترین ساخته های اوست. یک بار دیگر بازی کن، سام ممکن است اساساً به اندازه قسمتی از فیلم‌های بعدی‌اش به‌عنوان رئیس، به‌ویژه آنی لابی، رز بنفش قاهره و نقض‌ها و کارهای نادرست، اساسی نباشد، اما در هر صورت، یک انحراف خارق‌العاده است. و مطمئنا بارهای tomfoolery است.

"یک بار دیگر سام را بنواز" بیانیه ای از فیلم نمونه دهه 1940 "کازابلانکا" است که همفری بوگارت به دولی ویلسون که در ریک پیانو می نوازد، گفت. (نزدیک‌ترین آنها اینگرید برگمن است که می‌گوید «بنواز، سام»، درخواست پخش ملودی «هر چه زمان می‌گذرد».) «یک بار دیگر، سام» یک فیلم تقلید آمیز اواسط دهه 1970 است که زندگی خود را به عنوان یک صحنه تئاتر برادوی آغاز کرد. بازی، و کنار هم قرار دادن جذاب هالیوود قدیم، قبل از 1960، و بازده جدید سرگرم کننده های رانندگی در آخرین بخش دهه 1960 و 1970 است که در رابطه با دردسرسازان قدیمی هالیوود قدیمی بسیار منحصر به فرد هستند. همفری بوگارت، کلارک پیک، کرک داگلاس، چارلتون هستون و بسیاری دیگر مردانی را هدایت می‌کردند که شغل‌شان به‌طور مداوم مرد غالب بود، برای درست کردن اوضاع. در آخرین بخش دهه 1960، وودی آلن یکی از سرگرم کننده ها و روزنامه نگاران متعددی بود که تفسیر دیگری از شخصیت مرد را بررسی کرد، شخصی که بیشتر ذهنی گیج کننده و در عین حال کنجکاو، عمیق و به طور شگفت انگیزی درمانده بود. او واقعاً ممکن است هرازگاهی غیرقابل اعتماد و روان پریش باشد. وودی آلن، داستین هافمن، رایان اونیل و دادلی مور برای مثال، بازیگران مردی هستند که به احتمال زیاد ممکن است در طول ساعت کار استودیو هالیوود قبل از حدود سال 1960، نقش های مکمل را بازی کنند.

داستان شامل گرسنگی جنسی است که اخیراً از آلن فلیکس (وودی آلن) جدا شده است که برای قرارهای پس از ازدواج با مشکلاتی روبرو است. او همفری بوگارت را رمانتیک می‌کند که به‌عنوان نوعی بینش مبهم تخیلی ظاهر می‌شود تا در مورد همزیستی جنسی خود، به‌ویژه نحوه رفتارش با خانم‌ها، به او پیشنهاد دهد. تقریباً نمی‌توان دو شخصیت دیگر کاملاً علیه شخصیت‌های مرد وجود داشت: وودی آلن، مازوخیست، و همفری بوگارت، مرد شجاع آمریکایی. فیلم با آلن در سینما شروع می شود که آخرین صحنه کازابلانکا را تماشا می کند، که می توان تصور کرد که اصلی ترین صحنه افسانه مردانه است، و یک رابطه ستایش آمیز را به خاطر بشریت از دست می دهد. با وجود Intruder، آلن نیز شخصیتی رویایی از سابق خود دارد که مدام او را در مورد اینکه چرا او را ترک کرده و نارسایی جنسی او را شکنجه می دهد. مزاحم و سابقش شبیه پیام رسان های بهشتی بر روی شانه هایش هستند، با این حال کسی تلاش می کند تا توانمند شود و تلاش های متفاوتی برای دلسردی انجام می دهد.

آلن برای کمک به او در دنیای "واقعی" رابطه خویشاوندی یک زوج متاهل به نام دیک دارد. و لیندا (تونی رابرتز و دایان کیتون) که سعی می‌کنند آلن را با تاریخ‌ها تنظیم کنند. بخش قابل توجهی از نیمه اصلی فیلم، پیشرفت بدبختی های دوستیابی است که در آن آلن یا تلاشی محکم برای "آرام بودن" انجام می دهد یا از طریق یک فاجعه، تاریخ به یک فاجعه تبدیل می شود. در به یاد ماندنی‌ترین تجربه‌اش با یک همراه مشترک، او تلاش می‌کند خود را به‌عنوان آقای یقین نشان دهد که نتایج تلخی دارد. همراه او دیک در بسیاری از موارد در ترتیبات پولی مختلف شرکت می کند که به نیمه بهتر او لیندا اجازه می دهد تا به آلن وقت بدهد. او تلاش می کند تا او را دلداری دهد و قرارهای بیشتری برای او بگذارد. بین پیوستن به لیندا و قرارهایش، آلن مدام در مورد چیزهایی در کنار بوگارت و سابقش خیال پردازی می کند. او مشتاق موقعیت‌های ایده‌آل با خانم‌ها و دیگران است که به اهداف او خیانت می‌کند، عملاً مانند صحنه‌هایی از فیلم‌های قدیمی هالیوود. سپس در مواقعی، آلن متوجه می‌شود که به دنبال لیندا است، و این احساسات ممکن است متقابل باشد.

این فیلم، وودی آلن اصلی است که نقش شخصیت هیپوکندری را بازی می‌کند و تا حدی عصبانی است. او لباس‌های سرگرم‌کننده می‌پوشد، سعی می‌کند "مردانه" باشد که کار نمی‌کند، زیرا او اینطور نیست. او کیفیت یک بوگارت یا هستون را تابش نمی دهد، زیرا مقاله نویس فیلم است. او بیشتر از یک نوع کار علمی است. تمام نظرات هوشمندانه و تمسخرآمیز که آلن را به یکی از معروف ترین کمیک های حرفه ای در دهه 1960 تبدیل کرده است. یکی از مدل‌های متعدد در فیلم Play It Again, Sam زمانی است که دیک تلاش می‌کند اتحادیه قبلی آلن را با یک معامله تجاری مقایسه کند:

دیک: آلن، تو احساساتت را در انبار وحشتناکی قرار دادی، آن را پاک کرد، آن را از دست داد. خارج از تخته در حال حاضر چه کار می کنی آلن؟ شما دوباره سرمایه گذاری کنید شاید در یک سهام ثابت تر. چیزی با چشم انداز توسعه طولانی مدت.

آلن: جنرال انجینز میخوای منو با کی تنظیم کنی؟

اگر پیامی برای داستان وجود دارد، که فکر می‌کنم وجود دارد، این است که باید طبیعی عمل کنیم و اجازه دهیم کسی ما را پیدا کند که ما را همانطور که هستیم دوست داشته باشد. هر چند وقت یکبار، ما سعی می کنیم چیز دیگری باشیم که جنس دیگر را مجذوب خود کنیم، و این هرگز حتی در میان خوشبینانه ترین شرایط کارساز نخواهد بود.