🌸 دانلود فیلم That Obscure Object of Desire 1977 (میل مبهم هوس)

میل مبهم هوس 1977 (به انگلیسی: That Obscure Object of Desire) یک فیلم کمدی و محصول 1977 کشور فرانسه, اسپانیا, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم میل مبهم هوس 1977 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که فیلم در مورد رابطه عشقی بین یک مرد فرانسوی میانسال ثروتمند بنام «متیو» و یک دختر جوان رقاص بنام «کنچیتا» ( که نقشش توسط دو بازیگر متفاوت ایفا می شود ) می باشد....

این فیلم به کارگردانی Luis Buñuel, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم میل مبهم هوس 1977 یا دانلود دوبله فارسی فیلم That Obscure Object of Desire 1977 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را Fernando Rey, Carole Bouquet, Ángela Molina, Julien Bertheau, André Weber, Milena Vukotić, María Asquerino, Ellen Bahl, Valerie Blanco, Auguste Carrière, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود میل مبهم هوس 1977 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران Fernando Rey, Carole Bouquet, Ángela Molina, Julien Bertheau, André Weber, Milena Vukotić, María Asquerino, Ellen Bahl, Valerie Blanco, Auguste Carrière, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی میل مبهم هوس 1977 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم میل مبهم هوس 1977 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود That Obscure Object of Desire 1977 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

رده سنی فیلم میل مبهم هوس 1977 R بوده و قبل از دانلود فیلم میل مبهم هوس 1977 باید گفت تماشای این فیلم برای افراد زیر R سال مناسب نیست! این فیلم در ژانرهای کمدی, درام, عاشقانه, بوده و محصول کشور فرانسه, اسپانیا, هست. زبان اصلی فیلم میل مبهم هوس 1977 اسپانیایی, فرانسوی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم میل مبهم هوس 1977 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم That Obscure Object of Desire 1977 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم میل مبهم هوس 1977 7.8/10 از 10 می باشد.

فیلم در مورد رابطه عشقی بین یک مرد فرانسوی میانسال ثروتمند بنام «متیو» و یک دختر جوان رقاص بنام «کنچیتا» ( که نقشش توسط دو بازیگر متفاوت ایفا می شود ) می باشد...
ماتیو که پیرمردی موقر و جا افتاده است در کوپه‌ی قطار ماجرای آشنایی خود با دختری جوان را برای همسفرانش بازگو می کند...
«ماتیو» (ری) که هفت سال پیش زنش را از دست داده، به توانایی اش در برقراری رابطه با زنانی که دل باخته شان نوبده، افتخار می کند. آشنایی با دختری به نام «کونچیتا» (بوکه - مولینا) تمام حواس او را به خود معطوف می کند. اما «کونچیتا» با این که اقرار می کند به «ماتیو» دل بسته، آشکارا کاری می کند که حسادت و خشم «ماتیو» برانگیخته شود...
درست پس از سوار شدن به قطار ، در کمال تعجب مسافران دیگر ، مردی یک سطل آب را روی دختر جوانی روی سکو ریخت. در طی چند ساعت بعدی ، او توضیح داد (و ما در فلاش بک می بینیم) که چگونه او را وسواس کرد (به حدی که متوجه نشد که وی توسط دو بازیگر مختلف بازی می شود ، که نماینده طرف های مختلف شخصیت او هستند) ، و اینکه چگونه او را توجیه کرد. او ، اما هرگز به او اجازه نمی دهد که خواسته خود را برای او برآورده کند
در فلاش بک، خطرات رمانتیک ماتیو، یک فرهیخته فرانسوی میانسال که عاشق کنچیتا، خدمتکار اتاق نوزده ساله‌اش است، بازگو می‌شود...

جهت دانلود فیلم That Obscure Object of Desire 1977 (میل مبهم هوس) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

ابتدا ممکن است بخواهم در مورد این موضوع که دو بازیگر نقش یک شخصیت مشابه، کونچیتا را بازی می کنند، توضیح دهم. بونوئل در ابتدا با ماریا اشنایدر (آخرین تانگو در پاریس) برای رتبه اول کار کرد. پس از فیلمبرداری فیلم ماریا اشنایدر استعفا داد. دلایل او این بود که نمی توانست آن شخص را همانطور که بونوئل ذکر کرده بود درک کند و به همین دلیل آن را به تصویر بکشد. این اصالت به اعتبار این بازیگر است. سپس بونوئل منطق کامل شخص، کونچیتا را به عنوان یک فرد دو وجهی در نظر گرفت، مطمئناً بعضی اوقات خونسرد، ساکت و آرام (با بازی کارول بوکت فوق‌العاده زیبا) و در زمان‌های مختلف عجیب و غریب و گرم و باحال ( آنجلا مولنا با شکوه و عظمت فروزان بازی می کند).

حالا در مورد این نمایش دهنده یک فیلم چه می توان گفت؟ این داستان همیشگی مردی است که به دنبال خانمی می رود تا هوس های طبیعی خود را برآورده کند، و کسی که گاهی از صمیم قلب، در برخی موارد وحشیانه، پیوسته پرانرژی و نامطمئن است، مرد را مضطرب می کند، او را شرمنده می کند و با او بازی می کند، البته رضایت بخش. تصویر خود و عمیق ترین رویاهای او و به طور شگفت انگیزی، واقعاً او را گرامی می دارد. فروید همه چیز را می دانست. زن و مرد در محاصره موقعیت‌های اسرارآمیز، مضحک، رویایی و عجیب و غریب هستند. علاوه بر این، بازی آنها ادامه دارد. در سرتاسر فیلم بونوئل «چشمک می‌زند» و به ما کمک می‌کند تا بیزاری‌های همیشگی‌اش از «بورژوازی» را به یاد بیاوریم - در اینجا به عنوان یک مذاکره‌کننده ثروتمند و منحط که واقعاً بسیار مشتاق آراستگی و عادات عالی است، همانطور که جونده‌ای که در صفحه نمایش ظاهر می‌شود تأیید می‌کند. غذای شخصیت اصلی! و علاوه بر این، بیزاری کارگردان از بنیاد جماعت و افراد ظاهراً "معتبر" که توسط فریب مادر کونچیتا برای همه مقاصد و فروش دختر کوچکش تأیید می شود. این یک فیلم درخشان است که خلاصه ای از ارتباط بی انتها بین زن و مرد، در میانه موقعیت های معمولی غیرعادی، با سرگرمی های درجه یک به کارگردانی بونوئل هنرپیشه است.

چه فیلم عجیبی است. به نظر می‌رسد که از همه نظر، در مورد سخن گفتن و جدایی طبقات کارگر، به‌ویژه احترام کاذب جنسی آن‌ها است، که از طریق شیفتگی یک متخصص مالی ثروتمند (در یک سن خاص) با یک رقصنده جوان و لذت‌بخش اسپانیایی ارتباط برقرار می‌کند. افسانه، متیو، انرژی فیلم را صرف می کند تا کونچیتا را به رختخواب بکشاند و به صراحت تلاش می کند تا نفوذ کند. گاهی اوقات به نظر می رسد که او برای این کار آماده است، گاهی اوقات او این کار را نمی کند. صرف نظر از اینکه به طور کلی مشکلی وجود دارد که آنها به آن رسیدگی می کنند، که باعث نارضایتی متیو شده است. این امر چنان او را تثبیت می کند که عملاً از تظاهرات جنگ روانی که در اطرافش رخ می دهد غفلت می کند. این فقط در این چارچوب ذهنی نیست، در رادیو و پدر در خرده فروشی. او در یک منطقه تفریحی دزدیده شده است، یک تیراندازی در نزدیکی خانه وجود دارد، او زیر اسلحه نگه داشته شده و وسیله نقلیه اش دزدیده شده است. برای ماتیو این موضوع کمی متضاد است و در اتاق او با کونچیتا شیطنت می کند. کونچیتا یک خانم غیر معمول است. آیا این درست است که او عمداً متیو را عذاب می دهد؟ در پایان متیو به همان اندازه مشکوک می شود و همه چیز وحشیانه می شود. و بعد از همه گفته‌ها و انجام‌ها، آن‌ها به نوعی به هم متصل می‌مانند.

چگونه میل مبهم هوس تا این حد مورد ستایش قرار گرفت؟ آیا اساساً به خاطر تدبیر تصفیه نشده بازی کونچیتا توسط دو سرگرم کننده است که بین صحنه ها و صحنه های داخلی جابجا می شوند؟ عجیب است که با پیشرفت فیلم، این ویژگی عجیب و غریب خود را از دست می دهد و واقعاً چیزی اضافه نمی کند. این دو سرگرم کننده جنبه های مختلف یک فرد مشابه را به تصویر نمی کشند (هیچ شخصیت کاملاً شناخته شده ای در میل مبهم هوس وجود ندارد) همانطور که پیشنهاد شده است. کونچیتا به همان اندازه متغیر و ناسازگار است که توجه کمی به هویتش دارد. به طور کلی فیلم به نظر می رسد که در کنار هم قرار گرفته است. به نظر می رسد و مانند ترکیبی از تقلید مسخره آمیز اولیه، پورنوگرافی ظریف دهه 70 و پاک کننده در طول روز است - اما نه به شیوه ای مناسب.

این گسترده ترین تقلید است و به خصوص عاقلانه نیست. یا سرگرم کننده تماس های رویایی دارد. آیا بونوئل با ما بازی می کند؟

در حالی که فکر می‌کردم میل مبهم هوس واقعاً شایسته‌ای است، همچنان به این فکر می‌کنم که چرا چنین فیلم‌های بی‌شماری از لوئیس بونوئل به‌طور استثنایی تحسین می‌شوند؟ شاید به سادگی این است که فیلم های او برای همه جذابیت ندارد و من تنها یکی از کسانی هستم که "آن را نمی فهمم". این قابل تصور است. در پایان روز واضح است که من اکثریت قریب به اتفاق مشهورترین فیلم های او را دیده ام و هیچ کدام را دوست نداشته ام. با این حال، به عنوان یک قاعده کلی، آنها قابل احترام بودند، با این حال این واقعا در مورد آن است.

میل مبهم هوس دارای چند دیدگاه درخشان است. من خط داستانی غیرعادی کلی را دوست دارم - - یک خانم ظاهراً بی گناه که توسط یک فرد مسن کثیف وسوسه می شود - و سپس، جدول ورق می خورد و شما متوجه می شوید که "زن بی گناه" یک بانوی نابود شده است - و سپس ، می بینید که این مرد واقعاً همتای شایسته ای برای او است زیرا آنها هر دو توله سگ ضعیف هستند! رابطه سادو-مازوخیستی آنها به طور مثبتی جذاب است. من علاوه بر این، سبک فیلم را ترجیح می‌دهم، زیرا مرد قوی‌تر (ری) داستان خود را برای قطار سواران مجذوب بازگو می‌کند. من حتی از اشاره غیرمعمول داشتن دو بانوی نسبتاً منحصربه‌فرد لذت می‌بردم که به طور متقابل نقش یک بانوی مشابه را در طول فیلم بازی می‌کنند - برخی چیزهای عجیب و غریب اما جالب اینجاست.

اما، تماس‌های عجیب و غریب و ارجاعات ثابت به ترس بر اساس دسته های سرکوبگر احمقانه بود. من متوجه شدم که این اشاره ای به گرایش های سیاسی کارگردان بود، اما به نظر بی اهمیت بود. احتمالاً او باید، همانطور که من می بینم، این موضوع را بیشتر پیگیری و کار می کرد یا باید از فیلم استخراج می شد. برای همه مقاصد و مقاصد، درست نبود، اما به اندازه کافی عجیب نبود که فیلم را سوررئالیستی کند.

اوه، و تصادفاً، میل مبهم هوس بسیار شبیه فیلم دیگر او THE Tactful Appeal است. از بورژوازی، از آنجایی که همه چیزهایی که برای همیشه افراد در نظر گرفته می شدند، در جستجوی شام بودند، اما هرگز به آنها توجهی نشد - برای این وضعیت، ری امیدوار بود که به هر طریقی گل بزند، با وجود اینکه بسیار نزدیک بود، او واقعاً هرگز این کار را نکرد!

PS- - به نظر نگهبانان، میل مبهم هوس شامل یک تن عریان و سادو مازوخیسم استنباط شده است، بنابراین برای جمعیت های جوان تر مناسب است.

آخرین فیلم یک متخصص باورنکردنی، "آواز قو" او به آهنگ هوشمندانه "La femme et le pantin" ساخته پیر لوئیس بستگی داشت. این باهوش چندین بار با صفحه نمایش تعدیل شده است و از جمله فیلم‌ها می‌توان به «شرور یک زن است» ساخته یوزف فون استرنبرگ با مارلن دیتریش، «زن و پانتین» ژولین دوویه با بریژیت باردو و «بانو و آدمک» اشاره کرد. 1920) با هماهنگی رجینالد بارکر با جرالدین فارار، ستاره نمایش آمریکایی از درام متروپولیتن (1906-1922)، یکی از شگفتی های خارق العاده زمان خود، و همچنین یکی از صداهای باورنکردنی تا کنون. این که لوئیس بونوئل برای فیلمش روایتی از تثبیت، میل و طیف وسیعی از موانع، از جمله اجتماعی، سختگیرانه و جنسی را که ارضای آن را دشوار می‌کند، تصمیم گرفت طبق معمول کار معمولی نیست. هر یک از فیلم‌های او تحقیقی درباره موضوعی مشابه است، که از اوایل «جلد طلا» شروع می‌شود. «آن شی تاریک میل» روایتی است از ماتیو، یک مدیر پول میانسالی (فرناندو ری که در چهار فیلم بونوئل نمایشگاه‌های خارق‌العاده‌ای برگزار کرده بود)، و بانوی جوانی به نام کونچیتا با بازی دو سرگرم‌کننده متمایز (کارول بوکه، کارول بوکت، ممتاز صلح‌جوی فرانسوی). و آنجلا مولینا شهوانی اسپانیایی) که از سوی دیگر او را شیفته و شکنجه می کند. رئیس فیلم خود را به عنوان "داستان دشواری در تصاحب بدن یک زن" به تصویر کشید. لوئیس بونوئل ادعا می کند که نه توضیحی وجود دارد و نه توضیحی برای درگیر کردن دو سرگرمی برای یک کار مشابه، او اخیراً احساس کرد که این کار درست است: "نمی دانم چرا باید دو باشد. خودکار بود" (از جمله: مصاحبه دی وی دی). وقتی از بوونوئل پرسیدند هدف تاریک خواسته چیست، پاسخ داد: «نمی‌دانم». به نظر من مناسب ترین پاسخ است. شیء تاریک مورد نیاز چگونه باید ترسیم یا توصیف شود؟ بونوئل این گزینه را داشت که فضای ریسک، عدم قطعیت و عدم قطعیت را در فیلم That Obscure Object of Desire بازتولید کند. هر جایی که فرد اصلی به دنبال هدف خود می‌رود، بمب‌گذاری، تیراندازی و دزدی وجود دارد.

تماشای میل مبهم هوس شبیه مصرف ال‌اس‌دی است: شما این کار را برای سرگرمی بی‌ضرر آن انجام نمی‌دهید - - شما این کار را برای هیجان سواری انجام می‌دهید.

لوئیس بونوئل حرفه‌ای فوق‌العاده داشت که با سوررئالیست شروع شد. شورت آرام، با رنگ دانه‌دار و بسیار متضاد روی دوربینی گرفته شده است که قطعاً ظرفیت‌های کمتری نسبت به قابلیت فیلم‌برداری یک تلفن همراه پیشرفته دارد. این آخرین فیلم اوست و باعث شد بفهمم که لوئیس بونوئل از Un chien andalus مشابه لوئیس بونوئل از Beauty du jour است.

یک متخصص مالی ثروتمند با سن متوسط رابطه وحشتناک خود را با یک مرد توصیف می کند. بانوی جوان دوست‌داشتنی به مسافران اقوام خود در قطار از مادرید به پاریس. همانطور که قطار حرکت می کند، او ظرفی از آب سرد را بر روی معشوق بیگانه خود می ریزد. در پایان سفر با قطار، بانوی جوان به طور مشابه او را خیس می کند. در وسط بین داستانی سرگردان از عشق انفرادی نهفته است که با تظاهرات نامنظم شرارت ستمگر مبتنی بر ترس پاشیده شده است. یک کیسه جوت عجیب که نشان دهنده این رابطه است همچنان به ظهور می رسد و کونچیتای دوست داشتنی توسط دو سرگرم کننده بازی می شود. شما اساساً تماشا می کنید و معجزه می کنید - - برخی از افکار صادقانه بونوئل در زندگی بسیار عالی هستند، برخی تند هستند، برخی کاملاً عجیب و غریب یا حتی خسته کننده هستند.

میل مبهم هوس متکی به داشتن گزینه ای است که ما را در مورد موارد خام متقاعد کند. شیفتگی بین دلبندان - - و به طرز غم انگیزی، در این دیدگاه علامتی را از دست می دهد. کونچیتا همه نشانه های غیرواقعی بودن را دارد، برخلاف گوگرد و عجیب، به نظر می رسد ماتیو یک فرد فحاشی قدیمی است که نمی تواند از مسیری عبور کند که کونچیتا به سادگی دراز نکشد و اسپانیا را در نظر نگیرد.

میل مبهم هوس متکی به یک رمان حسی مثال زدنی از پیر لوئیس (خالقی مشهور در فرانسه، با این حال در بقیه جهان کمتر شناخته شده است)، در ابتدا با عنوان "بانوی جوان و احمق" است. اساسا بونوئل به آن Buñuel-workover داد. نتیجه یک سواری واقعی و وحشیانه است.

من به میل مبهم هوس امتیاز نمی دهم زیرا بیهوده است - - من آن را رقابتی می دانم. این همان فیلمی است که برای تماشای آن نیاز به اثری دارد، اما مدتی بعد برای شما باقی خواهد ماند.

رمان پیر لوئیس به طور فعال سه گانه به روی پرده رفت: اثر ژاک دو بارونچلی در سال 1928، فون استرنبرگ در سال 1935 («شیطان یک زن است» با حضور مارلن دیتریش) و در نهایت جولین دوویه (1958، با بازی بریژیت باردو).
وقتی بونوئل کتابی می‌گیرد، عموماً آن را برای خود می‌سازد: برای مثال، ببینید که او چگونه «رابینسون کروزوئه» را مدیریت کرد! بنابراین برجسته‌سازی‌های فوق‌العاده بادوام او صرف‌نظر از اینکه توسط و یا تا کنون در دسترس هستند، من معتقدم که «cet obscur. .." شکننده ترین کار روزهای آخر اوست. اما در هر صورت، وقتی بونوئل در بهترین حالت خود نیست، بهتر از اکثریت بقیه است.

مثل کار رایج در "محتاطانه" جذابیت بورژوازی" به دنبال یک شام مناسب هستند که بدون توجه به خمیرشان هرگز نتوانند به دست آورند، ری در آتش است: او آرزوی یک خانم دارد، او باید با او آمیزش داشته باشد، اما هر بار که می خواهد او را آرام کند، اتفاقی می افتد. علاوه بر این، بونوئل برای گیج کردن قهرمان غمگین خود از دو بازیگر زن مجزا استفاده می کند: شخصیت کارول بوکت جایی با بچه های کوچک غیرمنطقی با چهره مدونا، در حال بررسی تریستانا یا سورین ("Belle de jour") از Deneuve، اگرچه آنجلا مولینا بانوی ناپسند سکسی است (Djin (Simone Signoret) در "la mort en ce jardin"؛ مادر پدرو در " los olvidados").

مذهب برای همیشه به بونوئل تبدیل شده بود. متواضع تر (مادر کونچیتا، بیوه یک مرد نظامی(!)، مدام به کلیسای کوچک می رود، اما از اینکه دخترش را فاحشه کند، هراسی ندارد.)

گردهمایی عجیب و غریب در قطار آن صحنه را در "شبح آزادی" مرور می کند، جایی که بازدیدکنندگان در متل شب برای گپ زدن، که حضور میلنا ووکوتیچ باعث ایجاد آن می شود (او در دو فیلم برجسته شده است).

و حداقل، آخرین ساخته بونوئل شامل شناختی برای لومیر "l'arroseur arrosé" (1895) است. نقل قول از پیشگامان سینما، چه روش عالی است. برای خداحافظی!

آخرین مقدمه لوئیس بونوئل، رئیس سوررئالیست خارق‌العاده برای بررسی مبهم‌ترین جنبه‌های ولع و اراده بشر، واضح‌تر از بخشی از کارهای رویایی گذشته‌اش، به ویژه راه هموار، درخواست محتاطانه بورژوازی و شبح آزادی است. دیگر فیلم بونوئل که ممکن است به شدت شبیه آن باشد، Beauty de Jour است که به تفکرات درونی و تثبیت‌های یک زن خانه‌دار پاریسی خسته و سرد می‌پردازد که با بی‌هیجانی جنسی دست و پنجه نرم می‌کند.

در اینجا، بونوئل برای داستانی از تثبیت که از دو، یا شاید از سه دیدگاه روایت می‌شود، وارد نوشتن می‌شود. داستان واقعاً ابتدایی و مستقیم است: مردی با سن متوسط و مرفه توسط یکی از کارگرانش فریفته می‌شود و متعاقباً ارتباطی طولانی و سوزان بین آنها آغاز می‌شود که شامل برخوردهای مختلف اراده و اطمینان می‌شود. باد بونوئل اضافه می کند که در اینجا روش استفاده از دو سرگرم کننده برای ایفای نقش یک شخص مشابه، کونچیتا خشن است که هر کدام جنبه های مختلف بیان او را نشان می دهند. آنجلا مولینا نقش افسونگر را بازی می‌کند، در حالی که کارول بوکت نقش دلربای سرد و دور را بازی می‌کند.

جذاب‌کننده‌ترین بخش فیلم که از اینجا شروع می‌شود، رفت و برگشت این سه بازی است. مرد باید میل خود را به کونچیتا در اطراف، از جمله فیزیکی، ارضا کند. با این وجود، او دور می ماند و از هر یک از درهای باز استفاده می کند تا او را به محل اقامت سوق دهد قبل از اینکه ظالمانه پیشرفت هایش را رد کند. دلیل او این است که احساس می کند رفتن به مرحله بعدی باعث می شود که او را رها کند، زیرا هر کاری که می توانست با او انجام می داد. در همین راستا، بونوئل یک چیز عجیب و غریب طنزآلود ایجاد می کند: دو طرف تمرکز واقعی بر ادعاهای خود دارند، اما هیچکدام نمی توانند به طور کامل بر طرف مقابل چیره شوند.

آنچه مدت ها بعد از فیلم در بین مردم باقی می ماند، چیزی است که بونوئل در بین مردم باقی می ماند. ظرفیت آسان برای جذب تماشاگر با نمادها و افکار وسوسه انگیز. عنوان او آنقدر بی تکلف است، در مرتب کردن داستان آنقدر روان است که گاه و بیگاه واقعاً قابل درک نیست. این نشانه ای از حرفه او بود، با تأکید کمتر بر استراتژی های خودنمایی و توجه بیشتر به شخصیت، داستان، و چرخش موضوعی وقایع. این آخرین فیلم مورد خاصی نیست و سنگ بنای فوق العاده ای برای یک حرفه مهم است. وراثت بونوئل ممکن است سبک نابخردانه او باشد، با این حال دانش او در مورد اموال شکننده بشریت در برنامه های شخصی آن نباید نادیده گرفته شود و نخواهد شد.

بسیاری از آنچه در بالا در مورد "ابجکت مبهم" بیان شد معتبر است. شخصی قبلاً گفته است که استفاده از دو سرگرمی نتیجه یک "تصادف" بوده است، اتفاقی که فیلم را شروع کرد.

با این وجود، وقتی او تصدیق می کند که با یک سرگرم کننده جایگزین ادامه می دهد، هر چند که از آن استفاده می کند. فیلمی که قبلا فیلمبرداری شده بود، نمی توانست از «فریبکار» بونوئل گذشته باشد تا از حقیقت گیج کننده یک سرگرم کننده بعدی استفاده کند. حیله گری در جمعیت او قطعه مشخصی از شیوه "سوررئالیست" برای برخورد با کار بود و میل مبهم هوس هنری خارق العاده است.

برای درک پایان فیلم باید چیزهای متفاوتی در مورد آن دانست. تهیه کننده متخصص بونوئل.

رئیس سوررئالیست ها آندره مالرو بود که سوسیالیست نزدیک به بخش تروتسکیستی آن توسعه بود. بونوئل نیز دیدگاه‌های مقایسه‌ای داشت.

این کتاب‌ها توسط مالرو بیان شد زمانی که او گفت که سورئالیست‌ها «با تفنگ به جاده‌ها فرود آمدند.» دیگران در اینجا اکثریت قریب به اتفاق داستان را بدون در من بازگو کرده‌اند. دیدگاهی که به هسته‌ی آنچه بونوئل می‌گفت وارد می‌شود.

این واقعیت‌ها که بر اساس دیدگاه تحلیل اجتماعی خوانده می‌شوند، دور باستانی آزار و اذیت بین فرد سالخورده و خانم‌های جوان را دارند که در پشت صحنه یک موضوع وجود دارد. درگیری سراسری در جریان است بازی محرک، با توجه به تکمیل، باید به صورت زیر رمزگشایی شود.

فرد مسن، در قطعه‌ای از بازی خود به راه قبلی که یک دگرگونی مداوم است، می‌پردازد. با این حال، او نمی تواند با او در گونی چمن بچرخد. در نقطه ای که این اخلاقیات، خون باکره (و در اینجا بونوئل داستان را بازگو می کند) در پنجره نشان داده می شود و اشاره ای به تحقق رابطه دارد، همچنین به مریم باکره و آن دو فکر می کند. از مرکز خرید پایین بروید و کل نقطه منفجر شود، آدم مجبور می شود تصور کند که سوررئالیست و کمونیست نتیجه آشفتگی مداوم، محو شدن در انفجار پیشرونده و شعله های آتشین، همه مزخرفات قدیمی را پیش بینی می کند.
صنعتگر خارق‌العاده بونوئل به شیوه خاص خود به همه می‌گوید "با آن کار کنید." تحول در راه است و زمان دیگری در حال ظهور است. P.S. با فرض اینکه کسی از حضور فیلم بدون استخراج‌های انجام شده برای هدف نهایی رتبه‌بندی آگاه باشد، مطمئناً می‌خواهم بدانم کجا آن را دنبال کنم. j

من هرگز واقعاً بدنام لوئیس بونوئل را به عنوان یکی از بزرگان نزدیک فلینی و برگمان به دست نیاوردم، و OOOD یک مثال واقعی از دلیل آن است. خیلی خوب ممکن است یک فیلم تلویزیونی باشد. شخصیت‌ها و داستان به طور خاص به یک معنا نیستند. اساساً این یک فرد نسبتاً احمق است که تلاش می کند یک خانم جوان را وسوسه کند و بارها و بارها با هم می خورد. این کل فیلم است.

البته، هر بونوئل می گوید که به هیچ وجه کل فیلم نیست. علاوه بر این، من یک گفتگوی فریبنده در مورد چیزهایی که میل مبهم هوس را جذاب می کند پیدا کردم که باعث شد ارزش آن را ماهرانه ببینم. منطقی است که OOOD به معنایی که بسیاری از ما به آن فکر می‌کنیم، سوررئالیستی نیست، به‌عنوان مثال عجیب و غریب (مثلاً Un Chien Andalou) بلکه در رویکردی برای ساختن دنیایی خیره‌کننده است که تماشاگر را قادر می‌سازد تا ایده‌های خود را دوباره ارزیابی کند. واقعیت است.

بزرگترین اثر این است که به دو خانم یک نقش بدهیم. افراد این را دوست دارند. شاید به این دلیل که پروسوپاگنوزیا (نقص بینایی صورت) دارم، کمتر خیره شده‌ام و این به این معناست که سرگرمی‌کنندگان اغلب از یک صحنه شروع می‌شوند و سپس صحنه‌های بعدی منحصربه‌فرد به نظر می‌رسند و من از دستورات برای تصمیم‌گیری کیست. اگر خیلی زود آن را نمی خواندم، متوجه نمی شدم که دو نفر سرگرم کننده هستند. فکر می کردم که مجری به سادگی موهایش را عوض می کند. بنابراین این یک شیوه فوق‌العاده احساسی است که با آن فیلم واقعاً وجود من را به چالش نمی‌کشد، زیرا به نظر می‌رسد افرادی که به یاد نمی‌آورم *واقعیت من است. سنگین در اطراف هرگز مشخص نیست که چرا این اتفاق می‌افتد، با این حال این نشانه ثابتی است که اتفاقی گذشته از واقعیت معمولی رخ می‌دهد، صرف نظر از اینکه چقدر فیلم That Obscure Object of Desire تمام ویژگی‌های یک داستان نسبتاً رایج را دارد.

بنابراین من تصدیق می‌کنم که چیز جالبی با تفکر در حال انجام است. مسئله این است که خیلی جذاب به طور قاطع در جریان نیست. فقط به عنوان یک نمایش، بهترین چیز در مورد آن این است که انبوهی از برهنگی بی پایان وجود دارد. که برای تحمل چیزی بسیار کسل کننده به نوعی جایزه جزئی به نظر می رسد.

من از برخی فیلم های بونوئل لذت برده ام (لوس اولیوادوس بسیار عالی بود) اما نمی توانم او را در رده ولز یا کوروساوا قرار دهم و بدون شک این کار را نمی کنم. رتبه بندی میل مبهم هوس با هیروشیما مون عشق یا مرد سوم. احساس نمی‌کنم چیزی به زندگی‌ام اضافه کند، و به‌رغم ایستادن‌اش، تماشای آن را پیشنهاد نمی‌کنم.

(توجه: شمال 500 ممیزی فیلم من در حال حاضر در کتاب من "Cut to the Chaise Parlor or I Can't Accept I Gup the Remote!" در آمازون دریافت کنید.)

Carole Bouquet کونچیتای لاغرتر است که نسبتاً افراطی است. آنجلا مولینا فردی است که حرکت می کند و طبیعی تر به نظر می رسد.

ژان کلود کریر محتوا را ساخته است. او ممکن است بهترین فیلمنامه نویس تاریخ باشد. او 100 تیتراژ شمالی دارد و برخی از آنها جزو بهترین فیلم های سینمایی ساخته شده است. در اینجا خلاصه‌ای کوتاه از آنهایی است که دیده‌ام: هیولا (1996)، والمونت (1989)، جوانمردی طاقت‌فرسا وجود (1988)، درخواست زیرکانه بورژوازی (1972)، مجله یک خانه‌دار (1964). تصاویری در Cet obscur objet du desir وجود دارد. اینجا و آنجا متیو (فرناندو ری) دور یک گونی قدیمی تفنگ می چرخد. ما در صحنه آخر متوجه می شویم که چه چیزی در آن است. به باکرگی کونچیتا می پردازد. سرکوبگران روانی در پشت صحنه ظاهراً نسبتاً معاصر هستند، هرچند میل مبهم هوس مربوط به سال 1977 است. کونچیتا و همراهانش به طبقه فرودست خطاب می کنند. هم متیو و هم کونچیتا واقعاً تیپ های شخصیتی هستند. او مردی است، چنگک زن که به طور مداوم با یک پیروزی دیگر دست و پنجه نرم می کند، علی رغم این واقعیت که نسبتاً بی گناه است. او آزاردهنده ای است که از نیرنگ هایش استفاده می کند تا بهترین هایش را از او بگیرد. بونوئل این موضوع قدیمی را به عنوان یک وادویل بازی می کند و از خجالتی بودن و احمقانه بودن او اغراق می کند. بسته شدن ممکن است نشان دهد که او اینجا و آنجا پیروز شده است، یا به احتمال زیاد آنها در حال حاضر در بن بست هستند، حتی در حالی که ترس آفرینان بمب گذاری ها را مطرح می کنند.

این سوال که چرا دو هنرمند در حال بازی کونچیتا هستند. بیشتر به ماریا اشنایدر مربوط می شود، که ابتدا در این کار نقش آفرینی می کرد، اما به دلیل برهنگی یا به این دلیل که شخصیت کونچیتا بیش از حد متضاد بود، کنار گذاشته شد، تا اینکه به هر طرح یا نیاز نمادین مربوط شود. از آنجایی که او آن «ابژه مبهم میل» است (که واقعاً باید همان «ابداع میل دست نیافتنی» باشد)، و با توجه به این واقعیت که بونوئل نیاز داشت که اشتیاق متیو به او را برجسته کند. او از دو سرگرم کننده استفاده کرد و توضیح داد که متیو متوجه این تمایز نشده است! در اینجا کمی مضحک است، اما بونوئل با حماقت موافق است.

در مجموع، یک موضوع جذاب از یک موضوع قدیمی، اما یکی از بهترین‌های بونوئل نیست، علیرغم این واقعیت که این آخرین مورد او در 77 سالگی بود.