🌸 دانلود فیلم The Manchurian Candidate 2004 (کاندیدای منچوری)

کاندیدای منچوری 2004 (به انگلیسی: The Manchurian Candidate) یک فیلم درام و محصول 2004 کشور ایالات متحده آمریکا, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم کاندیدای منچوری 2004 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که در بحبوحه جنگ خلیج سربازان ربوده می شوند, و برای اهداف شوم تحت شستشوی مغزی قرار می گیرند..

این فیلم به کارگردانی Jonathan Demme, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم کاندیدای منچوری 2004 یا دانلود دوبله فارسی فیلم The Manchurian Candidate 2004 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را Denzel Washington, Liev Schreiber, Meryl Streep, Kimberly Elise, Jon Voight, Bruno Ganz, Simon McBurney, Jeffrey Wright, Anthony Mackie, Ted Levine, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود کاندیدای منچوری 2004 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران Denzel Washington, Liev Schreiber, Meryl Streep, Kimberly Elise, Jon Voight, Bruno Ganz, Simon McBurney, Jeffrey Wright, Anthony Mackie, Ted Levine, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی کاندیدای منچوری 2004 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم کاندیدای منچوری 2004 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود The Manchurian Candidate 2004 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

رده سنی فیلم کاندیدای منچوری 2004 R بوده و قبل از دانلود فیلم کاندیدای منچوری 2004 باید گفت تماشای این فیلم برای افراد زیر R سال مناسب نیست! این فیلم در ژانرهای درام, هیجان انگیز, معمایی, بوده و محصول کشور ایالات متحده آمریکا, هست. زبان اصلی فیلم کاندیدای منچوری 2004 انگلیسی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم کاندیدای منچوری 2004 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم The Manchurian Candidate 2004 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم کاندیدای منچوری 2004 6.6/10 از 10 می باشد.

در بحبوحه جنگ خلیج سربازان ربوده می شوند, و برای اهداف شوم تحت شستشوی مغزی قرار می گیرند.
کویت، سال 1991. «سرگرد بنت مارکو» (واشینگتن) و «گروهبان ریموند شا» (شرایبر) طی عملیاتی غافل گیر می شوند و آن ها را به آزمایشگاهی مخفی می برند و شست و شوی مغزی می دهند... واشینگتن، زمان حال. «شا» خود را کاندیدای معاونت ریاست جمهوری می کند و پس از چندی روشن می شود که «مارکو» برنامه ریزی شده تا پرزیدنت جدید را بکشد تا بدین ترتیب ریاست جمهوری به معاونش، «شا» برسد.
در بحبوحه جنگ خلیج فارس، سربازان برای اهداف شوم ربوده و شستشوی مغزی می شوند.
سرگرد بنت مارکو و گروهبان ريموند شا طي عملياتي غافلگير مي شوند و آن ها را به آزمايشگاهي مخفي مي برند و شست و شوي مغزي مي دهند...

جهت دانلود فیلم The Manchurian Candidate 2004 (کاندیدای منچوری) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

از آنجایی که من هرگز اولین فیلم نوپا منچوری را ندیده‌ام، این امکان را داشتم که کاندیدای منچوری را بدون تمایل به تضاد با فیلم اول ببینم. موقعیت بازیگری عالی توسط دنزل واشنگتن و مریل استریپ در کاندیدای منچوری نقش آفرینی می کند، با این حال شخصیت های مختلف متعدد خسته کننده مانده اند. جان وویت به طرز وحشتناکی مورد استفاده قرار نگرفته بود و شخصیت او به حدی تیره بود که من نمی توانستم هیچ دلسوزی نسبت به او احساس کنم. معادل آن را می توان برای دختر شخصیت او گفت. ما هرگز مشخص نکردیم که در گذشته با او اتفاق افتاده است. یکی از حفره های اصلی صحنه اوج در پایان بود. مارکو قصد دارد به رئیس جمهور منتخب آرتور شلیک کند، با این حال شاو می تواند به نحوی از برنامه سازی تا حدی جلوگیری کند که از مرگ جلوگیری کند. شاو چگونه متوجه شد که چگونه از افتادن دوباره در تلقین خودداری کند؟ این به ندرت قابل درک است. او می داند قاتل حرفه ای کجاست و عمدا از تیراندازی جلوگیری می کند. آیا اراده روانشناختی او بیشتر از هر فرد دیگری که تحت شست و شوی مغزی مشابه بود تأثیرگذارتر بود؟

چرا مارکو به شاو شلیک کرد که همه چیز برابر باشد؟ به او تلقین شده بود که آرتور را بکشد، پس آیا برنامه‌نویسی یک اقدام اضطراری برای حذف شاو داشت؟ ما می دانیم که او از شرطی شدن جلوگیری نکرد زیرا در واقع قصد داشت بعد از آن به خود شلیک کند.

چه ترتیبی با زنان ظاهراً وودو داشت که تصاویری از اطراف ظاهرشان داشتند؟ تلقین با درج های الکترونیکی به پایان رسید، پس چرا جادوی تاریک؟

آیا هیچ توجیهی برای پیشنهاد شیفتگی فاسد مادر شاو به او وجود داشت؟

کاندیدای منچوری توسط هر کششی افتضاح است و ارزش دیدن را دارد، اما در عوض پیش‌بینی نکنید که در اطراف آن‌قدر که ممکن است هیجان‌انگیز باشد. نیم ساعت گذشته خیلی خارق‌العاده بود، اما من را ناامید کرد. این یک ناامیدی کامل نبود، اما آنقدر شگفت‌انگیز و سریع نبود که به من انرژی داد.

من اخیراً «متقاضی منچوری» را دیده‌ام و آن را یکی از بهترین فیلم‌های تابستانی پیدا کردم. این یک سواری هیجان انگیز است که بیشتر به شخصیت ها و داستان بستگی دارد تا به وسیله نقلیه و CGI برای حرکت دادن طرح. هر یک از نمایشگاه ها درجه یک بودند، با هر سرگرم کننده ای که یک چیز واقعاً جدید را دنبال می کرد. واشنگتن نقش مردی را بازی کرد که ثبات ذهنی او ممکن است از بین برود، زیرا می‌ترسد که او کسی باشد که به فرضیه‌های او اعتماد می‌کند. اعدام استیپ بدون اینکه فراتر از مضحک باشد، سرد کننده است. لیو شربر در آن نمایشگاه پر نشده در نقش ریموند شاو، شاید با شخصیت او و کنترل‌های ثابتی که تحت آن قرار داشت، مناسب بود. رئیس جاناتان دم با کاندیدای منچوری بهترین فیلم خود را در سال‌های اخیر به ما می‌دهد، یک سفر هیجان‌انگیز که پیامدهای آن در مورد اینکه واقعاً بدکار کیست، کاندیدای منچوری را به فیلم شگفت‌انگیز واقعی اواخر بهار تبدیل می‌کند. کاندیدای منچوری به توانایی او برای ساخت یک تریلر مناسب (که در «آرامش بره ها نشان داده شد») با انسان گرایی نمایش ها و مستندهای او (مدل های «فیلادلفیا» و «آرگونومیست») می پیوندد. تولیدکنندگان به طور موثری برای آگاهی دادن به جمعیت...و تاسف بر منچوری در سراسر جهان کار می کنند. مساوی غیرقابل انکار با این سازمان و سازمان های مختلف با پیوندهای محکم سیاسی کاندیدای منچوری را برای برخی «لیبرال» می دانند. با این حال، به یاد داشته باشید. شخصیت شاو می تواند هر دو رقیب باشد. استفاده مداوم از سوابق نظامی نامزد برای رضایت بخش تر کردن او برای کل جمعیت ممکن است به شما کمک کند تا جان کری را به خاطر بسپارید. بیهودگی داستان که یک سازمان مهم می تواند از دارایی های خود برای کنترل یک شخصیت سیاسی استفاده کند، ممکن است شما را به یاد آن بیاورد... می دانید. «نامزد منچوری» فیلمی است که با داستانش شما را خنک می‌کند... و به شما توصیه می‌کند که ممکن است پیشگیرانه به نتیجه رسیده باشد، فکری که مطمئناً برای پایان هفته بحث و گفتگو خواهد شد.

می توان تصور کرد که بهترین فیلم تابستان، در برابر مخالفت شدید هر ظاهری از «مرد عنکبوتی 2» و «هری پاتر و زندانی آزکابان»، به روز رسانی فوق العاده جاناتون دمی از شایستگی های منحصر به فرد جان فرانکنهایمر، شایستگی های اولیه و قدردانی فوق العاده ای را دارد. Demme (محبوب ترین برای هماهنگی "The Quiet of the Lambs") دارای منبع باورنکردنی، بازیگران عالی، و انبوهی از فرضیات برای زنده ماندن است. در حالی که برخی از تغییرات فیلم فوق‌العاده هستند، بیشتر آن‌ها فیلم‌های افتضاحی هستند که منحصراً برای کسب درآمد از نتیجه اول وجود دارند. در مورد کاندیدای منچوری اینطور نیست. دمی (مانند فرانکنهایمر قبل از او) یک هدف فلسفی را دنبال کرده است و آن را دنبال می کند. هدف او سازمان مستمر رئیس جمهور جورج دبلیو. برامبل، مجموعه نظامی-مدرن آمریکایی و نیروی سازمان های عظیم است. هر هدف ستودنی، قطعا. ضربه زدن به Dubya قابل قبول است. از نظر عملکرد، دنزل واشنگتن به عنوان شخصیت اصلی ناراحت، بنت مارکو، مسئولیت های استاندارد کیفیت خود را انجام می دهد. لیو شرایبر مانند ریموند شاو برنامه‌ریزی شده عالی است، مطمئناً از لارنس هاروی متقاعدکننده‌تر است. در نهایت، ما مریل استریپ را در نقش النور شاو داریم که با نمایشگاه گهگاه احمقانه و گهگاهی دلهره آور خود توجه همه را به خود جلب می کند. جان وویت در یک شغل پشتیبانی ظاهر می شود و به همین ترتیب کار بزرگی را انجام می دهد. نقش‌های ساده‌تر توسط افراد برجسته‌ای مانند Zeljko Ivanek، Jude Ciccolella، عضو ارشد Stockwell و Jeffrey Wright بازی می‌شود. در پی مطالعه چنین حجم زیادی از فیلم اول، وقتی آن را به طرز جالبی تماشا کردم، نسبتاً ناامید شدم. تا آنجا که ممکن است به من مربوط باشد، اغراق آمیز بود، دیدگاهی که من متوجه می شوم بسیاری از علاقه مندان به فیلم در آن اشتراک ندارند. من واقعاً تغییر دمی را فیلم بهتری می‌دانم، به احتمال زیاد به این دلیل که برای سن من ساخته شده است، نه سنی که قبل از آن بود.

بازسازی یک فیلم مشهور همبستگی را می‌پرسد. اجرای Candid Sinatra به تدریج به یک افسانه تبدیل شده است، یک نماد اجتماعی فیلم با وجود ایرادهای مختلف هوشمندانه (تلفظ منحنی انگلیسی لارنس هاروی، روشی که "مادر او" آنجلا لنزبری، چند سال از او چاشنی کارتر است. ، و غیره). در حالی که ممکن است از یک موضع خلاقانه درخواست کنیم که یک فیلم به تنهایی بایستد، یک بازسازی باید در هر صورت به اولین مورد ادای احترام بگذارد، به خصوص اگر در هر یک از فیلم‌های خوب یا بالقوه شناخته شده باشد. فرم 1962 است. به این ترتیب، دستان دمی ملزم به استفاده از شخصیت هایی است که نام مشترک دارند، هر چند الهامات و تداعی های نسبی با آثار گسترده تر. مریل استریپ در اینجا کارهای بی چون و چرای معتبری انجام می دهد. او رانده و وحشی و یک موجود سیاسی تمام عیار است (او مصرانه دخالت هیلاری کلینتون را به عنوان یک مدل رد می کند). شریبر ریموند شاو بسیار داغتر و دلسوزتر به ما می دهد، با این حال من دلتنگ پرش و رواج هاروی بودم.

من معمولاً از کار دنزل قدردانی می کنم، با این حال به نظر می رسید که او در وهله اول به عنوان یک نفر شروع کرد و در آخرین قطعه فیلم به یک شخصیت جایگزین، بیشتر جاده ای و خانگی تبدیل شد - - پرداخت توجه به گفتمان و لهجه های او در حالی که او تلاش می کند شریبر را متقاعد کند تا در کشف این طرح در صحنه های آخر به او کمک کند. توماس جردن اول شخص کاملاً کامل‌تری در فیلم The Manchurian Candidate اصلی بود، و من حتی از شخصیت شاد جانت لی در مقایسه با شخصیت بی‌معنای «مراقبت از آن سرگرد مارکو» بیشتر لذت بردم. بوسه مشهور لنزبری بر فرزندش در دوره ابتدایی "منچوری" صحبت قابل توجهی بود. نمی‌دانم دمی چگونه می‌توانست خطرات را افزایش دهد بدون اینکه مشخصاً خطاکار باشد. به طور کلی، من اجرای جدید را ترجیح می‌دهم، اما نه به خوبی اولی، اما باز هم تجزیه و تحلیل کامل آن لذت‌بخش بود. Demme یک متخصص شگفت انگیز و محقق منحصر به فرد در پشت دوربین باقی می ماند. 7/10

دلیل اینکه چرا مردم به کاندیدای منچوری نظرسنجی/امتیاز وحشتناکی در IMDb دادند را درک نمی کنم. این احتمالاً بهترین فیلمی است که در کل تابستان دیدم و به نسبت اولی عالی است. دلیلش این است:

من شغل دنزل واشنگتن را به عنوان مارکو بهتر ترجیح دادم. او فقط در کار اول نسبت به سیناترا غمگین تر، بی اعتمادتر و پرتنش تر به نظر می رسید. این باعث ناراحتی من در طول کل فیلم شد (که دوست داشتم).

من روشی را ترجیح می دادم که در آن طرح شخص را تا حدودی شبیه فیلم اول نمی کردند، بنابراین چیزی جز تکراری دقیق از فیلم بود. فیلم نمی‌توانستم به‌سرعت حدس بزنم که همه چیز چگونه برنامه‌ریزی می‌شود (مثلاً من 100 درصد مطمئن نبودم که دنزل قصد دارد چه کسی را تا انتها در جلسه رسمی بیرون بیاورد، اما آن صحنه من را روی لبه صندلی نگه داشت) .

به‌روزرسانی‌های فوق‌العاده پیشرفته و عمومی (یعنی درج‌ها، وب، اختلال درگیری خلیج) را دوست داشتم و همانطور که می‌خواهم به سیستم رسمی تکانه (heh) فکر کنم.

لیو شریبر عالی بود. شبیه تماشای یک بار دیگر لارنس هاروی بود. شگفت انگیز است.

چیزهایی که در مورد آن دوست نداشتم:

ترتیبات شستشوی مغزی ناراحت کننده بود، اما نه به اندازه اول. وقتی سرباز جوان پوزخند در سر و خون به دیوار پاشیده شود، هرگز تصویر را از بین نخواهم برد. گروه‌بندی شرطی‌سازی مجدد حتی به آن نزدیک هم نشد.

M. استریپ به طور کلی به اندازه آنجلا لنزبری در اولی نفرت انگیز نبود. با این حال، در آن نقطه دوباره به روز رسانی مداوم در آمیختن کوچکتر همخونی بی‌نظیر، من را ترساند.

مگر اینکه آن را از دست داده باشم، در این تغییر، هیچ بحث فوری مارکو با شاو در رابطه با شکستن شرایط را به خاطر نمی آورم. این می تواند برخی از افراد را در پایان گیج کند. به هر حال در اولی به طرز دلپذیری احساس می‌شد، بنابراین می‌دانید چرا لورنس هاروی (شاو) همان کاری را که در نسخه اصلی انجام می‌داد انجام داد.

به طور کلی، من اصلاح را با 8 از 10 ارائه می‌دهم. از آن قدردانی کردم.

من اولی را ندیده ام، بنابراین صحبت های من فقط به مزایای کاندیدای منچوری مربوط می شود. مهمتر از همه، من کمی گیج هستم که چرا افراد بی شماری به کاندیدای منچوری واکنش منفی نشان دادند. فیلم آنچه را که تضمین می‌کرد، بیان می‌کرد - جمعیتش را در حدس و گمان نگه داشت، بی‌تردید قابل توجه بود، و بازی عالی بود. مریل استریپ ممکن است *کمی* فراتر از مضحک باشد، و تلاش می‌کرد مادران غمگین متعددی را (در هر صورت جوکاستا، کلیتمنسترا، مدیا) نشان دهد، اما تماشای او فوق‌العاده لذت‌بخش بود.

***SPOILERS* **** در واقع، در هر فیلم طرح‌واره‌ای، چند پرسش بی‌پاسخ و شاید چند افتتاحیه تا حد زیادی وجود خواهد داشت. به هر حال، به نظر نمی رسید که هیچ ارتباطی در کاندیدای منچوری قطع شود. با احترام تا جایی که ممکن است (من فقط یک بار آن را دیدم، بنابراین می توانستم چیزی را از دست بدهم)، به نظر می رسد که دنزل در حال حاضر پس از اینکه همراهش مغز او را "راه اندازی مجدد" کرد، در معرض کنترل ذهنی نبود، پس چرا * * دستورات استریپ وارد شده است؟ تا آنجا که من می توانم بگویم، اولین مورد در مورد کنترل ذهن بود، با این حال به نظر می رسید که این موضوع بیشتر به نوآوری مربوط می شود - - وقتی تراشه خارج شد، یکی "خوب" بود، تقریباً. علاوه بر این، در مورد شخصیت لیو، ارتباط چشم به چشم ثابت او با دنزل نشان می‌دهد که او می‌تواند خود (و مطمئناً مادر وحشتناکش) را به نفع همه از دست بدهد. من احساس می‌کنم که تلاش‌های دنزل برای خودکشی احتمالاً تحت هیچ گونه کنترل روانی نبود، با این حال او اخیراً یک معاون آینده را کشته بود و پیش‌بینی نمی‌کرد چه چیزی برای او در دسترس باشد.

باز هم، این اولین نظرسنجی است، بنابراین می‌توانم خارج از پایگاه باشم. علاوه بر این، همانطور که تبلیغ پیشنهاد می کند، به نتیجه رسیدن باید ما را در حدس و گمان قرار دهد. در هر صورت، صرف نظر از این که مطالعه من بی نتیجه نیست، این دیدگاه من را تغییر نمی دهد که فیلم در جایی دور و بر خلاف خودش نیست. همانطور که من نوشتم، چند سوال بی پاسخ وجود دارد (چرا رئیس جمهور را قبل از انتخاب شدن بکشید؟ به چه دلیل منچوری در مورد به کارگیری آن محقق عجیب و غریب با گذشته آلوده اینقدر صراحت داشت؟) اما اینها واقعاً از یک موضوع کم نکردند. به طور کلی فیلم مناسبی است.

8/10 (به طور مداوم 10/10 را برای یک کار بزرگ بزرگ نگه دارید.)

من به طور کلی با "بررسی" دائمی توسط نوجوانان برای فیلم های جدید اینجا در IMDb سرگرم هستم. تغییر رقیب منچوری عالی نیست. درهم و برهم است، توسط دو فیلمنامه نویسی که توسط رابرت مک کی و علاوه بر آن سید فیلد مسحور/مشروط شده اند، مورد بازنگری قرار گرفته است. همه آنچه امروز در مورد "پیچ و خم" است. این همه افراد به آن اهمیت می دهند. "اوه، این چرخش و آن پیچش وجود داشت." برای من منحنی یک رقص است. فیلم اول چرخشی داشت، اما آن روزها آن‌ها را چنین نمی‌دانستیم. چیزی که اولین فیلم دارای مقدار زیادی بود، نوآوری، تلاش، ذهن و آرامش واقعی بود. علاوه بر این، مبادله کنید. صحنه های یک صفحه ای نیست.

توهین آمیزترین چیز در این تکرار فاسد نحوه برخورد آنها با جوسلین جردن است. توضیحی که در مورد ریموند شاو در مورد اول اهمیت می دهید، نتیجه رابطه او با جوسلین (لزلی پریش باشکوه) و پدرش در کنگره است. در نتیجه، وقتی ریموند کاری را که برای انجام آن هماهنگ شده انجام می دهد، شاید یکی از خیره کننده ترین صحنه های تمام فیلم باشد. از آنجایی که ما به آن فکر می کنیم. در انجام مجدد، ما چیزی در مورد جوسلین و رابطه او با شاو نمی دانیم - فقط چند نظر گذرا. بر این اساس، وقتی ریموند برای انجام کاری که انجام می‌دهد هماهنگ می‌شود، اهمیتی نمی‌دهیم، بی‌فایده است، بسیار شبیه بقیه فیلم. تغییرات طرح داستان تاثیر داستان را در اطراف کم می کند. آقای دمی به دلایلی که به سادگی از من دور می شود، دوست منتقدان است. آنها حتی نادر حرفه او، واقعیت را در رابطه با چارلی، تکرار وحشتناک او از Act، عفو کردند. بدیهی است که جوانان اینجا می گویند که "این برای نسل من است." آنها هیچ سرنخی از این که چنین اظهارات احمقانه ای واقعاً چقدر بد است ندارند. همانطور که شخص دیگری به آن توجه کرد، این نوع رفتاری است که ساخت فیلم را به حالت متأسفانه ای رسانده است. با مهربانی، و به "بازبینان" توجه داشته باشید: نقطه تلاقی در مورد اول به طور قابل مقایسه ای آشکار است - که مرا متقاعد می کند که فکر کنم که این تعداد زیادی از افرادی که می گویند اولین مورد را دیده اند به احتمال زیاد ندیده اند. اگر متوجه نشدید که بوسه نسبتاً خیره کننده خانم لنزبری چه معنایی دارد، همه چیز را در نظر بگیرید، من فقط نمی دانم به شما چه بگویم. همانطور که من می خواهم فکر کنم که این بسیار بیشتر از اصلاح است.

یک سازمان غول پیکر در سراسر جهان در حال حاضر دورترین خطر برای امنیت عمومی آمریکا است. یا احتمالاً، این همان چیزی است که جاناتان دم معتقد است که ما باید به تغییر او در نسخه‌ی مثال‌زدنی جان فرانکنهایمر از رمان «بالنده منچوری» جورج آکسلرود ایمان داشته باشیم. فرم دمی از جهات بی شماری از فرانکنهایمر حادتر است. شاید من نباید بگویم مبهم‌تر، بلکه مبهم‌تر. او باعث می شود که فیلم بیشتر با دنیای پس از 11 سپتامبر در تماس باشد و به این ترتیب می تواند آن را با رویایی از دنیای واقعی مصرف کند. همه چیز با بن مارکو، یک کهنه سرباز جنگ خلیج، شروع می شود که افراد خود را به سمت یک ماموریت سوق می دهد. آنها به دام افتاده اند و آشکارا توسط گروهبان نجات می یابند. ریموند شاو. شاو افسانه به نظر می رسد، همه شاد به خانه برمی گردند، شاو تزئینات ستودنی پیدا می کند، و همه چیز هلو و خامه است. یا از طرف دیگر اینطور است؟ مسئله این است که مارکو به دیدن این رویای بد رایج ادامه می دهد که در آن شاو واقعاً واحد خود را نجات نمی دهد، اما در عوض مشخص می شود که واحد دستگیر شده و به منطقه ای مرموز آورده می شود، جایی که آنها برنامه ریزی شده اند تا بپذیرند که شاو واحد آنها را نجات داده است. در نتیجه فیلم شروع به بازی با ایده فریب در مقابل واقعیت می کند. کدام فریب است و کدام حقیقت؟ در همین حال، شاو توسط مادر پرمدعاش، سناتور النور پرنتیس شاو، برای کاندیداتوری معاون رئیس جمهور ایالات متحده حرکت می کند. به نظر می رسد، با در نظر گرفتن همه چیز، او جایزه محترم را برد و به نظر می رسد که تمام واحدهای او این را قبول کرده اند. به هر حال، آیا این هر کدام یک رویا است؟ آیا این فقط یک خیال است که در آن شاو با این وجود یک پیاده در دل خودش گرفتار شده است؟ کاندیدای منچوری یک خنک کننده ستون فقرات مخفی، کم نور است که شما را بسیار شبیه به اولی متصل نگه می دارد. ما تمام فیلم را دنبال مارکو می‌کنیم و سعی می‌کنیم به دنبال پاسخ‌ها بگردیم. آنچه او می یابد افشای خیره کننده یک طرح جهانی بین مقامات دولتی و شراکت برای انتظار موقعیت والای زور است. همه چیز راه را برای پایانی هیجان انگیز هموار می کند که شما را مثل همیشه مشتاق و مضطرب نگه می دارد. با این وجود، تصویر دمی با وجود این واقعیت که یک سواری هیجان انگیز سیاسی فشرده و بسیار ایجاد شده است، هرگز به نوع اول نزدیک نخواهد شد. همچنین، بدبختم بگویم که حتی نمایشگاه‌های منصفانه دنزل واشنگتن، مریل استریپ یا لیو شرایبر نمی‌توانند با سیناترای آینده، آنجلا لنزبری یا لارنس هاروی تضاد داشته باشند.

به عنوان یکی از ارادتمندان اصلی کتاب کاندون و واریاسیون فرانکنهایمر، با تردید به سمت کاندیدای منچوری حرکت کردم... و احتیاط، به طرز غم انگیزی، مشروع بود. احساس می‌کردم که دنزل واشینگتن، لیو شرایبر، مریل استریپ، و چند بازیگر نقش‌آفرینی قوی هستند - نه عالی، هرچند عالی. دوره خوب بود، با این حال محتوا آنقدر مملو از نقض های معقول بود که به سختی می توان شک و تردید را به حالت تعلیق درآورد، علیرغم این واقعیت که من تلاش خوبی کردم. در آینده چند مدل وجود دارد - و آنها اسپویلر هستند. اسپویل‌ها دنبال می‌شوند (الف) از آنجایی که تهیه‌کنندگان فیلم با عنوان اول باقی ماندند، اما نتوانستند از اولین آنتاگونیست‌های شرور کمیته آسیایی استفاده کنند - آنها باید با فراخوانی عنصر مبهم ابرشرکتی که پاسخگوی طرح داستان در سراسر جهان منچوری یا هر نوع احمقانه دیگری است، اصالت را گسترش دهند. .(ب) هر دو مرد اصلی، چیزهای کوچک ترسناکی در زیر پوستشان جاسازی کرده اند - با این حال مارکو این دو را حذف می کند - اما این دو مرد هنوز به کنترل وابسته هستند زمانی که کسی آنها را با نام کاملشان متمایل می کند. در حال حاضر یک دستگاه راه‌اندازی وحشتناک وجود دارد... و چرا وقتی چیزهای ماباب‌ها دیگر وجود ندارند، واقعاً کار می‌کند؟ (ج) ارتباط میان شرایبر و دختر کوچک سناتور، که در فیلم The Manchurian Candidate قبلی کاملاً واضح بود، در اینجا آنقدر مشکوک و نامشخص است که نامحدود است. آیا آنها یک عاشقانه غیر مجاز داشتند؟ آیا این درست است که آنها فقط دوستان قدیمی بودند؟ به چه دلیلی منزوی شدند؟ ما داده های بیشتری می خواستیم. (د) خانم های مخفی و شرور در فلاش بک ها چه کسانی بودند؟ آیا می توان گفت که آنها افراد واقعی بودند که در کنترل نقش داشتند؟ آیا درست است که آنها جعلیات وحشتناکی بودند؟ ما هرگز متوجه نخواهیم شد (ه) چگونه به مارکو، که در آن زمان یک خطر شناخته شده بود، اجازه داده شد که بی‌پرواانه وارد شادی‌های شبانه تصمیم‌گیری سیاسی شود؟ چگونه می‌توانستند آماده باشند تا تمام موارد زیر را که او آنجا بوده است را از بین ببرند و عکس یک محکوم جعلی را جایگزین کنند؟ این کار خیلی معمولی انجام شد...برای چنین نقطه طرح مهمی.

خب...یک یا دو ایراد از این قبیل می توانست مجاز باشد. با این حال، ترکیبی از چنین افتتاحیه های بی شماری برای فیلمی ساخته شد که اساساً هرگونه ارائه نادرست قابل اعتماد بودن را از دست داد - و با آن، توجیه حضورش. اولی را ببینید، کتاب را بخوانید، با این حال - به جز اگر نیاز به دیدن کل آثار دنزل واشنگتن، و همچنین لیو شرایبر، یا احتمالاً مریل استریپ داشته باشید - این یک فیلم کاملاً غیرقابل استفاده است.

کشف راز واکنش اساسی مثبت به این تکه حرف های خصمانه به طرز چشمگیری جذاب تر از عذاب تماشای واقعی فیلم بوده است. در هر صورت، فکر می کنم راه حل یا احتمالاً بخشی از آن را پیدا کرده ام. گاهی اوقات فیلمی پیش می‌آید که کارشناس‌ها معمولاً آن را می‌خوانند، اما آنها این کار را انجام نمی‌دهند، به این دلیل که فکر می‌کنند، تا حدی، آمریکایی‌ها آنقدر احمق هستند که حتی نمی‌توانند آنچه را که در این کشور اتفاق می‌افتد از نظر استراتژیک مرتب کنند. من فقط نمی توانم پاسخ معقول دیگری را به ذهنم بیاورم، زیرا این شاید یکی از وحشتناک ترین فیلمی است که در هر مقطعی دیده ام، با توجه به تمام ویژگی هایی که باعث شد قبل از ضبط کار کند.

دیگران در اینجا جنایت را بسیار برتر از من توضیح داده اند، بنابراین من به سادگی متوجه چندین خطای بزرگ خواهم شد تا کمی خالی کنم. خطر جنگ ویروس ترسی بود که مشروعیت داشت و افراد واقعاً از آن ناراحت بودند. خطر شرکت‌هایی که دولت آمریکا را اداره می‌کنند، خطری نیست، اما به طور کلی حقیقت را پذیرفته است. دمی عزیز: آیا شما سعی می کنید و می دانید جورج هج و دیک چنی چه کسانی هستند؟ وقتی احساس ترس و وحشت ما با استعفای عمیق جایگزین شده است، به سختی می توان بی اعتمادی روحی فیلم اول را به ذهن متبادر کرد. اووو- - من را با صنعتگران ثروتمند و درنده ای که نژادها را کنترل می کنند، هشدار می دهد. وقتی می گویم این حقیقت است و همه آن را می دانند، منفی نمی گویم. ساختن فیلمی که گزارش دهد واقعیت مضحک (و خصمانه) است.

اما این تنها یکی از انگیزه‌های بسیاری است که باعث می‌شود فیلم به‌طور سرسام‌آوری خسته‌کننده باشد. اساساً فیلم اول یک احساس طنز عجیب و غریب بود، (جمعیت‌های گاه به گاه زنان را به یاد می‌آورید؟) احساسی از گمراهی همه چیز. این نوع ظرافت غیرقابل انکار واقعاً فریبنده (و ترسناک) است از اینکه یک رئیس با خشونت بر سر شما کتک می زند، نماهای نزدیک ظالمانه احمقانه، گزش منظره، گفتمان غافلگیرکننده، برش های جهشی گیج کننده، فشار دادن احمقانه ستاره ها (چرا اگر میگل فرر است، اگر او این کار را می کند. منتظریم و گیج به نظر می رسیم - آیا ما برای آن نقش یک سرگرم کننده برجسته می خواهیم؟) یک موسیقی متن شگفت انگیز، کار درهم، بدون احترام به پیشرفت حتی ناچیز افراد، و پایانی که بیش از حد طولانی و بسیار متین است.

br/> حالا که فکر می کنم، خوشحالم که کاندیدای منچوری ساخته شده است. ما در حال حاضر یک تطابق ایده آل از فیلم ها، اولین و این یکی، داریم تا دقیقاً نشان دهیم که چه چیزی با فیلم استاندارد آمریکایی بد شده است.

برای یک چیز، این یک تکرار است، بنابراین من به ندرت می خواهم بگویم SPOILERS، اما وجود دارد... همه چیز را در نظر بگیریم، فکر می کنم اسپویلر واقعی فیلمنامه نویس است. من با درگیری قبلی کسی موافق و مخالف هستم. این نباید به رقیب کویتی تغییر می کرد. باید رقیب Haliburton نامیده می شد. من احساس کردم که این یک امتیاز مناسب برای هفته DNC بود، و به ما توصیه کردم که صرف نظر از روند فکری ما در مورد Dubya، اگر محتاط نباشیم می‌توانیم چنی را به عنوان معاون وزیر انتخاب کنیم. علاوه بر این، THAT سطح پیام هشداردهنده من را بسیار بالاتر از رنگ زرد بالا می برد.

اما، به عنوان یک فیلم، نه قافیه داشت و نه دلیل. چرا دور دائمی پوکر؟ یک حرکت جسورانه و احمقانه به بازی یک نفره اصلی؟ تغییر دهید. صحنه قطار کار نمی کند. همچنین، استفاده رقت بار او از شماره الدورادو یک بازگشت ساده تر به شماره اول است. دنزل تراشه‌اش را در سینک از دست می‌دهد... او یک نقشه جهانی را از هم جدا می‌کند، اما نمی‌تواند یک آچار پیدا کند و از U-twist آن را شکار کند؟ من متوجه نمی شوم که سینک دستشویی بدون سینک باشد. اشتباهات احمقانه ای مانند آن وجود دارد و بعد از آن شخصیت مریل استریپ وجود دارد. در اولین، او می گوید که به یک جلاد نیاز دارد و "آنها" به عنوان فرزندش به او دادند. فکر کردن به او به عنوان طبیعت، بیش از حد قابل تصور است. در بازسازی اینطور نیست. آن شخص در سطحی قرار دارد، و ما در هیچ نقطه ای واقعاً نمی دانیم که چرا او مزاحم شد.

در نهایت، سؤال تکمیل واقعی وجود دارد. دنزل در قفسه سینه شانس داشت، نه بازو. ما باید فکر کنیم که چارچوب بیش از حد مانور داده شده است، فقط برای اینکه اذعان کنیم که Manchurian Worldwide از شخصیت استریپ خسته شده است، و این ترتیب درست می شود. این اساساً یک قطعه ترسناک خواهد بود. این تمام کردن... هیچی! خوشبختانه، دولت ما مدت‌هاست که مرده‌ای را روی یخ نجات می‌دهد با این هدف که بتوانند از او استفاده کنند: الف) جایگزینی دنزل در محل جنایت شود و ب) کمک‌کننده‌ای که طرح را به MG بازگرداند. فیو!!!

البته، حتی با یک تکمیل برتر، طرح ناتوان بهتر می شود و شخصیت های سطح من را مجبور می کند که نگران نباشم. نه با اولی در تضاد است و نه مزایای خاص خود را دارد. در واقع، هیچ صحنه ای وجود ندارد که یک بچه کوچولو پیراهن خود را درآورد و اعلام کند "بابا برای این کار خیلی عصبانی می شود!" تنها صحنه هایی از نفوذ افراد به مغز وجود دارد که غیرممکن است که هرگز واقعی باشند، در عین حال بیش از حد معقولانه به تصویر کشیده شده اند که قابل تصور نیستند. نتیجه یک خرابی از شروع تا پایان هک است.

واقعاً نمی‌توان چیز بدی در مورد انجام مجدد گفت، تا آنجا که به اندازه کافی داستان را ارتقا یا بازگو می‌کند. برای این موقعیت، کاندیدای منچوری چند چیز جدید را انجام می دهد (با در نظر گرفتن همه چیز از حدود سال 1962 تغییر کرده است). اگر بخواهیم به طور واضح بیان کنیم، جایی که اولین بار یک هیجان روانی و سیاسی بود، کاندیدای منچوری یک فیلم فعالیتی است که مانند یک سرد کننده ستون فقرات عمل می کند. این به‌عنوان یک فیلم قابل احترام باقی می‌ماند، اما به‌طور کلی فیلمی عالی نیست. کاندیدای منچوری آنجاست تا دقیقاً همان چیزی را که اولی همه چیز خوب بود به ما یادآوری کند. دنزل واشنگتن کار بسیار خوبی برای بیرون کشیدن سرگرد مارکو انجام می دهد، سپس دوباره، در واقع مارکو در حال حاضر یک مهره تمام عیار است. دنزل در حال حاضر با ویلیام شاتنر قابل مقایسه است. جایی که شاتنر ظاهراً در توافق خود گنجانده بود که نباید کمتر از یک صحنه بدون پیراهن داشته باشد، بنابراین ظاهراً دنزل نیز همین کار را کرده است. به غیر از دنزل، بقیه بازیگران تقریباً وجود ندارند. لیو شریبر (ریموند شاو) تقریباً به اندازه هر سرگرمی مدرسه متوسطه محکم و سطحی است. رابطه او با مادرش (مریل استریپ)، با مارکو و با جردن ها وجود ندارد. هیچ پیشرفت فردی برای آنها وجود ندارد. ما صرفاً فرض می کنیم که چیزی وجود دارد را دست کم می گیریم. برنامه نويسي. این داستان اساسی هر دو فیلم سینمایی است. اولی این واقعیت را پنهان نکرد. در 10 دقیقه ابتدایی فیلم مشخص بود. کاندیدای منچوری اینطور نیست در ابتدای فیلم، ما نمی دانیم که چیزی اتفاق افتاده است. مارکو واقعاً می‌تواند یک کار بی‌نظیر تمام‌شده باشد، با توجه به اینکه چگونه شرطی‌سازی آشکار می‌شود. برای اینکه بفهمیم واقعاً چه اتفاقی افتاده است، باید نزدیک به پایان بایستیم. نقطه کانونی فیلم بر شرایط و توضیحات تلقین کننده نیست، بلکه برنامه ریزی واقعی است. به ویژه با هر یک از صحنه های واقع گرایانه، به نقطه کانونی تبدیل می شود. در واقع، حتی متخصصی که تلقین را انجام می دهد، اجرای بی رمق و سطحی را ارائه می دهد. آیا او پیچ خورده است، آیا او از کاری که انجام می دهد شارژ می شود؟ گفتنش سخته در واقع، حتی نحوه اجرای دستگاه شستشوی مغزی نیز دچار تزلزل است. آنها اساساً او را صدا می زنند و نام کامل خود را برای او تکرار می کنند. چقدر طاقت فرسا است؟ بخش های جذابی در فیلم The Manchurian Candidate وجود دارد، اما به طور کلی به نظر می رسد که کمبود یا افزایش یافته است. در صورتی که می خواهید تغییری ایجاد کنید، سعی کنید از این تلاش خود را بهبود بخشید. حتی بهتر از آن، راجر کورمن را از گروه بازیگران حذف کنید و او را پشت دوربین ببینید. واقعا می توانست تفاوت ایجاد کند. به اولی پایبند باشید، این یک تلاش بسیار بهتر از این بود. مطمئن باشید که کاندیدای منچوری غوغایی در اطراف فروشگاه شهر ایجاد می کند یا برای تماشای آن لینک کنید.