🌸 دانلود فیلم Elevator to the Gallows 1958 (آسانسوری به‌سوی قتل‌گاه)

آسانسوری به‌سوی قتل‌گاه 1958 (به انگلیسی: Elevator to the Gallows) یک فیلم جنایی و محصول 1958 کشور فرانسه, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم آسانسوری به‌سوی قتل‌گاه 1958 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که یک تاجر مغرور، یکی از زیردستانش را که شوهر معشوقه اش نیز می باشد، به قتل می رساند. این عمل وقایع ناخوشایندی را به دنبال دارد....

این فیلم به کارگردانی Louis Malle, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم آسانسوری به‌سوی قتل‌گاه 1958 یا دانلود دوبله فارسی فیلم Elevator to the Gallows 1958 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را Jeanne Moreau, Maurice Ronet, Georges Poujouly, Yori Bertin, Lino Ventura, Iván Petrovich, Elga Andersen, Jean Wall, Gérard Darrieu, Micheline Bona, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود آسانسوری به‌سوی قتل‌گاه 1958 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران Jeanne Moreau, Maurice Ronet, Georges Poujouly, Yori Bertin, Lino Ventura, Iván Petrovich, Elga Andersen, Jean Wall, Gérard Darrieu, Micheline Bona, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی آسانسوری به‌سوی قتل‌گاه 1958 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم آسانسوری به‌سوی قتل‌گاه 1958 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود Elevator to the Gallows 1958 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

رده سنی فیلم آسانسوری به‌سوی قتل‌گاه 1958 Not Rated بوده و قبل از دانلود فیلم آسانسوری به‌سوی قتل‌گاه 1958 باید گفت تماشای این فیلم برای افراد زیر Not Rated سال مناسب نیست! این فیلم در ژانرهای جنایی, درام, هیجان انگیز, بوده و محصول کشور فرانسه, هست. زبان اصلی فیلم آسانسوری به‌سوی قتل‌گاه 1958 آلمانی, فرانسوی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم آسانسوری به‌سوی قتل‌گاه 1958 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم Elevator to the Gallows 1958 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم آسانسوری به‌سوی قتل‌گاه 1958 7.9/10 از 10 می باشد.

یک تاجر مغرور، یکی از زیردستانش را که شوهر معشوقه اش نیز می باشد، به قتل می رساند. این عمل وقایع ناخوشایندی را به دنبال دارد...
قهرمان سابق جنگ ، « ژولى‏ ین تاورنیه » ( رونه ) دل‏باخته ‏ى « فلورانس کارالا » ( مورو ) ، همسر رئیسش ، شده است . این دو تصمیم مى ‏گیرند که « ژولى ‏ین » ، « آقاى سیمون کارالا » ( وال ) را به قتل برساند تا با یک دیگر زندگى تازه ‏اى را آغاز کنند ...
یک تاجر با اعتماد به نفس ، کارفرمای خود و...

جهت دانلود فیلم Elevator to the Gallows 1958 (آسانسوری به‌سوی قتل‌گاه) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

"آسانسور تا چوبه دار" لوئیس مال با موسیقی جاز توسط مایلز دیویس باورنکردنی، یک فیلم نوآر عبوس است که موریس رونه در نقش جولین تاورنیه، متخصص اداری که یک صنعتگر ثروتمند را می کشد، نمایش داده می شود. چرا؟ البته با همسر مقتول بودن.

این یک طرح عادی در فیلم Elevator to the Gallows نوآر است. چیزی که فیلم را پیچیده می کند این است: قربانی یک جنایتکار درگیری است که از اشغال های متعدد استعماری فرانسه (به طور واضح در الجزایر و هندوچین) سود برده است. جولین، در این میان، یک افسانه درگیری و چترباز قبلی است که کشتن خود را نوعی قصاص مناسب می‌داند. این یک نوآر است، هر چند که ممکن است، بنابراین بهترین طرح های جولین به سرعت بد ظاهر می شوند. خیلی زود او در یک آسانسور گرفتار می شود بنابراین در محل واقعی اشتباه خود محصور می شود. موقعیت او بین تجارب دو کودک عاشق، لوئیس و ورونیکا است که وسیله نقلیه جولین را می گیرند و شخصیت او را می پذیرند. با این شخصیت دزدیده شده، اشتباه دیگری رخ می دهد: این زوج به دو مسافر آلمانی شلیک می کنند. جولین برای اینکه خود را به خاطر اشتباه این دو نفر توجیه کند، باید به این ترتیب خود را در دام اشتباه خود گرفتار کند. پلیس در این همه کجا می تواند باشد؟ به عنوان جهنم مبهوت شده است.

پس مال، در آن نقطه، در طرح فرعی دیگر، تا حد زیادی نمادین شرکت می کند. در اینجا ژولین مردان بین سال‌های جنگ را مورد تجلیل قرار می‌دهد، اسطوره‌سازی شده و به عنوان افسانه‌های قابل احترام تبلیغ می‌شوند. در این میان، لوئیس نوجوانان پس از جنگ را تظاهر می‌کند که در سایه درگیری زندگی می‌کنند و نسبت به دستاوردهای عموماً درک شده مردم قبل از آن حسادت می‌کنند. برای تسکین چنین احساساتی، لویی انتظار شخصیت ژولین را دارد و ناخواسته به یک افسر جنگ جهانی دوم تبدیل می‌شود و حتی به حدی می‌پردازد که دو آلمانی را در خاک فرانسه با تفنگ ژولین بکشد. این فقط این نیست که لویی در پایان آنچه را که تصویر خالص جولین واقعاً به آن اشاره می‌کند، تصدیق می‌کند، همانطور که خود جولین به رئیسش اذعان می‌کند، با این حال، جولین و لوئی هر دو خود را برای ترک قتل ناتوان می‌دانند. این درگیری از یکی قاتل می‌سازد و دیگری را از ترس محرومیت به کشتن می‌دهد.

در «آسانسور تا چوبه‌دار» همبازی ژان مورو است که به طور گسترده در «ژول و جیم» تروفو بازی کرده است. ". فیلم‌برداری غم‌انگیز و غم‌انگیز آن اثر هنری دکای است که آسانسورها را به زندان‌ها و جاده‌های شهر را به جهان‌های سایه‌ای مسحورکننده تبدیل می‌کند (دکا نیز «باب قمارباز» و «سامورایی» ملویل را فیلمبرداری کرد).

7.9/ 10 - یکی از بهترین های مال. همچنین "La Bête Humaine" ("جانور انسانی") رنوار را ببینید که ظاهرا نوآر اصلی فرانسوی است.

در پاریس، موریس رونه کهنه سرباز زبردست جنگ ویتنام (نبرد هندوچین، برای فرانسوی ها) و معشوق فوق العاده اش ژان مورو (در نقش فلورانس) قتل رئیس و نیمه بهترش را برنامه ریزی می کنند، بسیار کارکشته تر و فوق العاده خوب. فرصت طلب خارج از جنگ همه چیز به خوبی پیش می رود، تا اینکه آقای رونت اذعان می کند که "قلاب دست و پنجه نرم" خود را پشت سر گذاشته است. این همان طنابی است که رونت برای حرکت از طبقه دفتر خود به طبقه قربانی استفاده می کند. با نگاهی به گذشته، رئیس لوئیس مال باید به رونت آموزش می داد تا اساساً از مراحل استفاده کند. به هر حال، رونت نیروی محرکه کانورتیبل خود را ترک می کند که به طور غیرقانونی متوقف شده است، در حالی که او برای بازیابی تله شکار می دود. متأسفانه، برق ساختمان تا پایان هفته قطع می شود و رونه در آسانسوری نزدیک به محل جنایت خود گرفتار می شود... خارج از محل کسب و کار، یوری برتین (به عنوان ورونیک) نماینده فروشگاه شکوفه ها توسط او ملاقات می کند. نوجوان بزهکار ژرژ پوژولی (در نقش لوئیس) که کت پوست گوساله جدید خود را اصلاح می کند. آقای پوژولی با امید به طراحی مجدد از روی دوچرخه خود، خودروی عجیب و غریب رونت را انتخاب می کند. او و خانم برتین که در ابتدا مردد بود، کانورتیبل را برای رانندگی می‌برند که خطرناک می‌شود. رونت در حالی که به اختناق و قتل دچار می‌شوند، تلاش می‌کند از تله آسانسور خلاص شود. در همین حین، خانم موریو، که در عکاسی با کنتراست لمسی هنری دکا، لذت بخش به نظر می رسد، در اطراف پاریس به دنبال رونه می چرخد. او ممکن است کارهای کمتری نسبت به دیگران داشته باشد، با این حال، رئیس مال با محبت مورو را در حین نواختن موسیقی مایلز دیویس دنبال می کند، شما از هر قدم و نمای نزدیک او لذت می برید...

بعضی از پیشرفت های داستان دور از ذهن هستند. اما غیرممکن نیست...

اما، یک تغییر شکل بسیار مهم وجود دارد. این قلاب گیرایی است که قبلاً ذکر شد...

چند سؤالی توسط این ابزار مطرح شده است که توسط رونت برای رفتن از طبقه خود به کف مصدوم آینده خود استفاده می شود. پس از آن، او می فهمد که از بازیابی دام غافل شده است. این تصادف زمانی اتفاق می افتد که تلفن او زنگ می زند، اما اکثریت قریب به اتفاق تلفن را دریافت می کنند، سپس، در آن نقطه، دام. رونت در حالی که سوار وسیله نقلیه سریع خود می شود، دام را تا زمانی که آن را از محل کار آویزان می بیند، بررسی نمی کند. در هر صورت، بعداً بدون هیچ کس دیگری می افتد و توسط یک خانم جوان در حال عبور بدست می آید. در واقع، گربه تیره‌ای که قبلاً می‌بینیم ممکن است حلقه را از بین برده باشد، در صورتی که گربه‌سنگ می‌تواند روی زمین بپرد. مسئله اصلی این است که رونه در بیرون رفتن انجام می دهد تا همه بتوانند در چشم انداز کامل پاریس ببینند. علاوه بر این، صرف نظر از اینکه کسی به آن نگاه نمی کند، تعداد زیادی از پاریسی ها هستند که ممکن است او را از پنجره سالن خود ببینند.

******** بالابر به داربست (1/29/) 58) لویی مال ~ ژان مورو، موریس رونه، ژرژ پوژولی، یوری برتین

پر از هدف مانند یک فیلم اول، اولین نمایش اشتباه لویی مال حول دو زوج است. با این حال، به طور کلی به جامعه فرانسه و جایی که فرانسه، به طور کلی، در آن نقطه بود، نیز مربوط می شود. اولین باهوشی که نشانی از صحنه و گفتمان فیلم را از دست داد، و می‌توانست تنش خوبی را در دستان درست به نمایش بگذارد، با این حال مال فیلمش را بسیار پیچیده‌تر کرد.

داستان به‌صورت یکی شروع می‌شود. آیا قهرمان عاقل در هر نقطه ای دست به قتل می زند؟ موریس رونه نقش ژولین تاورنیه را بازی می‌کند، کسی که می‌خواهد مالکیت همسر مرد دیگری را از طریق عمل اشتباه به دست آورد. ژان مورو، در یک شغل پیشرو، نقش فلورانس عزیز غیرقانونی را ایفا می کند، که اعتماد دارد ژولین این کار را انجام خواهد داد. با این حال، در یک داستان اشتباه ایده‌آل، همه چیز آنطور که قطعاً باید بد پیش می‌رود.

دو دوست جوان دیگر، باقی داستان را در اختیار دارند. آنها یک وسیله نقلیه سوار بر یک قایق سواری می شوند و به طور تصادفی به یک بدبختی می افتند که ویرانگر است.

این دو داستان همیشه اتفاق می افتد. اگرچه داستان عزیزان غیرقانونی دارای مولفه هایی است که به جامعه فرانسه اشاره می کند، داستان بعدی مملو از تصوراتی است درباره مشارکت فرانسه در منازعات جهانی، نارضایتی از دولت فرانسه و آنچه مال «نسل مصرف کننده» می نامد.

br/> این یک فیلم با برنامه کم هزینه است، اما از دارایی های خود سرمایه گذاری می کند. در واقع، موریو جذب این سرمایه‌گذاری شد، زیرا به لایه‌هایی از نیروی کار، اهداف منظم لوازم آرایشی و نورپردازی، فراغت کردن اوقات فراغت در میان نماها، و پیش‌فرض‌هایی برای تولید فیلم مهم نیاز داشت.

صحنه‌هایی که فلورانس در حوالی عصر در جاده‌های شهر قدم می‌زند قابل توجه است. Malle با استفاده از نور اطراف و اجتناب از لوازم آرایشی سنگین، هوایی می سازد که به دلیل طبیعی بودنش قابل توجه است. شکوه واقعی مورئو یک افشاگری است. بدیهی است که امتیاز مایلز دیویس نیز به همین ترتیب قابل توجه است.

در تمام فیلم به قدری از موسیقی استفاده شده است، موسیقی دیویس - - که یک دستاورد (شوخی را ببخشید) در فیلم Elevator to the Gallows و جاز - - یکی است. توجیه بیشتر برای اینکه چرا ارائه مال بیش از یک روش مهمتر در فیلم Elevator to the Gallows بسیار پربار است. آگهی دیویس امتیاز اکتشافی را به دست آورد، بنابراین در واقع بر بقیه حرفه او تأثیر گذاشت. برای عزیزان جاز، من خلقت خود به خودی آن را با مجموعه «تمرکز» استن گتز مقایسه می‌کنم. در نهایت، هرگز تنش بالایی ایجاد نمی کند، و تلاشی هم نمی کند. این یک نکته در مورد فرصت های شغلی در زندگی ما دارد. علاوه بر این، مال چند الگوی نسلی را در جامعه فرانسه پیش‌بینی کرد. با این حال، قابل توجه ترین دستاورد آن احضار روحیه از طریق تصمیم گیری در سبک و برنامه است. مال اعتراف کرد که با تنظیم داستان در پاریسی که واقعاً در آن نقطه وجود نداشت، از نظر ترکیبی (البته قبل از مدتی این اتفاق می افتاد) کمی «فریب» داده است. این تنها یکی از تصمیمات تخیلی اوست که شاهکار جذابی ساخت.

اشتباه کردن پولی ندارد با تماشای آسانسوری به‌سوی قتل‌گاه فوق‌العاده منحصر به فرد و جذاب، و نه جالب، این واقعیت مهم را قبلاً بسیار عالی درک کردم.

یک مفسر دیگر به طرز مشکوکی می‌پرسد که چرا فلورانس (ژان مورو) پیش‌بینی می‌کند که همه در پاریس باید بداند که معشوقه‌اش، جولین (موریس رونه)، کیست، با این حال می‌پذیرم که درخواست‌های او برای افرادی است که واقعاً او را می‌شناسند، و جولین فردی است که مطمئناً به اطرافش می‌رود. او به قدری با خودش راحت و مطمئن است که ناچار است اشتباه ایده آل را از بین ببرد. انگار باید بفهمد یا دلیلی برای بازگشت به محل جنایت و توقف در آسانسور داشته باشد، وقتی سرایدار با پذیرفتن اینکه هر یک از نمایندگان برای بعدازظهر رفته بودند، ساختمان را می بندد. قدرت.

ژان مورو چهره بسیار جذابی دارد، با این حال او برای یک فیلم کوتاه مدت بسیار طولانی جاده های پاریس را پر پیچ و خم می کند. با ظاهر، پول نقد و بدنامی غیرقابل انکارش، او می‌توانست دوستی چند نفر را در پاریس به دست آورد. چه چیزی در مورد این شخص منحصر به فرد است، که با مرتکب یک تخلف شدید، به اندازه کافی بی احتیاط است که طنابی را از جلوی یک مکان کاملاً قابل توجه کسب و کار آویزان می کند. در واقع، هنگامی که وسیله نقلیه زیر به طور مستقیم به زیر او نزدیک می شود و در دید مستقیم او در حالی که با طناب از کنار سازه عبور می کند، باید بپرسم که چرا مستاجران این ویژگی را به متخصصان گزارش نمی دهند. اتفاق می افتد. من حدس می‌زنم که افراد در مناطق بزرگ شهری اغلب از امور دیگران دوری می‌کنند، بنابراین من به سادگی باید این واقعیت را تصدیق کنم. علاوه بر این، همانطور که مادر موافق است، در صورت عدم حضور پلیس در زمانی غیرقابل قبول، فیلمی نمی سازد.

به غیر از خیاطی من، من از تماشای این فیلم، با توانایی، قدردانی می کنم. بازیگران و هماهنگی توسط Louis Malle (آتلانتیک سیتی، Au Revior Les Enfants). از نظر من، می‌توانم مال را ببینم که جاده‌های پاریس را زیر و رو می‌کند تا اینکه تصادفاً این مسافرخانه را پیدا کرد که احتمالاً در سال 1958 بسیار پیشرفته بود. فقط برای مرسدس 300SL "Gullwing" یا شاید منحصر به فرد 1952 Chevy Styleline کانورتیبل شما ایده آل است. مال با زحمت مناطق خود و همچنین وسایل نقلیه خود را انتخاب کرد.

جدا از تنش، فیلم بیانی فوق‌العاده تأثیرگذار را ارائه می‌کند نه فقط در برابر درگیری‌های ناآشنا در الجزایر و هندوچین، جایی که فرانسه خود را در آن گرفتار کرده بود. نقطه در عین حال علیه خود جنگ. علیرغم این واقعیت که من از طرفداران وفادار جاز نیستم، موسیقی مایلز دیویس حالت عادی و کسل کننده فیلم را که عموماً در پاریس شبانه اتفاق می افتد، ارتقا می دهد.

تصور کنید که همه جا مورد نیاز باشید. پاریس به خاطر اشتباهی که مرتکب نشدی، قبول کردی که هیچکس تو را با کاری که مرتکب شدی مرتبط نمی کند. در واقع، به طرز مشکوکی از تجربه پلین چمبرز (جان گارفیلد) در مورد متهم شدن به اشتباه به خاطر عمل نادرستی که انجام نداده بود و واقعاً یک اتفاق ناگوار بود، در حالی که پذیرفته بود که از دست کاری که مرتکب شده بود رهایی خواهد یافت. همانطور که میکی و سیلویا در دوره ای مشابه از آخرین قسمت دهه 1950 با ساخت این فیلم، "عشق عجیب است" را در فیلم Elevator to the Gallows های سینمایی و همچنین واقعاً خواندند.

یک عکس فوق العاده نزدیک از ژان مورو به ظاهر پرشور عشق او نزدیک می شود. بدون آرایش. او ممکن است در درد باشد. با این حال، کانتینر برگشت و می‌بینیم که او در حال تلفن است، و به معشوقش قدرت می‌دهد که به طور کلی قتل را ناپسند کند. سپس یک بار دیگر برگرد. ما او را در یک جعبه تلفن عمومی می بینیم. اشتباه او به طور غیرمنتظره ای در دنیای واقعی رخ می دهد.

فلورانس کارالا (مورو) در حال حاضر در حال تخلیه همسر ثروتمند خود در حال بلوغ برای یک مدل جدیدتر است. این یک راز قتل است، تخلیه بار شامل اختلافات حقوقی تا حدودی طولانی نمی شود. اگر همه چیز برابر باشد، جولین تاورنیه، سرباز سابق جذاب، که به طور کمکی با زمین زیر مردی که قصد خروج دارد برخورد می کند، کار را تسهیل می کند. در حالی که راهروی خود را قفل می کند تا افراد بیرون توضیحاتی بدهند، از طریق یک طناب خارجی وارد دفتر رئیس می شود. این یک قتل ایده آل خواهد بود، به استثنای اینکه او طناب را به خاطر نمی آورد - تا زمانی که سوار وسیله نقلیه خود برای ملاقات با فلورانس شود. ما علامت آشکاری را در یک بشقاب داریم، با این حال شرایط در باقی‌مانده فیلم به‌سوی تنظیم‌های مختلف و از بین می‌رود. برای مدت زیادی، جولین در آسانسور در حالی که فلورانس در خیابان‌ها قدم می‌زند، گیر می‌افتد.

در این ارائه فوق‌العاده فوق‌العاده از لویی مال، طرح هزینه‌های کوچک هیچ مانعی برای انتقال یک سواری هیجان‌انگیز تنگ نشان نمی‌دهد. مال با مجموعه ای از نورپردازی سطح پایین و تمرکز بر شخصیت های کلیدی، یک فیلم نگهدارنده با حداقل وسایل، آیتم های اضافی یا بسته های گران قیمت می سازد. بخش مهم و حساس و محیطی، موسیقی متن عذاب‌آور مایلز دیویس است. اگر از طرفداران آن هستید، ارزش دیدن آسانسوری به‌سوی قتل‌گاه را به تنهایی برای این تجربه خیره کننده دارد. دیویس خلق و خوی را میخکوب می کند، زیرا موریو با پیچ و خم های بدی از یک میله به بار دیگر از طریق جاده های پر از باران می چرخد. لحن نوآر خارق‌العاده‌ای ایجاد می‌کند و به ما امکان می‌دهد بدون زیاده‌روی از دیالوگ منظره را بچشیم.

نه این که مبادله ناتوان است. جولین در گفتگوی تلفنی می گوید: "اگر صدای تو را نمی شنیدم در جایی گم می شدم که به سکوت معروف است." این دقیقاً همان جایی است که او چند ساعت پس از این واقعیت به پایان می رسد. گرفتار آسانسور. موضوع تقسیم در یک طرح فرعی شامل دو پراکنده که وسیله نقلیه او را قرض می گیرند، بازتاب می یابد. پس از اینکه ترتیبات آنها نیز به طور جدی از مسیر خارج شد، آن‌ها احساس ناراحتی از حضور در مراکز اصلاحی گسسته را بررسی می‌کنند.

همدردی با زن کشنده و بدجنس ما با نوعی تحریک سیاسی کمک می‌کند. "جنگ هندوچین چه تعداد زیادی برای شما به ارمغان آورد؟" ژولین می پرسد، در حالی که مدیریت تسلیحات فرانسوی را مورد انتقاد قرار می دهد. فلورانس به طور مداوم "محترم" است. پلیس پس از دستگیری اشتباه او به دلیل شک داشتن فاحشه، با سخاوتمندانه ترین عذرخواهی می کند. آنها تقریباً به عنوان یک طبقه "اشراف" از قاتلان به تصویر کشیده می شوند. از بازنده‌هایی که گاری پولدار جولین را خراش می‌دهند و سپس به طور غیرقابل اعتمادی از اسلحه گرم در جیب پارک او استفاده می‌کنند، متنفر باشید.

بالا بردن به چارچوب یک چیلر حیله‌گر است که با شرایط ساده ساخته شده است. جذابیت آن و توجیه این است که چرا هر چند وقت یک بار به عنوان پیشروی «موج جدید» فرانسوی اعلام می شود. ژان مورو را به یک ستاره جهانی تبدیل کرد. دقیقاً 50 سال پس از این واقعیت که واقعاً تأثیر دارد، دیده شده است، علیرغم این واقعیت که من کاملاً متقاعد نشده بودم که مدیر با استعدادی مانند جولین در به خاطر سپردن طناب خود مشغول شده باشد. . .

همانطور که از سبک فیلم نوآر فرانسوی پیش‌بینی می‌کنید، فیلم با تکه‌های سرنوشت افتضاحی عذاب‌آور است. دی وی دی کتابچه راهنمای هالیول برای فیلم را با عنوان "سرد، باهوش و نسبتا زیبا" نقل می کند: من موافقم! آهنگ موسیقی مایلز دیویس به وجود خطری اشاره دارد، و به نظر می رسد که شما را هر جا بدون فرار دنبال می کند - همه جا!

به نظر می رسد فیلم و موسیقی، از هر نظر، غیرقابل تمایز هستند - و این همان چیزی است که موسیقی برای من به این معنی است: "شب، قطار شب - تاریک و پست - قطار نزدیکتر می شود، نور آبی خطر، انتظار و تماشا دارد، شبیه به یک چشم مکانیکی و چرخان شیطانی - اما از نقطه صفر گذشته است. بازگشت: چشم آبی مرا از دور دیده است، و من پیش بینی می کنم - یخ زده در تعمق رویاها، در ترس و سایه تاریک، در حالی که در حیاط خطوط راه آهن قدم می زنم، در روان جنایتکارانه و شیطنت آمیز، از آن دور شوم. قطار تاریک..."

البته در آسانسوری به‌سوی قتل‌گاه قطاری وجود ندارد، اما وقتی می‌شنوم که مایلز دیویس صداهای تاخیری را از ترومپت خود بیرون می‌آورد و پس از آن موسیقی متوقف می‌شود - و به آرامی - مغز وارد یک وضعیت دیوانگی قابل سرزنش می شود که شبیه من شده است. با این حال به طور غیرعادی با پخش موسیقی، آرامشی به من دست می دهد که هنوز به طرز وحشتناکی از جنایت جدا می شوم... فکر من از سوژه اصلی و تپنده ("Nuit Sur Les Champions Elysees") می آید، در حالی که ژان مورو در حال گام برداشتن است. road despondently: (.... کف زدن غرش از بالای سر به گوش می رسد، و باران نزدیک است: ) موسیقی به طور مثبت ماهیت فیلم را ارتقا می دهد!

فیلم شما را به سفری از ترس می برد: طنز، تحقیر، و قتل بالقوه توهین آمیز - و همه چیز با یک قتل برنامه ریزی شده شروع می شود، و پس از آن یک قتل بدون محدودیت .... چرخش غم انگیز سرنوشت زمانی شروع می شود که آسانسور (بالابر) در محل کار - در کنار جریان الکتریکی در نزدیکی بسته می شود. وقت اداری - با وجود قاتل در داخل آسانسور، چرا باید با یک توضیح فوق العاده در دست از منطقه فرار کرد.

این گشت و گذار نیز شامل چندین عزیزان اشک آور است که وسیله نقلیه قاتل را به بیرون می برند. محل کار - بنابراین ما نقطه شروع دو را داریم نشان می دهد - به هم پیوسته، و با یک بخش پلیس آرام و بی دقت مورد نیاز تا حد زیادی. شبیه یک پازل اره منبت کاری اره مویی تکه تکه شده دوگانه است که به یک شکل مناسب است، اما با تصاویر و نمونه های مختلف؟ به نظر می‌رسد که آسانسوری به‌سوی قتل‌گاه بازتاب دوره‌ای افراطی در فرانسه است که به دنبال مشارکت آن‌ها در الجزایر تحت تأثیر اشغال گذشته قرار گرفته بود:

این یک طرح خشن از طرح است، سپس دوباره، در واقع داستان و فیلم جذاب است برای یک احساس مهم و بی عیب و نقص از حضور در فیلم Elevator to the Gallows و در زمان حال - و تماشاگر را به شدت به فشار درام می کشاند.

من به سادگی عاشق نحوه نمایش فیلم با نکات قابل توجه هستم. فیلمبرداری به وضوح، هیپنوتیزم کننده و موها، مانند عکاسی در یک توسعه انفرادی است که وجود ندارد: هیجان انگیز!

داشتن یک DVD تکراری از فیلم، (و همچنین موسیقی دیسک فشرده نیز) بسیار عالی است. ) لویی مال، رئیس فیلم، یک شخصیت فاضل داشت که از مایلز دیویس درخواست کرد تا زمانی که مایلز در پاریس بود، موسیقی را بسازد و بنوازد: نتیجه شگفت‌انگیز است!

فیلم خشمگین، خودپسند است: خشک، و تمایل شدیدی به فیلم موج نو فرانسوی دارد: علاقمندان به فیلم آسانسوری به‌سوی قتل‌گاه را گرامی خواهند داشت من در شگفتی از فیلم و عکاسی نمونه فرانسوی هستم، و من قویا پیشنهاد می کنم. من می گویم بی سن، هرگز قرار ملاقاتی نداشتم!

من نظرسنجی خود را به لین در سرنسستر اختصاص دادم (به نفع آکسام) که با انرژی خالصانه او - او با خیرخواهی یک کپی از دی وی دی را به من داد و پس از خطاب کردن خود زن، او به من در مورد حمل و نقل پستی آن ضمانت کرد: از او تشکر می کنم!

NB. من واقعاً تشخیص می‌دهم که فیلم زیر «فیلم نوآر فرانسوی» - یا «موج جدید فرانسوی» - می‌رود، اما اخیراً با توجه به نیاز ضروری و در عین حال آرام به کارت‌های I/D فرانسوی و به‌تازگی، به ویژگی‌های خنده‌دار و ملایم‌تری دست یافته‌ام. به تکنیک های پلیسی دراماتیک در طول یک فصل غالب تاریخ در فرانسه: ( یادآوری اینکه فرانسه یک جمهوری است!)

زمانی که یک فیلم در تمام طول مدت به یک یا چند روش خیره کننده می شود، اغلب نشانه خوبی است. برای دومین بار و مطمئناً آخرین بار در تماشای ساخته‌شده توسط لوئیس مال، می‌توانم بپرسم که چگونه کسی این را تماشا می‌کند و بی‌درنگ احساسات پرشوری را تجربه نمی‌کند؟ چه چیزی در اینجا بی عیب و نقص نیست؟ مسیر مال، حتی در به یاد ماندنی ترین فیلم برجسته تمام قد او، به طرز چشمگیری هوشمندانه است، شبیه به فیلمبرداری شگفت انگیز و متمایز هنری دکائه. در مورد موسیقی منحصربه‌فرد مایلز دیویس چه می‌توان گفت، به استثنای این که این یک سعادت یکنواخت است که با هر صحنه کاملاً مطابقت دارد و صرف نظر از طعم‌ها، از ما استقبال می‌کند؟ نواحی قدرت بازیگران برای ایجاد تعادل و ظرافت، همگی ردپای خود را حتی در دقایق اصلی که روی پرده نمایش می‌دهند، بر جای می‌گذارند - ژان مورو، موریس رونه، یوری برتن، ژرژ پوژولی و بقیه. به‌ندرت «آسانسور تا چوبه‌دار» شروع شده است و به‌عنوان بیننده فوق‌العاده و همیشه راضی‌کننده است.

برخی نماها، گروه‌بندی‌ها یا تکه‌های گفتمان، حواشی جزئی از یک فیلم صنایع دستی را در پلان آن‌ها نشان می‌دهند، حتی اگر وجود دارد. داستانی غیرقابل انکار برای گفتن داستان از ما استقبال می‌کند که از ورودی بیرون برویم، با فشار کسل‌کننده‌ای از یک سواری هیجان‌انگیز اشتباه، که به سرعت با هجوم‌های عجیب و غریب از اشتباه ادامه پیدا کرد و فشارها به شکل بدی انجام شد. در ابتدا خیلی ساده به نظر می رسد، با این حال داستان به سرعت در عناوین منحصر به فرد و با نوسان شگفت انگیزی تغییر می کند، و در عین حال، فیلمنامه تنظیم شده مال و نویسنده همکار راجر نیمیر، دانش عالی را در آهنگسازی صحنه خود به نمایش می گذارد، زیرا طرح داستان از هر دو طرف، گام های بعدی را تنظیم می کند. و پیشرفت می کند. صرف نظر از اینکه تصویر در نهایت ما را به کجا می برد، گشت و گذار به طور غیرمنتظره ای شگفت انگیز است و هر بخش به ایجاد آن جذابیت خوش بینانه کمک می کند، حتی ویژگی های نادیده گرفته شده مانند نور و ساختار عکس. باید گفت که تیتر مال چه در هماهنگی نماها و صحنه ها و چه در هدایت بازیگرانش بی عیب و نقص است، و آن بازیگران نقش آفرینی محتاطانه ای پویا را منتقل می کنند که به خودی خود غنی و فریبنده است.

فاکتور در دینامیت، به ارمغان می آورد. مناطق ضبط، و طرح ایجاد خارق العاده، دوره کاردستی، و کار مو و آرایشی. عاملی در افکار نوآر از چهره های مبهم است که نمی توانند کنترل یک پیچش نزولی را حفظ کنند. همچنین، دوباره می پرسم: اینجا چه چیزی برای ستایش نیست؟ چگونه ممکن است این موضوع قابل توجه تر نباشد؟ آسانسوری به‌سوی قتل‌گاه تمام ویژگی‌های سردکننده‌های ستون فقرات هالیوود را در دهه‌های 40 یا 50 دارد، با این حال با پشتکار در میان شعله‌های کوچک شکوه در هر دو منظر که در کنار هم به فیلم کمک می‌کنند تا احساسی جدید، جدید و خلاقیت خود را داشته باشد. من متوجه نمی شوم که می توانم به درستی بگویم در اینجا هیچ نقصی وجود دارد، به جز ترکیب غیرقابل انکار چند ثانیه. در یک مثال، صحنه‌ای با عدم وجود تعریفی که دلالت بر از بین رفتن محیط برای تماشاگران غیر فرانسوی یا حتی شاید غیرمعاصر دارد، انجام می‌شود. در دیگری - به جرأت می‌توانم بگویم، کمال - سردرگمی آنچه مبادله از طریق و از طریق آن پیش‌بینی می‌کند، نه قافیه دارد و نه دلیلی که بتوانم آن را درک کنم. باید چیزی وجود داشته باشد که من از دست می‌دهم، صرف‌نظر از اینکه صرفاً اطلاعات خاص حیاتی در مورد فرانسه در طول دهه 1950 باشد، که خود ممکن است کمی برای این مؤلفه مضر باشد تا جایی که نمی‌توان آن را فوراً دریافت کرد و به همین ترتیب از آخرین لحظات لذت برد. یکی در تمام زمان و مکان.

با این وجود، چنین بررسی‌های بالقوه‌ای در نهایت جزئی هستند و اساساً بینش بازبینی را کاهش نمی‌دهند. در اطراف «آسانسور تا چوبه‌دار» فیلمی قابل توجه و جذاب است که به طور غیرقابل انکاری شایسته قدردانی بیشتری است: زیرکانه، بسیار ساخته شده، و مشخص در درون و بیرون. بدون شک اعتبار زیادی برای مال وجود دارد که به یاد ماندنی ترین ماجراجویی اجرایی او به عنوان یک رئیس، دستاوردی خاص بود. دور از ذهن است که تعهد ستودنی دیویس را نادیده بگیرم، اما چگونه می توان موسیقی را واقعاً به تصویر کشید؟ مقدار بسیار زیادی وجود دارد که می توان واقعاً ارزش را از هر نظر دید، و در نهایت می توانم پیشنهاد عالی و خوب خود را به همه ارائه دهم. هر چیزی که انگیزه شما برای تماشا باشد، هر ویژگی که ممکن است بیشتر از همه قدردانی کنید، این یک فیلم خارق‌العاده، متقاعدکننده است و مطمئنا ارزش دیدن را دارد.

یکی از مشکلات مهم اولین بار لوئی مال، دو دوست عزیزی بود که با هم نقشه قتل را می‌کشیدند، هرگز به جز تلفنی با یکدیگر همکاری نمی‌کردند.

آسانسوری به‌سوی قتل‌گاه دلیلی واضح دارد، اما از ایجاد تنش کافی غفلت می‌کند. پایان فیلم سرباز قبلی جولین تاورنیه (موریس رونه) احساسات پرشوری را نسبت به همسر رئیسش فلورانس کارالا (ژان مورو) تجربه کرده است. او به بالاترین سطح محل کار خود می رسد، جایی که همسر فلورانس، سیمون (ژان وال) را می کشد و قتل را به گونه ای انجام می دهد که شبیه یک خودکشی به نظر برسد.

سایمون مغرور، فروشنده اسلحه، این کار را نمی کند. ببینید که جولین او را با سلاح خود می کشد. جولین که اکنون در سطح جاده است، قصد دارد برای ملاقات با فلورانس حرکت کند، وقتی طنابی را که تصادفاً بیرون از دفتر سایمون آویزان کرده بود، می‌بیند و از آن برای انتقال به دفتر رئیس استفاده می‌کرد.

برخی از بنرهای وب غر می‌زدند که چگونه جولین ممکن است آنقدر ناتوان باشد که طناب را نادیده بگیرد اما سلام، نادیده گرفتن چنین چیزی با توجه به فشاری که جولین تحت آن قرار داشت در محدوده احتمالات است. شاید کمتر متقاعد کننده این باشد که ژولین در هر صورت ممکن است وقتی از طبقه ای به طبقه دیگر حرکت می کند، از سطح جاده توسط ناظران دیده شود.

کسانی که فیلم را دیده اند، منحنی هایی را می دانند که ژولین در آسانسور در سراسر آن ایستاده است. پایان هفته به طرز غم انگیزی، طرح اصلی از جمله ناپدید شدن جولین، تلاش های بی نتیجه او برای رهایی از آسانسور و تلاش بمباران شده فلورانس برای یافتن جولین، این که مانورهای متعدد نقطه مرده داستان را کند می کند (مخصوصاً فلورانس که به اطراف می رود و می پرسد که آیا دیده اند یا خیر. او).

قطعه فرعی بهتر عمل می کند. بانوی جوان شکوفه در سرتاسر جاده ورونیک (یوری برتین) با شرمساری به معشوقه بزهکار نوجوان خود لوئیس (جورج پوژولای) می پیوندد وقتی او تصمیم می گیرد با وسیله نقلیه ژولین برای رانندگی به اطراف برود (پس از اینکه ژولین درست قبل از بازگشت موتور را روشن گذاشته بود تا آن را بازیابی کند. طناب انحرافی و گرفتار شدن در آسانسور).

لوئیس در نهایت چیزی است که می‌توان با چارلز استارک ودر مقایسه کرد که با یک نوجوان دلبند و یک سری قتل‌های جدی در منطقه بیابان نبراسکا همراه شد. وایومینگ درست قبل از انتشار Lift to the Scaffold شروع می شود.

در اینجا لوئیس فقط مجموع دو گشت و گذار آلمانی را می کشد. بعد از اینکه لوئیس عمداً قبل از مسافرخانه ای که دو زوج شب را در آنجا به سر می برند، به مرسدس بنز خود کوبید، عجیب است که مسافر آلمانی در ابتدا بسیار شاداب است.

به چند روش مختلف "آسانسور" «شاید به عنوان یک طنز تاریک بهتر عمل کرده باشد. یک مثال معتبر: خود ویرانگری بمباران شده دو نوجوان.

این ناسازگاری شدید زمانی اتفاق می افتد که ژولین در ابتدا به دلیل قتل بینندگان آلمانی دستگیر می شود. پلیس داستان او را قبول نمی کند که او در آسانسور گرفتار شده است، زیرا لوئیس از اسلحه جولین برای کشتن گردشگران استفاده کرد.

مورو سرانجام زمانی که لویی را به مهندس عکاس تعقیب می کند تا حدودی نقش آفرینی می کند. لوئیس و ورونیک در حال توسعه هستند.

به طور کاملا غیرقابل قبول، یک بچه قبل از گرفتن طناب نشان داده می شود که جولین از آن غافل شده بود و بسیار دیوانه وار سعی می کرد قبل از اینکه در آسانسور گیر کند، بهبود یابد (من فکر می کردم اینطور بود. عجیب است که طناب دورتر از ساختمان نیفتاد.

بدتر از آن، کمیسر پلیس چریر (با بازی بازیگر مشهور فرانسوی لینو ونتورا) دیگر طنابی برای اتصال ژولین به قتل سایمون ندارد.

اما خوشبختانه برای او، تصاویری از ژولین و فلورانس در آغوش گرفتن در همان کار فیلم یافت می‌شود که نوجوانان را درگیر می‌کند.

به نظر می‌رسد که این کاروانسرا چیز عجیبی است. می‌توانست در همین حوالی فروشگاه فیلم‌سازی داشته باشد، اما شاید در آن زمان در فرانسه معمولی بود (من دارم هیچ ایده ای ندارم).

همه چیز در یک تعظیم دلپذیر با هر یک از قانون شکنان دسرهای عادلانه خود را دریافت می کند.

برخی مانند تبلیغ مایلز دیویس، موسیقی جاز را با صدای بلند به نمایش می گذارند. آسانسور» سطح فیلم نوآر آن. برای من یک امتیاز برنارد هرمان بسیار بهتر بود.

اگر شروع داستان و نقاط مرده نبود، اولین مولفه مال ممکن بود بیشتر شبیه به یکی از سواری های هیجان انگیز تنش موثرتر آلفرد هیچکاک باشد. برخی از آن تیز هستند اما به اندازه کافی زیرک نیستند.