🌸 دانلود فیلم Songs from the Second Floor 2000 (آوازهایی از طبقه دوم)

آوازهایی از طبقه دوم 2000 (به انگلیسی: Songs from the Second Floor) یک فیلم درام و محصول 2000 کشور سوئد, دانمارک, نروژ, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم آوازهایی از طبقه دوم 2000 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که داستانی درباره نیاز ما به عشق، پریشانی هایمان، عظمت و کوچکی و مهمتر از همه آسیب پذیری ما. فیلم شخصیتهای زیادی دربر دارد، از جمله یک پدر و معشوقه اش، پسر کوچک او به همراه دوست دخترش و....

این فیلم به کارگردانی Roy Andersson, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم آوازهایی از طبقه دوم 2000 یا دانلود دوبله فارسی فیلم Songs from the Second Floor 2000 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را Lars Nordh, Stefan Larsson, Bengt C.W. Carlsson, Torbjörn Fahlström, Sten Andersson, Rolando Núñez, Lucio Vucina, Per Jörnelius, Peter Roth, Klas-Gösta Olsson, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود آوازهایی از طبقه دوم 2000 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران Lars Nordh, Stefan Larsson, Bengt C.W. Carlsson, Torbjörn Fahlström, Sten Andersson, Rolando Núñez, Lucio Vucina, Per Jörnelius, Peter Roth, Klas-Gösta Olsson, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی آوازهایی از طبقه دوم 2000 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم آوازهایی از طبقه دوم 2000 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود Songs from the Second Floor 2000 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

رده سنی فیلم آوازهایی از طبقه دوم 2000 Not Rated بوده و قبل از دانلود فیلم آوازهایی از طبقه دوم 2000 باید گفت تماشای این فیلم برای افراد زیر Not Rated سال مناسب نیست! این فیلم در ژانرهای درام, کمدی, بوده و محصول کشور سوئد, دانمارک, نروژ, هست. زبان اصلی فیلم آوازهایی از طبقه دوم 2000 روسی, سوئدی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم آوازهایی از طبقه دوم 2000 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم Songs from the Second Floor 2000 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم آوازهایی از طبقه دوم 2000 7.5/10 از 10 می باشد.

داستانی درباره نیاز ما به عشق، پریشانی هایمان، عظمت و کوچکی و مهمتر از همه آسیب پذیری ما. فیلم شخصیتهای زیادی دربر دارد، از جمله یک پدر و معشوقه اش، پسر کوچک او به همراه دوست دخترش و...
ما انسان ها به کجا می رویم؟ شعری سینمایی با الهام از شاعر پرویی سزار والهو. در شهر با مردم ملاقات می کنیم. افرادی که در تلاش برای برقراری ارتباط هستند، به دنبال شفقت و به دست آوردن ارتباط چیزهای کوچک و بزرگ هستند.
یک شعر فیلم الهام گرفته از شاعر پرو سزار والژو. داستانی درباره نیاز ما به عشق ، گیجی ، بزرگی و کوچکی و بیش از همه آسیب پذیری ما. این داستانی با شخصیت های زیادی از جمله پدر و معشوقه ، پسر کوچک و دوست دخترش است. این یک فیلم در مورد دروغ های بزرگ ، رها شدن و اشتیاق ابدی برای همراهی و تأیید است

جهت دانلود فیلم Songs from the Second Floor 2000 (آوازهایی از طبقه دوم) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

«آهنگ‌هایی از طبقه دوم» شاید یکی از عجیب‌ترین فیلم‌هایی باشد که تا به حال دیده‌ام. به همین ترتیب بسیار فریبنده است و بیشتر اوقات من آن را دوست داشتم، با این حال واقعاً برایم مهم نبود. من از تک صحنه ها لذت بردم، هر کدام فقط از یک برداشت وجود داشتند، و بر این اساس توجه من را به خود جلب کرد.

فیلم در یک وجود مصیبت بار بازی می کند که در آن افراد به نوعی خود را شلاق می زنند و دارند بحث با مردگان بدیهی است که همه چیز پیامدهای نماینده ای دارد، بخش بزرگی از آنها بسیار معقول هستند، با این حال همانطور که گفتم، من واقعاً اهمیتی ندادم. در هر صورت، تک تک قسمت های اینجا را می توان قدردانی کرد. در هر عکس، دوربین به سادگی در آنجا باقی می‌ماند و در حالی که چیزی در آن عکس اتفاق می‌افتد، یک عکس دلپذیر می‌گیرد. فقط یک عکس دارای یک دوربین متحرک است، در حالی که مرد اصلی با یک دوست مرده صحبت می کند.

گفتن بیشتر در مورد "ترانه ها" واقعاً بی اهمیت خواهد بود، زیرا به نظر من عجیب است. . شما آن را دوست خواهید داشت یا نه، اما همه چیز به سلیقه بستگی دارد. اساساً چیز دیگری از هر چیز دیگری است که در هر نقطه دیده اید و به خودی خود ارزش تماشا را دارد. صرف نظر از اینکه به طور کلی فیلم را دوست دارید، باید این گزینه را داشته باشید که ارزش را در تک صحنه ها ببینید.

نگاهی قابل توجه، جالب و متهورانه در سازمان کارآفرینی که به تدریج جامعه سوئد را محو می کند، از طریق پیشرفت تصاویر مضحک و رویایی به طرز شگفت انگیزی روایت می شود. (مذهب هماهنگ با حقایق نیز مواجه است).

دوربین هرگز حرکت نمی‌کند، و هر صحنه داستانی است که در یک شات حیرت‌انگیز خلق‌شده و هماهنگ‌شده به صورت انفرادی روایت می‌شود. چند قطعه تاثیرگذارتر از بقیه هستند، برخی جالب، برخی دلخراش. با این حال، این فیلمسازی شدید و شجاعانه است. در واقع، حتی دقایق بمباران شده آن نیز از اکثر «موفقیت‌های» امروزی جذاب‌تر است.

درک میزان تغییر سبک اندرسون از اولین دستاورد خارق‌العاده‌اش «داستان عشق سوئدی» 30 سال زودتر، جالب است. آن فیلم نگاهی محجوب، طبیعت گرایانه و عالی به عشق جوانی بود. در اینجا او چیزی را می سازد که یکی از کارشناسان به درستی به نام "مونتی پایتون با اینگمار برگمان ملاقات می کند". من «برزیل» تری گیلیام مونتی پایتون سابق را هم می‌اندازم. با فرض اینکه این برای شما کاملاً جذاب به نظر می رسد، به این و همچنین توسعه نفس گیر اندرسون، "ما، زنده ها" نگاه کنید.

(توجه داشته باشید، سرعت به طور استثنایی به دلیل هنجارهای فعلی فیلم به تاخیر افتاده است. در هر صورت، من در نهایت به آن مانور دادم، چگونه یکی از آیه بزرگ است).

توضیحی که آوازهایی از طبقه دوم به خوبی کار می کند به این دلیل است که هر یک از موقعیت های عجیب و غریب و کاملاً رویایی آن به روشی مستقیم و عملاً خالی معرفی شده است. به نظر می‌رسد آنچه در دست‌های مختلف چیزی شبیه به یک فیلم آلخاندرو جودوروفسکی باشد، پیشرفتی از نقاشی‌های مونتی پایتون است که از طریق حساسیت‌های متوسط تهیه‌کنندگان فیلم مانند اولریش سیدل و تسای مینگ-لیانگ جدا شده است. بنابراین، فیلم (خوشبختانه، همانطور که من آن را می بینم) کمتر شبیه یک شوخی پوچ گرایانه است و بیشتر شبیه به یک طنز غیرعادی واقعا تاریک است. علیرغم این واقعیت که من اکثراً طرفدار فیلم‌هایی با چنین پیکربندی آفرینش کاملاً دقیق و بسیار «طراحی‌شده» نیستم (به‌طور جدی خودم عاشق روش‌شناسی معمولی‌تر و غیرمحدود هستم)، این متوجه شد که چگونه می‌توان آن را عمدتاً با بودن انجام داد. به همین سادگی لعنتی سرگرم کننده است من عموماً به دنبال فیلم‌های اروپایی برای طنزشان نیستم (چون در هر صورت زیرنویس‌ها به ندرت هجو را رمزگشایی می‌کنند)، با این حال بدون شک این شاید یکی از باهوش‌ترین فیلم اروپایی است که دیده‌ام. در حقیقت، فیلم چیز بسیار کمی به جز مجموعه‌ای از قطعات چشم‌گیر دارد (گفتمان واقعاً منظم، عمدتاً غرورآفرین است و به ندرت به‌ویژه فریبنده است، هرچند به‌شدت کاملاً آشکار نیست، و «شخصیت» تقریباً یک کاراکتر است. ایده غیر مادی در فیلم Songs from the Second Floorی مانند این)، بنابراین ارزش شکرگزاری را دارد که اساساً هر یک از آنها عالی کار می کنند.

به یاد ماندنی ترین نقش من در روی اندرسون، فیلم «درباره بی پایان» او در سال 2019 بود. یک نمایش‌دهنده آن‌قدر سخت‌گیر که من به سادگی نیاز داشتم تا مقدار بیشتری از آنچه رئیس باید می‌گفت، بدانم. «آهنگ‌هایی از طبقه دوم» یکی از کارهای قبلی او است و اغلب تصور می‌شود که اولین اثر از یک مجموعه سه تایی موضوعی است، بنابراین بررسی کردم که از آنجا شروع کردم. بعلاوه، بچه چه برخورد خوبی بود.

من فکر می کنم (با توجه به دو فیلمی که از روی اندرسون دیده ام) که او سبکی دارد که بیشتر از اوست. که من واقعاً ندیده‌ام که در این رسانه بازآفرینی یا حتی به آن اشاره کنم. این آن را خاص تر می کند و صدای روی اندرسون را قابل توجه تر می کند. ملودی‌هایی از طبقه بعدی کوچک‌ترین تلاشی برای اهمیت نیست، هرچند بیشتر شبیه نمایش نبردهایی است که بشر در کل با آن روبرو می‌شود. یافتن اهمیت در آن کاملاً به بیننده بستگی دارد، با این حال احساس می‌کنم که بیشتر به عنوان ابزاری برای تفکر و تصدیق برخی از دیدگاه‌های زندگی که ممکن است قبلاً مورد توجه قرار نگرفته باشند، به کار می‌روم.

یکی از مؤلفه‌هایی که من اساساً مشابه «درباره ماندگاری» دیدم، روشی بود که از لوازم آرایشی برای معرفی افراد به ظاهر وحشتناک‌تر استفاده می‌شد. بدون آن درخشش زندگی که بتوان آن را ردیابی کرد، در واقع. در ترکیب با موضوعاتی که رئیس مایل به انتقال آن است، دیدگاه لوازم آرایشی مطابق با برنامه است. من انتظار دارم که این یک موضوع مشترک در تمام فیلم‌شناسی او باشد، و من حتی بیشتر مشتاق هستم که خودم آن را بفهمم.

روی اندرسون در ملودی‌هایی از طبقه بعدی، از طریق پیشروی تصاویر قوی و گیج‌کننده، رویایی از زندگی شهری امروزی را پرورش می‌دهد که هم خیره‌کننده و هم به‌طور عجیبی قابل تشخیص است. این تصاویر که شامل مردی است که سر تا پا را در آوار پس از سوختن کسب و کارش، جریان بی پایانی از ترافیک شدیدی که به جایی نمی‌رود، نویسنده‌ای که در یک کلینیک پزشکی روان‌شناختی می‌پیچد، افرادی که خود را شلاق می‌زنند، نشان می‌دهد. یک رژه جاده‌ای، و بار زباله‌ای از تصاویر متقاطع، داستانی از وضعیت ذهنی را بر خلاف طرح داستان می‌سازد.

آهنگ‌های از طبقه بعدی شامل 46 تصویر کم نور و در عین حال اغلب سرگرم‌کننده و برخی از زمان‌ها وینیت‌های دوست‌داشتنی است. . دوربین سرتاسر ساکن است و به ندرت حرکت می‌کند، دنیای مدرنی را معرفی می‌کند که پر نشده و بی‌رحمانه به نظر می‌رسد، در عین حال به‌طور غیرمعمولی در دید تیره‌کننده‌اش متحرک است.

این خلق و خوی، به‌خوبی توسط موسیقی متن ساخته شده توسط بنی اندرسون پشتیبانی می‌شود. خارج از گروه ABBA، ممکن است به عنوان رها شده به تصویر کشیده شود. با این حال، خوشبختانه، اندرسون هرگز اجازه نمی دهد که چیزها بیش از حد سنگین شوند. او شور و حال خارق‌العاده‌ای برای طنز اصلاح‌ناپذیر نشان می‌دهد که حاکی از دانشمندانی مانند بکت یا کافکا است. محصول نهایی یک دستاورد خارق‌العاده است - فیلمی که ما را وادار می‌کند مستقیماً به بربریت زندگی فعلی نگاه کنیم و در عین حال چیزهای بزرگ را نیز به یاد بیاوریم: اینکه افراد به راه خود ادامه می‌دهند، برای سخاوت نسبت به یکدیگر مجهز شده‌اند، و حتی در آن طنز وجود دارد. مه آلودترین رویدادها.

آهسته و در عین حال به طرز عجیبی تسلی دهنده، آهنگ هایی از طبقه بعدی شاید یکی از منحصربفردترین فیلم هایی است که در این مدت پیدا کرده ام و یکی از سخت ترین فیلم هاست.

امروز زنگ در مرا بیدار کرد. این یک شاهد یهوه بود که قبلاً دو یا چند بار با او صحبت کرده بودم، و بدم نمی آمد که یک بار دیگر با او صحبت کنم. ما اساساً 60 دقیقه صحبت کردیم. ما در مورد پیگیری راه بحث کردیم. من یک شورشی جریان اصلی هستم، و او یک شاهد یهوه است، و هر دوی ما به نظر گمشده بودیم. من به خاطر به چالش کشیدن قدرت، او به خاطر پایبندی اش به آن.

چیزی به من امکان می دهد بدانم که او معتقد است باید به او راهی ارجح نسبت به روشی که در پیش دارد ارائه دهم - و در صورت امکان برنامه ریزی می کنم. به عنوان یک مشاهده کنید.

بعد از برخاستن او، مواظب و هوشیاری که برای من گذاشته بود را بررسی کردم. من را غمگین کرد.

یک بار دیگر به رختخوابم لغزیدم و آهنگ های طبقه دوم را روی کامپیوتر دفترچه یادداشت خود در گمنامی تماشا کردم. من تماشای اینگونه فیلم های سینمایی را دوست دارم، عملاً مانند مطالعه است. خیلی نزدیکتر از تلویزیون است.

یک ساعت و نیم بعد از این واقعه (طول فیلم) خیلی خسته شده ام، به سادگی باید نگهدارم. دلتنگی و پریشانی. با دیدن فیلم احساس می‌کردم بحث ما فقط تنش است، جوابی نمی‌دهیم.

آیا فیلم خوبی است؟ قطعا. من از نمایشگاه‌هایی که بخش بزرگی از گروه برگزار می‌کردند (به استثنای شخصیت اصلی که یک قطعه سنگ‌زنی بود) لذت بردم. علیرغم این واقعیت که من از تصمیم گیری در این مورد دست برداشتم. خیلی به چیزهایی که از یک فیلم نیاز دارید و در چه وضعیت ذهنی هستید متکی است.

برای من این یک "یک سرنگون واقعی" بود - فیلمی که می‌توانست حالت ذهنی مثبت را به بدبختی تبدیل کند. و بحث صبحگاهی من را بیهوده جلوه می دهم.

اگر تصور می کنید که فانتزی سیزیف فیلمی باورنکردنی می سازد، این فیلمی برای شماست.

نقد وجودی فوق العاده!!! آوازهایی از طبقه دوم با طنزی زیبا و بی طرفانه به تحلیل ویژگی های انسانی و نمونه های رفتاری انسانی می پردازد. تهیه کننده آینه خود را در دست می گیرد و در آن دنیای تجارت را به مثابه ناامیدی جدی و پر از آنتروپی می بینیم، مذهب هماهنگ به مثابه مکر - به معنای واقعی تولید و فروش صلیب های تخمینی و مدل دار مختلف - - - تجارت متزلزل دیگری. تنوع، مجموعه انسان به ویژه در تضاد با خود و حوزه طبیعی - یک نوع دیگر از ناامیدی، و از طریق همه چیز کمی غم و اندوه.

من سلامت ذهنی این را گرامی می داشتم. اساساً به نظر من فیلم منطقی بود. جامعه‌ای ناقص و بداخلاق از مردم را آشکار می‌کند که بخش اعظم آن‌ها درکی از معضل خود دارند. این که زندگی پیشرفتی از اشتباهات است، اینکه هیچ کس نمی تواند بدون اشتباه بودن ادعا کند، و اینکه افرادی که استعداد بیشتری دارند - "حرفه ای" - به سادگی مرتکب اشتباهات در سطح مفصل تری می شوند، پیامی است که ما می بینیم که دوباره برای آنها تکرار می شود. بیشتر قسمت‌های هر تصویری.

فیلم، همانطور که دیگران گفته‌اند، با دوربین عکاسی فیلمبرداری می‌شود، و سرگرم‌کننده‌ها توسعه را تشکیل می‌دهند، که معمولاً به‌طور استثنایی متعهد و سازمان‌دهی شده‌اند. بنابراین، فیلم به هیچ وجه، شکل و فرم واقعی نیست، اما از طریق طنز مبهم و بدبینانه‌اش، مناطق خراشیده و ظریفی را آشکار می‌کند که همه می‌دانند، اما به ندرت هیچ کدام از آن‌ها پذیرفته می‌شوند و کمتر آن را برای گفتگوی عمومی ارائه می‌کند. سرگرمی‌های او در دنیایی گرفتار شده‌اند که خروج از آن فریبنده است اما هیچ‌کس نمی‌داند چگونه است. یا دوباره از کجا شروع کنیم. آنها گرفتار شده اند و شبیه شخصیت های بکت در "در انتظار گودو" هستند، ناسازگاری در این است که چگونه می توان وضعیت گرفتار را بدون پرداختن عمیق به ایده تله به رسمیت شناخت. نشخوار فکری مضر است. شخصیت های اندرسون نمی توانند یک حس واقعی آشتی یا رضایت را در قسمت خود کشف کنند.

یکی از فیلم های جالب معاصر که کاملا شایسته ده از ده کامل است! این... است... من نمی توانم آن را به تصویر بکشم. هیچ کس چنین فیلمی نمی سازد، و ای کاش افراد بیشتری اساساً تلاش می کردند. در اولین بازبینی، به سرعتی رسیدم که در اواخر عصر تلویزیون در تولید فیلم به آن عادت نداشتم. برداشت‌های با تأخیر آهسته، همه نماهای تخصصی گسترده (توسعه دوربین منفرد!)، داستان‌های اخلاقی سخت و سیاسی عجیب و غریب که حکایت از برگمان و تارکوفسکی دارد... من هرگز با تهیه‌کننده فیلم و هر دوی آنها مخالفت نکرده‌ام، با این حال باید بگویم که اینها هستند. کسی که در حین تماشای آوازهایی از طبقه دوم در نظر داشتم. آوازهایی از طبقه دوم به قدری رویایی است و حاوی آنقدر طعنه آمیز کسل کننده است که نمی توانم بگویم که به اندازه هر دو فیلم قابل توجه آنها تماسی یا "انسانی" است، با این حال اندرسون آنقدر سبک استثنایی ایجاد کرده است که منحصر به فرد است - و این ادعا به نظر می رسد طولانی است، اما من کاملا واقعی هستم - با هر چیزی که ساخته شده است. آوازهایی از طبقه دوم برای همیشه به عنوان یکی از بهترین فیلم های ساخته شده برجسته خواهد شد. به این شرط که تاریخ او را به خاطر بیاورد! این تنها یکی از فیلم‌های اوست که در ایالت‌ها به طور گسترده قابل دسترسی است، و من با کسی که آن را دیده یا درباره او شناخته باشد، ندیده‌ام، به نظر می‌رسد که من معمولاً آن را با دیگران می‌شناسم. فکر می‌کنم هر کسی که علاقه‌ای دور به فیلم یا خود زندگی داشته باشد، این را بی‌نهایت جذاب می‌بیند. او آنقدر تاریک است و به ندرت هیچ فیلمی ساخته است (علاوه بر اینکه او به اندازه ای که لازم است زمان می برد تا یک فیلم را اجرا کند) که تعداد فیلم هایی که قبل از پرت کردن حوله در او باقی مانده است راضی کننده نیست. در، به‌عنوان افراد بالای 50 سال... من به هیچ وجه نمی‌خواهم با خلاصه‌ای از اینجا سر و کار داشته باشم، اخیراً مراحل تماشای آن را برای چهلمین بار به پایان رساندم و تمایل قانع‌کننده‌ای را احساس کردم. برای ستایش آن در اینجا!! این را در این مرحله تماشا کنید.

این فلسفه فیلم سوئدی Sånger från andra våningen (آهنگ از طبقه بعدی) است. آوازهایی از طبقه دوم شامل حداقل فعالیت واقعی است. هر صحنه بیشتر شبیه یک عکس ثابت است که در آن شخصیت‌ها درباره فعالیتی که خارج از صفحه رخ داده است صحبت می‌کنند. به نظر دلیل یک فیلم ویرانگر فرسوده است، با این حال داستان در وسط هر صحنه لایه لایه می شود، ظرافت ها توسط شخصیت های مختلف طنین انداز می شود و به زودی هدف کارگردان مشخص می شود: "غزل فیلمی که توسط نویسنده سزار والهو جان بخشیده شده است. یک داستان. در مورد نیاز ما به پرستش، آشفتگی، اهمیت و کوچکی و به ویژه ضعف ما، داستانی است با شخصیت های زیادی، از جمله یک پدر و زن شیک او، جوان ترین فرزندش و نیمه بهترش. این یک فیلم است. درباره دروغ‌های عظیم، ترک و آرزوی همیشگی دوستی و تایید.»

فیلم به‌شدت ظاهری شگفت‌انگیز است. تعداد قابل توجهی از شخصیت ها شخصیت های واقعی هستند. برخی زنده شده اند. در یک صحنه، یک متخصص مالی که مغازه مبلمان خود را به آتش کشیده است، با فرزندش در یک آسایشگاه ملاقات می کند. این متخصص مالی پشیمان می شود، کودک «تا دیوانه شد شعر نوشت». فرزند دیگرش که تاکسی آسان گیر است، در کنار کودک دیوانه تعظیم می کند و می گوید: محبوب مردمی هستند که می نشینند. که مدیر پول شروع به دود می کند و توسط دو مامور پناهندگی او را می کشانند.

به همین ترتیب یک بن بست غیرقابل توضیح در کل روز وجود دارد که شهر ناشناس را ویران می کند. تظاهرکنندگانی در حال حرکت در یک رقص عجیب و غریب هستند که با نبود کار در کشور مبارزه می کنند.

این یک فیلم خاص کم اهمیت است. من این احتمال را دوست دارم که انتظار می رود "شعر فیلم" باشد و توسط نویسنده ای برانگیخته شده باشد. این معقولیت بی تکلف را به خود می گیرد و بدون شک برای کسی که به دنبال چیزی پرمخاطب تر است، کاملاً ناخوشایند است.

اجازه بدهید فقط چند کلمه در مورد چیزی بگویم که مدتی است آنها را به تعجب وا داشته است. من آوازهایی از طبقه دوم را قطعاً، ظاهراً و قاطعانه دوست دارم، با این حال موسیقی آن یکی از بی دست و پاترین و گیج کننده ترین هاست، همچنین از نظر استادانه ای که شنیده ام. این به خودی خود کار معمولی نیست، زیرا توسط بنی اندرسون، عضو سابق آببا، نویسنده ای که به نظر می رسد راضی به ماندن در محدوده های سبک نیمه جامعه/پاپ/شبه سنتی خود است، نوشته شده است. بدون هیچ تلاشی برای ابهام یا اصالت.

آنچه شگفت‌انگیز است این است که یک رئیس جدی و منحصربه‌فرد (که اساساً در رابطه با فیلم است) مانند روی اندرسون باید از چنین امتیازی استفاده کند. در واقع، در روایتی که برای DVD به یادگار مانده، اشاره ای به دیدگاه روی در مورد موسیقی وجود دارد. او تضمین می‌کند که همه موسیقی‌ها به همان اندازه عالی هستند (مقایسه کردن بتهوون با آهنگ‌های وودویل یا چیزی تقریباً یکسان) به غیر از نحوه سازماندهی چیزها: بدیهی است یک ایده عجیب و غریب. از چه زمانی موسیقی هر روز بود؟ چه اتفاقی در صنعت دستی افتاده است؟ این به وضوح در فیلم Songs from the Second Floor ها قابل توجه است، پس چرا در موسیقی نه. از آنجایی که روی اندرسون کتابی (که من فعلاً آن را نخوانده‌ام) در مورد عدم وجود واقعیت در حال حاضر، این موضوع بسیار جذاب‌تر است. چرا او با درگیر کردن موسیقی بنی اندرسون در فیلم Songs from the Second Floor دوست‌داشتنی‌اش، در هر صورت، به طور مؤثری به گسترش فقدان واقعیت در فیلم Songs from the Second Floor‌های سوئدی می‌افزاید؟

توضیح منطقی که می‌توانم تصور کنم این است که روی اندرسون است. یکی از آن دو نفری که قطعاً گوش به موسیقی ندارند، و به احتمال زیاد این وضعیت، شاید نباید او را متهم کرد، بلکه باید بگوید که می‌توانست قبل از تحویل فیلم از دیگران درخواست ارزیابی کند. تراک صوتی فعلی.

این برای من یک راز است که چرا هیچ شخص دیگری در مورد این موضوع اظهار نظر نکرده است. آیا نباید مانند طیف وسیعی از مولفه های مختلف که یک فیلم را تشکیل می دهد، با موسیقی به شکل جدی برخورد کنیم؟ من فکر می کنم ما باید.

من مدتی قبل این برنامه نمایش را پیدا کردم و بارها آن را دوباره تماشا کردم. هر چه بیشتر تماشا کنید، بیشتر تحقیق می‌کنید - و من لذت فوق‌العاده‌ای در آن پیدا می‌کنم، بسیار شبیه به بررسی بوم‌ها. که این است. مجموعه‌ای از نقاشی‌های بی‌نقص، جدی و قابل توجه.

تصاویر اندرسون با شکوه ساخته شده‌اند، به عنوان مثال از ترکیب‌بندی‌های بروگل و هاپر. شخصیت‌های او عموماً در عوامل محیطی‌شان گم شده‌اند، به تصویر کشیده می‌شوند، متروک، گیج‌اند و به نوعی برای انقباض در واقعیت، جامعه و حتی زندگی خصوصی‌شان مناسب نیستند. روشی رویایی برای رویارویی با یک فیلم اپیزودی مانند این فوق‌العاده جذاب: اندرسون نه تنها از مونتاژها (مثلاً به عنوان بخش‌های داستانی غیرمداوم، شبیه به فیلم‌های اپیزودی در بیشتر موارد) استفاده می‌کند، بلکه در کل «فضا» را به هم می‌زند. فضاهای به تصویر کشیده او عموماً در داخل خانه‌ها، کلینیک‌های اورژانس، ایستگاه‌های مترو، تقاطع‌های ترافیکی یا اغلب اتاق نشیمن/تخت‌خواب محرمانه هستند. اینها چندین بار سرد هستند، با منابع نور روشن روشن می شوند، از پیشرفت های عمیقی برخوردار نیستند و با رنگ های پاستلی خفه، تیره و آبی کم رنگ نقاشی شده اند. هیچ سرخوشی از این نقاط سرد، هزار ساله و غم انگیز نمی‌چکد و سرنشینان صمیمانه می‌جنگند تا مسیر خود را از طریق زندگی بی‌رحمانه و پایدار دنبال کنند. آنها از کار اخراج می شوند، مغازه هایشان کپی می شود، توسط همسرانشان رها می شود، توسط همراهان فروخته می شود - و غیره. یک روش بسیار رویایی در فضا بسیار فراتر می رود: این نقاط، متصل به جهت های واقعی، تبدیل به یک "زمین بدون مانیتور" می شوند: اتاق استراحت مانند یک ایستگاه مترو است که در آن همسر مانند یک فرد غیرعادی تر، در معرض احساسات قرار می گیرد. ورودی؛ قهرمانان از فضاهای باز مانند بارها، جاده ها، معابر، کلینیک های پزشکی - نقاط تغییر، ناپدید شدن، فضاهای اسرارآمیز عبور می کنند - آنها را به طور قابل توجهی در دنیای خود گم می کند.

تمایزها، مونتاژها و موارد مخالف بسیاری وجود دارد. استراتژی ها در کار هستند.

من به طور استثنایی از نتیجه راضی هستم، بنابراین خوشحالم که آوازهایی از طبقه دوم ها وجود دارند. واقعا کار خارق العاده و باورنکردنی چندین بار بیشتر دوباره تماشا خواهد کرد. 10/10.